Καλημέρα!!! Τι καλημέρα δηλαδή που μεσημέριασε μέχρι να καταφέρω να ανοίξω τον υπολογιστή μου... Βλέπετε σήμερα έφυγα άρον άρον από το σπίτι, είχε ο Μάνος ένα ραντεβού στο κέντρο κατά τις δέκα παρά και μια που ξυπνήσαμε νωρίς λόγω αλλαγής ώρας, είπαμε να πιούμε έναν καφέ μαζί στο Ivy... Είναι σπάνιες οι φορές που ο Μάνος έχει ώρα για πρωινούς καφέδες οπότε σιγά μην άφηνα την ευκαιρία... Βρήκαμε και τον Κώστα εκεί που είχε πάει σήμερα εκτάκτως να ανοίξει, ήρθε και η Μαρία μετά από λίγο και τελικά από πρωινός ο καφές έγινε σχεδόν μεσημεριανός... Ευτυχώς που πέρασε η μαμά μου κατά τις 11 και με ξεσήκωσε γιατί εκεί θα είμασταν ακόμα να ακούμε τα ανέκδοτα του Κώστα και να γελάμε σαν χαζά... Άλλωστε αυτή είναι και η χαρά του Ivy, δεν είμαστε τυχαία κάθε πρωί εκεί... Είναι στέκι πολλών φίλων και κάθε μέρα κάποιος θα περάσει, κάτι θα πούμε, θα γελάσουμε, θα φάμε και τα σούπερ κρουασάν μας, και η μέρα μας θα ξεκινήσει χαρούμενα... Και αν κάτι μας χρειάζεται απαραίτητα έτσι όπως έχει γίνει η ζωή μας, μέσα στο άγχος και την τρεχάλα, είναι ένα χαρούμενο πρωινό... Έστω και στα γρήγορα...
Τέλος πάντων, ο δικός μου πρωινός καφές κατέληξε στον Βασιλόπουλο για ψώνια μια που το ψυγείο μας θύμιζε την έρημο Σαχάρα, και επέστρεψα πριν από καμιά ώρα κουβαλόντας ατελείωτες σακούλες σαν μουλάρα... Αφού αυτός θα ήταν ο καταληλότερος τίτλος για το σημερινό μου post, αυτό σκεφτόμουν την ώρα που προσπαθούσα να ισορροπήσω τέσσερις σακούλες στο ένα χέρι, την τσάντα, το κινητό και τα κλειδιά μου στο άλλο και ταυτόχρονα να ανοίξω την πόρτα του ασανσέρ... "Είμαι μια μουλάρα.." Αλλά δεν θα τον βάλω γιατί φοβάμαι τους συνειρμούς που θα δημιουργηθούν...Με την καλή έννοια πάντα...
Και τώρα, αφού ταχτοποίησα τα πράγματα στο ψυγείο, άπλωσα, άδειασα το πλυντήριο πιάτων και έφτιαξα και κοφτό μακαρονάκι με χταπόδι για τον Άρι για να έχει να φάει κάτι το μεσημέρι ( μιλάμε πως έχω γίνει κανονική Μαίρη Παναγιωταρά ), είμαι έτοιμη για την βόλτα μου στην bloggo- γειτονιά... Που είναι από τις ωραιότερες βόλτες της ημέρας, η αλήθεια να λέγεται.... Άλλο στέκι εδώ, επίσης αγαπημένο...
Τι άλλα? Εχτές το μεσημέρι πήγαμε τελικά στην Κινέττα, μαζί με την αδερφή μου, τον άντρα της, το μικρό υπερθέαμα την ανηψιά μου και την Βίβιαν... Έχουμε ανακαλύψει στην παραλία των Αγίων Θεοδώρων μια φοβερή ταβέρνα τον Σούλη, που φτιάχνει σούπερ καγιανά (ντομάτες με αυγά δηλαδή) , καταπληκτικά μπιφτέκια και άπαιχτες πατάτες τηγανητές... Και τώρα που με την Αττική Οδό η διαδρομή είναι λιγότερο από τρία τέταρτα, σχεδόν λιγότερη ώρα από όσο θα χρειαζόμασταν για να πάμε Γλυφάδα ας πούμε, πηγαίνουμε συχνά... Είχε και ωραία μέρα εχτές, ήταν ότι έπρεπε για βόλτα παραλιακή... Και περάσαμε μαι χαρά... Όσο για σήμερα, το απόγευμα έχει άραγμα στον καναπέ και διάβασμα - έβαλα και ξύλα μέσα σήμερα γιατί όπου να 'ναι με βλέπω να το ανάβω το τζάκι- και το βράδυ λέμε αν έχουμε κέφι να πάμε με την Μάρθα και τον Άλκη νωρίς στο Lucien's.. Μου άρεσε πολύ όταν πήγαμε με τα κορίτσια και τους ξεσήκωσα...
Αυτά τα νέα για σήμερα, καλά να περάσετε την υπόλοιπη μέρα και τα λέμε αύριο, με ένα θέμα που προέκυψε από το προηγούμενο post μου και θέλω πολύ να το συζητήσουμε γιατί με ενδιαφέρει πολύ η άποψη σας... Θα το σκεφτώ λίγο με ησυχία, να το οργανώσω κάπως και στο μυαλό μου γιατί το έχω λίγο φλού και θα το postάρω first thing in the morning... Φιλιά πολλά σε όλους...
Τέλος πάντων, ο δικός μου πρωινός καφές κατέληξε στον Βασιλόπουλο για ψώνια μια που το ψυγείο μας θύμιζε την έρημο Σαχάρα, και επέστρεψα πριν από καμιά ώρα κουβαλόντας ατελείωτες σακούλες σαν μουλάρα... Αφού αυτός θα ήταν ο καταληλότερος τίτλος για το σημερινό μου post, αυτό σκεφτόμουν την ώρα που προσπαθούσα να ισορροπήσω τέσσερις σακούλες στο ένα χέρι, την τσάντα, το κινητό και τα κλειδιά μου στο άλλο και ταυτόχρονα να ανοίξω την πόρτα του ασανσέρ... "Είμαι μια μουλάρα.." Αλλά δεν θα τον βάλω γιατί φοβάμαι τους συνειρμούς που θα δημιουργηθούν...Με την καλή έννοια πάντα...
Και τώρα, αφού ταχτοποίησα τα πράγματα στο ψυγείο, άπλωσα, άδειασα το πλυντήριο πιάτων και έφτιαξα και κοφτό μακαρονάκι με χταπόδι για τον Άρι για να έχει να φάει κάτι το μεσημέρι ( μιλάμε πως έχω γίνει κανονική Μαίρη Παναγιωταρά ), είμαι έτοιμη για την βόλτα μου στην bloggo- γειτονιά... Που είναι από τις ωραιότερες βόλτες της ημέρας, η αλήθεια να λέγεται.... Άλλο στέκι εδώ, επίσης αγαπημένο...
Τι άλλα? Εχτές το μεσημέρι πήγαμε τελικά στην Κινέττα, μαζί με την αδερφή μου, τον άντρα της, το μικρό υπερθέαμα την ανηψιά μου και την Βίβιαν... Έχουμε ανακαλύψει στην παραλία των Αγίων Θεοδώρων μια φοβερή ταβέρνα τον Σούλη, που φτιάχνει σούπερ καγιανά (ντομάτες με αυγά δηλαδή) , καταπληκτικά μπιφτέκια και άπαιχτες πατάτες τηγανητές... Και τώρα που με την Αττική Οδό η διαδρομή είναι λιγότερο από τρία τέταρτα, σχεδόν λιγότερη ώρα από όσο θα χρειαζόμασταν για να πάμε Γλυφάδα ας πούμε, πηγαίνουμε συχνά... Είχε και ωραία μέρα εχτές, ήταν ότι έπρεπε για βόλτα παραλιακή... Και περάσαμε μαι χαρά... Όσο για σήμερα, το απόγευμα έχει άραγμα στον καναπέ και διάβασμα - έβαλα και ξύλα μέσα σήμερα γιατί όπου να 'ναι με βλέπω να το ανάβω το τζάκι- και το βράδυ λέμε αν έχουμε κέφι να πάμε με την Μάρθα και τον Άλκη νωρίς στο Lucien's.. Μου άρεσε πολύ όταν πήγαμε με τα κορίτσια και τους ξεσήκωσα...
Αυτά τα νέα για σήμερα, καλά να περάσετε την υπόλοιπη μέρα και τα λέμε αύριο, με ένα θέμα που προέκυψε από το προηγούμενο post μου και θέλω πολύ να το συζητήσουμε γιατί με ενδιαφέρει πολύ η άποψη σας... Θα το σκεφτώ λίγο με ησυχία, να το οργανώσω κάπως και στο μυαλό μου γιατί το έχω λίγο φλού και θα το postάρω first thing in the morning... Φιλιά πολλά σε όλους...
