Τι υπέροχος καιρός.... Αν έβαζε και λίγο κρύο θα ήταν τέλεια... Με ξύπνησε ο Άρις το πρωί να τον πάω στο σχολείο με το αυτοκίνητο γιατί έβεχε, και δεν χόρταινα την μυρωδιά της βροχής μαζί με αυτή την μουντάδα που τόσο έχω επιθυμίσει... Θέλω να μπει ο χειμώνας... Τώρα... Να αρχίσουμε να ανάβουμε καλοριφέρ και τζάκι, το σπίτι να μυρίζει ποροτκάλι και κανέλα (καίω φλούδες στο τζάκι και είναι υπέροχα), να ανάβω τα κεριά μου από νωρίς, να φοράω απαλά μάλινα, κάλτσες, δεμάτινα μπουφάν, μπότες και όλα τα συναφή, να πίνουμε κόκκινα κρασιά και να μαγειρεύω σούπες και το ιταλικό παστίτσιο που έχω τάξει στον Άλκη και που τρώγεγαι μόνο χειμώνα, με κρύο... Έχω επιθυμίσει να βγαίνω από το σπίτι και να βλέπω την ανάσα μου να παγώνει, να θολώνουν τα τζάμια, να τρέχω να χωθώ ευτυχισμένη σε ζεστά μέρη και σε ακόμα πιο ζεστές αγκαλιές... Έχω επιθμίσει να παίξω Trivial με τον Bill και την Μαριά σπίτι τους, με γέλια ατελείωτα και delivery καφτερά κεμπάπ.... Να μαζευτούμε εδώ, στο δικό μας σπίτι, η γνωστή παρέα με κάποια καινούρια entries που ταιριάξανε υπέροχα, και να μαγειρέψω και να αναλύσουμε τα πάντα, όπως συνήθως, με τον Άλκη να μας αναπτύσει τις τρελές θεωρίες τους και εμάς τους υπόλοιπους να μένουμε άναυδοι.... Να μπω στο πνεύμα των γιορτών, που έρχονται πια, να οργανώσω το pre - Christmas party μας, που έχει γίνει κάτι σαν"θεσμός" πια, να στολίσω το σπίτι, να οργανώσουμε εορταστικές εξόδους και οικογενειακά τραπεζώματα... Έχω επιθμίσει να κάθομαι απόγευμα στον καναπέ μου, με μια κούπα καυτό τσάι από την Μάρθα και μπισκοτάκια, και περιοδικά ή ένα καλό βιβλίο, και τον Droopy ξαπλωμένο μπροστά στην φωτιά και έξω να κάνει κρύο... Και να περιμένω να επιστρέψουν ο Μάνος από την δουλειά και ο Άρις από το φροντιστήριο, να αράξουμε όλοι μαζί και να χαζολογήσουμε, όπως μας αρέσει....
Είναι αυτή η εποχή που με πιάνει πάντα αυτή η διάθεση για αλλαγή... Και παρολο που ξέρω καλά πως εκεί γύρω στον Μάρτιο θα αρχίσω να αναπολώ το καλοκαίρι, και την θάλασσα και το νησί και τις σαγιονάρες και τα κοντομάνικα, δεν παύω να χαίρομαι τον χειμώνα με όλη μου την ψυχή... Όπως άλλωστε και το καλοκαίρι... Αυτά τα ενδιάμεσα με χαλάνε λίγο, το φθινόπωρο περισσότερο και η άνοιξη λιγότερο για να λέμε την αλήθεια, αλλά το ξεπερνώ... Άνετα... Στο κάτω κάτω της γραφής κάθε εποχή έχει την χάρη της, και δεν το λέω αυτό μόνο για τις εποχές του χρόνου αλλά και για τις εποχές της ζωής μας... Έτσι, αναπολώ κατά καιρούς τα χρόνια που ήμουν μικρή και ανέμελη, ή τα χρόνια που ήμουν πιο fit ή πιο έτοιμη για όλα, αλλά ζω με πάθος την τωρινή μου εποχή... Με τις όποιες φθορές της αλλά και με τις τόσες χάρες της... Ακόμα και η πρεσβυωπία που ήρθε να με ταράξει το καλοκαίρι, τώρα μια χαρά μου φαίνεται... Με τα ροζ γιαλιά μου βλέπω τον κόσμο πιο καθαρά και πιο κοντά μου... Αφήστε που μου κάνουν και τύπο!!!Σήμερα το πρόγραμμα έχει κλασσικά λίγο Ivy με την Μαρία, μετά σπίτι για γράψιμο με μια στάση πριν σε ένα καινούριο φροντιστήριο μια που ο Άρις αποφάσισε να αλλάξει και να πάει σε ένα που είναι εδώ κοτά και εγώ πρέπει να παω να κανονίσω τα διαδικαστικά, και το απόγευμα έχω Χοϊμέ... Θα του πάω τις πρώτες αναμνήσεις σας να αρχίσει να τις κοιτάζει όποτε έχει χρόνο, και in class θα μιλήσουμε για τις μειονεξίες μας.. Μεγάλο μάθημα και τόσο μα τόσο χρήσιμο... Καλημέρα σε όλους...
