Από χτες φταρνίζομαι διαρκώς, σαν το γατί ... Και έχω και αυτό το πρόβλημα, που όταν με πιάσει φτάρνισμα πρέπει να φταρνιστώ τουλάχιστον 7 με 8 φορές μέχρι να μου περάσει, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, έχω ξεπνοήσει.... Παρόλα αυτά, εχτές περάσαμε για άλλη μια φορά υπέροχα στους Δρόμους Ζωής, ετοιμάζουν καταπληκτικά πράγματα και το Bazaar θα είναι μεγάλη επιτυχία να μου το θυμηθείτε, αφήστε που θα έχει και super shopping, από home made μαρμελάδες και γλυκά κουταλιού, και φοβερές γκουρμεδιές σε βαζάκια από τον Αθήναιο, μέχρι κοσμήματα και βιβλία και ένα σωρό ιδέες και λύσεις για χριστουγεννιάτικα δώρα... Πλύση εγκεφάλου θα σας κάνω, σας προειδοποιώ, για να είστε όλοι εκεί.... Άλλωστε χρειαζόμαστε εθελοντές για βοήθεια, στο στήσιμο, στο ξεστήσιμο, στην πώληση και σε ένα σωρό άλλα, οπότε, καιρός είναι να πηγαίνετε από το site της Magica και να δηλώνετε συμμετοχές.... Θα περάσουμε υπέροχα βρε.... Και είναι και για καλό σκοπό... Τι άλλο να πω πια για να σας πείσω....
Τέλος πάντων, εχτές, μετά την συνάντηση, πήγαμε όπως σας είχα πει με τον Μάνο, την Βίβιαν και την Τίνα στο "Το" και φάγαμε, και ήπιαμε και τα κρασιά μας τα γαλλικά ( πλην όμως πάμφθηνα), και περάσαμε για μια ακόμα φορά πολύ όμορφα... Και σκεφτόμουν στην επιστροφή πως αυτή είναι μια ακόμα χαρά που μου έχει προσφέρει το blogging... Που γνώρισα ανθρώπους σαν την Βίβιαν , και σαν την Τίνα, και σαν τον Θάνο, ή τον Γιάννη, ή την Dorris, και ταιριάξαμε και περνάμε σούπερ, και που θα γνωρίσω κι άλλους στην διαδρομή, και που όλο αυτό βγαίνει από την απρόσωπη και ανώνυμη επαφή μέσα από τους υπολογιστές και γίνεται παρέα, και γέλια, και γιατί όχι? Φιλία...
Σήμερα, σε λίγο, θα πάω για τον καθιερωμένο καφέ στο Ivy με την Μαρία, και μετά έχω να φτιάξω μαλλί... Το μεσημέρι θα πλύνουμε μαζί με τον Άρι τον Droopy, βλέπετε αύριο θα έρθει η πεθερά μου να φάμε μαζί για μεσημέρι και δεν λέει να τον δει έτσι σίχαμα που τον έχουμε καταντήσει, και το βράδυ έχουμε κανονίσει Τηλέμαχο με την Μαρία και τον Παναγιώτη, την Μάρθα και τον Άλκη και την Κατερίνα και τον Γιώργο.... Και από αύριο το πρωί ετοιμάζομαι να ζήσω ένα δράμα... Όχι, δεν εννοώ την πεθερά μου που θα έρθει για φαγητό... Για τον Άρι λέω, που φεύγει με το τραίνο για Θεσσαλονίκη... Πάει την πρώτη του εκδρομή μόνος του, με τους φίλους του... Θα φύγουν το πρωί του Σαββάτου και θα επιστρέψουν το απόγευμα της Κυριακής... Πάλι με το τραίνο... Και θα μείνουν σε ένα ξενοδοχείο που το βρήκαν μόνοι τους, κοντά στον σταθμό λέει, και ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα φτιάξουν στην συμπρωτεύουσα οκτώ δεκαεξάχρονα μόνα τους... Είναι περιττόν να σας πω ότι έχω θέσει σε επιφυλακή την κολλητή μου την Στέλλα και τον Σταύρο, τον άντρα της που μένουν Θεσσαλονίκη, και πως μέχρι την Κυριακή θα με έχουν με υπογλώσια στο σπίτι... Αλλά τι να κάνω η μάνα? Να του πω όχι δεν μπορώ γιατί είναι μαλακία να πάνε όλοι οι φίλοι του και αυτός να μείνει πίσω, να τον ακολουθήσω μεταμφιεσμένη σε θαμνάκι μπορώ μεν αλλά μου το απαγόρευσε ο Μάνος ρητά και κατηγορηματικά, οπότε, το μόνο που μου μένει είναι να το περάσω και αυτό.... Αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι, κάτι μπορώ να κάνω... Να ακυρώσω το ραντεβού που έχω για μανικιούρ την Τρίτη γιατί φαντάζομαι πως δεν θα μου έχει μείνει νύχι για να βάψω... Θα τα έχω φάει όλα από την αγωνία μου.... Καλημέρα σε όλους και φιλιά...
Τέλος πάντων, εχτές, μετά την συνάντηση, πήγαμε όπως σας είχα πει με τον Μάνο, την Βίβιαν και την Τίνα στο "Το" και φάγαμε, και ήπιαμε και τα κρασιά μας τα γαλλικά ( πλην όμως πάμφθηνα), και περάσαμε για μια ακόμα φορά πολύ όμορφα... Και σκεφτόμουν στην επιστροφή πως αυτή είναι μια ακόμα χαρά που μου έχει προσφέρει το blogging... Που γνώρισα ανθρώπους σαν την Βίβιαν , και σαν την Τίνα, και σαν τον Θάνο, ή τον Γιάννη, ή την Dorris, και ταιριάξαμε και περνάμε σούπερ, και που θα γνωρίσω κι άλλους στην διαδρομή, και που όλο αυτό βγαίνει από την απρόσωπη και ανώνυμη επαφή μέσα από τους υπολογιστές και γίνεται παρέα, και γέλια, και γιατί όχι? Φιλία...
Σήμερα, σε λίγο, θα πάω για τον καθιερωμένο καφέ στο Ivy με την Μαρία, και μετά έχω να φτιάξω μαλλί... Το μεσημέρι θα πλύνουμε μαζί με τον Άρι τον Droopy, βλέπετε αύριο θα έρθει η πεθερά μου να φάμε μαζί για μεσημέρι και δεν λέει να τον δει έτσι σίχαμα που τον έχουμε καταντήσει, και το βράδυ έχουμε κανονίσει Τηλέμαχο με την Μαρία και τον Παναγιώτη, την Μάρθα και τον Άλκη και την Κατερίνα και τον Γιώργο.... Και από αύριο το πρωί ετοιμάζομαι να ζήσω ένα δράμα... Όχι, δεν εννοώ την πεθερά μου που θα έρθει για φαγητό... Για τον Άρι λέω, που φεύγει με το τραίνο για Θεσσαλονίκη... Πάει την πρώτη του εκδρομή μόνος του, με τους φίλους του... Θα φύγουν το πρωί του Σαββάτου και θα επιστρέψουν το απόγευμα της Κυριακής... Πάλι με το τραίνο... Και θα μείνουν σε ένα ξενοδοχείο που το βρήκαν μόνοι τους, κοντά στον σταθμό λέει, και ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα φτιάξουν στην συμπρωτεύουσα οκτώ δεκαεξάχρονα μόνα τους... Είναι περιττόν να σας πω ότι έχω θέσει σε επιφυλακή την κολλητή μου την Στέλλα και τον Σταύρο, τον άντρα της που μένουν Θεσσαλονίκη, και πως μέχρι την Κυριακή θα με έχουν με υπογλώσια στο σπίτι... Αλλά τι να κάνω η μάνα? Να του πω όχι δεν μπορώ γιατί είναι μαλακία να πάνε όλοι οι φίλοι του και αυτός να μείνει πίσω, να τον ακολουθήσω μεταμφιεσμένη σε θαμνάκι μπορώ μεν αλλά μου το απαγόρευσε ο Μάνος ρητά και κατηγορηματικά, οπότε, το μόνο που μου μένει είναι να το περάσω και αυτό.... Αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι, κάτι μπορώ να κάνω... Να ακυρώσω το ραντεβού που έχω για μανικιούρ την Τρίτη γιατί φαντάζομαι πως δεν θα μου έχει μείνει νύχι για να βάψω... Θα τα έχω φάει όλα από την αγωνία μου.... Καλημέρα σε όλους και φιλιά...
