Πολλά νεότερα από το δυτικό μέτωπο....

Το τηλέφωνο επανασυνδέθηκε επιτέλους. Πριν από δέκα λεπτά... Και αν δεν πατούσα ένα ακόμα τηλεφωνικό χέσιμο στην αρμόδια υπηρεσία θα μας έπιανε εύκολα η νύχτα....

Μπήκε και το air condition. Μόνο που το σπίτι θύμιζε μέχρι προ ολίγου γιαπί και η κυρία Κωνσταντίνα που ευτυχώς επέστρεψε εγκαίρως για να μας ξεβρομίσει προβλέπω να φεύγει από εδώ γύρω στα (μαύρα) μεσάνυχτα.
Η Nova για να σου κάνει επανασύνδεση θέλει να της πληρώσεις προκαταβολικά και τον επόμενο λογαριασμό.Όλο νέα ήθη και νέα έθιμα αντιμετωπίζω τελευταία και το καημένο μου το πορτοφόλι μάλλον θα σπάσει οσονούπω το ρεκόρ του πιο άδειου Hermes διεθνώς....
O Droopy παραμένει απελπιστικά άπλυτος... Δεν θα μου κάνει καθόλου εντύπωση αν κάποια στιγμή αποφασίσει να μπει μόνος του στο πλυντήριο να τελειώνει.. Ελπίζω μόνο να του κόψει να πατήσει το πρόγραμμα για τα ευαίσθητα... Χωρίς στύψιμο...
Αύριο είμαστε καλεσμένοι σε ένα γάμο.. Να ζήσουν τα παιδιά και να είναι πάντα ευτυχισμένα - είναι και σόι του αγαπημένου μου- αλλά το πόσο σιχαινόμαστε και οι δύο τους γάμους δεν λέγεται... Εδώ με το ζόρι πήγαμε στον δικό μας.... Για βαφτίσια, δεν το συζητάω καν... Πολλά παιδάκια που τρέχουν γύρω γύρω και ένα που σκούζει ακατάπαυστα και δικαίως γιατί ένας τύπος με μούσι προσπαθεί να του χώσει το κεφάλι μέσα στο νερό!!!!! Κόλαση!!!!
Επίσης αύριο, το πρωί όμως, έχω ραντεβού για ρίζα... Την οποία θα άφηνα ευχαρίστως για μια βδομάδα ακόμα, για να μην σας πω και δέκα μέρες, αν δεν υπήρχε στην μέση ο γάμος που σας προανέφερα... Και αν δεν κόντευε πια να μου φτάσει μέχρι τα αυτιά πράγμα που σημαίνει πως αν δεν κάνει ο Τάσος σύντομα τα μαγικά του κινδυνεύω να κυκλοφορώ με τα μισά μαλλιά ανοιχτά ξανθά και τα υπόλοιπα σαντρέ σκούρα σαν τεράστια ζέβρα...
Και μιλώντας για όλα αυτά, την επόμενη εβδομάδα πρέπει να πάω για ρεκτιφιέ... Χέρια, πόδια, κερί, φρύδια, όλα επέστρεψαν από το νησί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης... Που σημαίνει πως next Πέμπτη (γιατί τότε μόνο κατάφερα να βρω ραντεβού στην Τέτα που είναι fully booked από τώρα μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου) θα φάω τα νιάτα μου - όσα μου έχουν απομείνει τέλος πάντων- προσπαθώντας να ανακαινιστώ ριζικά...
Ευτυχώς που σήμερα το πρόγραμμα προβλέπει - επιτέλους- cocooning.. Air condition στο φουλ, delivery και DVD... Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο?

Πριν μου την πέσουν οι ανώνυμοι για την κενότητα και την ματαιότητα του σημερινού ποστ, να συμπληρώσω πως επιθυμώ ειρήνη για όλον τον κόσμο, έχω δίπλωμα Αγγλικών και Γαλλικών και ελπίζω κάποτε να γίνω πρέσβειρα καλής θελήσεως ( aka Μαριάννα στην θέση της Μαριάννας). Στο μεταξύ θα παλεύω για τα πιστεύω μου και για μια θέση στον ήλιο. Της Ψαρούς...

Φιλιά πολλά σε όλους και να περάσετε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο...

Παρακαλώ, αναμείνατε στο ακουστικό σας...

Σήμερα ξύπνησα αχάραγα (για τα δικά μου δεδομένα) και 8.30 το πρωί ήμουν ήδη στον ΟΤΕ Χαλανδρίου για να πληρώσω το τηλέφωνο... Δεν με έπιασε προκοπή, τόσες μέρες το παλεύω, απλά το parking στην περιοχή όταν είναι ανοιχτά τα μαγαζιά είναι τόσο δύσκολο που με έβλεπα να παρκάρω στα Άνω Βριλήσσια.. Ή ακόμα πιθανότερο να μέναμε άλλη μια μέρα χωρίς τηλέφωνο.. Πράγμα που δεν θα ήταν και τόσο φοβερό αν δεν διαπίστωνα εχτές πως μας είχαν κόψει και τις εισερχόμενες κλήσεις... Είναι η καινούρια τακτική της εταιρίας με ενημέρωσε μια ευγενέστατη κυρία στο 134... Καταρχάς σου κόβουν τις εξερχόμενες και αν δεν πληρώσεις τον λογαριασμό μμέσα σε 15 μέρες σου κόβουν και τις εισερχόμενες... Μετά σειρά είχε το internet (εξ ου και το πρωινό ξύπνημα) και μετά, υποθέτω, μπορεί να μας κόβανε και το κεφάλι...
Φυσικά η πρωινή βόλτα στον ΟΤΕ έχει και τα "τυχερά" της... Την ώρα που σε κατάσταση ημι-υπνώσεως ακόμα προσπαθούσα να καταλάβω αν λειτουργεί το μηχάνημα με τα χαρτάκια για την σειρά στο ταμείο ήρθε δίπλα μου μια κυρία έξαλλη και άρχισε να μου λέει τον πόνο της... Που έχει κάνει συμβόλαιο για 50 ευρώ τον μήνα και της έρχεται λογαριασμός 400 ευρώ κάθε πέντε μέρες... Και μπούρου μπούρου μπούρου... Δίκιο είχε η γυναίκα προφανώς αν έτσι συμβαίνει αλλά τι να κάνω και εγώ αγουροξυπνημένος άνθρωπος χωρίς καφέ... Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.. Μουρμούρησα κάτι που μου φάνηκε ευγενικό μέσα από τα δόντια μου και μετατοπίσητκα ελαφρά στα δεξιά, στην διπλανή ουρά που μου φάνηκε μικρότερη.. Και κυρίως πιο σιωπηλή...
Και τώρα, 300 ευρώ φτωχότερη αλλά βέβαιη πως η σύνδεση μου με το διαδίκτυο δεν κινδυνεύει ανεβάζω το ποστ και μετά πάω να φτιάξω τον πρώτο καφέ της ημέρας και να διαβάσω τα blogs σας... Αγαπημένες συνήθειες που στην ουσία δεν κόπηκαν ποτέ... Το υπόλοιπο πρόγραμμα περιλαμβάνει γράψιμμο μια που χρωστάω δυο κομμάτια στο ΕΥ ΖΗΝ και πρέπει να τα στείλω, πλύσιμο του Droopy οπωσδήποτε μια που ο Άρις πάει Σούνιο το βράδυ και δεν έχουμε άλλα περιθώρια να τον αφήσουμε τόσο βρώμικο, κάφε με την Doris το μεσημεράκι και βόλτα με την Ελένη και τον Παναγιώτη το βράδυ... Αν έρθει και το απόγευμα ο κύριος για το aircondition θα είμαστε φουλ κανονικά... Για να δούμε...
Αυτά τα ολίγα για σήμερα, φιλιά πολλά σε όλους και χαμόγελα.. Πολλά και λαμπερά για να γίνονται οι μέρες μας καλύτερες.....

Επείγον UPDATE: Αφού έχουν περάσει τρεις ώρες και το τηλέφωνο δεν έχει επανασυνδεθεί ακόμα αρχίζω τα τηλέφωνα από το κινητό. Από το υποκατάστημα με παραπέμπουν στο 134, από το 134 στις βλάβες από τις βλάβες στο υποκατάστημα και από το υποκατάστημα σε μια άλλη υπηρεσία. Εκεί μια αγενέστατη γαϊδούρα αφού της λέω την ιστορία της ζωής μου αποφασίζει να ανοίξει τον υπολογιστή της για να ανακαλύψει πως χρωστάμε λέει ένα υπόλοιπο από ένα παλιό τηλέφωνο της Μυκόνου το οποίο δεν φαίνεται στο σύστημα αλλά λόγω αυτού μας έχουν κόψει το τηλέφωνο και θα μας το επανασυνδέσουν όταν πληρωθεί. Της εξηγώ πως εγώ πήγα το πρωί στον ΟΤΕ ζήτησα αντίγραφο του λογαριασμού, μου το έδωσαν, πλήρωσα και επανασύνδεση, ουδείς μου είπε κάτι για άλλο χρέος άρα? Για ποιόν λόγο πρέπει να ξαναπάω δεύτερη φορά καπάκι στον ΟΤΕ επειδή αυτοί δεν ξέρουν να κάνουν την δουλειά τους? Να μου επανασυνδέσουν το τηλέφωνο σήμερα και αύριο, πάω και πληρώνω το υπόλοιπο. Και ποια ήταν η απάντηση αν έχετε τον Θεό σας? "Πως να το δουν αφού δεν φαίνεται στο σύστημα?" Δηλαδή έπρεπε να έχω εγώ κληρονομικό χάρισμα για να το καταλάβω από μόνη μου μάλλον... Έξαλλη πια από τα νεύρα μου της ζητάω το τηλέφωνο του προϊσταμένου μπας και βγάλω καμιά άκρη... Μου δίνει όνομα και τηλέφωνο, μου την λέει κι όλας και μου το κλείνει στα μούτρα.. Παίρνω τον προϊστάμενο (από κινητό όλα αυτά έτσι?) και, άκουσον άκουσον, δεν υπηρετεί πια στην συγκεκριμένη υπηρεσία... Μιλάμε πως δεν ξέρουν που τους πάνε τα τέσσερα κανονικά... Βγάζοντας αφρούς πια από τα νεύρα μου (γιατί δεν μπορώ να φύγω να πάω να το πληρώσω σήμερα, περιμένω από στιγμή σε στιγμή το συνεργείο για το air condition) αρχίζω δεύτερο γύρο τηλεφωνημάτων.. Και επειδή ο Θεός είναι μεγάλος τελικά, τηλέφωνο στο τηλέφωνο που νομίζετε πως με παρέπεμψαν ? Ναι, ναι, ναι!!! Στην αγενέστατη γαϊδούρα... Τα υπόλοιπα τα αφήνω στην φαντασία σας... Χείμαρρος και ποταμός!!!! Μπορεί μέχρι αύριο να μην έχω τηλέφωνο αλλά έχω από εκείνη την ώρα και μετά ένα χαμόγελο να!!!!

Έσφιξαν οι ζέστες...

Τελικά οι μέρες μετά τις διακοπές είναι γεμάτες τρέξιμο... Και ζέστη... Και απλήρωτους λογαριασμούς, και λίστες με ψώνια, και επισκευές, και ένα σωρό πράγματα που η αφόρητη ζέστη τα κάνει ακόμα δυσκολότερα από ότι είναι από μόνα τους... Ευτυχώς εχτές μέσα σε όλα αυτά, κατάφερα να πιω έναν μεσημεριανό καφέ με τις κολλητές μου στο Da Vinci στην Αγία Παρασκευή και πολύ το χάρηκα... Τις είχα επιθυμήσει πολύ, είχαμε ένα σωρό νέα που θα χρειαστούν πολλούς καφέδες και ακόμα περισσότερα girl's nights για να αναλυθούν, και περάσαμε σούπερ... Και το βράδυ, αποφασίσαμε με τον Μάνο αντί να καθίσουμε σπίτι και να σκάσουμε από την ζέστη (μια που ακόμα δεν έχω καταφέρει να κανονίσω ραντεβού με τον κύριο που θα μας βάλει το air condition στο σαλόνι) να πάμε να φάμε στον Παππά στους Θρακομακεδόνες... Μαγική ιδέα (του αγαπημένου μου) γιατί στην καταπράσινη αυλή είχε μια απίστευτη δροσιά, και φάγαμε και μια χαρά... Βέβαια να σημειώσω πως στο ενδιάμεσο σιδέρωσα δυο πλυντήρια ρούχα.... Και πως παρόλο που μετέφερα την σιδερώστρα στο υπνοδωμάτιο με το air condition στο φουλ έσκασα... Αλλά τι να σου κάνει και ο δόλιος ο κλιματισμός όταν στέκεσαι μιάμιση ώρα πάνω από ένα σίδερο που αχνίζει..... Νομίζω πως τελικά, ο άνθρωπος που έχω επιθυμήσει περισσότερο από όλους είναι η κυρία Κωνσταντίνα...
Σήμερα το πρόγραμμα έχει μαμάδες... Καφέ το πρωί με την δική μου και επίσκεψη στην μαμά του Μάνου το βράδυ... Και ψώνια στο σούπερ μάρκετ και καφέ με την Doris το απόγευμα, και λίγο γράψιμο ανάμεσα για να μην ξεχνιόμαστε... Η ΕΜΥ λέει πως θα πέσει σήμερα λίγο η θερμοκρασία... Για να δούμε... Προς το παρόν, φιλιά πολλά ζεστά....

Υ.Γ. Σήμερα δεν βγαίνουν και τα αποτελέσματα των πανελληνίων? Ή αύριο? Όπως και να 'χει, καλή επιτυχία στα παιδιά που έδωσαν εξετάσεις... Του χρόνου τέτοιες μέρες θα καρδιοχτυπάμε εμείς....
Υ.Γ2 Το blogaκι μια χαρά κρατεί όπως διαπίστωσα.. Δεν πρόλαβε να ξανανοίξει και μας την έπεσαν οι ...μασκοφόροι αυταπάγγελτοι κριτικοί.... Ρε τι τραβάμε... Λέτε να φταίει που έσφιξαν οι ζέστες? :-)

Back to the city.....

Ναι... Πρώτος πρωινός καφές στην Αθήνα μπροστά στον υπολογιστή μου, με την σούπερ γρήγορη σύνδεση που τόσο είχα επιθυμήσει και ένα σωρό σχέδια για τις μέρες που έρχονται.. Φεύγοντας για το νησί είχα υπολογίσει να επιστρέψω αρχές Σεπτέμβρη... Έλεγα πως μια που έχασα τους πρώτους μήνες τους καλούς με τα φροντιστήρια του Άρι θα φρόντιζα να απολαύσω το νησί πιο άδειο μετά τις 20 Αυγούστου που η κίνηση αρχίζει να σπάει... Έτσι έλεγα, όμως όπως ξέρουμε όλοι πια, όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει και έτσι, να 'μαι σήμερα πίσω στην πόλη να γράφω στο blog σαν να μην πέρασε μια μέρα....
Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν η Αθήνα παραμένει άδεια, όμως εχτές επιστρέφοντας από Ραφήνα το απόγευμα δεν βρήκα καθόλου κίνηση στον δρόμο και ελπίζω το σαββατοκύριακο να είναι χαλαρό...
Το νησάκι πάλι, το άφησα τίγκα στον κόσμο και με έναν αέρα που για πρώτη φορά στα χρονικά, εμένα προσωπικά, με κούρασε... Ένα μήνα και κάτι μέρες τώρα φυσάει τρελά, με δυο μέρες μόνο καλοσύνης να σπάνε την μονοτονία και έτσι, ούτε σε άλλες παραλίες πέραν της Ψαρούς και του Ορνού καταφέραμε να πάμε, ούτε τα φαναράκια μου και τα κεριά μου στην βεράντα κατόρθωσα να ανάψω, να μην σας πω ότι τα βράδια ένα πουλοβεράκι λεπτό ήταν σχεδόν απαραίτητο.... Το δε άπλωμα των ρούχων στο καινούριο, υπέροχο σπίτι μου ήταν ολυμπιακό άθλημα... Κανονικά... Διότι την πίσω μεριά, εκεί που βρίσκεται δηλαδή το σκοινί του απλώματος την πιάνει ο βοριάς... Την πιάνει και την παίρνει και την σηκώνει για την ακρίβεια, και έτσι με 7 μποφόρ (που εμένα για 8 προς 9 μου έμοιαζαν συνήθως) αφού καταφέρεις να απλώσεις τα ρούχα με χίλια ζόρια και με δέκα μανταλάκια το καθένα, συνήθως τα βρίσκεις λίγο αργότερα διάσπαρτα ολούθε... Στην καλύτερη περίπτωση στο κηπάκι του σπιτιού, στην χειρότερη στο από πίσω έρημο οικόπεδο από όπου έμαθα να τα ψαρεύω με την βοήθεια του κονταριού μιας σφουγγαρίστρας, και στην τελείως χάλια εξαφανίζονται οριστικά από την γκαρνταρόμπα σου και ξενοιάζεις... Βέβαια αυτό το ελάχιστο μειονέκτημα - που είναι και το μόνο άλλωστε- δεν αλλάζει σε τίποτα το γεγονός πως το καινούριο μας σπίτι είναι το ονείρου... Και πως συντέλεσε απολύτως στο να περάσουμε φέτος υπέροχες διακοπές με μπόλικα τραπεζώματα στην βεράντα ( που είναι μπροστά και απολύτως απάνεμη, όσο απολύτως απάνεμη μπορεί να είναι μια βεράντα όταν γύρω σου ο αέρας παίρνει τα πάντα) και με τον Droopy να σεργιανίζει πανευτυχής χαζεύοντας την κίνηση και τα περαστικά ζωάκια και ενίοτε κατουρώντας την γλάστρα μου με τους κατιφέδες... Ο δε Άρις ο οποίος μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια διακοπών στο Σούνιο φέτος μας τίμησε με την παρουσία του για δέκα ολόκληρες μέρες, έφερε και τους φίλους του μαζί και πέρασαν σούπερ ανεβοκαταβαίνοντας στο χωριό με τα πόδια σε 6 λεπτά από το δρομάκι και πηγαίνοντας για μπάνιο στο Super με το λεωφορείο "σαν κανονικό παιδί" όπως μου δήλωσε.... Τώρα, σαν ακόμη κανονικότερο παιδί βρίσκεται στην Ίο με την παρέα του για camping και επιστρέφει επιτέλους αύριο, και λέω επιτέλους γιατί δεν σας κρύβω πως μια αγωνία την έχω για όλο αυτό το εγχείρημα που , παρόλο που δεν μπορούσα να του το αρνηθώ, δεν πέταξα και την σκούφια μου όταν μου το ανακοίνωσε... Αφήστε που επειδή δεν είμαστε οι καθόλου κατάλληλοι άνθρωποι γι' αυτή την δουλειά, του αγοράσαμε sleeping bag και ειδικό στρωματάκι αλλά δεν σκεφτήκαμε να του δώσουμε μαζί σεντόνια και αντικουνουπικό...(Του δώσαμε όμως πετσέτες.. Μια για την παραλία και μια για το ντους!!) Ευτυχώς που τα υπόλοιπα παιδιά είχαν προνοήσει και τον βόλεψαν...
Τέλος πάντων, to make a long story short, καιρός να μαζευτούμε σιγά σιγά γιατί η χρονιά που έρχεται είναι δύσκολη με πανελλήνιες και μπόλικη δουλειά και πρέπει να αρχίσουμε να βάζουμε τα κεφάλια μέσα... Εγώ όπως σας είπα και στην αρχή επέστρεψα γεμάτη σχέδια που ελπίζω να καταφέρω να τα κάνω πραγματικότητα.. Προς το παρόν όμως έχω να ασχοληθώ με πολύ πιο ταπεινά αλλά απαραίτητα πράγματα όπως το συμμάζεμα του σπιτιού που θα το κάνω εγώ μια που η κυρία Κωνσταντίνα επιστρέφει στο τέλος του μήνα από τις διακοπές της, το σούπερ μάρκετ μια που το ψυγείο μας θυμίζει έντονα την έρημο στη Σαχάρας και την πληρωμή διάφορων λογαριασμών από Δευτέρα μια που μας ήδη έχουν κόψει το τηλέφωνο και την Nova και έπεται η ΔΕΗ..... Θέλει και ο Άρις να αλλάξει σχολείο οπότε πρέπει να πάω να δω τι χρειάζεται για τον γράψω στο καινούριο... Πρέπει να πλύνουμε επιτέλους και τον Droopy που έχει γίνει μαύρος στην κυριολεξία μια που ένα καλοκαίρι ολόκληρο δεν αξιωθήκαμε να τον πλύνουμε στο νησί... Δουλειές με φούντες!!!!! Και μέσα σε όλα αυτά, έχω επιθυμήσει τρελά να πιω καφέ με τις κολλητές μου που επιστρέφουν και αυτές μέσα στο σαββατοκύριακο, η Μαρία από Κυπαρίσσι και η Ρούλα από Τήνο, θέλω να δω και την Doris που είναι ακόμα Αθήνα και σήμερα θα βγούμε με τον Κώστα και την Λιάνα που μας έλειψαν πολύ.... Ορίστε... Πλήρης ανταπόκριση για να μην έχετε παράπονο... Το blogging ξεκίνησε γερά για την καινούρια σαιζόν.... Φιλιά σε όλους και να περάσετε ένα καταπληκτικό σαββατοκύριακο!!!!!

Για την Φάβα...

Και μια που ζήλεψα την περιγραφή από τον Δημήτρη Ρ. να συμπληρώσω και ΄γω πως δεν είναι Louis Vuitton αλλά την δουλειά της θα την κάνει... Είναι Beverly Feldman και το κυριότερο προσόν της - πέρα από το ότι κατά την γνώμη μου είναι κούκλα- είναι πως την αγόρασα πριν από δυο χρόνια 50 ολόκληρα ευρώ από το στοκ της Καλογήρου στην Ερμού... Μην μου πείτε πως δεν άξιζε απολύτως τα λεφτά της!!!!!!

Αφιερωμένες εξαιρετικά...

Στην melissoula που μετράει μέρες ανάποδα... Ηλιοβασίλεμα στην βεράντα με ολίγη από Droopy για να σπάει η μονοτονία... Το ξέρω πως σας έχω πρήξει με τις βεράντες γενικότερα αλλά συνήθως ξεχνάω να πάρω την φωτογραφική μηχανή μαζί μου πριν φύγω και έτσι το θέμα είναι συγκεκριμμένο.... Οι μέρες περνάνε, όμορφα και χαλαρά, οι διακοπές τελειώνουν και αρχές Σεπτεμβρίου επιστρέφω στην πόλη.. Μαζί επιστρέφει μάλλον και το blog μια που, πλάκα πλάκα, το πεθύμισα.. Μέχρι να το ξαναβαρεθώ προφανώς αλλά όπως έλεγε και η Μαλβίνα "οι μεγάλες αποφάσεις στην ζωη είναι για να τις ανατρέπουμε όποτε κάνουμε κέφι". Συμφωνώ και επαυξάνω.... Και σαν άλλος Εξολοθρευτής... I will be back......

Επειδή η Μύκονος δεν είναι μόνο χαβαλές και κοσμικά...

....αλλά ένας τόπος που μας άνοιξε την αγκαλιά του και μας καλοδέχτηκε και μας φιλοξενεί χρόνια τώρα προσφέροντας μας απλόχερα την ενέργεια, την ομορφιά και την αγάπη του, οφείλουμε να είμαστε όλοι εκεί... Όσοι τουλαχιστον σέβονται το νησί και το θεωρούν δικό τους μέρος, κομμάτι της ζωης και των ονείρων τους , όσοι πιστευουν πως η μαλακία ορισμένων δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει έτσι, όσοι απαιτούν να υπάρξει απόδοση ευθυνών και -επιτέλους- ενα ξεκαθάρισμα στα όσα ασχημα συμβαίνουν σε ενα τόπο που θα έπρεπε να προστετευουμε όλοι και κυρίως να τιμούμε... Ο Doujon θα μπορούσε εύκολα, δυστυχώς, να είναι το δικό μου παιδί... Το δικό σας παιδί... Ήρθε στην πατριδα μας για να περάσει όμορφα και ανέμελα και επιστρέφει στο σπίτι του και στους δικούς του ανθρώπους κλινικά νεκρός... Το να τον τιμήσουμε με την παρουσία μας την Κυριακή το βραδυ στις 8 στην πλατεία της Μαντώς είναι το λιγότερο που μπορουμε να κάνουμε.. Η ελάχιστη ένδειξη συγγνώμης για τα όσα συνεβησαν... Ας είμαστε όλοι εκεί λοιπόν... Και ας είναι ο άδικος χαμός του μια αρχη για τα καλύτερα που μπορουν και πρέπει να ερθουν.....