Δευτέρα, Απριλίου 28, 2008

Εδώ Μύκονος 2..

Να που πέρασε λοιπόν και το Πάσχα.... Το νησί ήταν από προχτές βροχερό, ξεκίνησε να ψιλοστάζει την ώρα της Ανάστασης και ίσα που προλάβαμε να πάμε μέχρι το Coo προτού ανοίξουν οριστικά οι ουρανοί και αρχίσει να ρίχνει καρέκλες... Με τέλειο timing, η βροχή κόπασε για λίγο κάπου εκεί κατά τις 4 τα ξημερώματα για να πάμε μέχρι το parking να πάρουμε το αυτοκίνητο και συνέχισε non stop την Κυριακή πράγμα που δεν μας πείραξε καθόλου μια που μπήκαμε στο Nammos κατά τη 1 το μεσημέρι και όταν βγήκαμε είχε πάει 7 το απόγευμα και ο καιρός είχε πια ανοίξει... Και σήμερα ο ήλιος μας κλείνει περιστασιακά το μάτι ανάμεσα από τα σύννεφα και έχει και ένα αεράκι ανακουφιστικά μυκονιάτικο να μας θυμίζει πως ζούμε τις μέρες μας στο ωραιότερο νησάκι της γης... Μακράν...
Για τα γαστρονομικά δεν θα σας γράψω, έχουμε άλλους ειδικότερους από μένα στην παρέα, θα σας πω όμως ότι φάγαμε βουνά και ήπιαμε θάλασσες και παρόλα αυτά ξημερωνόμαστε τόσες μέρες τώρα χωρίς έναν τόσο δα πονοκέφαλο ή μια μικρούλα έστω βαρυστομαχιά και αυτό είναι το αληθινό θαύμα των γιορτών, σας το ορκίζομαι... Επίσης, άσχετο αλλά αν δεν το γράψω θα σκάσω, το καινούριο μας σπίτι είναι υπέροχο!!!! Πήγαμε, το είδαμε, θέλει μπόλικη δουλίτσα, αλλά όταν τελειώσω μαζί του θα έχει γίνει παράδεισος...
Και τώρα σας αφήνω βιαστικά αλλά προέκυψς επείγουσα επίσκεψη και πρέπει να φύγω τρέχοντας... Φιλάκια πολλά....

Παρασκευή, Απριλίου 25, 2008

Εδώ Μύκονος!!!!

Καλημέρα από το αγαπημένο νησί... Εχτές όπως καταλάβατε όχι για να αναρτήσω ποστ αλλά ούτε για να μπω στην διαδικασία να ρωτήσω αν είχε υπολογιστή και συνδεση το ξενοδοχείο δεν είχα μυαλό... Περάσαμε την μισή μέρα στην παραλία και την υπόλοιπη μισή βολτάροντας στην Χώρα με ποτάκια και σούπερ φαγητό στο ενδιάμεσο, το μεσημέρι στο Nammos και το βράδυ στον Daniele. Την Καζάρμα την εγκαινιάσαμε προχτές, μόλις φτάσαμε, 1.30 η ώρα την νύχτα κουρασμένοι και θεονήστικοι με δυό μακαρονάδες που την ώρα εκείνη μου φάνηκαν σαν μάνα εξ ουρανού.. Που πάει να πει πως κρατήσαμε την παράδοση και φέτος, απλά αντί να πιω εκεί τον πρώτο καφέ της σαιζόν, έφαγα το πρώτο πιάτο...
Εχτές ο καιρός ήταν σούπερ, με αεράκι αλλά και με λιακάδα εξ ου και η παραλία, σήμερα όμως ΕΜΥ έπεσε μέσα στις προβλέψεις της και έχει συννεφιά και μποφώρ.. Που καθόλου δεν μας πειράζουν τώρα που είμαστε πια εδώ, θα πειράξουν όμως τον Άλκη που ταξιδεύει αύριο και φοβάται και τα πλοία... Κατά τα άλλα η παρέα έχει μαζευτεί σχεδόν όλη, εχτές στην βόλτα είδα και ένα σωρό κόσμο που είχα να δω από πέρσι και πολύ το χάρηκα και γενικά περνάμε σούπερ... Όπως άλλωστε και το παιδάκι μας στα μέρη τα εξωτικά και το σκυλάκι μας που, όπως μας λένε από το kennel τουλάχιστον, προσαρμόστηκε μια χαρά και έχει κάνει και γνωριμίες με άλλα ζωάκια...
Το ξενοδοχείο μας που μόλις άνοιξε δεν έχει τελικά σύνδεση( ούτε υπολογιστή αλλά αυτό είναι το λιγότερο αν σκεφτείτε ότι δεν έχει ούτε τηλεόραση- δηλαδή έχουμε συσκευή στο δωμάτιο και μάλιστα plasma αλλά δεν πιάνει τίποτα γιατί μάλλον δεν έχουν προλάβει να βάλουν κεραία- έχουμε όμως jaccuzi στην βεράντα που κάτι είναι και αυτό) οπότε τώρα σας γράφω κλασσικά από το Blu Blu... Και επειδή δεν ξέρω πότε θα έχω μυαλό να ξαναμπώ, να σας ευχηθώ Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα και να σας στείλω πολλά, θαλασσινά φιλιά... Να περάσετε όλοι υπέροχα, να ξεκουραστείτε, να χαλαρώσετε, να διασκεδάσετε και τα λέμε σύντομα...

Υ.Γ. Φωτογραφίζω διαρκώς οπότε μόλις επιστρέψω θα ανεβάσω και φωτογταφίες.... Τρέμε Asteroid!!!!!!!

Τετάρτη, Απριλίου 23, 2008

.....3,2,1,0!!!!!!!!!!!

Σαν την Μανταλένα – άλλος για την βάρκα μας!!!! – τρέχω σήμερα σαν την τρελή να προλάβω να τελειώσω τις δουλειές μου και να επιβιβαστώ στην ώρα μου στο SuperFerry… Η χειρότερη στιγμή της ημέρας, το ξέρω, το ξέρω καλά, θα είναι σε λίγο που θα παραδώσω τον σκυλούκο μου στο kennel… Θα έχει μαζί του και την αγαπημένη του, και το γούνινο άσπρο- κόκκινο μαξιλάρι του και ένα παιχνίδι, και όλη μας την αγάπη και την έννοια, αλλά και μόνο η ιδέα πως για οκτώ ολόκληρες μέρες θα νομίζει πως τον εγκαταλείψαμε μου χαλάει όλο μου το κέφι… Μακάρι να γινόταν αλλιώς…
Βέβαια θα τηλεφωνώ κάθε μέρα να μαθαίνω νέα του- ξινό θα τους το βγάλω των ιδιοκτητών αλλά ούτε που με νοιάζει- και θα παρακαλέσω και την φίλη μου την Ελένη που της αρέσουν οι αυτοκινητάδες αλλά και ο Droopy, αν την βγάλει ο δρόμος καμιά μέρα προς Μαραθώνα να πάει να κάνει μια αιφνιδιαστική έφοδο να δει πως πάει το θέμα…
Αν το ξεπεράσουμε αυτό, τα υπόλοιπα της μέρας είναι κουραστικά αλλά ευχάριστα… Έχω διάφορες χαζές δουλειές όπως να πάρω τα παντελόνια του Μάνου από το καθαριστήριο, να επιστρέψω τα DVD στο Video Club, να πληρώσω το φροντιστήριο του Άρι και άλλα σχετικά, έχω να φτιάξω τα μαλλιά μου στον Βαγγέλη, έχω να φτιάξω βαλίτσες και να μην ξεχάσω τίποτα και στις 7 η ώρα το απόγευμα να είμαι στην Ραφήνα έτοιμη να σας κουνήσω το μαντήλι… Που σημαίνει πως το επόμενο post θα σας το γράψω από το νησί… Από το Blu-Blu συγκεκριμένα, μια που δεν θα έχω μαζί μου laptop, με θέα θάλασσα και ηθικό ακμαίο… Έχω μεγάλη χαρά που αύριο το πρωί θα πίνω τον καφέ μου στην Καζάρμα.. Και που θα δω τους φίλους μου, και θα ξαναπάρω βαθιές ανάσες από τον αέρα που τόσο αγαπώ, τόσον καιρό μετά… Προς το παρόν λοιπόν, καλημέρα και φιλιά σε όλους.. Και την επόμενη φορά που θα τα πούμε τα φιλιά θα είναι θαλασσινά και η καλημέρα θα φέρνει μαζί της αεράκι κυκλαδίτικο…

Τρίτη, Απριλίου 22, 2008

Shopping και Αλήθεια.....


Η μέρα σήμερα έχει ψώνια.. Δεν μπορεί να δείχνουν όλοι τα παπούτσια τους και εγώ να μείνω εκτός… Μετά την Δενδρογαλή λοιπόν και την Magica, ήρθε η ώρα να σας επιδείξω και εγώ τα ολοκαίνουρια αποκτήματα μου… Τις πλατφόρμες, τις σαγιονάρες μου και τα υπέροχα γυαλιά μου… (Αν κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα θα τα απολαύσετε λεπτομερώς... Οκ, το ξέρω ότι το ξέρετε όμως επειδή εγώ ως ξανθιά το ανακάλυψα πρόσφατα δεν χορταίνω να μοιράζομαι την πληροφορία...) Βέβαια τα μαντάτα της ΕΜΥ μόνο που δεν μας είπαν πως αντ’ αυτών θα μας χρειαστούν γαλότσες τις άγιες ημέρες του Πάσχατος αλλά σιγά μην μασήσουμε… Με ήλιο ή με βροχή στο νησάκι θα περάσουμε σούπερ… (Αφήστε που διαθέτω και γαλότσες αλλά δεν θα χαλάσω το κόνσεπτ της φωτογράφησης με άσχετα με την εποχή και φορεμένα είδη…)

Τι άλλα? Το παιδάκι μου έφτασε μια χαρά και σε μερικές ώρες θα κάνει μπάνιο σε τροπικά νερά, σε λίγο έχω ραντεβού στην Τέτα για μανικιούρ- πεντικιούρ και εχτές το βράδυ κάναμε ένα από τα πιο αγαπημένα μου προγράμματα.. Το παιδικό… Που σημαίνει πως πήγαμε σινεμά στο Mall –είδαμε το Παραλίγο Εκατομμυριούχοι- και μετά φάγαμε στα KFC!!!! Βέβαια ο καλός μου δεν τρελαίνεται αλλά μια φορά στο τόσο υποχωρεί, και μου κάνει το χατίρι…. Κανονικά περιλαμβάνεται και παγωτό στα Haagen Das αλλά εχτές συγκεκριμένα έφαγα και zinger burger, και καυτερές φτερούγες, και πατάτες τηγανητές και κόντεψα να σκάσω… Οπότε είπα να το κάνω skip

Α, και για να μην το ξεχάσω… Το αυγό που μου χάρισε η Ελένη ήταν από τον Ασημακόπουλο στην Χαριλάου Τρικούπη και επίσης, ωραιότατα αυγά τέτοιου τύπου (του σωστού δηλαδή) έχει και το Αθηναϊκό στο Νέο Ψυχικό. Οπότε όσοι έχετε βαφτιστήρια ή είστε απλώς λαίμαργοι σαν εμένα σπεύσατε…

Αυτά για σήμερα και να δείτε πως η αλήθεια θριαμβεύει πάντα, μέσα σε όλον αυτό τον φόρτο εργασίας των τελευταίων ημερών κατάφερα να παραστώ στην δίκη του αιώνα μεταξύ Πρόβατου και Συκιάς και να δώσω την κατάθεση μου χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος… Για την Συκιά ρε γαμώτο!!!! Καλημέρα και φιλιά σε όλους….

Δευτέρα, Απριλίου 21, 2008

Τέλεια νέα.....


YES, YES, YES!!!!!!! Όλα είναι καλά και φεύγουμε κανονικά την Τετάρτη το απόγευμα για το νησάκι!!!! Που σημαίνει πως ξεκινάω να τρέχω από τώρα σαν τρελλή και με κέφι που χτυπάει κόκκινο για ένα σωρό δουλειές που πρέπει να γίνουν πριν φύγω.... Μην με παρεξηγήσετε λοιπόν για το συντομότατο ποστ, σήμερα αναχωρεί και το παιδάκι μου για μέρη εξωτικά με τον παππού και την γιαγιά του και πρέπει να το ετοιμάσω... Οπότε σας φιλώ γλυκά, σας ευχαριστώ για την θεττική ενέργεια και το support, και σπέυδω να εξαφανιστώ σαν σίφουνας για τελευταία ψώνια και πακετάρισμα... Το μεσημεράκι που θα χαλαρώσω λίγο θα περάσω για ένα update... Μέχρι τότε φιλιά πολλά σε όλους και, όπως έλεγε και η Μαρία Αλιφέρη κάποτε, σας αγαπώ!!!!!!!!

Υ.Γ. Σήμερα η φωτογραφία ανήκει δικαιωματικά στο νησάκι... :-) Σωστά?

UPDATE: Μόλις επέστρεψα καταϊδρωμένη και ασθμένουσα στο σπίτι μου, ετοίμασα την βαλίτσα του μικρού ταξιδιώτη και παράγγειλα delivery γιατί σιγά μην μαγείρευα κιόλας... Μέσα στα διάφορα T-shirts και βιβλία που ψώνισα για τον Άρι, πρόλαβα και χτύπησα ένα συγκλονιστικό ζευγάρι γυαλιά ηλίου Ferragamo, τεράστια και σε χρώμα μωβ, τα οποία θα φωτογραφίσω αύριο να σας τα δείξω γιατί είμαι very proud που τα ανακάλυψα... Και επειδή τίποτα στην ζωή δεν έρχεται μόνο, πήρα και ένα δεύτερο ζευγάρι γυαλιά πρεσβυωπίας, λαχανί με γαλάζιο αυτή την φορά, γιατί με το ένα δεν γίνεται δουλειά... Το ξεχναω μονίμως στο σπίτι με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές που βγαίνουμε να μου διαβάζει τον κατάλογο ο καλός μου.... Κατά τα άλλα, το απόγευμα το πρόγραμμα έχει καφέ με την Μίνα και μετά σπίτι για cocooning να μαζέψουμε δυνάμεις για τις μέρες που έρχονται...
Καλό Πάσχα δεν εύχομαι από τώρα, παρά μόνον σε όσους θα φύγουν, μια που θα συνεχίσω τις καθημερινές ανταποκρτίσεις και από εδώ και από το νησί... Οπότε, τα λέμε αύριο.....

Σάββατο, Απριλίου 19, 2008

Bad, bad days....


Κανονικά σήμερα θα σας έγραφα ένα ευχάριστο, αισιόδοξο πόστ για την ηλιόλουστη μέρα και την αντίστροφη μέτρηση... Και για το υπέροχο σαββατοκύριακο που ελπίζω να περάσουμε όλοι... Κανονικά το κέφι μου θα χτυπούσε τιλτ και θα τα έβλεπα όλα ροζ, ως συνήθως, και θα ετοιμαζόμουν χαμογελώντας μέχρι τα αυτιά να βγω να κάνω τις δουλειές μου και να πιω καφέ με τις φίλες μου ή με την μαμά μου σε τραπεζάκια έξω... Κανονικά...
Όμως εδώ και δύο μέρες τα πράγματα δεν είναι καθόλου κανονικά, η πεθερά μου παρουσιάσε ένα πρόβλημα υγείας, όχι σοβαρό ευτυχώς αλλά ικανό να μας χαλάσει τα σχέδια μας για το Πάσχα και, όπως καταλαβαίνετε, ακόμα και η Πολυάννα μέσα μου έχει πέσει σε ελάφρια κατάθλιψη... Οκ, ελπίζω να πάνε όλα καλά, πρώτα για την μαμά του Μάνου και έπειτα για τις διακοπές που περιμένουμε και οι δύο με τόση ανυπομονησία, όμως δεν σας κρύβω πως η αγωνία και το άγχος των ημερών με έχουν απολύτως αποδιοργανώσει... Με τον Άρι να λείπει και όλους μας τους φίλους να έχουν κανονίσει να φύγουν, πλην της Ελένης και του Παναγιώτη που τους ξεσηκώσαμε μεν, δεν καταφέραμε να τους πείσουμε να μας ακολουθήσουν δε, η προοπτική του να περάσουμε Πάσχα στην Αθήνα μόνοι μας δεν είναι η καλύτερη... Δεν είναι και η χειρότερη μια που θα κατσικωθούμε στα παιδιά προφανώς αν έρθουν έτσι τα πράγματα, όμως εγώ ΘΕΛΩ ΜΥΚΟΝΟ!!!! Που πέραν του ότι έχω προγράμματα έτοιμα και όλη την παρέα οργανωμένη σούπερ, έχω και ένα σωρό δουλειές για το περιοδικό, και το καινούριο μου σπιτάκι να με περιμένει για να οργανώσω την μετακόμιση...
Οπότε κάντε μια ευχή και στείλτε όση θετική ενέργεια σας περισσεύει πληζ, να πάνε όλα καλά την Δευτέρα που έχει ραντεβού η πεθερά μου με τον γιατρό της και να μην μας σκάσει κανένα χειρουργείο πασχαλιάτικα.... Και αν όλα πάνε καλά, σας υπόσχομαι την επόμενη εβδομάδα να σας πρήξω στα αισιόδοξα posts.... Καλημέρα και πολλά, πολλά, μουτρωμένα φιλιά...

Υ.Γ. Μέσα σε όλον αυτό τον πανικό χτές το βράδυ η φίλη μου η Ελένη μου έφερε ένα σούπερ αυγό γεμάτο ζαχαρωτά σχέδια... Η φωτογραφία δεν είναι από τις καλύτερες μου, αλλά πωρί πρωί, χωρίς να έχω πιεί ούτε καφέ, ας μην έχουμε και πολλές απαιτήσεις....

Παρασκευή, Απριλίου 18, 2008

Ανάποδες......


Υπάρχουν φορές που τον τοίχο που χωρίζει τον όμορφο κόσμο μου από το «εκεί έξω» διαπερνούν άνθρωποι που δεν το αξίζουν… Σπάνια, μια που το προσωπικό μου ραντάρ δουλεύει υπερωρίες και με ακρίβεια αξιοπρόσεκτη, όμως συμβαίνει…Ίσως γιατί πολλές φορές η καλή μου διάθεση ξεπερνά τις προειδοποιήσεις των ανθρώπων που βλέπουν καθαρότερα και αντικειμενικότερα από μένα ή τα σήματα που μου δίνει το υποσυνείδητο μου…
Καλώς ή κακώς, είμαι άνθρωπος που δίνει ευκαιρίες… Πολλές… Δεν μπορώ να ξεχάσω τις ευκαιρίες που δόθηκαν σε μένα, ακόμα και όταν δεν τις άξιζα, και θυμάμαι ακόμα, κι ας έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, πως είναι να είσαι μόνος και απελπισμένος… Έχοντας λοιπόν χαραγμένο βαθιά μέσα στην ψυχή μου το παρελθόν της κοπέλας που υπήρξα κάποτε, έχω επιλέξει στην ζωή μου να δίνω… Βοήθεια, χαρά, support, τις ευκαιρίες που λέγαμε.. Ότι καλύτερο μπορώ τέλος πάντων μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μου… Το θεωρώ υποχρέωση μου όχι μόνο απέναντι στους ανθρώπους γύρω μου αλλά και απέναντι στο σύμπαν… Που μέχρι σήμερα μου το έχει ανταποδώσει στον απόλυτο βαθμό φέρνοντας στην ζωή μου σχέσεις, δουλειές και ανθρώπους που με πάνε παρακάτω... Και που με στηρίζουν, και που με κάνουν να νοιώθω ευτυχισμένη, περήφανη και γεμάτη...
Υπάρχουν όμως και φορές που βρίσκομαι να παίζω τον άχαρο ρόλο του μαλάκα… Και που κάνω πως δεν καταλαβαίνω πως κάποιοι με «χρησιμοποιούν» για τους δικούς τους λόγους και τις δικές τους φιλοδοξίες… Είτε αυτές είναι κοινωνικές, μια που ανάμεσα στους φίλους μας υπάρχουν άνθρωποι που είναι «επώνυμοι» ή πάρα πολύ established στην δουλειά τους, είτε επαγγελματικές μια που πέρα από τα όποια κονέ έχω και εγώ λόγω δουλειάς, υπάρχει και ο Μάνος που στον δικό του τομέα μπορεί να ανοίξει, αν θέλει, πολλές πόρτες σε πολλούς.... Που συνήθως όμως δεν θέλει μια που όντας λιγότερο συναισθηματικός από μένα και πολύ πιο ορθολογιστής αντιλαμβάνεται άμεσα ποιος τον προσεγγίζει και γιατί και πράττει αναλόγως.. Συνήθως δεν με πειράζει… Και επιλέγω συνειδητά να κάνω πως δεν καταλαβαίνω… Όμως όταν αυτό αρχίζει και γίνεται άκομψο, επεκτατικά και με λάθος τρόπο, όταν αρχίζω και νοιώθω πως πέρα από την κατάχρηση της κατανόησης ή της καλής μου διάθεσης κάποιοι καταχρώνται και τον χρόνο ή την υπομονή ανθρώπων που γνωρίζουν σχεδόν ελάχιστα, άσχετα αν θα ήθελαν να τους κάνουν κολλητούς, τότε παίρνω ανάποδες… Και τώρα τελευταία, είμαι στο τσάκ….

Πέμπτη, Απριλίου 17, 2008

Οι καμηλοπαρδάλεις θα πάνε εκδρομή.....


Αυτός ο καιρός σαν την δίατα γιο-γιο μας πάει... Μια στον ήλιο μια στη συννεφιά, να μην μπορούμε να αποφασίσουμε με τίποτα να αλλάξουμε γκαρνταρόμπα... Το προηγούμενο Σάββατο που έλειπε ο καλός μου ανέβασα τα πολύ χειμωνιάτικα, κάτι πολύ χοντρά πουλόβερ και κάτι μποτες που ούτε θέλω να τις ξαναδώ στα μάτια μου μέχρι του χρόνου.... Και κατέβασα τα πιο ενδιάμεσα που στο νησί θα είναι όπως και να το κάνουμε πιο χρήσιμα... Γενικά τέτοιες μέρες εφαρμόζω το ντύσιμο σε layers... Κάτι προσθέτω , κάτι αφαιρώ, κάτι φοράω το ένα πάνω από το άλλο και έτσι, είμαι πάντα στην σωστή θερμοκρασία... Ξέρετε.. Μαγιό και από πάνω μακώ και από πάνω κοττονένιο πουλοβεράκι και από πάνω νιτσεράδα... Από το πρωί στην Ψαρρού μέχρι το βράδυ στην Άνω Μερά σε βγάζει αυτό το σύστημα...
Έτσι, εχτές που πήγα και για shopping πήρα ένα σούπερ ροζ πουλόβερ και μια ζακέτα σε ένα υπέροχο γαλαζοπράσινο χρώμα που θα ταιριάζει άψογα με τις γκρίζες φόρμες μου, και τα δύο cotton - το τέλειο ντύσιμο για Πάσχα στην παραλία- και εκεί που χάζευα, πήρε το μάτι μου και δυο νυχτικά με καμηλοπαρδάλεις και τα τσίμπησα και αυτά... Το ξέρω πως οι καμηλοπαρδάλεις ως concept δεν είναι ούτε της ηλικίας μου ούτε και ότι ρομαντικότερο μπορεί να σκεφτεί κανείς για ένα Πάσχα χωρίς παιδιά με τον αγαπημένο του σε σούπερ ξενοδοχείο στο νησί, όμως μετά από τόσα χρόνια που είμαστε μαζί με τον Μάνο, πιστέψτε με, το αληθινό σοκ θα το πάθαινε αν με έβλεπε να σκάω μύτη με νεγκλιζέ, ζαρτιέρες και πασούμι με γούνινο pompom. Οι καμηλοπαρδάλεις μια χαρά θα του κάνουν....:-)
Κατά τα άλλα μην σας κουράζω με τα ίδια και τα ίδια... Γράφω , γράφω γράφω, αλλά τελειώνω πια σήμερα, άντε αύριο, έχω διάφορα τρεξίματα για δουλειές μέχρι να φύγουμε αλλά όπως λέει και μια φίλη, I don't even care...... Μετράω τις μέρες ανάποδα και η προοπτική του καφέ την Πέμπτη το πρωί στην Καζάρμα με κάνει να χαμογελάω σαν χάχας όλη μέρα.... Κάθε μέρα... Οπότε, να έχουμε μια υπέροχη έστω και συννεφιασμένη μέρα σήμερα και πολλά, πολλά φιλιά σε όλους....

Υ.Γ. Επίσης να σας πω πως σήμερα ξύπνησα χωρίς μουσική υπόκρουση... Μούγκα στην στρούγκα.... Μωρέ, μια χαρά ήταν ο Φίλιππος τελικά.....

Τετάρτη, Απριλίου 16, 2008

Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης....



Σήμερα, ευτυχώς ή δυστυχώς, ο Φίλιππος Νικολάου αντικαταστάθηκε στο μυαλό μου από τον Πασχάλη... Φταίνε τα μεσημεριανά, είναι σίγουρο αυτό πια, μια που πήρα έξτρα δόση κυρίου και κυρίας Πασχάλη αυτές τις μέρες, με τις δηλώσεις τους για το καινούριο δικαστήριο που κέρδισαν και μουσική υπόκρουση "Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο" και "Είσαι το ταίρι μου"... Και το γεγονός πως παρόλα αυτά εγώ σήμερα ξύπνησα με το "Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης" κολλημένο σαν τσίχλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σημαίνει πως ακόμα αντιστέκομαι, αν και όχι τόσο σθεναρά όσο θα ήθελα, στην πλύση εγκεφάλου της Super Star Χριστίνας.. Ή ότι έχω πάρει εξ' ίσου μεγάλη δόση του Άρχοντα των Δαχτυλιδών -λέγε με Αλέξη- ενάρετο- Κούγια... Αν και τότε θα έπρεπε να ακούω στον ύπνο μου το "Μού 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια"... Τέλος πάντων...
Μέσα σε όλα αυτά συνειδητοποίησα πως έχω μια τεράστια δυσκολία στο να συγκρατήσω την λέξη "ενάρετος".... Ρώτησα τον Μάνο χτες το βράδυ να μου την θυμίσει, συζητώντας με κάποιους φίλους μεταξύ εσκαλόπ με ροκφόρ και σουφλέ σοκολάτας στον Σπύρο και Βασίλη, θα τον ξαναρωτήσω και τώρα, μόλις ξυπνήσει για να σας την γράψω, μιλάμε αδύνατον να την εντυπώσω.. Αδύνατον... Μου έρχονται δεκάδες άλλες λέξεις, έντιμος, εγκρατής, ευλαβής, εκτιμητέος, επίπεδος (άσχετο)... Αυτή με τίποτα.... Είμαι πολύ χάλια γιατρέ μου?
Νομίζω πάντως πως με την ποροοπτική του Πάσχα προ των πυλών, και την προοπτική των διακοπών ή έστω της ξεκούρασης βεβαίως βεβαίως, όλοι είμαστε λίγο χάλια τελευταία... Με το μάτι γλαρό και την αντίστροφη μέτρηση φανερά καρφωμένη στο πίσω μέρος τους μυαλού τους κυκλοφορούν όλοι γύρω, από τους συνεργάτες στα περιοδικά που τα έχουν παίξει κυριολεκτικά μια που κλείνουν τεύχη σαν τρελλοί, μέχρι τον κύριο Χρήστο (Κίτσουλα) που όταν πήγα χτές να πάρω φαγητό για τον Άρι τον βρήκα αραχτό σε ένα από τα τραπέζια να τραγουδάει "Θα πάρω μια ψαρόβαρκα.." και να μοιάζει να το εννοεί... Στην ίδια ακριβώς φάση και εγώ, με το μισό μυαλό γράφω κομμάτια καλοκαιρινά για παγωμένα ποτά και δροσερές πισίνες και με το άλλο κάνω υπολογισμούς για το αν φτάνουν τα τραπέζια που έχω κλείσει στον Ζαννή για την Ανάσταση και την Κυριακή του Πάσχα μια που η παρέα ολοένα μεγαλώνει... Και η ατζέντα μου γεμίζει σημειώσεις, μισές του τύπου "συνέντευξη με την Ρένα" και "μακέτες από Τάσσο", και μισές τύπου "Τέτα νύχια και κερί" και "Βαγγέλης ρίζα"...
Και τώρα που σας γράφω, το μυαλό μου είναι σε μια τελευταία παράγραφο που μου έχει μείνει για να στείλω άλλο ένα κείμενο στο περιοδικό, το προτελευταίο, και στο αν θα περάσω και μια βόλτα από την Enny di Monaco πριν πάω στο Activity στο Χαλάνδρι για λίγο pre-easter shopping... Μαζί... Ευτυχώς που ο Πέτρος δεν θα εκπλαγεί καθόλου αν παραλάβει ένα κείμενο που θα τελειώνει λέγοντας "πόσο αναπαυτικά μπορείς να απολαύσεις το ποτό σου καθισμένος σε μια κασμιρένια λεπτή ζακέτα σε χρώμα λιλά".... Έχει συνηθίσει πια και ούτε το φρύδι του δεν σηκώνει....
Έτσι λοιπόν, σας καλημερίζω, σας φιλώ γλυκά και πάω να συνεχίσω... Και να τελειώσω, και να ψωνίσω... Ναι, είναι μια ηλιόλουστη μέρα σήμερα.....:-)

Τρίτη, Απριλίου 15, 2008

Διευκρινήσεις....

Βρε παιδιά... Μερικές φορές με κάνετε και απορώ... Για άνθρωπος που βγάζω το ψωμί μου γράφοντας, μάλλον δεν γίνομαι αρκετά σαφής και έτσι από το πρωί που κατέβασα το ποστ για το εξώφυλλο της κυρίας Μπάρμπα το mail μου κυριολεκτικά βομβαρδίζεται με κάθε είδους μηνύματα.... Άλλοι ανησυχείτε, άλλοι βρίζετε, άλλοι με συμβουλεύετε να μην μασάω... Το βρίσκω καταρχάς συγκινητικό... Στην συνέχεια όμως, απορρίας άξιον... Μάλλον κάπου δεν εκφράστηκα σωστά και πρέπει να βάλω τα πράγματα στην θέση τους για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις..
Δεν κατέβασα το ποστ λοιπόν γιατί φοβήθηκα μην με κυνηγήσουν... Ποιός να με κυνηγήσει άλλωστε? Μια γνώμη εξέφρασα, ίσως λίγο πιο δεικτική, αλλά την γνώμη μου εν πάση περιπτώση και μάλιστα επώνυμα... Αυτό που με ενόχλησε, δίκαια ή άδικα δεν έχει σημασία, ήταν πως ανακάλυψα το ποστ μου αναδημοσιευμένο κατά λέξη σε διάφορα άλλα blogs... Πράγμα που μπορεί για κάποιους να είναι άνευ σημασίας αλλά για μένα που αυτή είναι η δουλειά μου, είναι πολύ σημαντικό... Για έναν άνθρωπο που γράφει επαγγελματικά, το να μπορεί να διαχειρίζεται τα γραπτά του όπως ο ίδιος επιθυμεί είναι ουσιώδες... Και δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να παραχωρήσω το συγκεκριμμένο ποστ αν μου είχε ζητηθεί, δεν μου ζητήθηκε όμως και αυτό με θύμωσε πολύ... Ειδικά γιατί εγώ γράφω επώνυμα, συνεπώς, όταν κάποιοι δημοσιογράφοι τηλεοπτικών εκμπομπών θέλουν να ασχοληθούν με κάποιο θέμα που αναδείχτηκε από τα blogs, αντί να ψάχνουν να ανακαλύψουν ποιός κρύβεται, ας πούμε, πίσω από το ΠρέζαTV, θα έρθουν σε μένα που είναι πολύ πιο απλό και εύκολο, όπως άλλωστε έγινε και σήμερα, και όπως έχει γίνει και άλλες, πολλές φορές.... (Εδικά για το σημερινό δεν μιλάω για την εκπομπή του κυρίου Κουίκ για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, αναφέρομαι σε άλλη εκπομπή η οποία αφού δεν έγινε τελικά δεν υπάρχει λόγος να σας πω και ποιά είναι...)
Αυτό λοιπόν, το να μην θέλω δηλαδή να γίνω εγώ η επώνυμη βιτρίνα ενός θέματος, οποιουδήποτε θέματος στα κανάλια, είναι αναφαίρετο δικαίωμα μου.. Όπως και το να προστατέψω, αν και όποτε θεωρήσω ότι πρέπει, τα κείμενα μου... Γι' αυτό και μόνο τον λόγο, σαν ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι σε μια συμπεριφορά που την θεώρησα αντιεπαγγελματική κατέβασα το ποστ. Κανείς δεν με πίεσε, κανείς δεν με απείλησε, κανείς δεν με ενόχλησε, κανείς δεν άφησε να εννοηθεί πως θα έχω επαγγελματικές ή οποιουδήποτε άλλου είδους κυρώσεις...
Ελπίζω τώρα να λύθηκαν οι απορρίες όσων τις είχαν και να επανέλθουμε στα δικά μας... Τα απλά, τα ήσυχα και τα ευχάριστα.. Όπως και να'χει, σας ευχαριστώ για μια ακόμα φορά για το support... Είναι πολύ συγκινητικό το να ανακαλύπτω με διάφορες ευκαιρίες και αφορμές πόσος κόσμος νοιάζεται για αυτό το blog και κατά συνέπεια για μένα...Με κάνει να νοιώθω πως αυτό που μοιραζόμαστε, και που για μένα είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, έχει αξία....

Η Τζεμιλέ και άλλα rock....

Σήμερα ξύπνησα με μουσική υπόκρουση Φίλιππου Νικολάου... Δηλαδή είχε καρφωθεί στο μυαλό μου η Τζεμιλέ, ακούστε τώρα, και ακόμα και τώρα που σας γράφω, την ακούω μέσα στο κεφάλι μου... "Γι' αυτή την όμορφη γυναίκα, μεγιεμελέ μεγιεμελέ, λιώνουμε εγώ και άλλοι δέκα την Τζεμιλέ, την Τζεμιλέ...." Παναγία μου, τι έχω πάθει η γυναίκα? Που τον θυμήθηκα τον Φίλιππο Νικολάου? Και το κυριότερο, ζει ο Φίλιππος Νικολάου ή έρχονται στον ύπνο μου και μου τραγουδάνε πεθαμένοι άνθρωποι?
Anyway, παρόλο που είναι προφανές από τα παραπάνω ότι από το πολύ γράψιμμο το μυαλό μου έχει αρχίσει και γίνεται πουρές, είμαι σε καλό δρόμο...Παρέδωσα χτες άλλο ένα κομμάτι, τελειώνω άλλα δύο σήμερα και πάει λέγοντας... Και αν όλα πάνε καλά, μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα έχω ξεμπερδέψει απ' όλα και θα είμαι έτοιμη να αφιερώσω τις δυο μέρες πριν φύγω σε αγαπημένα πράγματα... Beaute, shopping και τα σχετικά...
Αυτά ήταν τα ευχάριστα σήμερα... Πάμε στα δυσάρεστα τώρα... Η ιστορία με το εξώφυλλο της κυρίας Μπάρμπα από την ώρα που πέρασε στα blogs με την πραγματικά μεγάλη αναγνωσιμότητα όπως το PrezaTV και το Mediablog, πήρε έκταση με αποτέλεσμα σήμερα, απ΄ότι έμαθα, ο Τέρενς Κουίκ να έχει θέμα στην εκπομπή του την συγκεκριμμένη φωτογράφιση και, άκουσον άκουσον, τον φασισμό των Bloggers!!!! Που σημαίνει πως όπου να' ναι, θα μας παραλάβουν και τα μεσημεριανά... Οπότε sorry αλλά το κατεβάζω το ποστ, πρώτον γιατί απ' ότι είδα διάφοροι το αναδημοσίευσαν χωρίς καν να με ρωτήσουν, και δεύτερον γιατί μια που είμαι η μόνη που υπογράφει επωνύμως δεν έχω καμιά διάθεση να βρεθώ παράθυρο στην Λαμπίρη ή την Τατιάνα... Δεν σημαίνει αυτό ότι άλλαξα άποψη ή ότι αναιρώ τα όσα έγραψα... Να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις... Όμως ότι γράφω εδώ είναι για να διαβάζεται εδώ και όχι για να αναδημοσιεύεται οπουδήποτε χωρίς την άδεια μου και μετά να τρέχω....
Αυτά τα ολίγα οπότε, φιλιά σε όλους και τα λέμε αύριο...

Υ.Γ. Μήπως να πάω να χτενιστώ παρόλα αυτά να είμαι έτοιμη, μια που ποτέ δεν ξέρεις?

Υ.Γ.2 Σοβαρά όμως τώρα.. Η αναδημοσίευση κειμένων από ένα επώνυμο blog χωρίς την άδεια του γράφοντος είναι το λιγότερο αντιεπαγγελματική συμπεριφορά ειδικά όταν την κάνουν ενημερωτικά blogs όπως το Mediablog ή το Screen... Δηλαδή έλεος ρε παιδιά.. Επαγγελματίες είμαστε όλοι και οφείλουμε να σεβόμαστε ο ένας την δουλειά του άλλου.. Προφανώς εγώ δεν βγάζω λεφτά από εδώ - παρόλο που δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα να έπαιρνα το κάτι τις μου για κάθε κλικ που έχετε την καλωσύνη να κάνετε όλοι εσείς που με διαβάζετε καθημερινά- όμως όπως και να ΄χει με μαθαίνουν κάποιοι άνθρωποι παραπάνω που παρακολουθούν μετά την δουλειά μου μέσα από τα περιοδικά και πάει λέγοντας.. Για ποιό λόγο λοιπόν να παίρνετε κάτι δικό μου, την πνευματική μου ιδιοκτησία στο φινάλε, και να το κοτσάρετε στα δικά σας blogs με το έτσι θέλω.... Άντε γιατί πήρα ανάποδες πρωί πρωί, και τι να κάνει και ο κακομοίρης ο Φίλιππος μετά?

ΕΠΕΙΓΟΝ UPDATE: Για να είμαι εντάξει, μόλις μίλησα με τον PrezaTv που έχει στα χέρια του το DVD με την εκπομπή του κύριου Κουίκ, ο οποίος όπως έμαθα μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τους bloggers, και συμφώνησε απολύτως με την άποψη όλων μας για την κυρία Μπάρμπα... Πάλι καλά ...Οπότε χρωστάμε στον κύριο Τέρενς μια συγγνώμη... Τον αδικήσαμε.... Πάω τώρα να δω Χριστίνα και Φαίη και θα σας κρατώ ενήμερους για τις εξελίξεις....:-)

Δευτέρα, Απριλίου 14, 2008

Final countdown!!!!


Επιτέλους, Δευτέρα σήμερα αλλά όχι μια οποιδήποτε Δευτέρα... Δευτέρα μια εβδομάδα πριν από την Μεγάλη Εβδομάδα!!! Τέλειο?Τέλειο αλλά και αγχωτικό... Εχτές το βράδυ στρυφογύριζα στο κρεβάτι μου και ήταν αδύνατον να κοιμηθώ... Χιλιάδες πράγματα που έχω να κάνω συνωστίζονταν στο μυαλό μου και όλη νύχτα τσεκάριζα νοερά λίστες, τι κόλλημα κι αυτό, και έβαζα προτεραιότητες.... (Οκ, μπορεί να έφταιγε και το σουβλάκι με πίτα και τζατζίκι που έφαγα για βραδινό και μου έπεσε λίγο βαρύ... Ίσως γιατί το συνόδεψα με άλλα πέντε καλαμάκια σκέτα, μια μερίδα πατάτες και δυό πίτες κομμένες, αλάδωτες όμως...) Πάντως χώρια η πλάκα έχω χιλιάδες πράγματα να κάνω μέχρι την Μεγάλη Τετάρτη που φεύγουμε για το νησί... Από το να κατεβάσω τα καλοκαιρινά ρούχα του Άρι από το πατάρι - μια που φέτος δεν θα έρθει μαζί μας αλλά θα πάει με τον παππού και την γιαγιά του σε εξωτικό προορισμό- και να κλείσω ραντεβού στον κτηνίατρο για τον Droopy - πρέπει να κάνει κάποια εμβόλια και να πάρει τις αμπούλες του για το Kalazar τώρα που αρχίζουν οι ζέστες, μέχρι τα ραντεβού μου για beaute που δεν είναι και λίγα - ρίζα, χτένισμα, νύχια και κερί- και όλα τα κομμάτια που πρέπει να παραδώσω έτσι ώστε όταν πατήσω με το καλό το πόδι μου στο νησάκι να είμαι free as a bird.... Και ενδιαμέσως όλα τα κλασσικά του σπιτιού, τα έξω μας (μια που μολις ανοίγει λίγο ο καιρός μου είναι αδύνατον να παλουκωθώ στο σπίτι), οι λίστες με τα must do της μετακόμισης που μέχρι τις 15 Μαίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί - που σημαίνει λίγο μετά που θα επιστρέψω από το νησί θα ξαναφύγω για μια εβδομάδα- λίγο shopping για να είμαι comme il faut την Ανάσταση, και φυσικά η αναζήτηση του αυγού μου...
Διότι κάθε Πάσχα ο αγαπημένος μου μου αγοράζει το αυγό μου.. Είναι κάτι σαν οικογενειακή παράδοση... Το οποίο φυσικά δεν είναι ένα όποιο κι όποιο αυγό... Πρέπει να είναι σοκολατένιο αλλά με πολλά, με πάρα πολλά αν γίνεται ζαχαρωτά στολίδια απ' έξω... Αν τώρα νομίζετε πως είναι πολύ απλό αυτό κάνετε λάθος... Τα τελευταία χρόνια μέσα στην τάση αυτή της λιτότητας που χαρακτηρίζει τα πάντα πια, από το design των μαγαζιών και των σπιτιών μέχρι τα πιάτα των εστιατορίων, η μπάλα πήρε δυστυχώς και τα πασχαλιάτικα αυγά... Που είναι ολοένα και λιγότερο στολισμένα... Οπότε εγώ είμαι κάθε τέτοια εποχή στο ψάξιμο... Φέτος βρήκα ένα στο Αθηναϊκο που τηρεί κάπως τις προδιαγραφές αλλά δεν είναι και το τέλειο... Θα συμβιβαστώ φυσικά αν δεν βρω κάτι καλύτερο αλλά ακόμα έχω μέρες μπροστά μου... Μπορεί το τέλιο αυγό μου να είναι κάπου και με περιμένει να το βρω....
Μ' αυτά και μ'αυτά σαν νεράκι θα περάσει η βδομάδα, τι νεράκι δηλαδή, χείμαρος... Που είναι καλό γιατί θα περάσει γρήγορα και κακό γιατί θα είμαι στην τσίτα επί ημερησίας βάσεως... Ποιός νοιάζεται όμως όταν σε δέκα ακριβώς μέρες, τέτοια ώρα, θα πίνουμε τον καφέ μας στην Καζάρμα? Όχι πάντως εγώ..... Καλημέρα σε όλους,καλή εβδομάδα και πολλά, πολλά φιλιά....

Υ.Γ. Τα αυγά της φωτογραφίας είναι αρκετά κοντά στο concept αν και, εγώ θα ήθελα λίγο ζαχαρωτό στολίδι παραπάνω στο δικό μου.....

Παρασκευή, Απριλίου 11, 2008

Προβληματισμοί και ένα υπέροχο girl's night...


Εχτές το βράδυ είχαμε girl's night στην Νέα Διαγώνιο... Και περάσαμε σούπερ... Φάγαμε σαν γουρουνάκια, εκτός από την Τίνα που κράτησε χαρακτήρα και μας κατέπληξε, γελάσαμε πολύ, ενοχλήσαμε αρκετά και τους γύρω μας νομίζω, και επιστρέψαμε σπίτια μας περιχαρείς και χορτασμένες, και με doggy bags ικανά να θρέψουν τα μισά αδέσποτα των Αθηνών... Για τα φαγητά της Νέας Διαγωνίου να μην σας ξαναπώ, κοντεύω να γίνω κουραστική, αλλά αν δεν έχετε δοκιμάσει ακόμα γύρο και σουτζουκάκια εσείς χάνετε... Εμείς βέβαια δεν φάγαμε μόνο αυτά, φάγαμε σχεδόν τα πάντα και ήπιαμε και τα κρασάκια μας, οπότε βάλτε με το νού σας... Σαν σύντομο ανέκδοτο ένα πράμα... Τι γίνεται όταν μαζεύονται έξι γυναίκες σε ένα μαγαζί? Χαμός.....
Και σήμερα, αφού κατάφερα να ξημερωθώ και να μισο- χωνέψω τα όσα καταβρόχθισα χτες, με περιμένει εργασία και χαρά... Γράψιμο πολύ, και ψάξιμο πολύ για να διπλοτσεκάρω διάφορα πράγματα, και τα κεφάλια μέσα.... Που δεν πειράζει καθόλου βέβαια μια που ήρθε η Παρασκευή και τo weekend θα μου δώσω off, να αράξω λίγο, να δω τα DVD μου, να ακούσω τις μουσικές μου και να πάω τις βόλτες μου.... Θα λείπει και ο Μάνος ταξίδι για δουλειές, θα λείπει και ο Άρις που ένα κοριτσάκι του έχει πάρει τα μυαλά, ε, δεν αξίζω λίγο pampering και εγώ η καημένη που θα έχω μείνει πίσω μόνη?
Τέλος να σας ρωτήσω κάτι άσχετο να πάρω γνώμες... Μια που είμαστε between μετακομίσεων φέτος στο νησί και τώρα το Πάσχα δεν θα μείνουμε σπίτι μας αλλά σε ξενοδοχείο, και μια που η μαμά μου που συνήθως αναλάμβανε το dog sitting όταν χρειαζόταν θα λείπει επίσης ταξίδι, έχουμε πρόβλημα με τον Droopy που κάπου πρέπει να τον αφήσουμε.. Μου σύστησε μια φίλη μια πανσιόν που μου ορκίστηκε πως είναι σούπερ - η σκυλίτσα της κάνει τρελές χαρές κάθε φορά που έρχεται το αυτοκίνητο να την πάρει- αλλά επειδή ο σκυλάκος μας είναι απολύτως σπιτίσιος, και έχει μάθει να μας έχει μονίμως από κοντά φοβάμαι πως θα κακοπεράσει... Η Τίνα μου σύστησε κάποιες εναλλακτικές μεθόδους για να χαλαρώνει όσο θα είναι εκεί, θα του βάλω μαζί και το μαξιλάρι του για να έχει την μυρωδιά του σπιτιού, αλλά και πάλι... Έχω άγχος... Εσείς τι λέτε? Έχει κανείς να μου πει παρόμοια εμπειρία ή να μου συστήσει κάτι?
Θα περιμένω με ανυπομονησία γιατί όσο πλησιάζουν οι μέρες αγχώνομαι πιο πολύ και με βλέπω, πλάκα πλάκα, να μου βγαίνει ξυνό το Πάσχα... Καλημέρα και φιλιά σε όλους....

Υ.Γ. Η φωτογραφία της ημέρας ανήκει δικαιωματικά στον Droopy... Που δεν είναι το ευκολότερο σκυλί του κόσμου, ούτε το πιο ήσυχο αλλά που είναι σίγουρα το τέταρτο, πολυαγαπημένο μέλος της οικογένειας μας....

UPDATE: Για την Νέα Διαγώνιο έγραψαν σήμερα και οι ειδικοί... Ορίστε το link λοιπόν, να έχετε και μια πιο επαγγελματική και accurate άποψη...

http://www.greekgastronomer.com/



Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008

Εργασία και χαρά....




Το χτεσινό μου ποστ ξεσήκωσε θύελα διαμαρτυριών από οπαδούς της Βέρας Λάμπρου (η οποία ερμηνεύει τελικά το Νινί), και προφανώς σας αποκάλυψε και το καλά κρυμμένο μέχρι σήμερα μυστικό μου... Δεν είμαι τόσο ενημερωμένη όσο θα ήθελα περί τα καλλιτεχνικά αλλά σας υπόσχομαι πως θα κάνω προσπάθεια να τα καταφέρω καλύτερα την επόμενη φορά... Στο μεταξύ η Έλενα μας ανοίγει νέους δρόμους στο διεθνές καλλιτεχνικό σύμπαν μια που η Ζιζέλ (ναι η γνωστή η δίμετρη μοντέλα και τέως -ή νυν- αγαπημένη του Leo Di Caprio) έσπευσε να φωτογραφηθεί για ξένο περιδικό με σορτς κομμένο ακριβώς όπως της κυρίας Έλενας μας στα επίμαχα σημεία... Είχε φωτογραφία της το ΟΚ ή το Hello, και βέβαια το πάνελ της Χριστίνας έσπευσε να κάνει το spread around...
Βέβαια εγώ εχτές ούτε πολύ Χριστίνα είδα, ίσα που πρόλαβα τον κύριο Κούγια στα τελειώματα ενός νέου παραληρήματος σχετικά με την τέως σύζυγο του, και τα περιοδικάκια μου ίσα που τα ξεφύλισα διότι πνιγόμουν στην δουλειά.. Εννέα η ώρα το βράδυ κατάφερα να τελειώσω, όμως προχώρησα πολύ.. Μια ολόκληρη συνέντευξη που χρειάστηκε να την απομαγνητοφωνήσω ξανά γιατί την έχασαν και δεν την είχα σώσει, και να την διορθώσω αργότερα, και ένα κομμάτι για το επόμενο 2 Board δεν είναι κακό σκορ, ειδικά όταν στα ενδιάμεσα έκανα δουλειά για το Mykonos... Δεν παραπονιέμαι, δουλειά ήθελα τόσο καιρό (οκ, και τα λεφτάκια που θα φέρουν όλα αυτά τα κομμάτια) και τώρα που την έχω σιγά μην κάνω την δύσκολη... Θα γράφω μέχρι να γίνουν τα μάτια μου τετράγωνα και ο λογαριασμός μου στην τράπεζα στρογγυλός... Και θα το χαίρομαι κι όλας...
Έτσι, σήμερα έχω γράψιμο, αλλά θα πάω και ενα κομωτήριο μια που είναι η μέρα της κυρίας Κωνσταντίνας και το σπίτι, τουλάχιστον το πρωί, θα είναι υπό κατάληψη... Και κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα, προς το απόγευμα, θα πάω μια βόλτα από την φίλη μου την Τίνα να δω το καινούριο ξενοδοχείο της, για το οποίο θα σας γράψω άλλη φορά, να μην μου φάνε και το θεματάκι μέσα από τα χέρια....
Αυτά για σήμερα, ανεβάζω το ποστάκι και πάω να φτιάξω καφέ, να τον πιω bloggάροντας, μια που για τις αγαπημένες μου συνήθειες πάντα βρίσκω χρόνο, και μετά να ξεκινήσω να τρέχω... Καλημέρα και πολλά φιλιά σε όλους...

Υ.Γ. Με αυτά και με αυτά η επόμενη εβδομάδα είναι η τελευταία πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, που σημαίνει πως το Πάσχα είναι σχεδόν δίπλα μας... Σε 13 μέρες ακριβώς θα σας γράφω από το νησί!!!!! Και ξαφνικά όλα γύρω έγιναν ακόμα πιο χαρούμενα.....:-)

Υ.Γ.2 Στην φωτό η Ζιζέλ. Δεν βρήκα την επίμαχη φωτογραφία με το σορτ αλλά και αυτή μια χαρά την κάνει την δουλειά της...

Υ.Γ.3 Και σημαντικό. Με ένα κλικ στο λινκ που ακολουθεί και ένα ακόμα κλικ στο κουμπί που γράφει "Click Here to Give" δίνουμε την δύνατοτητα σε γυναίκες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, να κάνουν δωρεάν μαστογραφία. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να διαθέσετε τα δύο λεπτά της ώρας που χρειάζεται για να το πατήσετε....

http://www.thebreastcancersite.com/clickToGive/home.faces?siteId=2

ΕΠΕΙΓΟΝ UPDATE: Η Μαργαρίτα είχε την καλωσύνη να μου στείλει ένα link με τις επίμαχες φωτογραφίες.. (Της Ζιζέλ όχι της κυρίας Έλενας μας μην φοβάστε..) Όσοι πιστοί προσέλθετε....


http://x17online.com/celebrities/gisele_bundchen/x17_xclusive_giseles_lovely_lady_lumps-04022008.php




Τετάρτη, Απριλίου 09, 2008

Το νινί σέρνει καράβι? Όχι μόνο.....


Μια που η χτεσινή μέρα ήταν πολύ ήρεμη με highlight τον Λάκη το βράδυ συνοδεία ενός σούπερ εξοχικού στον φούρνο από το οποίο δεν έμεινε ούτε μπουκιά, είπα σήμερα να σας αναπτύξω ένα φλέγον θέμα που υπέπεσε στην αντίληψη μου αυτές τις μέρες... Σας έχω εξομολογηθεί την αμαρτία μου... Είμαι φαν των μεσημεριανών... Αν είμαι σπίτι μου εκεί κατά τις 2, θα την δω την Λαμπίρη μου και θα κάνω και λίγο zapping στην άλλη την ξανθιά εκ θεσσαλονίκης , ονόματα δεν λέμε μην στεναχωρεθεί το Κανατάκι μας....
'Ετσι και προχτές, αράζω στον καναπέ, πατάω το κουμπί, και τι βλέπουν τα όμορφα και μεγάλα μάτια μου.... Έναν κύριο έτσι μπρουτάλ να το πω, να σέρνει μια κυρία ξανθιά από το μπράτσο και να την κατεβάζει βιαίως από την σκηνή την ώρα που εκτελούσε το μεγάλο της σουξέ "Μ' αρέσει το σεξ"... Ναι, καλά το καταλάβατε οι επιμελείς, επρόκειτο για την Έλενα Βέντη... Τώρα για σας που δεν είστε και τόσο ενημερωμένοι περί την τέχνη θα ανοίξω εδώ μια παρένθεση για να σας βάλω στο θέμα... Η Έλενα Βέντη είναι αοιδός... Με μεγάλα σουξέ όπως το Νινί (να μην πάρω και όρκο γι' αυτό αλλά έτσι νομίζω) και το προαναφερόμενο Μ' αρέσει το σεξ... Αν όμως πιστεύετε πως γι' αυτά τα άσματα έγινε γνωστή στο πανελλήνιο απατάσθε... Άλλος ήταν ο λόγος της διασημότητας της... Όπως? Όπως ότι έχει ασφαλίσει τα οπίσθια της ας πούμε.. Κανονικά σε ασφαλιστική... Για 30.000 ευρώ... Τώρα δεν ξέρω ακριβώς πως γίνεται αυτό, αν φωνάζεις τον ασφαλιστή σου και του λες "κάνε μου μια ασφάλεια για ότι πολυτιμότερο έχω πληζ" και αυτός ρίχνει μια ματιά και φτιάχνει το συμβόλαιο ή αν περνάει το θέμα από επιτροπή, πάντως όπως και αν γίνεται η κυρία Βέντη το έκανε... Επίσης δεν ξέρω σε τι συνίσταται η φθορά του εν λόγω περιουσιακού στοιχείου.. Αν σε πληρώνει η ασφαλιστική σε περίπτωση πτώσης, 'η εμφάνισης κυταρίτιδας δηλαδή ή αν για να πληρωθείς πρέπει να σου συμβούν πράγματα που το blog αδυνατεί να φιλοξενήσει διότι μας διαβάζουν και παιδιά... Τέλος πάντων, κλείνω την παρένθεση διότι ελπίζω να έχετε μπει στο κλίμα των εξελίξεων πια...
Πάμε τώρα στο συμβάν... Ο κύριος ο μπρουτάλ που σας έλεγα ήταν τελικά ο επιχειρηματίας του νυκτερινού κέντρου στο οποίο εμφανίζεται αυτόν τον καιρό η κυρία Βέντη, με μεγάλη επιτυχία όπως ανέφερε η ίδια.. Συρρέουν τα πλήθη σου λέει να ακούσουν τα οπίσθια της να τραγουδούν... Τα οποία οπίσθια της να αναφέρω εδώ, μια που αποτελούν και το κύριο εργαλείο της δουλειάς της, η κυρία Έλενα μας τα έβγαζε φόρα παρτίδα επί σκηνής, κάθε βράδυ... Μέχρι παντελόνι με τρύπες στα επίμαχα σημεία έχει ράψει, και όταν λέμε τρύπες εννοούμε κάτι τρύπες να!!!! Ελάτε όμως που ήρθε ο καιρός που η κυρία Έλενα μας ερωτεύτηκε.. Επιστήμονα και μάλιστα γιατρό... Ο οποίος γιατρός όπως κατάλαβα από τα συμφραζόμενα δεν χάρηκε ιδιαίτερα όταν κατάλαβε πως ότι πολυτιμότερο έχει η καλή του σεριάνιζε στην πίστα κάθε βράδυ live και την συμάζεψε... Έτσι εδώ και έναν μήνα η αοιδός εμφανίζεται επί σκηνής ντυμένη μέχρι τον λαιμό και το κοινό της slowly slowly σπατσάρισε... Και ο επιχειρηματίας ο οποίος την πληρώνει αδρά, όπως ο ίδιος δήλωσε, είδε και αποείδε και της έστειλε τελεσίγραφο... Ή ξαναβγάζεις έξω τον πωπό ή allez!!!! (Δεν το είπε έτσι ακριβώς δηλαδή, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοούσε).. Και εκεί άρχισε ο πόλεμος... Διότι η κυρία Έλενα μας βγήκε στην Χριστίνα και του απάντησε "Εγώ είμαι η Βέντη και θα ντύνομαι όπως θέλω" και ο κυριούλης που όπως είδα είναι και λίγο ορεινός, όταν έληξε το ultimatum, 2 η ώρα του περασμένου Σαββάτου, χύμηξε στην πίστα, σταμάτησε τις μουσικές και την κατέβασε μπαούλο κάτω... Και το επόμενο μεσημέρι το πάνελ του Super Star εμφανίστηκε διχασμένο... "Δεν φέρονται έτσι σε μια κυρία" έλεγε ο Ερρίκος, "'όταν υπογράφεις συμβόλαιο πρέπει να το τιμάς" έλεγε ο Θοδωρής, "Εγώ είμαι η Βέντη και θα κάνω ότι θέλω" επέμενε η κυρία Έλενα μας, το τι έλεγε ο επιχειρηματίας δεν μπορώ να σας το γράψω, είπαμε,γενικά, έγινε ένας χαμός...
Βέβαια τελικά το δίκιο φαίνεται να είναι με το μέρος του ορεινού... Διότι από ότι είπε, η κυρία Έλενα μας έχει υπογράψει συμβόλαιο μέσα στους όρους του οποίου είναι να εμφανίζεται επί σκηνής με ρούχα τα οποία αφήνουν ότι πολυτιμότερο έχει να τραγουδά ελεύθερο... Και όσο να' ναι όταν το πνίγεις κάτω από μέτρα υφάσματος αδυνατεί και αυτό το έρημο να αποδώσει τα μέγιστα... Έτσι, πολύ φοβάμαι πως ο καημένος ο γιατρός που δεν μάθαμε και τι ειδικότητας είναι θα πρέπει να σφίξει τα δόντια και να μοιραστεί το περιουσιακό στοιχείο της καλής του με το αδηφάγο κοινό μέχρι να λήξει το συμβόλαιο της... Οπότε, όσοι πιστοί προσέλθετε... The but is back!!!!!

Y.Γ. Στην φωτογραφία η κυρία Έλενα μας με το επίμαχο παντελόνι... Από μια συνέντευξη με τίτλο "Μου αρέσει να με πάιρνουν οι άντρες από πίσω"...

Τρίτη, Απριλίου 08, 2008

Βραβεία Gourmet


Εχτές το βράδυ ήμασταν καλεσμένοι στα βραβεία Gourmet της Ελευθεροτυπίας... Έτσι, λέω να κάνω μια ακόμα προσπάθεια να σας ενημερώσω περί των γαστρονομικών δρωμένων στην πόλη ελπίζω με επιτυχία.... 8.30 η ώρα λοιπόν ήμασταν στο Intercontinental, εμείς και όλοι οι συνήθεις ύποπτοι του κουρμπετιού πλην του Αθήναιου που σοφά την κοπάνησε φέτος, με τα καλά μας -εντάξει, όχι τόσο με τα καλά μας όπως στους Σκούφους αλλά μια χαρά- έτοιμοι να χειροκροτήσουμε μια εβδομάδα αργότερα, ξανά, τα καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας... Εγώ όπως πάντα στον κόσμο μου, από την περσινή βραδιά θυμόμουν την Βίβιαν με το Mac και το αγόρι της κυρίας Κυρκιλή... Αυτά μου είχαν εντυπωθεί... Η Πολυάννα μέσα μου δρώντας για μια ακόμα φορά υπονομευτικά απέναντι σε κάθε είδους ταλαιπωρίας είχε κάνει delete από καιρό όλα τα υπόλοιπα και έτσι, όταν συνειδητοποίησα πως τα καλύτερα εστιατόρια, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, μπακάλικα, προϊόντα, chef και ότι άλλο βάλει ο νους σας της Ελλάδος είναι πάνω από 100 είχα ήδη στρογγυλοκαθίσει στο τραπέζι μας και δεν μπορούσα να σηκωθώ και να φύγω τρέχοντας χωρίς να με πάρει χαμπάρι όλη η υπόλοιπη αίθουσα... Και το μόνο που με κράτησε από το να μην σωριαστώ με τα μούτρα πάνω στο τραπέζι από τις 11 ήταν τα βραβεία που θα έδινε το περιοδικό σε μαγαζιά του νησιού και η παρέα των μυκονιατών φίλων μας που καθόταν το ίδιο απορρημένη δυό τραπέζια παρά κάτω...
Παρατηρήσεις έχω να κάνω πολλές... Με την καλή έννοια πιστέψτε με μια που νομίζω πως έχετε διαπιστώσει πια πως δεν λιβανίζω τα γένεια κανενός... Ούτε καν του Μάνου που δεν έχει άλλωστε... Κατ' αρχάς ήταν οι ομιλίες... Πολλές ομιλίες... Από τον διευθυντή της εφημερίδας μέχρι τον τελευταίο αρχισυντάκτη του περιοδικού, ανεβήκαν όλοι στην σκηνή για να ευχαριστήσουν κατ' αρχάς ο ένας τον άλλον και στην συνέχεια τους χορηγούς, τους υπεθύνους του ξενοδοχείου, τον κύριο που προμηθεύει την εφημερίδα με χαρτί, τις διαφημιστικές, το τυπογραφείο, την μαμά τους, τους φίλους τους... Η κυρία Αλωνιστιώτη (αν γράφω καλά το όνομα της) μάλιστα διάβασε έξι ολόκληρες σελίδες μέσα από τις οποίες ευχαρίστησε σχεδόν το σύμπαν... Παρόλα αυτά δεν βρέθηκε ούτε ένας να ευχαριστήσει τους παρισταμένους που κάπου εκεί κατά τις 10.30 αναρωτιόνταν απελπισμένοι κατά πόσο θα μπορούσαν να κόψουν τις φλέβες τους με το μαχαίρι τους ψαριού το οποίο ακόμα δεν είχε κάνει την εμφάνιση του, όπως άλλωστε και τίποτε άλλο πλην ενός πιάτου με κρύα ζαμπονάκια το οποίο είχε φαγωθεί από ώρας...
Οι Σπέιρα- Σπείρα που έκαναν την παρουσίαση και για τους οποίους είχα μεγάλη χαρά μια που δεν καταφέραμε ακόμα να πάμε να δούμε την παράσταση στην Αθηναϊδα (ακούς Παναγιώτη?) ελπίζω ειλικρινά να είναι πολύ καλύτεροι στην επιθεώρηση....Και περισσότεροι... Διότι χτες είχαν διαλλέξει τους τρεις πιο χοντούς που σκέφτηκαν προφανώς πως ταίριαζαν στο κόνσεπτ, οι οποίοι πέρασαν όλο το βράδυ κάνοντας πλάκα μεταξύ τους, διαβάζοντας ασυναρτησίες και ελπίζοντας (όπως όλοι μας) κάποια στιγμή να εμφανιστεί το φαγητό... Το οποίο άργησε πολύ, αλλά όταν ήρθε, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, ήταν εξαιρετικό.... Το σέρβις πάλι ήταν μέτριο... Προφανώς γιατί τα άσπρα γάντια από μόνα τους δεν φτάνουν...
Αν τώρα περιμένετε πως θα σας γράψω τα βραβεία, πλανάστε πλάνην οικτράν γιατί άνθρωπος είμαι και εγώ και τι να πρωτοθυμηθώ από σαράντα τόσες κατηγορίες... Μπερδεμένες, αυτό να το αναφέρω, αλλά μην την πιάσουμε αυτή την συζήτηση τώρα γιατί θα νυχτώσουμε.... Πάντως στο νησάκι - που το άφησαν τελευταίο γιατί ο νόμος του Μέρφυ πιάνει πάντα και παντού (μια που εμείς περιμέναμε να ακούσουμε τα βραβεία του νησιού και να φύγουμε)- πήραν διάκριση για την καλύτερη ταβέρνα το "Ότι Απόμεινε" και βραβείο ο Χρήστος στον Άη Γιάννη, βραβείο Δημιουργικής Κουζίνας το "Matsuhisa", διάκριση για Διεθνή Κουζίνα ο "Danniele" και το "Soly- Sombra" και βραβείο το Katrine's... Να πω εδώ πως θεωρώ τεράστια αδικία στις συγκεκριμμένες κατηγορίες να λείπει το Nammo's ή το Coo του Ζαννή αλλά όταν πήρε ο Μποτρίνι διάκριση (στην Αθήνα ή στην Κέρκυρα δεν θυμάμαι) για Ιταλική κουζίνα, τι να λέμε τώρα για τα υπόλοιπα...
Έτσι, αφού χειροκροτήσαμε με πάθος και ενθουσιασμό τους δικούς μας ανθρώπους, πήραμε και το δωράκι μας, κάτι κουταλάκια για το σερβίρισμα, χαιρετήσαμε ευγενικά τους συνδαιτημόνες μας και επιστρέψαμε στο σπίτι μας... Και του χρόνου, καλά να 'μαστε, ως άλλοι Εξολοθρευτές, we will be back!!!!!!

Υ.Γ. Στο τραπέζι μας ευτυχώς είχαμε παρέα εκλεκτή... Παρόλα αυτά σημειώθηκε μια αναχώριση νωρίς ( και ένας κύριος ανέβηκε πολύ στην εκτίμηση μου) και μια "κυρία" -ο θεός να την κάνει- επιβεβαίωσε την άποψη μου για εκείνη μια ακόμα φορά.. Tip λοιπόν προς πάσα ενδιαφερόμενη... Το βρακί συνήθως είναι για να το φοράμε... Και όχι για να το κρατάμε στο χέρι..... Καλημέρα σε όλους και πολλά, πολλά φιλιά...

ΠΟΛΥ ΕΤEΡΟΧΡΟΝΙΣΜΕΝΟ UPDATE: Για να μην ξεχνάμε και τις αθηναϊκες αδυναμίες μας, διάκριση πήρε εχτές και η Νέα Διαγώνιος... Άλλο ένα θερμό χειροκρότημα....

Δευτέρα, Απριλίου 07, 2008

Ναύπλιο


Η θέα από το παράθυρο του δωματίου μας....


Μπαλκόνι στην πλατεία Συντάγματος..

Στην άκρη της παραλίας, πριν τις Μπανιέρες...

Όπως ίσως καταλάβατε στο Ναύπλιο δεν είχα Internet... Ή μάλλον, για να ακριβολογώ, δεν ασχολήθηκα καν να ρωτήσω αν είχε στο ξενοδοχείο μας υπολογιστή ή σύνδεση.... Περάσαμε τόσο όμορφα, τόσο χαλαρά και τόσο χουζούρικα που δεν είχα διάθεση για τίποτα άλλο πέρα από αυτά που έκανα... Δηλαδή βόλτες στην πανέμορφη παλιά πόλη, καταπληκτικό φαγητό, χαλαρούς καφέδες στην πλατεία Συντάγματος, ύπνο και κουβέντες επί παντός επιστητού με τους φίλους μας... Και όλα αυτά παρόλο που το Σάββατο έβρεχε όλη μέρα... Όμως το ξενοδοχείο μας ήταν σε στρατηγικό σημείο, στην παραλία -λεγόταν Μεγάλη Βρετανία και σας το συνιστώ ανεπυφύλακτα και λόγω τιμών και λόγω θέσης αν τύχει να πάτε Ναύπλιο παρόλο που χρειαζόταν λίγο μεγαλύτερη προσοχή στις λεπτομέρειες- και έτσι με ελάχιστο περπάτημα, ακόμα και με ομπρέλες μπορούσαμε να κινηθούμε εύκολα, παντού... Όσο για την Κυριακή, ημέρωσε ηλιόλουστη και μας αποζημίωσε απολύτως για την ελάχιστη ταλαιπωρία της προηγούμενης μέρας... Τι άλλο να σας πω? Φάγαμε καταπληκτικά ψάρια στον Αραπάκο στην παραλία το Σάββατο το μεσημέρι, και το ίδιο νόστιμα μαγειρευτά με συνοδεία κιθάρας και μπουζουκιού στο Αλαλούμ λίγο παρακάτω το βράδυ... Και χτες το μεσημέρι πήγαμε στην άκρη της παραλίας, στις Μπανιέρες σε μια ανακαινισμένη ταβέρνα το Αγνάντι που από location είναι σούπερ, τρως σχεδόν επάνω στο κύμμα, αλλά το φαγητό ήταν μέτριο... Κατά τα άλλα η πλατεία Συντάγματος παραμένει μια από τις ωραιότερες της Ελλάδας, είτε για καφέ το πρωί, είτε για ποτό το βράδυ και το Ναύπλιο ως κοντινός προορισμός (κάναμε λιγότερη από 1 1/2 ώρα και να πάμε και να επιτρέψουμε με τον καινούριο δρόμο) είναι μαγικός...
Όσο για σήμερα, πίσω στα δύσκολα μια που έχω πάρα πολύ γράψιμο- η δουλειά έχει ξεκινήσει πια κανονικά και σήμερα ιδανικά πρέπει μέχρι το απόγευμα να στείλω στο περιοδικό δύο μεγάλα κομμάτια έτοιμα -, μαγείρεμα και τις κλασσικές δουλειές του σπιτιού, και ένα επαγγελματικό του Μάνου το βράδυ άρα πρέπει να πάω και να χτενιστώ κάποια στιγμή... Που σημαίνει πως το χαλαρό weekend που πέρασε ήταν ότι έπρεπε τελικά...
Σα φιλώ όλους λοιπόν, και σας εύχομαι μια υπέροχη, ανοιξιάτικη, ηλιόλουστη εβδομάδα!!!!

Υ.Γ. Μπορεί να μην ασχολήθηκα με το Internet στο Ναύπλιο τράβηξα όμως φωτογραφίες... Όχι τόσο καλές όσο του Asteroid εννοείται, έκανα όμως ότι καλύτερο μπορούσα....

Παρασκευή, Απριλίου 04, 2008

Οι παλιές συμμαθήτριες και μια βόλτα στο Νάυπλιο....


Επιτέλους ήλιος!!!! Και μαλιστα, αν η λιακάδα κρατήσει (θα μπω σε λίγο στο meteo να δω) θα είναι και στο τέλειο timing μια που αύριο θα πάμε εκδρομούλα στο Ναύπλιο.... Το λέγαμε καιρό και παρόλο που ο Άλκης και η Μάρθα δεν θα έρθουν γιατί πνίγονται στην δουλειά, ο Κώστας με την Λιάνα στάθηκαν πιο αποφασιστικοί και έτσι, αύριο πρωί αναχωρούμε.... Θα μείνουμε και σε ωραίο ξενοδοχείο, ανακαινισμένο πρόσφατα, θα πάρω και την φωτογραφική μου μηχανή μαζί και internet επιτρέποντoς θα έχετε και ανταπόκριση live....
Και σήμερα όμως είναι πολύ ιδιαίτερη μέρα... Γιατί η φίλη μου η Ελένη (η παλιά μου συμμαθήτρια που σας έλεγα) μας έχει καλέσει σπίτι της και θα είναι εκεί και άλλες παλιές συμμαθήτριες που έχω να δω από τον καιρό που τελείωσα το σχολείο... Που μπορεί να μην είναι το ...12, είναι όμως αρκετά παλιά για να έχουμε αλλάξει όλες πολύ... Για καλό ή για κακό θα δείξει το βράδυ... Και όσο και αν ο Μάνος με "απειλεί" πως αν τελικά η βραδιά εξελιχθεί σε reunion θα πάρει τον Παναγιώτη να πάνε για ποτό αλλού, εγώ ανυπομονώ... Μου φαίνεται πολύ τρυφερό που θα ξαναβρεθούμε, έστω και αν κάποιες τις θυμάμαι πολύ αμυδρά τόσα χρόνια μετά... Κατά τα άλλα έχω ξεκινήσει να δουλεύω τον σχεδιασμό του Confidential, έχω και διάφορα να κάνω για το ΕΥ ΖΗΝ, και το Nitro, και το Traveler και θέλω να πάω και έναν Βαγγέλη το μεσημέρι να είμαι σουλουπωμένη και για το βράδυ και για το weekend...
Α, και να μην το ξεχάσω...Διάβασα τα σχόλια σας για το χτεσινό μου ποστ και έχετε δίκιο.. Δεν ήταν καθόλου σύντομο αλλά έτσι την παθαίνω συχνά... Ξεκινάω να γράφω και παρασύρομαι.. Έχω και την ελευθερία εδώ να μην μετράω λέξεις αλλά να γράφω όπως σκέφτομαι, σαν να κουβεντιάζω με φίλους, και συχνά βγαίνουν σεντόνια... Θα το έχω στο νου μου να μην σας κουράζω αλλά δεν υπόσχομαι πως θα το καταφέρω... Καλημέρα και φιλιά σε όλους, ηλιόλουστα και αισιόδοξα μια που η -δύσκολη τουλάχιστον για μένα τελικά- εβδομάδα έφτασε στο τέλος της....

Y.Γ. Και μια φωτογραφία από Ναύπλιο για να μπαίνουμε λίγο στο πνεύμα...

Πέμπτη, Απριλίου 03, 2008

Πόρτες που κλείνουν...

Σήμερα το ποστάκι θα είναι βιαστικό μεν γιατί έχω διάφορες δουλειές σήμερα, συν ένα ραντεβού με την Μίνα για καφέ οσονούπω, πλην όμως περιεκτικό... Διάφορα περιστατικά τον τελευταίο καιρό με κάνουν να αντιλαμβάνομαι πόσο πολύ έχω αλλάξει... Πόσο καλό μου έχει κάνει η αυτογνωσία και ο Χοϊμές αν θέλετε, ή πόσο διαφορερικά αντιμετωπίζω πια τις κρίσεις στην ζωή μου.... Το βράδυ των Σκούφων παραδείγματος χάριν συνέβη κάτι που μερικά χρόνια πριν θα με είχε οδηγήσει σε έναν τεράστιο καυγά... Ένας "φίλος" που από την συμπεριφορά του αποδεικνύει όλο και πιο συχνά πως δεν υπήρξε ποτέ, ήρθε στο τραπέζι που καθόμασταν με τον Μάνο και διάφορους άλλους, άσχετους ανθρώπους και μου μίλησε ειρωνικά και απαράδεκτα... Ο συγκεκριμμένος άνθρωπος έχει πρόβλημα συμπεριφοράς έτσι κι αλλιώς, όχι μόνο με μένα αλλά και με τους συνεργάτες του στην δουλειά όπως και με όλους σχεδόν τους ανθρώπους που γνωρίζει από ένα σημείο και μετά, όμως προχτές ξεπέρασε τα όρια... Όχι μόνο γιατί έφερε σε δύσκολη θέση εμένα, που μάλιστα είναι η δεύτερη φορά που το κάνει, αλλά γιατί έφερε σε ακόμα δυσκολότερη θέση τον Μάνο και μάλιστα μπροστά σε ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται... Η αφορμή μάλιστα, γιατί οι αιτίες προφανώς είναι άλλες. ήταν πως θεώρησε πως όταν τον είδα λίγο νωρίτερα, δεν τον χαιρέτησα όσο θερμά έπρεπε... Είχε δίκιο, τον ρώτησα τι κάνει και αν είναι καλά και έφυγα γιατί δεν ήθελα να του μιλήσω παραπάνω.. Όμως ήμουν ευγενική και χαμογελαστή και δεν αισθάνομαι ότι έκανα κάτι λιγοτερο από αυτό που του άξιζε.. Ίσως έκανα λάθος και δεν έπρεπε να του μιλήσω καθόλου...Παρόλα αυτά όταν έγινε το περιστατικό κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν τον έβρισα όπως θα είχα κάνει παλιότερα... Προσπάθησα να κρατήσω χαμηλούς τους τόνους, και να τελειώσει η συζήτηση αμέσως όπως και έγινε...
Στο καπάκι εχτές είχα και νέα από την τέως κολλητή μου και συνειδητοποίησα πως εξι μήνες μετά από την αποφαση που ίδια πήρε, χωρίς καν να το συζητήσει μαζί μου, εξακολουθεί να ασχολείται ... Και να προσπαθεί να δημιουργήσει αιτίες για να την πάρω τηλέφωνο... Δεν θα το κάνω γιατί δεν θέλω... Και δεν σας κρύβω πως εχτές θύμωσα πολύ μεν , αποφάσισα όμως να μην ασχοληθώ γιατί μέσα μου όλη αυτή η ιστορία έχει τελείωσει οριστικά... Με εντυπωσιάζουν όμως κάποιοι άνθρωποι, και εκεί θέλω να καταλήξω... Με εντυπωσιάζει η ανωριμότητα και ο εγωισμός τους , με εντυπωσιάζουν η κακοί τους τρόποι και η έλλειψη καλλιέργειας που τους χαρακτηρίζει στις σχέσεις τους με τους άλλους, πράγμα που συνήθως φαίνεται όταν έρθουν τα δύσκολα, και πιο πολύ απ' όλα με εντυπωσιάζει το ότι και εγώ η ίδια εγώ δεν τα είχα διακρίνει όλα αυτά νωρίτερα... Παρόλο που μου δόθηκαν ευκαιρίες.... Προφανώς γιατί δεν ήθελα να τα δω είναι η απάντηση... Πάντως, τώρα που τα είδα, είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου που δεν αντιδρώ σαν το κωλοπαιδάκι που υπήρξα κάποτε... Παρόλο που η χαρά της στιγμής θα ήταν αξεπέραστη, τελικά η ωριμότητα και η ψυχραιμία είναι αυτές που φέρνουν την γαλήνη στην ζωή, στην ψυχή και στις σχέσεις μας....... Και οι πόρτες, που όταν πρέπει καλό είναι να κλείνουν οριστικά...
Και ευτυχώς που η ζωή μου εξακολουθεί να είναι γεμάτη με ανθρώπους που κάνουν την διαφορά, και με σχέσεις ουσίας που κρατάνε χρόνια... Γιατί αλήθεια σας λέω, τώρα πια, αμφιβάλω αν θα μπορούσα να επιβιώσω για καιρό εκεί έξω, ανάμεσα σε ανθρώπους που το μόνο που ξέρουν είναι να δημιουργούν ίντριγκες, και κρίσεις, και ταραχές....
Και τώρα που τα είπα και ξαλάφρωσα πάω να πιω τον πρωινό μου καφέ στο Patron με σούπερ παρέα, και μετά να ξεκινήσω να τρέχω.... Φιλιά σε όλους και να έχουμε μια πολύ όμορφη και ήσυχη μέρα....

Τρίτη, Απριλίου 01, 2008

Οι Χρυσοί Σκούφοι και το παιχνίδι της Φάβας...


Σήμερα έχουμε το βράδυ gala... Ναι αμέ, μην το γελάτε καθόλου... Black tie για του κυρίους, ένδυμα βραδινό για μας, και οι Χρυσοί Σκούφοι μας περιμένουν για μια ακόμα φορά να μας ενημερώσουν για τα καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας σε μια τελετή που - σε σχέση με όλες τις άλλες που γίνονται στην Ελλάδα- θυμίζει πολύ Hollywood... Ο Αθήναιος μάλιστα που είναι παιδί προνοητικό και δημοσιοσχεσίτικο έχει ήδη κάνει τις ετοιμασίες του για να στείλει ανταπόκριση live από την αίθουσα και να φτάσουν τα νέα μέχρι τα blogs ζεστά σαν φρεσκοψημένα ψωμάκια... Εμένα πάλι οι ετοιμασίες μου ήταν για μια ακόμα φορά πιο ταπεινές.... Ένα μανικιούρ- πεντικιούρ έκανα εχτές και έχω διαλέξει και το παπούτσι που θα φορέσω, δηλαδή και τα δύο θα βάλω , δεξί- αριστερό, δεν είμαι κουτσή.. Τουλάχιστον όχι ακόμα μια που αύριο το πρωί μετά από ώρες ορθοστασίας πάνω στα δεκάποντα όλα μπορεί να έχουν συμβεί... Τα παπούτσια λοιπόν, για να ξαναγυρίσουμε στα σοβαρά και φλέγοντα, είναι Gaspard Yurkievich από pony skin και έχουν και το pompom τους επάνω για το πιο γιούχου... Τα έχω πάρει από την φίλη μου την Μαρία στο Soho-Soho, μου τα έκανε δώρο ο καλός μου πέρσι τα Χριστούγεννα για την ακρίβεια, και τα έχω φορέσει άλλες δύο φορές... Διότι μου αρέσουν τα τακούνια αλλά δεν τα βολεύομαι... Όμως είναι ότι πρέπει για το event, αμπιγιέ μεν ανατρεπτικά δε, και είπα να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να τα σκαρφαλώσω σήμερα, ένεκα η περίσταση... Θα πάω αργότερα και στον Βαγγέλη για να φτιάξω μαλλί, και το βράδυ, θα βαφτώ, θα βάλω και κάτι μαύρο ( ένα μικρό μαύρο φόρεμα θα ήταν ότι πρέπει το ξέρω, αλλά εγώ λέω να κατευθυνθώ προς μια μεγάλη μαύρη τουνίκ με ασημένια μανίκια και ένα βελούδινο μαύρο παντελόνι) θα κρατάω και ένα μαύρο clutch με ασημένια σχέδια δανεικό από την μαμά μου που έχει σούπερ τέτοιες τσάντες και θα είμαι απολύτως comme il faut... Και αύριο θα σας έχω νέα, τα κανονικά για τους νορμάλ ανθρώπους και οχι τα γκουρμεδιάρικα για τους φανατικούς...
Προς το παρόν όμως θα σας αφήσω γιατί πριν μεταμορφωθώ από Σταχτοπούτα σε πριγκίπισσα έχω να εροιμάσω τέσσερις λίστες για το περιοδικό πιο μεγάλες από το μπόι μου, να πάω σούπερ μάρκετ, να πάω καθαριστήριο, να πάω video club, περίπτερο και τα σχετικά και να κάνω και μια απομαγνητοφώνηση ή έστω μισή στα σβέλτα... Οπότε σας φιλώ προσωρινά και τα λέμε tomorrow...

Υ.Γ. Το παπουτσάκι δεν είναι μεν το απολύτως αγαπημένο αλλά Φαβούλα μια χαρά πάει με το παιχνίδι σου... :-) Και ναι, το ξέρω πως είχα γράψει πως δνε θα ξαναπαίξω σε bloggo-παίχνιδο αλλά αδυναμίες είναι αυτές....

Υ.Γ.2 Καλό μήνα!!!!!!