Εχτές πέρασα όλη μου την μέρα ψάχνοντας... Όχι την τύχη μου, ούτε τις χαμένες μου ευκαιρίες.. Εχτές πέρασα όλη μου την ημέρα ψάχνοντας να βρω χυμό ρόδι!!! Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή ... Σας έχω πει πως τον τελευταίο καιρό μαζεύω συνταγές μαγειρικής από διάφορα περιοδικά, τις κολάω σε ένα τετράδιο και όταν μου έρθει έμπνευση τις φτιάχνω... Ε, την προηγούμενη εβδομάδα βρήκα στο Γαστρονόμο μια συνταγή για μοσχαράκι με ρόδι που μου φάνηκε πολύ γιάμι.... Και είπα να την... εκτελέσω σήμερα το μεσημέρι που θα φάμε οικογενειακώς.... Σηκώθηκα λοιπόν χτες η καλή σας, άνοιξα το τετράδιο, έγραψα τα υλικά σε ένα χαρτάκι και ξεκίνησα να πάω Βασιλόπουλο για να τα πάρω... Ελάτε όμως που ένα από τα περίφημα υλικά ήταν και ο χυμός από ρόδι.... Και που δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό πόσο δύσκολο είναι να τον βρεις, διότι αν το είχα φανταστεί σιγά μην αποφάσιζα να περάσω αυτόν τον Γολγοθά... Anyway...
Είμαι 10 η ώρα το πρωί λοιπόν στον Βασιλόπουλο- γιατί στις 11 είχα ραντεβού στο Ivy με τον Φώτη για καφέ- και έχω πάρει τα πάντα εκτός από τον χυμό ρόδι και το σιρόπι ρόδι (ναι είχε και από αυτό η συνταγή..) Ψάχνω στους φρέσκους χυμούς, τίποτα... Ψάχνω στους άλλους τους συμπυκωνμένους τίποτα... Ρωτάω μια υπέυθυνη, ούτε που είχε ακούσει πως υπάρχει χυμός από ρόδι... Ούτε σιρόπι... Αρχίζουν και με ζώνουν τα φίδια... Τηλεφωνώ στην Βίβιαν που είναι η μόνη φίλη μου που ξέρει να μαγειρεύει κανονικά (δηλαδή τι κανονικά, μιλάμε είναι super pro η γυναίκα ) και μου εξηγεί κατ' αρχάς πως το σιρόπι ρόδι είναι η Γρεναδίνη... Το γνωστό λικέρ... Αλληλούϊα, πάει αυτό... Για τον χυμό όμως τα πράγματα - μου είπε- ήταν πιο δύσκολα και έπρεπε να ψάξω στα μαγαζιά που πουλάνε ανατολίτικα προϊόντα, μπαχαρικά και τέτοια... Τα οποία είναι στο κέντρο... Σιγά τώρα μην τρέχω στο κέντρο για να πάρω τον βρωμο- χυμό σκέφτομαι, αλλά ελάτε που μου είχε κολλήσει να φτιάξω αυτό το συγκεκριμμένο φαγητό και εμένα άμα μου κολήσει μια ιδέα δεν ξεκολλάει με τίποτα....
Μπαίνω στο αυτοκίνητο λοιπόν, και πηγαίνοντας προς το Ivy τηλεφωνώ στην Θάλεια που είναι και η δουλειά της και φαντάζομαι πως θα ξέρει κάτι παραπάνω ... Και ξέρει όντως... Μου λέει πως θα βρω σίγουρα χυμό ρόδι στο Carrefour, αλλά έχει βγάλει και η Amita ή η ΕΒΓΑ... Και πως είναι πολύ trendy ο χυμός ρόδι τελευταία, επειδή είναι super αντιοξιδωτικός, και τον πουλάνε και σε καταστήματα υγεινής διατροφής και βιολογικών προϊόντων...Ok... Πίνω τον καφέ μου με τον Φώτη, πάω σπίτι ξεφορτώνω τις σακούλες και ταχτοποιώ τα ψώνια, ταϊζω και τον Άρι και τέσσερις η ώρα φεύγω για Carrefour γιατί στις 5 είχα πάλι ραντεβού για καφέ, πάλι στο Ivy, με την Dorris αυτή την φορά που ήρθε από Λονδίνο για μερικές μέρες και ήθελα πολύ να την δω... Φτάνω στο Carrefour, παρκάρω και αρχίζω να ψάχνω για τον χυμό... Μέσα στο χάος... Βρίσκω έναν που έχει όντως ρόδι, αλλά έχει και σταφύλι και φράουλα και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, και δεν μου κάνει και αφού γυρίζω όλο το σούπερ μάρκετ δυό φορές γύρω- γύρω, δεν καταφέρνω να βρω το γαμημένο τον χυμό πουθενά... Ψάχνω , βρίσκω μια υπέυθυνη, ούτε που το είχε ματακούσει το θέμα... Έξαλλη πια, μπαίνω στο αυτοκίνητο, πάω στο Ivy, βρίσκω την Dorris τα λέμε, της λέω και τον πόνο μου και φεύγω για να βρω μαγαζί με είδη υγειινής διατροφής γιατί το είχα πάρει προσωπικά πια το θέμα.... Τηλεφωνώ στην αδερφή μου που είναι της υγιεινής διατροφής και των βιολογικών και μου λέει πως το πιο κοντινό τέτοιο μαγαζί είναι στην Λεωφόρο Πεντέλης στο Χαλάνδρι... Μάλιστα έχει και μια κάρτα και παίρνει τηλέφωνο και τους ρωτάει και ω του θαύματος έχουν χυμό και μάλιστα σε δύο συσκευασίες, μεγάλη και μικρή!!!!
Και ξεκινάω για Χαλάνδρι... Όπου η Πεντέλης είναι πηγμένη μέχρι απελπισίας, τα αυτοκίνητα χαλί από τοίχο σε τοίχο μέχρι όπου φτάνει το μάτι, η ώρα είναι 7 παρά και εγώ υποτίθεται, 8 η ώρα πρέπει να είμαι σπίτι για να περάσει ο Μάνος να με πάρει να πάμε σινεμά... Αλλά σιγά μην γυρίσω σπίτι τώρα που είχα φτάσει μέχρι εδώ... Πάω, πάω, παω, και έχω στο μυαλό μου , ακούστε τώρα, ότι το μαγαζί είναι ανεβαίνοντας δεξιά...Το έχω δει, το ξέρω, είμαι σίγουρη... Και ψάχνω δεξιά όπως πάω, και φτάνω μέχρι τα Βριλήσια, με χίλια ζόρια, πρώτη δευτέρα, και το μαγαζί άφαντο.... Κάνω επί τόπου και επιστρέφω προς τα πίσω και δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει... Και εκεί που είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάμματα από τα νεύρα μου και σχεδιάζω να στείλω επιστολή διαμαρτυρίας στον Γαστρονόμο πως πρέπει να αναφέρουν στις κωλο- συνταγές τους ότι τα κωλο- υλικά είναι δύσκολο να βρεθούν και να μην ταλαιπωρούν τον κόσμο άδικα, τσουπ, στα δεξιά ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ προς Αθήνα, βλέπω το μαγαζί... Που λέγεται Πράσινο και είναι και πράσινο και δεν το χάνεις με τίποτα, εκτός φυσικά αν κοιττάς από την άλλη όπως εγώ... Παρκάρω, μπαίνω, ρωτάω για τον χυμό και μου φέρνουν δύο μπουκάλια... Το τι συγκίνηση ένοιωσα, να μην σας το περιγράψω... Σαν να βρήκα χαμένο συγγενή ένα πράμα...
Ξαναμπαίνω στο αυτοκίνητο, νικήτρια και τροπαιοφόρος με τα μπουκάλια στην σακούλαπου ήταν και οικολογική, ή ώρα είναι πια 8 παρά και φτάνω σπίτι στο τσακ, ίσα για να προλάβω να αφήσω τους χυμούς, να πάρω ένα Depon γιατί το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει και να κατέβω όπως ήμουν με την φόρμα για να φύγουμε... Και σας ρωτώ.... Δεν είναι αυτός ένας αληθινός Γολγοθάς? Για ένα πιάτο φαί, άντε τέσσερα, έστω και gourmet?
Τελικά βέβαια δεν πήγαμε σινεμά γιατί ήταν και ο Μάνος dead από το πρωί σερί, είχαμε κλείσει και τραπέζι στο Orro Toro στις 11 για φαγητό με την Μάρθα και τον Άλκη και θα πέφταμε πάνω στα πόδια μας πια, οπότε προτιμήσαμε να αράξουμε λίγο σπίτι, να πάρουμε μια ανάσα, και να πάμε κατ' ευθείαν για dinner... Όπου περάσαμε πολύ μέτρια, προς χάλια, αλλά αυτά θα σας τα πω μια άλλη φορά... Όταν αποφασίσω να ανταγωνιστώ τον σύζυγο μου στις κριτικές εστιατορίων...
Το καλύτερο όμως σας το κράτησα για το τέλος για να δείτε πως άμα την έχεις την πετριά εκ γεννετής δεν σου κάνει τίποτα ούτε ο Χοϊμές ούτε ο Θεός ο ίδιος... Τι μαγειρεύω τώρα που σας γράφω? Μοσχαράκι με ρόδι θα υποθέσετε.... Και όμως, θα υποθέσετε λάθος... Μαγειρεύω κοκκινιστό.... Διότι αφού τα πέρασα όλα αυτά, και αφού κατάφερα να τον πάρω τον περίφημο χυμό, σήμερα που ξύπνησα μου είχε περάσει... Οριστικά...
Αυτά τα καταπληκτικά λοιπόν και σας αφήνω γιατί το φαγητό μου μυρίζει μαγικά και πρέπει να πάω να το ανακατέψω... Το βράδυ το πρόγραμμα έχει Guzel και αύριο το μεσημέρι θα πάρουμε τις μαμάδες μας και τον Άρι και θα πάμε να φάμε οικογενειακώς στο Απλά... Και μετά θα κάνουμε cocooning μέχρι τελικής πτώσεως, και αν μάλιστα έχει και βροχές όπως λένε, θα είναι τέλεια.... Φιλιά σε όλους , καλό σαββατοκύριακο και τα λέμε την Δευτέρα...
Υ.Γ. Τις πρώτες αναμνήσεις σας φυσικά και δεν τις ξεχνάω... Είπα όμως να μην κάνω καμιά βλακεία και πάρω κανέναν στον λαιμό μου, μια που εγώ είπαμε, είμαι μαθητευόμενος μάγος ακόμα, οπότε την Τρίτη θα τις τυπώσω και θα τις δείξω στον Γιάννη να κάνει εκείνος τις παρατηρήσεις , που θα είναι σίγουρα σωστές... Νομίζω πως είναι πολύ καλύτερη σαν ιδέα και σίγουρα πιο ασφαλής... Και μετά θα σας γράψω ακριβώς τι είπε, οπότε οποιος θέλει, μέχρι την Τρίτη, συμπληρώνει ότι θέλει... Kisses...
Είμαι 10 η ώρα το πρωί λοιπόν στον Βασιλόπουλο- γιατί στις 11 είχα ραντεβού στο Ivy με τον Φώτη για καφέ- και έχω πάρει τα πάντα εκτός από τον χυμό ρόδι και το σιρόπι ρόδι (ναι είχε και από αυτό η συνταγή..) Ψάχνω στους φρέσκους χυμούς, τίποτα... Ψάχνω στους άλλους τους συμπυκωνμένους τίποτα... Ρωτάω μια υπέυθυνη, ούτε που είχε ακούσει πως υπάρχει χυμός από ρόδι... Ούτε σιρόπι... Αρχίζουν και με ζώνουν τα φίδια... Τηλεφωνώ στην Βίβιαν που είναι η μόνη φίλη μου που ξέρει να μαγειρεύει κανονικά (δηλαδή τι κανονικά, μιλάμε είναι super pro η γυναίκα ) και μου εξηγεί κατ' αρχάς πως το σιρόπι ρόδι είναι η Γρεναδίνη... Το γνωστό λικέρ... Αλληλούϊα, πάει αυτό... Για τον χυμό όμως τα πράγματα - μου είπε- ήταν πιο δύσκολα και έπρεπε να ψάξω στα μαγαζιά που πουλάνε ανατολίτικα προϊόντα, μπαχαρικά και τέτοια... Τα οποία είναι στο κέντρο... Σιγά τώρα μην τρέχω στο κέντρο για να πάρω τον βρωμο- χυμό σκέφτομαι, αλλά ελάτε που μου είχε κολλήσει να φτιάξω αυτό το συγκεκριμμένο φαγητό και εμένα άμα μου κολήσει μια ιδέα δεν ξεκολλάει με τίποτα....
Μπαίνω στο αυτοκίνητο λοιπόν, και πηγαίνοντας προς το Ivy τηλεφωνώ στην Θάλεια που είναι και η δουλειά της και φαντάζομαι πως θα ξέρει κάτι παραπάνω ... Και ξέρει όντως... Μου λέει πως θα βρω σίγουρα χυμό ρόδι στο Carrefour, αλλά έχει βγάλει και η Amita ή η ΕΒΓΑ... Και πως είναι πολύ trendy ο χυμός ρόδι τελευταία, επειδή είναι super αντιοξιδωτικός, και τον πουλάνε και σε καταστήματα υγεινής διατροφής και βιολογικών προϊόντων...Ok... Πίνω τον καφέ μου με τον Φώτη, πάω σπίτι ξεφορτώνω τις σακούλες και ταχτοποιώ τα ψώνια, ταϊζω και τον Άρι και τέσσερις η ώρα φεύγω για Carrefour γιατί στις 5 είχα πάλι ραντεβού για καφέ, πάλι στο Ivy, με την Dorris αυτή την φορά που ήρθε από Λονδίνο για μερικές μέρες και ήθελα πολύ να την δω... Φτάνω στο Carrefour, παρκάρω και αρχίζω να ψάχνω για τον χυμό... Μέσα στο χάος... Βρίσκω έναν που έχει όντως ρόδι, αλλά έχει και σταφύλι και φράουλα και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, και δεν μου κάνει και αφού γυρίζω όλο το σούπερ μάρκετ δυό φορές γύρω- γύρω, δεν καταφέρνω να βρω το γαμημένο τον χυμό πουθενά... Ψάχνω , βρίσκω μια υπέυθυνη, ούτε που το είχε ματακούσει το θέμα... Έξαλλη πια, μπαίνω στο αυτοκίνητο, πάω στο Ivy, βρίσκω την Dorris τα λέμε, της λέω και τον πόνο μου και φεύγω για να βρω μαγαζί με είδη υγειινής διατροφής γιατί το είχα πάρει προσωπικά πια το θέμα.... Τηλεφωνώ στην αδερφή μου που είναι της υγιεινής διατροφής και των βιολογικών και μου λέει πως το πιο κοντινό τέτοιο μαγαζί είναι στην Λεωφόρο Πεντέλης στο Χαλάνδρι... Μάλιστα έχει και μια κάρτα και παίρνει τηλέφωνο και τους ρωτάει και ω του θαύματος έχουν χυμό και μάλιστα σε δύο συσκευασίες, μεγάλη και μικρή!!!!
Και ξεκινάω για Χαλάνδρι... Όπου η Πεντέλης είναι πηγμένη μέχρι απελπισίας, τα αυτοκίνητα χαλί από τοίχο σε τοίχο μέχρι όπου φτάνει το μάτι, η ώρα είναι 7 παρά και εγώ υποτίθεται, 8 η ώρα πρέπει να είμαι σπίτι για να περάσει ο Μάνος να με πάρει να πάμε σινεμά... Αλλά σιγά μην γυρίσω σπίτι τώρα που είχα φτάσει μέχρι εδώ... Πάω, πάω, παω, και έχω στο μυαλό μου , ακούστε τώρα, ότι το μαγαζί είναι ανεβαίνοντας δεξιά...Το έχω δει, το ξέρω, είμαι σίγουρη... Και ψάχνω δεξιά όπως πάω, και φτάνω μέχρι τα Βριλήσια, με χίλια ζόρια, πρώτη δευτέρα, και το μαγαζί άφαντο.... Κάνω επί τόπου και επιστρέφω προς τα πίσω και δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει... Και εκεί που είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάμματα από τα νεύρα μου και σχεδιάζω να στείλω επιστολή διαμαρτυρίας στον Γαστρονόμο πως πρέπει να αναφέρουν στις κωλο- συνταγές τους ότι τα κωλο- υλικά είναι δύσκολο να βρεθούν και να μην ταλαιπωρούν τον κόσμο άδικα, τσουπ, στα δεξιά ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ προς Αθήνα, βλέπω το μαγαζί... Που λέγεται Πράσινο και είναι και πράσινο και δεν το χάνεις με τίποτα, εκτός φυσικά αν κοιττάς από την άλλη όπως εγώ... Παρκάρω, μπαίνω, ρωτάω για τον χυμό και μου φέρνουν δύο μπουκάλια... Το τι συγκίνηση ένοιωσα, να μην σας το περιγράψω... Σαν να βρήκα χαμένο συγγενή ένα πράμα...
Ξαναμπαίνω στο αυτοκίνητο, νικήτρια και τροπαιοφόρος με τα μπουκάλια στην σακούλαπου ήταν και οικολογική, ή ώρα είναι πια 8 παρά και φτάνω σπίτι στο τσακ, ίσα για να προλάβω να αφήσω τους χυμούς, να πάρω ένα Depon γιατί το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει και να κατέβω όπως ήμουν με την φόρμα για να φύγουμε... Και σας ρωτώ.... Δεν είναι αυτός ένας αληθινός Γολγοθάς? Για ένα πιάτο φαί, άντε τέσσερα, έστω και gourmet?
Τελικά βέβαια δεν πήγαμε σινεμά γιατί ήταν και ο Μάνος dead από το πρωί σερί, είχαμε κλείσει και τραπέζι στο Orro Toro στις 11 για φαγητό με την Μάρθα και τον Άλκη και θα πέφταμε πάνω στα πόδια μας πια, οπότε προτιμήσαμε να αράξουμε λίγο σπίτι, να πάρουμε μια ανάσα, και να πάμε κατ' ευθείαν για dinner... Όπου περάσαμε πολύ μέτρια, προς χάλια, αλλά αυτά θα σας τα πω μια άλλη φορά... Όταν αποφασίσω να ανταγωνιστώ τον σύζυγο μου στις κριτικές εστιατορίων...
Το καλύτερο όμως σας το κράτησα για το τέλος για να δείτε πως άμα την έχεις την πετριά εκ γεννετής δεν σου κάνει τίποτα ούτε ο Χοϊμές ούτε ο Θεός ο ίδιος... Τι μαγειρεύω τώρα που σας γράφω? Μοσχαράκι με ρόδι θα υποθέσετε.... Και όμως, θα υποθέσετε λάθος... Μαγειρεύω κοκκινιστό.... Διότι αφού τα πέρασα όλα αυτά, και αφού κατάφερα να τον πάρω τον περίφημο χυμό, σήμερα που ξύπνησα μου είχε περάσει... Οριστικά...
Αυτά τα καταπληκτικά λοιπόν και σας αφήνω γιατί το φαγητό μου μυρίζει μαγικά και πρέπει να πάω να το ανακατέψω... Το βράδυ το πρόγραμμα έχει Guzel και αύριο το μεσημέρι θα πάρουμε τις μαμάδες μας και τον Άρι και θα πάμε να φάμε οικογενειακώς στο Απλά... Και μετά θα κάνουμε cocooning μέχρι τελικής πτώσεως, και αν μάλιστα έχει και βροχές όπως λένε, θα είναι τέλεια.... Φιλιά σε όλους , καλό σαββατοκύριακο και τα λέμε την Δευτέρα...
Υ.Γ. Τις πρώτες αναμνήσεις σας φυσικά και δεν τις ξεχνάω... Είπα όμως να μην κάνω καμιά βλακεία και πάρω κανέναν στον λαιμό μου, μια που εγώ είπαμε, είμαι μαθητευόμενος μάγος ακόμα, οπότε την Τρίτη θα τις τυπώσω και θα τις δείξω στον Γιάννη να κάνει εκείνος τις παρατηρήσεις , που θα είναι σίγουρα σωστές... Νομίζω πως είναι πολύ καλύτερη σαν ιδέα και σίγουρα πιο ασφαλής... Και μετά θα σας γράψω ακριβώς τι είπε, οπότε οποιος θέλει, μέχρι την Τρίτη, συμπληρώνει ότι θέλει... Kisses...
