Εδώ και καιρό προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τα επαγγελματικά μου όπως ίσως έχετε καταλάβει αλλά δεν μου κάθονται... Προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι πολλές, δεν έχω παράπονο, αλλά μετά, στην πορεία, τα πράγματα ατονούν και τα περισσότερα μένουν στα σχέδια... Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτό που φταίει είναι το ότι δεν έχω μια μόνιμη δουλειά κάπου, μια δουλειά σύνταξης, να είμαι κάθε μέρα εκεί, να με βλέπουν, να συμμετέχω σε συσκέψεις και άρα, να παίρνω περισσότερα θέματα πιο εύκολα, και περισσότερα χρήματα βέβαια... Όπως και το ότι δεν έχω κάποια εξειδίκευση... Ή μάλλον πως έχω αρνηθεί να γράφω για θέματα γεύσης και εστιατορίων για να μην το κάνουμε οικογενειοκρατικό το θέμα, άρα πολλά πράγματα που θα μπορούσα να κάνω εγώ τα κάνουν άλλοι, συχνά μάλιστα, όχι τόσο καλά...
Τα αντιλαμβάνομαι όλα αυτά όσο περνάει ο καιρός και ειδικά τώρα που έρχεται ο καιρός του νησιού και όλοι με θυμούνται και θέλουν να συνεργαστούμε... Ουσιαστικά βλέπετε, η μόνη μου εξειδίκευση αυτή την στιγμή είναι το νησί... Έτσι, όλα τα ραντεβού μου των ημερών έχουν να κάνουν με την Μύκονο.. Έχω προτάσεις να κάνω και τους δύο μεγάλους οδηγούς που θα κυκλοφορήσουν, και μάλιστα ανταγωνιστικών ομίλων, έχω προτάσεις για κομμάτια σε τουλάχιστον τέσσερα περιοδικά και ξέρω πως μέχρι και τον Ιούλιο θα είμαι περιζήτητη.. Άρα, θεωρητικά, τώρα πρέπει να διαπραγματευτώ όσο καλύτερα γίνεται μελλοντικές συνεργασίες και να προσπαθήσω να κερδίσω ότι περισσότερο μπορώ... Να πουλήσω την Ευούλα του νησιού όσο καλύτερα γίνεται δηλαδή... Ελάτε όμως που δεν είμαι καλή σε αυτό... Που η αγάπη μου για αυτό το νησάκι υπερτερεί πάντα της διάθεσης μου για επαγγελματική εξέλιξη... Και που σε ότι αφορά στην Μύκονο, θέλω να κάνω το καλύτερο και όχι πάντα το πιο καλοπληρωμένο...
Είμαι πολύ πολύ μπερδεμένη... Και απογοητευμένη... Έφυγα από τις Εκδόσεις Λυμπέρη περιμένοντας πολλά πράγματα, και τελικά ήρθαν ελάχιστα... Δεν είμαι δυσαρεστημένη εδώ που είμαι, όμως η εβδομαδιαία συνεργασία που τόσο κυνήγησα δεν κάθισε ποτέ, η κυρία Ζαμπέτογλου δεν μου έκανε ποτέ την "τιμή" έστω να με δεί, να κάνουμε ένα ραντεβού να συζητήσουμε για το αν και πως θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε, και αυτή την στιγμή έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, με ένα κομμάτι τον μήνα στο Nitro νοιώθω πως δεν με δεσμεύει κανείς να κάνω οτιδήποτε... Δεν "ανήκω" σε κάποιον όμιλο... Ούτε στην ΙΜΑΚΟ, ούτε πουθενά αλλού, και πάντα θεωρητικά, θα μπορούσα σαν ανεξάρτητος συνεργάτης να δουλέψω οπουδήποτε με τον οποιονδήποτε...
Έτσι, ξαφνικά, η τράπουλα ξαναμοιράζεται απο την αρχή... Και εγώ πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσω να αφήσω στην άκρη ίσως τους ενδοιασμούς περι οικογενειοκρατίας και περί conflict of interests και να ασχοληθώ και με την γεύση που, στο κάτω κάτω της γραφής, για πολλούς διαφορετικούς λόγους, είναι πια σχεδόν ο φυσικός μου χώρος... Δεν εννοώ να κάνω κριτικές εστιατορίων φυσικά, γι΄αυτό δεν έχω την εμπειρία ούτε την ικανότητα, και πιστεύω πως το ότι διάφοροι άνθρωποι σε διάφορα έντυπα δηλώνουν ξαφνικά "κριτικοί" χωρίς καμιά πραγματική υποδομή πέραν αυτής που οι ίδιοι υποθέτουν ότι έχουν δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνω και εγώ το ίδιο, όμως μπορώ πολύ εύκολα να κάνω παρουσιάσεις μαγαζιών, που σημαίνει να δίνω την εικόνα τους, την ατμόσφαιρα, το στυλ... Και να αναφέρω και το φαγητό χωρίς να παίρνω θέση ειδήμονα... Οκ, δεν είμαι σίγουρη πως θέλω να το κάνω, είμαι σίγουρη όμως πως μπορώ και αυτό είναι μια αρχή....Σήμερα έχω ένα ραντεβού που θα καθορίσει ή μάλλον θα ξεκαθαρίσει πολλά πράγματα... Το περιμένω με ανυπομονησία και με κάποια αγωνία δεν σας κρύβω γιατί θα σημάνει ίσως την έναρξη μιας περιόδου πολύ εποικοδομιτικής αλλά και πολύ έντονης... Και κυρίως, θα σημάνει ίσως την αρχή αλλά και το τέλος συνεργασιών μια που θα πρέπει, για μια ακόμη φορά, να διαλέξω... Κάτι να κερδίσω και κάτι να χάσω, όπως γίνεται πάντα στην ζωή.. Η Πολυάννα μέσα μου λέει πως όλα είναι για καλό... Ακόμα και τα μαθήματα που παίρνουμε, ακόμα και οι απογοητεύσεις, ακόμα και οι κύκλοι που αναγκαζόμαστε να κάνουμε προσπαθώντας να βρούμε τον δρόμο μας... Επιλέγω όπως πάντα να συμφωνήσω... Και να ξεκινήσω ότι ξεκινήσω με την βεβαιότητα πως αυτή την φορά όλα θα πάνε καλά.... Θα σας πω αύριο... Που θα είναι μια καινούρια μέρα.... Καλημέρα και φιλιά σε όλους....
Τα αντιλαμβάνομαι όλα αυτά όσο περνάει ο καιρός και ειδικά τώρα που έρχεται ο καιρός του νησιού και όλοι με θυμούνται και θέλουν να συνεργαστούμε... Ουσιαστικά βλέπετε, η μόνη μου εξειδίκευση αυτή την στιγμή είναι το νησί... Έτσι, όλα τα ραντεβού μου των ημερών έχουν να κάνουν με την Μύκονο.. Έχω προτάσεις να κάνω και τους δύο μεγάλους οδηγούς που θα κυκλοφορήσουν, και μάλιστα ανταγωνιστικών ομίλων, έχω προτάσεις για κομμάτια σε τουλάχιστον τέσσερα περιοδικά και ξέρω πως μέχρι και τον Ιούλιο θα είμαι περιζήτητη.. Άρα, θεωρητικά, τώρα πρέπει να διαπραγματευτώ όσο καλύτερα γίνεται μελλοντικές συνεργασίες και να προσπαθήσω να κερδίσω ότι περισσότερο μπορώ... Να πουλήσω την Ευούλα του νησιού όσο καλύτερα γίνεται δηλαδή... Ελάτε όμως που δεν είμαι καλή σε αυτό... Που η αγάπη μου για αυτό το νησάκι υπερτερεί πάντα της διάθεσης μου για επαγγελματική εξέλιξη... Και που σε ότι αφορά στην Μύκονο, θέλω να κάνω το καλύτερο και όχι πάντα το πιο καλοπληρωμένο...
Είμαι πολύ πολύ μπερδεμένη... Και απογοητευμένη... Έφυγα από τις Εκδόσεις Λυμπέρη περιμένοντας πολλά πράγματα, και τελικά ήρθαν ελάχιστα... Δεν είμαι δυσαρεστημένη εδώ που είμαι, όμως η εβδομαδιαία συνεργασία που τόσο κυνήγησα δεν κάθισε ποτέ, η κυρία Ζαμπέτογλου δεν μου έκανε ποτέ την "τιμή" έστω να με δεί, να κάνουμε ένα ραντεβού να συζητήσουμε για το αν και πως θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε, και αυτή την στιγμή έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, με ένα κομμάτι τον μήνα στο Nitro νοιώθω πως δεν με δεσμεύει κανείς να κάνω οτιδήποτε... Δεν "ανήκω" σε κάποιον όμιλο... Ούτε στην ΙΜΑΚΟ, ούτε πουθενά αλλού, και πάντα θεωρητικά, θα μπορούσα σαν ανεξάρτητος συνεργάτης να δουλέψω οπουδήποτε με τον οποιονδήποτε...
Έτσι, ξαφνικά, η τράπουλα ξαναμοιράζεται απο την αρχή... Και εγώ πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσω να αφήσω στην άκρη ίσως τους ενδοιασμούς περι οικογενειοκρατίας και περί conflict of interests και να ασχοληθώ και με την γεύση που, στο κάτω κάτω της γραφής, για πολλούς διαφορετικούς λόγους, είναι πια σχεδόν ο φυσικός μου χώρος... Δεν εννοώ να κάνω κριτικές εστιατορίων φυσικά, γι΄αυτό δεν έχω την εμπειρία ούτε την ικανότητα, και πιστεύω πως το ότι διάφοροι άνθρωποι σε διάφορα έντυπα δηλώνουν ξαφνικά "κριτικοί" χωρίς καμιά πραγματική υποδομή πέραν αυτής που οι ίδιοι υποθέτουν ότι έχουν δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνω και εγώ το ίδιο, όμως μπορώ πολύ εύκολα να κάνω παρουσιάσεις μαγαζιών, που σημαίνει να δίνω την εικόνα τους, την ατμόσφαιρα, το στυλ... Και να αναφέρω και το φαγητό χωρίς να παίρνω θέση ειδήμονα... Οκ, δεν είμαι σίγουρη πως θέλω να το κάνω, είμαι σίγουρη όμως πως μπορώ και αυτό είναι μια αρχή....Σήμερα έχω ένα ραντεβού που θα καθορίσει ή μάλλον θα ξεκαθαρίσει πολλά πράγματα... Το περιμένω με ανυπομονησία και με κάποια αγωνία δεν σας κρύβω γιατί θα σημάνει ίσως την έναρξη μιας περιόδου πολύ εποικοδομιτικής αλλά και πολύ έντονης... Και κυρίως, θα σημάνει ίσως την αρχή αλλά και το τέλος συνεργασιών μια που θα πρέπει, για μια ακόμη φορά, να διαλέξω... Κάτι να κερδίσω και κάτι να χάσω, όπως γίνεται πάντα στην ζωή.. Η Πολυάννα μέσα μου λέει πως όλα είναι για καλό... Ακόμα και τα μαθήματα που παίρνουμε, ακόμα και οι απογοητεύσεις, ακόμα και οι κύκλοι που αναγκαζόμαστε να κάνουμε προσπαθώντας να βρούμε τον δρόμο μας... Επιλέγω όπως πάντα να συμφωνήσω... Και να ξεκινήσω ότι ξεκινήσω με την βεβαιότητα πως αυτή την φορά όλα θα πάνε καλά.... Θα σας πω αύριο... Που θα είναι μια καινούρια μέρα.... Καλημέρα και φιλιά σε όλους....
