Σήμερα ξύπνησα νωρίς... Που σημαίνει πως έχω αρχίσει να βαριέμαι γιατί κοιμήθηκα και νωρίς... Δεν μου αρέσει καθόλου η Αθήνα αυτή την εποχή τελικά... Όσοι έχουν μείνει πίσω έχουν τα μούτρα τους γιατί θα ήθελαν να πλατσουρίζουν σε κάποια αμμουδιά, οι περισσότεροι φίλοι έχουν φύγει για διακοπές, η κίνηση είναι ελάχιστη μεν σπαστική δε γιατί όλοι είναι στην κοσμάρα τους λόγω ζέστης, στα μαγαζιά η εξυπηρέτηση από θανάσιμα βαριεστημένους υπαλήλους καταντά προβληματική, και στο καπάκι έρχονται και οι φωτιές για να μας αποκάμουν... Όχι μόνο γιατί χάνονται ένας ένας οι πνεύμονες της πόλης και του χρόνου ο καύσωνας θα χτυπάει 50 κάτι αντί για 40 κάτι αλλά και γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε στις ειδήσεις τον Πάνο Σόμπολο να τραυλίζει ακατάληπτα για ώρα.... Αφού εχτές, όταν άρχισε να μιλάει ο υπέυθυνος τύπου της Πυροσβεστικής, ένα μπουλούκος πυροσβέστης που είχε ειρμό και σωστή άρθρωση, νόμιζα πως άκουγα γάργαρο νεράκι να κυλά.... Αλήθεια, γιατί οι ρεπόρτερς των καναλιών δεν ξέρουν να μιλάνε? Δεν είναι prerequisite για να πάρουν την δουλειά?
Γενικά μιλώντας, η Αθήνα του Ιουλίου είναι πολύ βαρετή πόλη.... Είναι μια πόλη που ετοιμάζεται να κλέισει για διακοπές... Ειδικά μιλώντας, φταίω εγώ που δεν έχω μάθει να την ζω... Που νοιώθω ότι δεν μένω εδώ αλλά αλλού και δεν έχω οργανωθεί, δεν έχω τι να κάνω για να περάσω την ώρα μου... Αφού έφερα ένα διακοσμητικό για το σπίτι από το νησί, μια απίστευτη γιρλάντα από πορτοκαλί και κόκκινες καρδιές, και δεν την έχω βγάλει καν από την σακούλα... Νοιώθω λίγο μετέωρη... Χωρίς πρόγραμμα.... Χωρίς καθημερινή ρουτίνα...
Ήρθα για να μείνω πέντε μέρες και τώρα που πέρασαν έχω βγει εκτός.... Δεν έχω ρούχα, δεν έχω Soft Ends για τα μαλλιά μου, νοιώθω το μαύρισμα μου να χλωμαίνει, μου λείπει πιο πολύ η κολητή μου γιατί πηγαίνω για καφέ στο Ivy μόνη μου, ο Μάνος έχει δουλειά και δεν μπορεί να ασχολείται μαζί μου, τουλάχιστον όχι συνέχεια και στο Sleuth χάνω συνέχεια... Κοντεύω να μείνω ταπί.... Τεράστια προβλήματα θα με ειρωνευτείτε, αλλά τι να κάνω? Αυτά έχω... Ευτυχώς.... Τουλάχιστον είδα φίλους που είχα επιθυμίσει και έκανα και μερικές δουλειές... Αλλά σήμερα το πρωί ξύπνησα με μια τεράστια διάθεση να βουτήξω το κεφάλι μου στο νερό... Και η μόνη εύκολη λύση είναι το λούσιμο... Σας είπα όμως ότι δεν έχω Soft Ends έτσι?
Γενικά μιλώντας, η Αθήνα του Ιουλίου είναι πολύ βαρετή πόλη.... Είναι μια πόλη που ετοιμάζεται να κλέισει για διακοπές... Ειδικά μιλώντας, φταίω εγώ που δεν έχω μάθει να την ζω... Που νοιώθω ότι δεν μένω εδώ αλλά αλλού και δεν έχω οργανωθεί, δεν έχω τι να κάνω για να περάσω την ώρα μου... Αφού έφερα ένα διακοσμητικό για το σπίτι από το νησί, μια απίστευτη γιρλάντα από πορτοκαλί και κόκκινες καρδιές, και δεν την έχω βγάλει καν από την σακούλα... Νοιώθω λίγο μετέωρη... Χωρίς πρόγραμμα.... Χωρίς καθημερινή ρουτίνα...
Ήρθα για να μείνω πέντε μέρες και τώρα που πέρασαν έχω βγει εκτός.... Δεν έχω ρούχα, δεν έχω Soft Ends για τα μαλλιά μου, νοιώθω το μαύρισμα μου να χλωμαίνει, μου λείπει πιο πολύ η κολητή μου γιατί πηγαίνω για καφέ στο Ivy μόνη μου, ο Μάνος έχει δουλειά και δεν μπορεί να ασχολείται μαζί μου, τουλάχιστον όχι συνέχεια και στο Sleuth χάνω συνέχεια... Κοντεύω να μείνω ταπί.... Τεράστια προβλήματα θα με ειρωνευτείτε, αλλά τι να κάνω? Αυτά έχω... Ευτυχώς.... Τουλάχιστον είδα φίλους που είχα επιθυμίσει και έκανα και μερικές δουλειές... Αλλά σήμερα το πρωί ξύπνησα με μια τεράστια διάθεση να βουτήξω το κεφάλι μου στο νερό... Και η μόνη εύκολη λύση είναι το λούσιμο... Σας είπα όμως ότι δεν έχω Soft Ends έτσι?
