Τρίτη, Ιανουαρίου 08, 2008

Ο πριγκηπικός σκύλος, η μελαγχολία των γιορτών και μια φώκια που την έλεγαν Lalu...








Ο πριγκηπικός σκύλος ήταν μελαγχολικός τελευταία... Πολύ.. Περιφερόταν μέσα στο παλάτι βαριεστημένος και τίποτα δεν έδειχνε να του δίνει χαρά.. Ούτε τα (πολλά) παιχνίδια του - ακόμη και το πιο αγαπημένο του, ένα λαστιχένιο με φούντες που παλιότερα λάτρευε να το πετάει και να τρέχει να το πιάσει ούτε που το κοίταζε πια- ούτε τα χάδια, ούτε οι νοστιμιές που τον τάϊζε η πριγκίπισσα κάθε τόσο , ούτε καν οι βόλτες που τον έβγαζε (έστω και βρίζοντας) ο μικρός πρίγκηπας... Καθόταν με τις ώρες στο γούνινο κρεβάτι του, αμίλητος και σκεπτικός, ή κρεμούσε την μουσούδα του έξω από τα κάγκελα της βεράντας και χάζευε τους περαστικούς.... Και μόνο όταν ο μικρός πρίγκηπας έπαιζε κιθάρα πήγαινε και καθόταν δίπλα του και άκουγε την μουσική (που λέει ο λόγος μουσική τώρα, γιατί ο μικρός πρίγκηπας ήταν του punk rock και όχι του Μπετόβεν) κουνόντας που και που την ουρά του ενθαρυντικά...
Οι πρίγκηιπες, εννοείται, είχαν αρχίσει πια να ανησυχούν... Και συγκάλεσαν οικογενειακό συμβούλιο για να βρουν λύση... Πάνω στην κουβέντα λοιπόν - που η αλήθεια είναι πως ξεστράτισε λίγο γιατί προτού μιλήσουν για το πρόβλημα του πριγκηπόσκυλου κανόνισαν μια εκδρομή στην ορεινή Αρκαδία και όλο το πρόγραμμα διακοπών του μικρού punk rocker- έπεσε η μαγική ιδέα... Ο πριγηπικός σκύλος είχε ανάγκη από συντροφιά.. Ή ακόμα καλύτερα, από έναν έρωτα που θα τον ανανέωνε και θα τον παράσερνε στην δίνη του.. Έπρεπε λοιπόν να του βρουν μια κοπέλα...
Βέβαια η ιδέα έμπαζε από παντού. Καταρχάς η περίπτωση ενός δεύτερου σκύλου στο παλάτι απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την πριγκίπισσα η οποία όταν είδε τα σκούρα άσκησε βέτο βασισμένη στο ακλόνητο επιχείρημα "Θα σας παρατήσω σύξυλους όλους και θα τρέχετε χρονιάρες μέρες, δεν θα καθαρίζω εγώ σαν την δουλάρα δυό σκυλιών βρωμιές ούτε θα γίνω ο περίγελος του νησιού σέρνοντας δυό γομάρια στο Sea Jet..." οπότε ξεκίνησαν να ψάχνουν για εναλακτικές... Άλλωστε, η αλήθεια είναι πως το πριγκηπικό σκυλί δεν ήταν και κανένα αγγελούδι... Όσες φορές είχε έρθει σε επαφή με άλλα ζώα είχε δείξει μια τάση κάπως ανησυχητική... Σαν αν ήθελε να τα πηδήξει λίγο και μετά να τα σκοτώσει... Ακόμα και το καημένο το γουρούνι στον Πάνορμο πρόπερσι, ένα τόσο δα ρόδινο ζουμπουρλούδικο γουρουνάκι, το είχε πλησιάσει τάχα μου αδιάφορα και χωρίς καν να γρυλίσει το σβέρκωσε... Ίσα που το πρόλαβαν το καημένο, στον αέρα, και από το σοκ ίσιωσε η ουρά του και δεν ξανασγούρυνε ποτέ... Οπότε η ιδέα της ζωντανής φιλενάδας η οποία σύντομα θα κατέληγε σε πτώμα, έμοιαζε όσο να 'ναι κάπως τραβηγμένη....
Αποφάσισαν λοιπόν να του βρουν μια λούτρινη... Μια αραβωνιαστικιά που θα ήταν όμορφη, υπομονετική και το κυριότερο. που δεν θα αιμοραγούσε στα χαλιά και στα πατώματα... Και έτσι, ξεχύθηκαν στα μαγαζιά... Όμως καμιά δεν τους φαινόταν αρκετή για το υπέροχο πριγκηπικό σκυλί τους, που μπορεί να ήταν λίγο παλιοχαρακτήρας ήταν όμως κούκλος κανονικός... Με πετριγκρί που πήγαινε δέκα γενιές πίσω, και με βραβεία, και με σπάνιο χρώμα... Έψαχναν, έψαχναν λοιπόν αλλά τίποτα.. Η μια ήταν χοντρή, η άλλη κακοσούλουπη, μια τρίτη ήταν αρκούδα, να μην σας τα πολυλογώ, η πριγκηπική οικογένεια είχε αρχίσει να απογοητεύεται... Και όλα τα δώρα είχαν μαζευτεί κάτω από το δέντρο εκτός από το πιο σημαντικό... Η αραβωνιαστικιά ήταν άφαντη... Μέχρι που ένα πρωί χτύπησε το τηλέφωνο στο παλάτι... Ήταν η μαμά της πριγκίπισσας και είχε υπέροχα νέα... Είχε βρει την τέλεια κοπέλα, στον Μαρινόπουλο, και την έφερνε στο παλάτι... Λίγη ώρα μετά εμφανίστηκε η Αυτής Μεγαλειότης , σενιαρισμένη και με μια ουρά να ξεπροβάλει μέσα από μια σακούλα να, μετά συγχωρήσεως... Και το κορίτσι κούκλα... Δεν ήταν γοργόνα όπως ίσως νομίσατε διαβάζοντας πως είχε ουρά, ήταν μια κάτασπρη φώκια που την ονομάσαν Lalu. Την τύλιξαν προσεκτικά αφού της ζήτησαν συγγνώμη για την ταλαιπωρία, ελπίζοντας πως δεν υπέφερε από κλειστοφοβία, της έβαλαν και έναν φιόγκο ροζ και την άφησαν μαζί με τα υπόλοιπα δώρα κάτω από το δέντρο. Και το βράδυ της μεγάλης γιορτής, ξέρετε, τότε που η πριγκίπισσα μαγείρεψε την γαλοπούλα, όταν ήρθε η ώρα των δώρων, άνοιξαν το πιο μεγάλο από όλα τα πακέτα και παρουσιάσαν στο πριγκηπικό σκυλί την καινούρια του αγαπημένη...
Κουδουνάκια άρχισαν να ακούγονται στον αέρα, αστεράκια να λάμπουν παντού, περιστέρια φτερούγισαν ολούθε και μια γλυκιά μουσική πλημύρισε το παλάτι... Και ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε... Τόσο μεγάλος που το πριγκηπικό σκυλί ούτε που πλησιάσε το τράπέζι, παρόλο που ήταν στρωμένο με τόσες λιχουδιές... Όλο το βράδυ πήδαγε την αραβωνιαστικιά του και την σκότωνε εναλλάξ, και όταν πια κουράστηκε, την έσυρε στο γούνινο κρεβάτι του και κοιμήθηκε ευτυχισμένο και γελαστό στην αγκαλιά της.... Και από εκείνη την ημέρα, είναι συνέχεια χαρούμενο και παιχνιδιάρικο... Όσο για την Lalu ,μάλλον το έχει και εκείνη το βίτσιο της γιατί πέρα από κάθε προγνωστικό ούτε πόντος δεν της έχει φύγει παρά το τόσο τράβηγμα.... Οπότε... Ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά....

Υ.Γ. Στην πρώτη φωτογραφία βλέπετε τον πριγκηπικό σκύλο σε μια φωτογράφιση για το περιοδικό ΕΥ ΖΗΝ στο οποίο είχε παραχωρήσει και αποκλειστική συνέντευξη.
Στην δεύτερη, που είναι και λίγο πιο casual, βλέπετε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα το πριγκηπικό ζεύγος σε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις τους...