Καταρχάς να σας πω ότι το στέμμα που αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι μου δεν το εμπνεύστηκα από το post του Αθήναιου… Τόσο ο αγαπημένος μου όσο και οι κολλητοί μου, μου κάνουν κατά καιρούς δώρα με τιάρες, είτε σε κάρτες είτε σε μικρά κοσμήματα (δυστυχώς η συλλογή μου δεν περιλαμβάνει the real thing, ακόμα) όχι γιατί με θεωρούν ψωνάρα –τουλάχιστον έτσι ελπίζω- αλλά για να με πειράξουν που είμαι λίγο, μα τόσο δα, ελάχιστα, κακομαθημένη… Και μια που βρήκα και το graphic ψάχνοντας για διακοσμητικά στοιχεία, είχα διαβάσει λίγο πριν και το post για το Patron, είπα γουάτ δε χεκ, και το κοτσάρισα…
Πάμε τώρα στην ιστορία … Στην οποία ιστορία, μια πριγκίπισσα αποφάσισε κάποια Πρωτοχρονιά να μαγειρέψει για την οικογένεια της… Και για αυτή της την απόφαση, δεν δίστασε να θυσιάσει και το υπέροχο ξανθό της χτένισμα και το άψογο μανικιούρ της, τουλάχιστον για μια βραδιά… Μέρες φυλλομετρούσε η καημένη Τσελεμεντέδες και περιοδικά για να βρει την τέλεια συνταγή… Που να είναι εορταστική, να είναι νόστιμη και να είναι και εντυπωσιακή… Με τα πολλά κατέληξε στην γαλοπούλα… Μια γαλοπούλα γεμισμένη με όλα τα καλά του κόσμου… Τι κάστανα, τι βερίκοκα, τι δαμάσκηνα, τι λουκάνικα, τι bacon… Μόνο την τιάρα της δεν είχε μέσα η συνταγή, μάλλον γιατί ήταν γραμμένη από κοινούς θνητούς που δεν ήξεραν να ανακατεύουν την ζύμη φορώντας μονόπετρα όπως η Αυτής Υψηλότης η κυρία Βέφα… Τέλος πάντων…
Δυο μέρες πριν την μεγάλη γιορτή, μπήκε στο αυτοκίνητο η πριγκίπισσα μας και πήγε σούπερ μάρκετ… Ένα καρότσι πράγματα έσπρωχνε κάθιδρη στους διαδρόμους, με τις ξανθές της μπούκλες να μαραζώνουν από τον συνωστισμό και την Hermes της τσάντα να στενάζει στριμωγμένη κάτω από τις γλυκοπατάτες και τα υπόλοιπα ζαρζαβατικά… Να σπρώχνει, να σπρώχνει, και τα βρασμένα κάστανα άφαντα… Σκέφτηκε κάποια στιγμή να πάρει ωμά και να τα βράσει εκείνη αλλά μετά συνειδητοποίησε πως στην ζωή πάντα υπάρχουν όρια… Και αποφάσισε να πάρει μαρόν γλασσέ… Και να τα πλύνει για να ξεγλυκίσουν… Λάθος της, γιατί στην πορεία ανακάλυψε πως τα μαρόν γλασσέ όταν τα πλένεις δεν ξεγλυκίζουν… Τρίβονται και λιώνουν… Αλλά όπως θα ανακάλυπτε σύντομα, αυτό ήταν το μικρότερο από τα προβλήματα της…
Την ημέρα της γιορτής η πριγκίπισσα ξύπνησε νωρίς… Αχάραγα.. Έτσι κι αλλιώς όλο το βράδυ στον ύπνο της έβλεπε πουλιά… Όχι αηδόνια ούτε περιστέρια της ειρήνης… Γαλοπούλες έβλεπε, ξεπουπουλιασμένες και μαριναρισμένες - γιατί την είχε μαρινάρει την γαλοπούλα της από την προηγούμενη με τσίλι, πιπέρι, μέλι και soya- να πέφτουν μέσα στο ταψί μόνες τους και να ρυθμίζουν και την θερμοκρασία του φούρνου… Σηκώθηκε λοιπόν από το πουπουλένιο στρώμα της, πλύθηκε, ντύθηκε, φόρεσε και τα κίτρινα της Crocs ακολουθώντας την συμβουλή της μάγισσας Βίβιαν, και πανέτοιμη ξεχύθηκε στην κουζίνα για να παλέψει με το τέρας… Το οποίο τέρας, έπρεπε να ξεπλυθεί, να γεμιστεί, να ραφτεί και να ψηθεί μέχρι το θερμόμετρο να δείξει πως ήρθεν η ώρα του… Στο πλύσιμο δυσκολεύτηκε, η αλήθεια να λέγεται, γιατί το πουλί ήταν πέντε κιλά και κάτι και έμοιαζε περισσότερο με μωρό πάρα με φαγώσιμο… Θυμήθηκε όμως τα νιάτα της, τότε που ο μικρός πρίγκιπας της ήταν bebe και τον έπλενε στον νιπτήρα με το ένα χέρι ( ξέρετε οι μαμάδες τι εννοώ) και κούτσα- κούτσα τα κατάφερε… Μετά τo σκούπισε και με χαρτί κουζίνας μέσα- έξω, απλό αυτό, και βάλθηκε να ετοιμάσει την γέμιση… Και μετά… Μετά ήρθαν τα δύσκολα… Δεν ξέρω αν εσείς έχετε ράψει ποτέ γαλοπούλα…. Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας πάντως, ούτε είχε ξαναράψει ποτέ πουλί, ούτε το είχε καν σκεφτεί για να λέμε την αλήθεια… Με δανικό σπάγκο μαγειρικής λοιπόν και μια μεγάλη βελόνα, ξεκίνησε να προσπαθεί… Μάταια, γιατί το πουλί γλιστρούσε, και όταν δεν γλιστρούσε εκείνο ξεχείλιζε η γέμιση… Τρύπησε τα δάχτυλα της, έσπασε τα νεύρα της, έκανε το πτώμα σουρωτήρι, αλλά αποτέλεσμα μηδέν… Και εκεί που ήταν έτοιμη να τα παρατήσει και να παραγγείλει στον Πλατή να της στείλει μια γαλοπούλα μαγειρεμένη να ησυχάσει, ήρθε η σωτηρία… Ο μικρός πρίγκιπας που πέρα από πανέμορφος, πανέξυπνος και όλου του κόσμου τα υπόλοιπα καλά είχε και μια έφεση στις χειροτεχνίες, μπήκε στην κουζίνα να πάρει ένα Milkoμπούκαλο από το ψυγείο, είδε την μανούλα του να έχει περιέλθει σε κατάσταση απελπισίας και να κλαίει με μαύρο δάκρυ πάνω από το πουλί με κίνδυνο να το κάνει και λύσσα και αποφάσισε να αναλάβει δράση… Είπε στην πριγκίπισσα να κρατάει την γαλοπούλα σταθερή, πήρε την κλωστή και την βελόνα και μεγαλούργησε… Λίγη ώρα μετά το πουλί ήταν έτοιμο, γεμισμένο μέχρι τα μπούνια, μέσα στο ταψί του, ελαφρά μεθυσμένο από το πολύ brandy με το οποίο το είχαν περιχύσει αλλά έτοιμο να ψηθεί… Όση ώρα περίμενε το θερμόμετρο να δείξει την ώρα την σωστή, η πριγκίπισσα έφτιαξε πουρέ γλυκοπατάτας, ένα σουφλέ σπανάκι, ένα ταψί πατάτες κανονικές και μια σαλάτα… Διότι πλάκα- πλάκα, το είχε πάρει πια το κολλάει της κουζίνας και δεν κρατιόταν…
Η γαλοπούλα όταν βγήκε από τον φούρνο ήταν ένα όνειρο.. Πως είναι αυτές που βλέπουμε στα περιοδικά, ροδοψημένες και λαχταριστές… Ίδια και καλύτερη και χωρίς το Photoshop… Βέβαια η γέμιση, όταν την άνοιξαν για να την σερβίρουν είχε μείνει άψητη τελείως (πήγε η πριγκίπισσα να δοκιμάσει μια μπουκιά και κόντεψε να σπάσει τον φρονιμίτη της, τόσο σκληρό ήταν το ρύζι) και την πετάξανε, αλλά είχαν γνώση οι φύλακες και η καλή μας, που είχε φανταστεί τα χειρότερα είχε προνοήσει να παραγγείλει στην μαμά της μια κατσαρόλα γέμιση έξτρα και μια χαρά το έσωσε το περιστατικό…
Και το βράδυ της γιορτής, όταν η πριγκίπισσα ξεκίνησε να σερβίρει τις λιχουδιές που είχε ετοιμάσει με τα χεράκια της, ντυμένη με το ασημένιο της φόρεμα και τόσο λαμπερή που κανείς δεν κατάλαβε πως ήταν αχτένιστη, όλοι της έδωσαν συγχαρητήρια και ο μεγάλος πρίγκιπας, ο άντρας της, το πιο γλυκό φιλί… Και φάγανε, και ήπιανε, και γελάσανε, και άλλαξαν την χρονιά και έζησαν αυτοί καλά και εσείς καλύτερα… Και η πριγκίπισσα έφαγε κόλλημα με τις μαγειρικές και τώρα κάνει έρευνα αγοράς συγκρίνοντας αρτοπαρασκευαστές στον Κωτσόβολο και το Media Markt… Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα σας την διηγηθώ μια άλλη φορά… Προηγείται άλλωστε το ειδύλλιο του πριγκιπικού σκύλου με μια φώκια…
