Λοιπόν χτες απογοητεύτηκα... Δεν είναι πως δεν περάσαμε καλά, ούτε πως το φαγητό δεν ήταν καλό... Ο χώρος είναι άπαιχτος, πρόκειται για το παλιό Safran για όσους το θυμάστε, και η πρώτη εντύπωση εξαιρετική.... Και το concept βέβαια, καταπληκτικό... Γιατί πείτε μου, ποιός δεν λατρεύει τις πατάτες? Σούπερ το προϊον λοιπόν, φτηνό, εύκολο και κυρίως popular... Όμως... Υπάρχει δυστυχώς αυτό το όμως που εμένα προσωπικά με χάλασε τελικά... Βλέπετε, εγώ είμαι του απλού ρεπερτορίου... Και περίμενα άλλα πράγματα... Τι άλλα? Πατάτες τηγανητές διαφόρων ποικιλιών μέσα σε χάρτινα χωνάκια, πουρέδες διάφορους, πατάτες ψητές με sour cream, γλυκοπατάτες και άλλα τέτοια νόστιμα να συνοδεύουν απλά κρέατα... Αντιθέτως, φάγαμε μια μέτρια πατατοσαλάτα, μια πίτα του βοσκού που επίσης δεν με τρέλανε ( ξέρετε αυτό με το κρέας στο pyrex που βάζουμε από πάνω πουρέ και τυρί τριμμένο και μετά το γκρατινάρουμε στον φούρνο), μια πατάτα ψητή με κραμελωμένη παντσέτα και σάλτσα BBQ με γλυκάνισσο (εδώ δεν θα σχολιάσω καν), και μια πολύ νόστιμη πίτα με ανθότυρο, πατάτα και πράσσο... Και για κύρια, ένα burger μα πατάτες τηγανητές και ένα κατσικάκι στον φούρνο με πατάτες.... Δηλαδή, οι πατάτες προφανώς υπήρχαν, πως αλλιώς θα γινόταν άλλωστε, αλλά στο πιο δημιουργικό και στο πιο "κάπως" concept τους... Νομίζω, και το είπα και στον αγαπημένο μου, πως εχτές φάγαμε μια δόση από τα αποτελέσματα των Χρυσών Σκούφων... Ή μάλλον από την επιρροή που έχουν στην γαστρονομία της πόλης... Δεν είμαι αντίθετη με του Σκούφους, κάθε άλλο παρά... Μπορεί να διαφωνώ κατά καιρούς με τις βαθμολογίες ( για μένα ας πούμε το Nobu στην Μύκονο είναι μακράν το καλύτερο εστιατόριο της Ελλάδας) αλλά είναι σαφές πως πήγαν την Ελλάδα γαστρονομικά πολλά βήματα παρακάτω και πως βοήθησαν την ανάπτυξη της εστίασης όσο κανείς άλλος... Όμως, όταν ένας επιχειρηματίας και ένας σεφ αποφασίζουν να πάρουν ένα καταπληκτικό concept και ένα απλό, αγαπημένο προϊον και να τα χρησιμοποιήσουν με αυτόν τον τρόπο, φταίνε οι Σκούφοι, πάει και τελείωσε...
Anyway, εγώ θα ξαναπάω στις Πατάτες, και να πάτε και εσείς γιατί αξίζει τον κόπο, απλά κάθε φορά θα ελπίζω να βρω ένα μενού ή έστω μερικά πιάτα πιο απλά και πιο ... παραδοσιακά. Αυγά τηγανητά με πατάτες ας πούμε...Ή κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές και χωριάτικη σαλάτα... Ή έναν λόφο από πουρέ με τρύπα στην μέση και μέσα κοκκινιστό με μπόλικη σάλτσα...
Το οποίο θα είναι το σημερινό μεσημεριανό μας μενού... Μαζί με ζεστό ψωμάκι στο οποίο θα βάλω περισσότερη μαγιά αυτή την φορά μπας και φουσκώσει κανονικά... Και το βράδυ θα πάμε σινεμα στο Mall να δούμε το Γαμήλιο Πάρτυ που όλοι το ψιλο- θάβουνε αλλά πόσο μάπα να είναι? Άλλωστε θα το δούμε ξαπλωτοί, στην Gold Class με finger food οπότε μια χαρα θα περάσουμε... Και αύριο θα βγάλουμε τις μαμάδες μας για φαγητό το μεσημέρι, και το βράδυ λέμε να κάνουμε κανένα girl's... Θα δούμε... Δεν είναι εύκολες αυτές οι μέρες αν και προσπαθούμε να τις περάσουμε όσο πιο ανάλαφρα γίνεται... Σαν χτές, έναν χρόνο πριν, έφυγε ο πεθερός μου και όσο και αν υποκρινόμαστε πως όλα είναι καλά, στην πραγματικότητα, ειδικά αυτές τις μέρες, η σκέψη μας είναι σε εκείνον περισσότερο από ποτέ... Αύριο θα πάμε και από το νεκροταφείο το πρωί, να ανάψουμε ένα κεράκι και να διαβάσουμε μια ευχή... Και η ζωή συνεχίζεται βέβαια, απλά θα θέλαμε όλοι να ήταν ακόμα εδώ... Φιλιά σε όλους και καλό σαββατοκύριακο....
Anyway, εγώ θα ξαναπάω στις Πατάτες, και να πάτε και εσείς γιατί αξίζει τον κόπο, απλά κάθε φορά θα ελπίζω να βρω ένα μενού ή έστω μερικά πιάτα πιο απλά και πιο ... παραδοσιακά. Αυγά τηγανητά με πατάτες ας πούμε...Ή κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές και χωριάτικη σαλάτα... Ή έναν λόφο από πουρέ με τρύπα στην μέση και μέσα κοκκινιστό με μπόλικη σάλτσα...
Το οποίο θα είναι το σημερινό μεσημεριανό μας μενού... Μαζί με ζεστό ψωμάκι στο οποίο θα βάλω περισσότερη μαγιά αυτή την φορά μπας και φουσκώσει κανονικά... Και το βράδυ θα πάμε σινεμα στο Mall να δούμε το Γαμήλιο Πάρτυ που όλοι το ψιλο- θάβουνε αλλά πόσο μάπα να είναι? Άλλωστε θα το δούμε ξαπλωτοί, στην Gold Class με finger food οπότε μια χαρα θα περάσουμε... Και αύριο θα βγάλουμε τις μαμάδες μας για φαγητό το μεσημέρι, και το βράδυ λέμε να κάνουμε κανένα girl's... Θα δούμε... Δεν είναι εύκολες αυτές οι μέρες αν και προσπαθούμε να τις περάσουμε όσο πιο ανάλαφρα γίνεται... Σαν χτές, έναν χρόνο πριν, έφυγε ο πεθερός μου και όσο και αν υποκρινόμαστε πως όλα είναι καλά, στην πραγματικότητα, ειδικά αυτές τις μέρες, η σκέψη μας είναι σε εκείνον περισσότερο από ποτέ... Αύριο θα πάμε και από το νεκροταφείο το πρωί, να ανάψουμε ένα κεράκι και να διαβάσουμε μια ευχή... Και η ζωή συνεχίζεται βέβαια, απλά θα θέλαμε όλοι να ήταν ακόμα εδώ... Φιλιά σε όλους και καλό σαββατοκύριακο....
