Άλλο ένα πρωινό ξύπνημα... Άντε να επιστρέψει ο Μάνος να ξαναβρώ τους ρυθμούς μου γιατί σχεδόν δεν με αναγνωρίζω.... Που να με βλέπατε εχτές.... Που η κυρία Κωνσταντίνα δεν ήρθε - έμεινε στην Αλβανία να φτιάξει κάτι χαρτιά και επιστρέφει την Δευτέρα- και το σπίτι ήταν σαν να το είχε χτυπήσει τυφώνας... Οπότε, ανέλαβα αναγκαστικά δράση.... Ξεσκόνισα, έκανα τζάμια, βεράντες, σκούπισα, σφουγγάρισα, έστρωσα κρεβάτια και σιδέρωσα και τέσσερα πλυντήρια ρούχα.... Νοικοκυρά κανονική, καθόλου χαρωπή βέβαια αλλά το έκανα το σπίτι να λάμπει... Βοήθησε εννοείται και η νέα τεχνολογία, όλα αυτά τα φτερά Swiffer, πανιά Swiffer, σκούπες Swiffer, Swiffer και ξερό ψωμί εν όλιγοις, αλλά η δουλειά έγινε και με το παραπάνω...
Βέβαια προσπαθούσα να θυμηθώ, κάπου ανάμεσα στο σφουγγάρισμα και το σίδερο, πόσα χρόνια έχω να το κάνω αυτό και δυσκολεύτηκα... Νομίζω πολλά... Αλλά οι δουλειές του σπιτιού είναι σαν το ποδήλατο... Αμα ξανανέβεις, θυμάσαι τα πάντα σαν να ήταν χτες....
Φυσικά όλη την υπόλοιπη ημέρα ήμουν σαν να με είχε πατήσει το τρένο... Ούτε μετάφραση έκανα, ούτε τίποτα... Ούτε καν στον Τηλέμαχο δεν πήγα.. Άραξα στον καναπέ με περιοδικά και βιβλία και το βράδυ είδαμε με τον Άρι CSI στο Nova και μετά ένα DVD με την Scarlett Johanson που λεγόταν "Νταντά Υψηλής Κοινωνίας" και ίσως το έχετε διαβάσει σε βιβλίο με τίτλο Ημερολόγια Νταντάδων.... Καλή ταινούλα, από αυτές τις εύκολες που είναι ότι πρέπει για χαζολόγημα... Με πολύ Μανχάταν και shopping και ωραία σπίτια, και φυσικά, το - αμερικανιά τελείως- κεντρικό νόημα πως τα πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία.. Βέβαια η Ζαζά Γκαμπόρ νομίζω έλεγε πως αν είναι να είμαι δυστυχισμένη, ας ειμαι τουλάχιστον δυστυχισμένη μέσα σε μια λιμουζίνα, ή κάτι τέτοιο... Εγώ είμαι κάπου ανάμεσα... Δεν θα ήθελα να έχω τόσα χρήματα που να μου κάνουν την ζωή μου δύσκολη, να περιορίζουν την ελευθερια κινήσεων μου και να με κάνουν να φοβάμαι για το παιδί μου, μερικά χρήματα παραπάνω όμως από αυτά που έχουμε θα ήταν μια χαρά... Το πακετάκι της φωτογραφίας, ας πούμε, δανεισμένο από ένα παλιότερο post του Δημήτρη Μαμαλούκα, μια χαρά θα μου ερχόταν... Κουτί... Βέβαια, μην το εκλάβετε ως παράπονο αυτό... Περνάμε υπέροχα όπως είμαστε, με αυτά που έχουμε, και κάνουμε και ένα σωρό πράγματα που για άλλους είναι μακρινά... Βοηθάει η δουλειά του Μάνου σ΄αυτό πολύ, που μας παρέχει ένα life style πολύ ιδιαίτερο, και πολύ προσιτό. "Λαθρεπιβάτες της Χλιδής" μας έλεγε κάποτε ένας φίλος, και τον βρίσκω υπέροχο σαν τίτλο... Βιβλίο κανονικό...
Και σκοπεύω να τον υποστηρίξω βέβαια, γιατί μετά από όλη αυτή την - αναπάντεχη- φασίνα, σήμερα το πρόγραμμα μου έχει Βαγγέλη και Τέτα για ρεκτιφιέ... Και το βράδυ μας έχει καλέσει στο σπίτι της η Ρούλα, γυναίκες μόνο, και θα περάσουμε σούπερ... Έτσι, να βγει ο μήνας καλά και γελαστά, για να μπει αναλόγως ο επόμενος... Καλημέρα και φιλιά πολλά σε όλους...
Υ.Γ. Λέτε να είναι πάνω ή κάτω από 5.000.000 ευρώ άραγε αυτό το πακετάκι? Για να μπούμε λίγο στο ΘΕΜΑ....
UPDATE: Βγήκε στα περίπτερα το Nitro και έχει μέσα και μια πολύ όμορφη ιστορία που έχω γράψει για το Rock & Roll , το μαγαζί βρε όχι την μουσική... Όσοι πιστοί προσέλθετε, να δώσουμε και μια ώθηση στην επιχείρηση...
Βέβαια προσπαθούσα να θυμηθώ, κάπου ανάμεσα στο σφουγγάρισμα και το σίδερο, πόσα χρόνια έχω να το κάνω αυτό και δυσκολεύτηκα... Νομίζω πολλά... Αλλά οι δουλειές του σπιτιού είναι σαν το ποδήλατο... Αμα ξανανέβεις, θυμάσαι τα πάντα σαν να ήταν χτες....
Φυσικά όλη την υπόλοιπη ημέρα ήμουν σαν να με είχε πατήσει το τρένο... Ούτε μετάφραση έκανα, ούτε τίποτα... Ούτε καν στον Τηλέμαχο δεν πήγα.. Άραξα στον καναπέ με περιοδικά και βιβλία και το βράδυ είδαμε με τον Άρι CSI στο Nova και μετά ένα DVD με την Scarlett Johanson που λεγόταν "Νταντά Υψηλής Κοινωνίας" και ίσως το έχετε διαβάσει σε βιβλίο με τίτλο Ημερολόγια Νταντάδων.... Καλή ταινούλα, από αυτές τις εύκολες που είναι ότι πρέπει για χαζολόγημα... Με πολύ Μανχάταν και shopping και ωραία σπίτια, και φυσικά, το - αμερικανιά τελείως- κεντρικό νόημα πως τα πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία.. Βέβαια η Ζαζά Γκαμπόρ νομίζω έλεγε πως αν είναι να είμαι δυστυχισμένη, ας ειμαι τουλάχιστον δυστυχισμένη μέσα σε μια λιμουζίνα, ή κάτι τέτοιο... Εγώ είμαι κάπου ανάμεσα... Δεν θα ήθελα να έχω τόσα χρήματα που να μου κάνουν την ζωή μου δύσκολη, να περιορίζουν την ελευθερια κινήσεων μου και να με κάνουν να φοβάμαι για το παιδί μου, μερικά χρήματα παραπάνω όμως από αυτά που έχουμε θα ήταν μια χαρά... Το πακετάκι της φωτογραφίας, ας πούμε, δανεισμένο από ένα παλιότερο post του Δημήτρη Μαμαλούκα, μια χαρά θα μου ερχόταν... Κουτί... Βέβαια, μην το εκλάβετε ως παράπονο αυτό... Περνάμε υπέροχα όπως είμαστε, με αυτά που έχουμε, και κάνουμε και ένα σωρό πράγματα που για άλλους είναι μακρινά... Βοηθάει η δουλειά του Μάνου σ΄αυτό πολύ, που μας παρέχει ένα life style πολύ ιδιαίτερο, και πολύ προσιτό. "Λαθρεπιβάτες της Χλιδής" μας έλεγε κάποτε ένας φίλος, και τον βρίσκω υπέροχο σαν τίτλο... Βιβλίο κανονικό...
Και σκοπεύω να τον υποστηρίξω βέβαια, γιατί μετά από όλη αυτή την - αναπάντεχη- φασίνα, σήμερα το πρόγραμμα μου έχει Βαγγέλη και Τέτα για ρεκτιφιέ... Και το βράδυ μας έχει καλέσει στο σπίτι της η Ρούλα, γυναίκες μόνο, και θα περάσουμε σούπερ... Έτσι, να βγει ο μήνας καλά και γελαστά, για να μπει αναλόγως ο επόμενος... Καλημέρα και φιλιά πολλά σε όλους...
Υ.Γ. Λέτε να είναι πάνω ή κάτω από 5.000.000 ευρώ άραγε αυτό το πακετάκι? Για να μπούμε λίγο στο ΘΕΜΑ....
UPDATE: Βγήκε στα περίπτερα το Nitro και έχει μέσα και μια πολύ όμορφη ιστορία που έχω γράψει για το Rock & Roll , το μαγαζί βρε όχι την μουσική... Όσοι πιστοί προσέλθετε, να δώσουμε και μια ώθηση στην επιχείρηση...
