Καλημέρα σε όλους και καλό μήνα... Δεν έχω ακόμα διάθεση να γράψω, σκοπεύω να εκμεταλλευτώ το σαββατοκύριακο για να χαλαρώσω και να γεμίσω τις μπαταρίες μου, όμως η αλήθεια είναι πως νοιώθω πολύ καλύτερα απ΄ ότι χτες... Πολύ πιο ψύχραιμη ίσως... Είναι και αυτή η "επίθεση" άγάπης και support που δέχτηκα απ' όλους σας, με σχόλια, με mails ακόμα και με γραπτά μηνύματα στο κινητό μου που με έκανε να νοιώσω πανευτυχής, ξύπνησε και η -κοιμωμένη τον τελευταίο καιρό- Πολυάννα μέσα μου και μου είπε πως όλα συμβαίνουν για καλό και έτσι από Δευτέρα θα είμαστε πάλι εδώ και θα λέμε τα δικά μας...
Αφήστε που στο φινάλε είχατε όλοι δίκιο... Σιγά μην αφήσω έναν άρρωστο παπάρα να μου χαλάσει κάτι που αγαπώ πολύ... Ειδικά τώρα που έρχονται Χριστούγεννα και θα έχουμε τόσα θέματα... Τι στολισμούς, τι δώρα, τι shopping, τι πάρτι , τι συνταγές... Οπότε, οι καλικάντζαροι να κάτσουν στ' αυγά τους και εμείς οι υπόλοιποι ας επιστρέψουμε στην δική μας υγιή καθημερινότητα.... Να περάσετε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο, να γελάσετε πολύ και τα λέμε από Δευτέρα..
Υ.Γ. Δεν χρειάζεται να σας πω πόσο πολύ σας ευχαριστώ για τα όσα μου γράψατε... Δεν θέλω να γίνει συγκινητικό αυτό το ποστ, είμαι σε mood περίεργο και δυο μέρες τώρα νοιώθω έτοιμη να βάλω τα κλάματα ακόμα και όταν βλέπω διαφημίσεις στην τηλεόραση... Βέβαια δεν λέει κάτι αυτό... Παλιά είχα μια φίλη που έβαζε τα κλάμματα με ένα τραγούδι της Στέλλας Κονιτοπούλου... Το "Όπου και να πάω χάνομαι"... Οπότε συγκριτικά, μια χαρά είμαι.. Φιλιά...
Αφήστε που στο φινάλε είχατε όλοι δίκιο... Σιγά μην αφήσω έναν άρρωστο παπάρα να μου χαλάσει κάτι που αγαπώ πολύ... Ειδικά τώρα που έρχονται Χριστούγεννα και θα έχουμε τόσα θέματα... Τι στολισμούς, τι δώρα, τι shopping, τι πάρτι , τι συνταγές... Οπότε, οι καλικάντζαροι να κάτσουν στ' αυγά τους και εμείς οι υπόλοιποι ας επιστρέψουμε στην δική μας υγιή καθημερινότητα.... Να περάσετε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο, να γελάσετε πολύ και τα λέμε από Δευτέρα..
Υ.Γ. Δεν χρειάζεται να σας πω πόσο πολύ σας ευχαριστώ για τα όσα μου γράψατε... Δεν θέλω να γίνει συγκινητικό αυτό το ποστ, είμαι σε mood περίεργο και δυο μέρες τώρα νοιώθω έτοιμη να βάλω τα κλάματα ακόμα και όταν βλέπω διαφημίσεις στην τηλεόραση... Βέβαια δεν λέει κάτι αυτό... Παλιά είχα μια φίλη που έβαζε τα κλάμματα με ένα τραγούδι της Στέλλας Κονιτοπούλου... Το "Όπου και να πάω χάνομαι"... Οπότε συγκριτικά, μια χαρά είμαι.. Φιλιά...