Στα γρήγορα...

Post επιγραμματικό και σβέλτο γιατί πάω για πρωινό καφέ, όχι με την Ελένη ή την Ελεωνώρα, αλλά με τον Μάνο και την μαμά μου... Σήμερα έχουμε κυρία Κωνσταντίνα και όταν η κυρία Κωνσταντίνα έρχεται, η Ευούλα φεύγει τρέχοντας να σωθεί... Αφήστε που έχω και ιερή αποστολή... Πρέπει να βρω το τέλειο ρούχο για την παραμονή των Χριστουγέννων... Και να ρίξω και μια πρώτη ματιά για δώρα... Και να αγοράσω και κάτι καλυντικούλια... You 've got the point ελπίζω...
Εχτές περάσαμε υπέροχα στους φίλους μας, μόνο που δεν μας έδιωξαν με την σκούπα οι άνθρωποι για να πάνε να κοιμηθούν, φάγαμε και καταπληκτικά, σύντομα θα έχω την συνταγή για το νοστιμότερο σουφλέ σπανάκι που έχω δοκιμάσει και εννοείται πως θα την μοιραστώ μαζί σας, γελάσαμε, τα είπαμε, και γενικά ήταν όλα καταπληκτικά.. Μου άρεσε και το σπίτι τους πολύ που δεν το είχα ξαναδεί γιατί ήταν ακριβώς το είδος του σπιτιού που λατρεύω... Ζεστό, σε αγγλικό στυλ, τέλεια στολισμένο, με ωραία γήινα χρώματα - τα οποία εγώ μετά τα δικά μας τα έντονα τα βλέπω σαν δροσερό νεράκι στην έρημο- με υπέροχους πίνακες και κυρίως, με ψυχή.. Και με γούστο, και με μεράκι, και με αυτή την hommy αίσθηση που σου δίνουν τα σπίτια που ανήκουν σε ανθρώπους που αγαπιούνται πολύ...
Αυτά τα ολίγα, πάω τώρα να καφεδάρω , που έλεγε και ένας φίλος κάποτε, και το βράδυ το πρόγραμμα έχει Βαρούλκο... Αυτές τις μέρες όλο κάπου τρέχουμε, όλοι όλο και κάπου τρέχουν, γι΄αυτό και οι δρόμοι έχουν απίστευτη κίνηση όλη την ημέρα, και με την προοπτική και του ρεβεγιόν της Δευτέρας, έχω αρχίσει να βλέπω τον καναπέ μου σαν σε όραμα να με αναζητά... Αφήστε που όλο γράφω στο βίντο τα έργα που χάνω και θα χρειαστεί ένας μαραθώνιος αράγματος για να τα δούμε όταν το αποφασίσουμε.... Φιλιά πολλά και καλημέρα σας...