Από τα πράγματα που λατρεύω... Όλον τον χειμώνα αφήνω ταινίες για να τις δω το καλοκαίρι στο Cine Μαντώ... Αραχτή στις πάνινες πολυθρόνες, με τσιγάρο - τεράστια απόλαυση- , με σουβλάκια καλαμάκια και τραγανές πατάτες τηγανητές, με παγωμένες μπύρες, με ρούχα άνετα και τα πόδια στην μπροστινή καρέκλα... Εχτές κατεβήκαμε από νωρίς στην Χώρα με τον Άρι και την μαμά μου, χαζολογήσαμε στα μαγαζιά, παράγγειλα τις ωραιότερες σαγιονάρες με ματάκια νούμερο 22 για την ανηψιά μου, αγόρασε ο Άρις μαγιό από το Soho και εγώ ένα ζευγάρι απίθανα σκουλαρίκια με τον βάτραχο πριν γίνει πρίγκιπας από το Scala Shop Gallery, είδα και τον Δημήτρη που τον είχα επιθυμήσει, και την Ελένη και την Ράνια, και μετά πήγαμε και καθίσαμε στον κήπο μέχρι να τελειώσει η προηγούμενη παράσταση...
Εκεί, κάτω από τα δέντρα, στο ημίφως της πρώτης παράστασης, φάγαμε τα καλαμάκια μας και μόλις άναψαν τα φώτα πιάσαμε τρεις ωραίες θέσεις με τραπεζάκι ανάμεσα και απολαύσαμε Pedro Almodovar και Volver.. Για την ταινία τι να πω? Απλά υπέροχη... Με μια Penelope Cruz γεμάτη πάθος και όλα τόσο οικεία, τόσο κοντινά στην δική μας ψυχή και στην δική μας νοοτροπία... Μας βρέχει η ίδια θάλασσα, μας καίει ο ίδιος ήλιος , μας φυσάνεοι ίδιοι άνεμοι και μας ταλανίζουν τα ίδια πάθη... Και ένα θέμα δύσκολο, τραγικό, έγινε στα χέρια ενός ταλαντούχου σκηνοθέτη μια ταινία μαγική.. Τρυφερή, αγαπησιάρικη, μελαγχολική καμιά φορά... Που τελειώνοντας μου άφησε μια αίσθηση γλυκιά...
Κοιμήθηκα όμορφα χτες το βράδυ.. Με τον Άρι και την μαμά μου στα διπλανά δωμάτια, τον Droopy να ρουθουνίζει ευχαριστημένος στο χαλί μπροστά στο κρεβάτι μου και ένα τηλέφωνο βραδινό από τον Μάνο που είναι στην Αθήνα που με άφησε με ένα γλυκό χαμόγελο και μια βαθιά ανάσα ευτυχίας... Και σήμερα ξύπνησα με χαμόγελο και με μια πελώρια διάθεση για βουτιές... Οι ειδήσεις βέβαια με προσγείωσαν στην πραγματικότητα... Καίγεται η Ελλάδα και είναι τόσο άδικο αυτό και τόσο λάθος... Όμως αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που ανήκει σε άλλο Post... Προς το παρόν λοιπόν, καλημέρα.....
