Tον είδα σήμερα μετά από πολύ καιρό... Στην παραλία... Σαν να ένοιωσα ένα βλέμμα καρφωμένο στην πλάτη μου, αυτή την αίσθηση πως κάποιος σε κοιτάζει επίμονα, ανασηκώθηκα από την ξαπλώστρα μου και , ήταν εκεί.... Καθισμένος στα μαξιλάρια μπροστά στο μπαρ, μαζί με δύο φίλους του που δεν ήξερα και δυο κοριτσάκια... Τα μάτια μας συναντήθηκαν για μερικά δευτερόλεπτα και αμέσως έσκυψε στο κινητό του προσπαθώντας να δείξει απασχολημένος... Ήταν το ίδιο όμορφος, λιγότερο ηλιοκαμένος, φορούσε το μαγιό που μου άρεσε, το είχα διαλέξει εγώ, σαν να μην πέρασε μια μέρα, και όμως, ήταν διαφορετικός... Ήταν ξένος...
Φόρεσα τα μάυρα μου γυαλιά, πήρα το βιβλίο μου και ξάπλωσα μπρούμυτα για να διαβάσω... Αναρωτήθηκα για λίγο τι ήταν αυτό που είχε αλλάξει... Η απάντηση απλή... Τίποτα και τα πάντα... Πολύ αργότερα σηκώθηκα να πάω στην τουαλέτα και όταν βγήκα τον βρήκα να με περιμένει... Λίγο αμήχανος, λίγο ενοχλημένος, λίγο διστακτικός... Αλλά εκεί... Είπαμε τα τυπικά, πως περνάω, πως περνάει, είναι φαντάρος τώρα και απολύεται τον Δεκέμβριο, τι έγινε φέτος με το περιοδικό, πότε βγαίνει, τι κάνουν κάποιοι κοινοί γνωστοί... Είπαμε διάφορα αλλά σην ουσία δεν είχαμε να πούμε τίποτα πια... Με ρώτησε τι θα κάνω το βράδυ, του απάντησα πως θα πάω σινεμά με τον Άρι και την μαμά μου, μου είπε πως θα μείνει μέχρι το Σάββατο... Και πως θα ήθελε να με δει... Τον ρώτησα γιατί και σώπασε.. Δεν βρήκε κάτι να μου απαντήσει... Τον φίλησα στο μάγουλο, του ευχήθηκα να περνάει καλά και έφυγα...
Σκεφτόμουν αργότερα πόσα πράγματα έχουν αλλάξει... ΄Η πόσα πράγματα δεν υπήρχαν και τα δημιούργησα εγώ... Ο Χοϊμές λέει πως σκηνοθετούμε το έργο της ζωής μας και μάλλον έχει δίκιο... Μόνο που εγώ τώρα έχω ανεβάσει πια καινούρια παράσταση... Ή μάλλον, όχι καινούρια... All time classic... Και είναι sold out... ΄
Την ώρα που φεύγαμε διασταυρωθήκαμε στο parking... Άφησε για λίγο την παρέα του, ήρθε κοντά μου και μου ψιθύρησε στ' αυτί " Για σένα ήρθα, και το ξέρεις... Μου λείπεις.." Τον κοίταξα στα μάτια και χαμογέλασα... Δεν απάντησα γιατί δεν υπήρχε λόγος... Μπήκα στο αυτοκίνητο μου, έβαλα πρώτη και έφυγα... Ξανά...
Εμένα μωρό μου, δυστυχώς, δεν μου λείπεις καθόλου....
