Επέστρεψα στο νησί... Κανονικά θα πρόσθετα πολλά θαυμαστικά μετά την συγκεκριμένη φράση για να μοιραστώ μαζί σας τον ενθουσιασμό μου... Σήμερα όμως μου συνέβησαν τα πάντα... Και η ώρα είναι ακόμα 6 το απόγευμα... Για να πάρετε μια γεύση σας λέω τα εξής: Μετά από μια πολύ όμορφη βραδιά στα Κοχύλια στο Λαγονήσι με κουβεντούλα, sushi, τραπέζι δίπλα στην θάλασσα και παρέα με μια μαγική μίξη από κολλητούς , αγαπημένους φίλους και bloggers που έχουν όλες τις προοπικές να γίνουν κάτι από τα δύο, με τέσσερις παρά κάτι ώρες ύπνο και αφού χρειάστηκε να καθίσω πάνω στην βαλίτσα μου για να καταφέρω να την κλείσω, ο Μάνος με πήγε στις 7.10 στην Ραφήνα για να πάρω το High Speed. Μαζί μου είχα την περιβόητη βαλίτσα τούρλα, τον Droopy να με σέρνει σαν αφιονισμένος, ένα back pack για να μην κρατάω τσάντα και να έχω τα χέρια μου ελεύθερα και δύο περιοδικά... Κατ' αρχάς ίδρωσα να βάλω τον Droopy στο πλοίο μια που η προβλήτα είναι γεμάτη αδέσποτα με τα οποία φρόντισε να τσακωθεί... Στην συνέχεια ίδρωσα να τον βάλω στην σκυλιέρα στην οποία αρνείται κατηγορηματικά να μπει κάθε φορά με αποτέλεσμα εγώ να τον σπρώχνω , αυτός να στηλώνει τα πόδια και να μην το κουνάει ρούπι και όλοι οι γύρω να γελάνε τρελά... Αφού με τα πολλά τα κατάφερα, έφτασα μέχρι την θέση μου και έπεσα ξερή με την προοπτική να κοιμηθώ για όλη την διάρκεια του ταξιδιού... Και αυτό θα έκανα αν ξαφνικά δεν θυμόμουν έντρομη - και αφού είχε ξεκινήσει το πλοίο- πως μέσα στην βιασύνη μου είχα ξεχάσει τα κλειδιά μου στην Αθήνα!!! Και από εκείνη την στιγμή ξεκινάει ένας πανικός... Τηλεφωνώ στην κυρία Δημήτρα, την κυρία που με βοηθάει στο σπίτι ή οποία τα πρωινά δουλεύει αλλού και της λέω να πάρει το κλειδί του σπιτιού μου μαζί της. Τηλεφωνώ στον φίλο μου τον Ζαννή και τον παρακαλώ να στείλει κάποιον να με πάρει από το λιμάνι , να με πάει στην κυρία Δήμητρα, να πάρω το κλειδί και να με ξαναπάει στο λιμάνι όπου είχα παρκάρει το αυτοκίνητο μου από την προηγούμενη Παρασκευή που έφυγα για να το βρώ οταν επιστρέψω... Με τον Droopy όλα αυτά φυσικά... Πραγματικά, έρχεται ο ίδιος ο Ζαννής να με πάρει με το πεντακάθαρο mini του, και στο μεταξύ.... Ο Droopy με το που τον βγάζω από την σκυλιέρα για να αποβιβαστούμε αποφασίζει να κάνει κακά του μέσα στο πλοίο... Κάτω από τα - δικαίως - επιτιμητικά βλέματα των υπολοίπων επιβατών βγάζω από την τσάντα μου την σακούλα που έχω πάντα μαζί μου γιατί την ξέρω την δουλειά, τα μαζεύω και τα πετάω... Την ώρα που κατεβαίνουμε από μια απότομη σκάλα ο Droopy βλέπει ένα άλλο σκυλί πιο μπροστά και αρχίζει να τραβάει σαν τρελλός... Εγώ που κουβαλάω και την βαλίτσα, για να μην πέσω, τον τραβάω με δύναμη... Μόλις κατεβαίνουμε ο Drooppy κάνει εμετό... Φτάνουμε στο αυτοκίνητο του Ζαννή το οποίο λάμπει, και ο Droopy είναι γεμάτος σάλια που του κρέμονται από παντού μαζί με κομμάτια από κροκέτες, ένα πραγαμτικό σίχαμα... Ο Ζαννής τα χάνει για δευτερόλεπτα, είμαι σίγουρη πως του πέρασε από το μυαλό η ιδέα να μας αφήσει εκεί που είμαστε και να φύγει τρέχοντας να σωθεί αλλά επικρατεί ο καλός και ευγενκός εαυτός του και μας βάζει μέσα... Σε όλη την διαδρομή κρατάω το κεφάλι του Droopy στα χέρια μου - ο Droopy κάθεται κάτω μπροστά στα πόδια μου και όπου ακουμπήσει αφήνει βρωμερές στάμπες από σάλια , έχω γίνει κώλος,και ΄στα μέσα της διαρομής αποφασίζω να μην πάμε πίσω στο λιμάνι αλλά να μας πάει ο Ζαννής μέχρι το σπίτι και μετά΄, αφού ταχτοποιηθούμε και κάνω ένα ντους , να καλέσω ένα ταξί και να πάω στο λιμάνι να πάρω το αυτοκίνητο...
Φτάνουμε στο σπίτι, ανοίγω βαλίτσες, κάνω ντους και εκεί που είμαι έτοιμη να καλέσω ταξί ανακαλύπτω πως έχω ξεχάσει την τσάντα μου στο αυτοκίνητο του Ζαννή!!!! Τηλεφωνώ στην φίλη μου την Λιάνα που μένει δίπλα, της εξηγώ το πρόβλημα μου και την παρακαλώ να με πάει εκέινη στο λιμάνι.. Φτάνω στο λιμάνι με τα πολλά, παίρνω το αυτοκίνητο το οποίο έχει αλλάξει χρώμα από την σκόνη τόσες μέρες, πάω στην Ψαρού, περιμένω τον Ζαννή, παίρνω την τσάντα και επιστρέφω σπίτι... Πέφτω για ύπνο ξερή και ξυπνάω στις 3 που μου έχει πει ότι θα έρθει ο μαραγκός που θα μου βάλει τις πόρτες στον κήπο... Τις οποίες πόρτες τις έχω παραγγέιλει από το Πάσχα και με πάει μέρα με την μέρα από αύριο σε αύριο.... Τώρα η ώρα είναι 6.30, φυσικά δεν έχει εμφανιστεί και ο τύπος δεν σηκώνει καν το κινητό... Ο Droopy είναι στην βεράντα και κάνει γλύκες στο σκυλάκι της διπλανής το οποίο σχεδιάζει, μόλις του δοθεί η ευκαιρία και μια που όπως σας είπα δεν έχουμε πόρτες στο κήπο, να κάνει δυο μπουκιές... Τα μικρά σκυλάκια σαν το διπλανό είναι το φετιχ του... Τα πηδάει λίγο και μετά τα πιάνει από το σβέρκο και τα τινάζει... Ελπίζω να έρθει τελικά ο μαραγκός γιατί θα έχουμε δράματα... Και για να σας είμαι ειλικρινής, δεν νοιώθω καθόλου καλά... Σαν να μην έκανα καλή αρχή στις διακοπές μου... Ευτυχώς που το βράδυ μας έχει καλέσει η Χριστίνα στο Sea Satin για girls μπας και αλλάξει λίγο το γούρι....
