Σήμερα γνώρισα μια "διάσημη" κυρία... Διάσημη με την έννοια του ότι στον χώρο της είναι πολύ γνωστή, και στο εξωτερικό... Είναι μια γυναίκα όμορφη, με τύπο, έξυπνη από το λίγο που την ακουσα να μιλάει, ταλαντούχα προφανώς, με φύση καλλιτεχνική, μόνιμη κάτοικος εξωτερικού και , απ' ότι ξέρώ, ευτυχισμένη στην προσωπική της ζωή... Σχεδόν, μια γυναίκα που τα έχει όλα... Κι όμως... Γκρίνιαζε ατελείωτα όση ώρα κάθισε μαζί μας, και μέσα σε όλη την γκρίνια και τα παράπονα της πρόλαβε να μας αναπτύξει και την θεωρία του πόσο έχει χαλάσει το νησί, πόσο έχει γεμίσει νεόπλουους, πόσο καλύτερα ήταν όλα όταν ερχόταν κάποτε- γιατί και εκείνη όπως μας είπε ερχόταν από μικρή και το ξέρει το νησάκι σαν την χούφτα της- και πόσο τα βαριέται όλα αυτά και γι' αυτό τον λόγο έρχεται μόνο κανένα σαββατοκύριακο τον χρόνο... Το πρόβλημα της παρεπιπτόντως, και η αιτία της γκρίνιας της, ήταν που έγινε μπέρδεμα με τα εισητήρια της και δεν πέταξε business αλλά κάτι ενδιάμεσο.. Φυσικά όχι economy...
Σκεφτόμουν λοιπόν πόσες πολλές τέτοιες γυναίκες γνωρίζω όλο και συχνότερα... Όπως την σύζυγο γνωστού επιχειρηματία -ας πoύμε των ΜΜΕ που είναι και ο χώρος μας- που είναι επίσης μιά χαρά όμορφη, επιτυχημένη στον χώρο της, μαμά γλυκών παιδιών, σύζυγος ερωτευμένου -όπως δείχει άντρα- και παρόλα αυτά είναι μονίμως πιο ξυνή και απ' το λεμόνι... Και κακότροπη μέχρι κλωτσιάς... Τι να τους λείπει άραγε? Τι να είναι αυτό που τις κάνει να ζητάνε διαρκώς περισσότερα ή να μην δείχνουν να εκτιμούν και να χαίρονται αυτά που έχουν?
Να πω εδώ πως προφανώς θα υπάρχουν και άντρες τέτοιου είδους... Απλά είναι μάλλον λιγότεροι ή δεν το εξωτερικεύουν τόσο εύκολα... Ποιος ξέρει... Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι ότι θα μένω πάντα άναυδη μπροστά σε τέτοιες συμπεριφορές, όπως θα μένω πάντα άναυδη και μπροστά στις επιδείξεις σνομπισμού που επίσης είναι συχνότατες τώρα τελευταία.. Αυτό το ύφος "ξέρεις ποιός είμαι εγώ.." που συνοδεύεται συνήθως από μεγάλα κοσμήματα, χρυσά ρολόγια, τεράστια πούρα και ακόμα πιο τεράστια SUV - α, και από σινιέ διάφορα ριγμένα ανάλαφρα ολόγυρα- με τρελαίνει... Σε μια χώρα που η αριστοκρατία της είναι ανύπαρκτη και που οι τωρινοί πλούσιοι είναι στην πλειοψηφία τους τέως κακομοίρηδες με νεφελώδες παρελθόν, παράξνο παρόν και αμφίβολο μέλλον, σε αυτή την χώρα που τα παλιά λεφτά έχουν και αυτά ημερομηνία εκκίνησης που δεν χάνεται μέσα στους αιώνες, αυτό το grand attitude μου κάνει πολύ δυσοίωνο... Ειδικότερα δε σε αυτό το νησάκι , που κυριολεκτικά δεν ξέρεις ποιος είναι ο διπλανός σου, που πρίγκηπες, διάσημοι και δισεκατομυριούχοι κυκλοφορούν σαν λέτσοι και χρεωμένοι από παντού κυκλοφορούν σαν βασιλείς, είναι τεράστια μαλακία να κολάει κανείς στην εικόνα... Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να πάψουν κάποιοι "τάδε" να προσπαθούν να χωρίσουν σε κατηγορίες και τάξεις τους γύρω τους με βάση τα δικά τους, χαζά κριτήρια? Αν άφηναν ορισμένοι ελεύθερους τους εαυτούς τους, και ξεκινούσαν να επιλέγουν σχέσεις και φιλίες με γνώμονα την καρδιά και το ταίρασμα των χνώτων, και όχι τα κονέ και τα κοινωνικά του κώλου θα ανακάλυπταν για ποιο λόγο το μέρος αυτό είναι μαγικό... Γιατί μαζεύει ανθρώπους από όλο τον κόσμο που έχουν ένα κοινό γνώρισμα... Είναι ανοιχτοί και ανοιχτόμυαλοι... Και αφήνουν πόρτες και παράθυρα wide open, για εκείνους που ξέρουν και μπορούν να βρουν τον δρόμο...
