Πρόσωπα...

Διάβασα πριν από λίγο το post του Άρη Δαβαράκη για τον Μάνο Χατζιδάκη και ένοιωσα λίγη... Λίγη μπροστά σε όλα αυτά που έζησε ο Άρης, και ακόμα πιο λίγη μπροστά στο τεράστιο ταλέντο του... Στον τρόπο με τον οποίο διαλέγει λέξεις και τις βάζει στην σειρά και φτιάχνει αισθήματα.. Και μυρωδιές και συγκινήσεις και αναπνοές και χάδια... Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να γράφω έτσι... Να αγγίζω με τις λέξεις μου ψυχές... Δεν μπορώ αλλά χαίρομαι πάντα να διαβάζω λόγια ανθρώπων που έχουν την δύναμη να το κάνουν.. Και που αυτή την δύναμη τους την μοιράζονται μαζί μας κιμπάρικα... Με αγάπη και ζεστασιά και ειλικρίνια... Να το διαβάσετε αυτό το post... Για να πάρετε και εσείς ένα άγγιγμα από στιγμές μιας ιστορίας που γράφτηκε πρόσφατα αλλά που θα κρατήσει για πάντα... Καληνύχτα...