Η σχέση μου με την μαγειρική είναι μάλλον παράξενη... Για την ακρίβεια ξεκίνησα να μαγειρεύω σχετικά πρόσφατα, μια που το διαδικαστικό κομμάτι του τι θα φάμε σήμερα δεν μπόρεσα ποτέ να το διαχειριστώ σωστά με αποτέλεσμα τα deliveries της περιοχής μας να με έχουν ανακυρήξει σε μέγα χορηγό... Ο Άρις μεγάλωσε με deliveries... Όχι πίτσες και σουβλάκια, δηλαδή όχι μόνο, αλλά και διάφορα μαγειρευτά μια που είχα ανακαλύψει φοβερό μαγαζί που χρησιμοποιούσε βιολογικά προϊόντα, με take away από τον αγαπημένο κύριο Χρήστο στον Κίτσουλα, και φυσικά τρώμε συχνά και εκτός... Ελάτε όμως που τρία χρόνια πριν πήρε ανάποδες το παιδί και ήρθε να μου κάνει παράπονα... "Μαμά, δεν γίνεται να μην μαγειρεύεις... Όλες οι μαμάδες μαγειρεύουν και από σήμερα εγώ δεν ξανατρώω απ' έξω". Τελεία και παύλα... Αδιαπραγμάτευτος... Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου... Βρε πόσα παιδάκια έχουν φάει στην Σπονδή τόσες φορές όσες εσύ, βρε ποιός σημαθητής σου ξέρει τι είναι Nobu... Τίποτα... Οπότε, τι ν ακάνω η μάνα, ξεκίνησα να μαγειρεύω... Κάτι μακαρόνια, κάτι μπιφτέκια στον φούρνο, κάτι λαδερά στην αρχή αλλά το ρεπερτόριο ήταν φτωχό και επαναλαμβανόμενο... Και το κοινό δυσαρεστημένο.. Έτσι, άρχισα να μαζεύω συνταγές... Και να προσπαθώ να τις εκτελέσω φυσικά και όχι δια ριπής οπλοπολυβόλου....
Όπου το δύσκολο φυσικά δεν είναι να βάλεις τα υλικά στην κατσαρόλα, στο ταψί ή όπου πρέπει να τα βάλεις τέλος πάντων... Το δύσκολο είναι να ακολουθήσεις την συνταγή... Διότι υπάρχουν συνταγές για κανονικούς ανθρώπους και υπάρχουν και συνταγές για τελειωμένους chefs.. Οι πιο ενδιαφέρουσες, δυστυχώς, ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία... Ακαταλαβίστικες τελείως, με συνωμοτικά τύπου "αλεύρι όσο πάρει" , που πως θα καταλάβω εγώ πόσο αλεύρι πρέπει να πάρει, με υλικά απίθανα και με βαθμό δυσκολίας 100!!! Με τον καιρό έχω καταλήξει πως οι καλύτερες συνταγές που μπορεί να τις κάνει οποιοσδήποτε είναι αυτές του Ηλία Μαμαλάκη, και καλές συνταγές, επίσης βατές δίνει και η Μαρία Χαραμή.. Από chef συνταγή μην ζητήσετε ποτέ... Θα γίνουν τα νεύρα σας κρόσια, η κουζίνα σας θα μοιάζει βομβαρδισμένη και τελικά, θα μείνετε και νηστικοί γιατί κάπου στην μέση της διαδρομής θα εγκαταλείψετε το project και θα πέσετε στα Simply Burgers...
To make a long story short, το αστείο με όλα αυτά είναι ότι ο άντρας μου που είναι του καλού φαγητού και έχει άποψη θεωρεί πως τα δέκα πράγματα που έμαθα να φτιάχνω μέσα σε αυτά τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι τα φτιάχνω πολύ καλά... Και μια που όποιος έχει φάει σπίτι μου μια χαρά έχει περάσει, μπορεί και να έχει δίκιο... Τα γράφω όλα αυτά για να σας πω ότι το χτεσινό girls πήγε σούπερ και τα λαζάνια έγιναν θεϊκά.. Η συνταγή είναι της μαμάς μου και επειδή είναι πάρα πολύ εύκολη αλλά και πάρα πολύ νόστιμη σας την γράφω παρακάτω... Να ζητήσω από την αρχή την επιείκια των μαγείρων της παρέας.. Μικάμε για ένα απλό νόστιμο φαγητό που δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά θα σας βγάλει ασπροπρόσωπους όταν θελήσετε να μαγειρέψετε κάτι που αυτό θα ψήνετε στον φούρνο και εσείς θα χαζολογάτε με τους καλεσμένους σας... Μαζί με μια ωραία σαλάτα και ένα γλυκάκι είναι μια χαρά ιδέα... Πάμε λοιπόν:
Λαζανάδα της μαμάς μου.
500 γρ. λαζάνια
400 γρ. παρμεζάνα τριμμένη
400 γρ.γραβιέρα πικάντικη τριμμένη
6 φέτες ζαμπόν
1 κονκασέ
500 γρ.κρέμα γάλακτος
αλάτι- πιπέρι.
Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι το κονκασέ, λίγο βούτυρο, ένα ποτήρι νερό, αλάτι και πιπέρι και το βράζουμε μέχρι να γίνει πηχτή σάλτσα. Βράζουμε τα λαζάνια για 5 λεπτά και τα σουρώνουμε. Σε ένα pyrex ρίχνουμε τα μισά τυριά, τα μισά λαζάνια, το ζαμπόν κομμένο σε κομάτια, την σάλτσα, τα υπόλοιπα λαζάνια και από πάνω τα υπόλοιπα τυριά. Μισή ώρα πριν το ψήσουμε το περιχύνουμε με την κρέμα γάλακτος. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς, βάζουμε την σχάρα στην κάτω θέση και ψήνουμε στους 180 βαθμούς μέχρι να γίνει χρυσαφένιο από πάνω... Το αφήνουμε πέντε λεπτά να σταθεί και το σερβίρουμε...
Εγώ εχτές έφτιαξα και μια μεγάλη σαλάτα με ρόκα μυκονιάτικη, ντοματίνια σαντορίνης, καπαρόφυλα, καυτερές πιπεριές ψιλοκομμένες, μοτσαρελάκια, κρουτονς και vinegraite και ταίριαξε μια χαρά... Ήπιαμε Βιβλία Χώρα ροζέ και μετά είχαμε γλυκά από το Mantarini το καινούριο ζαχαροπλαστείο που άνοιξε στην Αγία Άννα στο Γιαλό... Lemon pies, cheese cake με βύσινο και μπακλαβάδες με σοκολάτα... Ναι, δεν ήταν ακριβώς διαίτης η βραδιά αλλά μείναμε μέχρι τις 2.30 να χαζογελάμε στην βεράντα και θα το ξανακάνουμε soon...
Υ.Γ. Τελικά το σύμπαν έχει πολύ χιούμορ... Βρέθηκα εγώ να δίνω συνταγή στο internet... Τελικά, έχει ο Θεός για όλους!!! :-)
