Και ξαφνικά, δεν ξέρω τι να γράψω... Τελείωσα τα του περιοδικού σήμερα το πρωί, μου μένει ένα κομματάκι μόνο από αυτά που γράφω εύκολα γιατί μου κάνουν κέφι, και εδώ και λίγη ώρα κοιτάζω την οθόνη του υπολογιστή μου προσπαθόντας να σκεφτώ τι θα ήθελα να γράψω στο πρώτο post της εβδομάδας... Και ανακαλύπτω ότι δεν ξέρω... Έκανα δύσκολες συζητήσεις αυτές τις μέρες, ένοιωσα έντονα συναισθήματα, προβληματίστηκα αρκετά.. Θα μπορούσα να σας τα γράψω όλα αυτά, να ζητήσω την γνώμη σας ή έστω να τα "πω" και να αφουγγραστώ την ηχώ τους.. Και όμως... Το μυαλό μου αρνείται να υπακούσει... Τρέχει αλλού... Στο ραντεβού για μανικιούρ - πεντικιούρ της Τετάρτης, στο "μάθημα" που θέλω να κάνω με τον Γιάννη (Χοϊμέ), στο βραδινό girl's που αποφασίσαμε να το κάνουμε στην Δροσιά με πεϊνιρλί, στα μαγιό που θέλω να αγοράσω επειγόντως... Θα ήθελα να έχω να σας πω κάτι σπουδαίο.. Κάπως βαθυστόχαστο... Κάτι κάπως σοβαρό έστω... Όμως το μυαλό μου κάνει φούρλες στα χαζά... Στα ασήμαντα... Που προφανώς για μένα γίνονται σημαντικά γιατί είναι δικά μου..
Εχτές το βράδυ πήγαμε με τον Μάνο σινεμά.. Δεν είχε τίποτα η τηλεόραση και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας στο Village στο Μαρούσι, τελευταία στιγμή, και να δούμε το Ocean's 13... Το σινεμά ήταν σχεδόν άδειο, εγκαταλελειμένο θα έλεγα μετά το άνοιγμα και την επιτυχία του Mall, και η ταινία θα βλεπόταν πιο ευχάριστα σε θερινό... Δεν ήταν κακή, μια χαρά χαλαρά βλεπόταν, κυρίως επειδή παίζουν - κάνοντας εμφανώς τον χαβαλέ τους- όλοι αυτοί οι super Χολυγουντιανοί stars... Λατρεύω τον Al Pacino, ακόμα και όταν υποδύεται μια καρικατούρα των αληθινά κακών χαρακτήρων που έχει ενσαρκώσει, το κάνει με στυλ και το ταλέντο ξεχυλίζει από παντού, και ο Bradd ότι και να κάνει είναι τρελό γκομενάκι... Τι να λέμε τώρα... Μετά πήγαμε για Jack Daniels Burger στο Fridays στο Κεφαλάρι- είμαστε γουρούνια το ξέρω αλλά μιλάμε για το junk food στην πιο σοβαρά νόστιμη μορφή του- και επιστρέψαμε σπίτι κατά τις 2. Εγώ θα πήγαινα και για ποτό στο Lalabai άνετα, δεν ξέρω τι με έχει πιάσει αλλά έχω διαρκώς κέφι για βόλτες ο Μάνος όμως είχε σύσκεψη στις 10 το πρωί και έπρεπε κάπως να καταφέρει να ξυπνήσει...Και δεν κατάφερα να τον παρασύρω...
Αύριο βράδυ θα πάμε στα Κοχύλια στο Λαγονήσι για πολυνησιακό, ούτε έγκυος να ήμουν και να είχα λιγούρες αλλά θέλω να κάνω αυτά που μου έλειψαν ή θα μου λείψουν στο νησί, και την Τετάρτη μπορεί να πάμε στην Ρένα...
Μέσα σε όλη σε αυτή την χαύρα που επικρατεί στο κεφάλι και στο mood μου, έχω να κάνω και ένα κομμάτι για την Μύκονο για το ολοκαίνουριο ΕΥ ΖΗΝ που από το επόμενο τεύχος θα βγει εντελώς ανανεωμμένο και με καινούριο διευθυντή στον οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία, και με την ευκαιρία, θέλω να αλλάξω και τα Spicy Bites.. Να τα κάνω πιο μπιτάτα και πιο πικάντικα... Φυσικά για να συμβεί αυτό πρέπει να καθίσω να σκεφτώ... Ελπίζω πως θα τα καταφέρω... Πρός το παρόν θα ανεβάσω αυτό το "μπούρου μπούρου" post και θα ψάξω να βρω και μια ανάλογη φωτογραφία για να το εικονογραφήσω... Και σε λίγο θα έρθει ο Άρις με κάτι φίλους του για να φάνε εδώ για μεσημέρι, άρα μάλλον πίτσες βλέπω να παίζουν, και χαίρομαι που θα τους έχω εδώ... Γεμίζουν το σπίτι και την καρδιά μου με την βαβούρα τους... Την Τετάρτη τελειώνουν και τις εξετάσεις, επιτέλους, και είναι όλο χαρά και σχέδια για το καλοκαίρι... Όπως όλοι μας άλλωστε... Ή έστω οι περισσότεροι... Καλημέρα....
Υ.Γ. Εμπενυσμένη απο το post του Asteroid, σας υπόσχομαι να γράψω σύντομα και τις δικές μου εμπειρίες από συναντήσεις μέσα από το blogging ή το chatting.. Μιλάμε για πολύ ροκ καταστάσεις... Για γέλια κυρίως, αλλά και για κλάματα... Αφήστε με να το επεξεργαστώ λίγο σαν ιδέα και θα επανέλθω...
Εχτές το βράδυ πήγαμε με τον Μάνο σινεμά.. Δεν είχε τίποτα η τηλεόραση και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας στο Village στο Μαρούσι, τελευταία στιγμή, και να δούμε το Ocean's 13... Το σινεμά ήταν σχεδόν άδειο, εγκαταλελειμένο θα έλεγα μετά το άνοιγμα και την επιτυχία του Mall, και η ταινία θα βλεπόταν πιο ευχάριστα σε θερινό... Δεν ήταν κακή, μια χαρά χαλαρά βλεπόταν, κυρίως επειδή παίζουν - κάνοντας εμφανώς τον χαβαλέ τους- όλοι αυτοί οι super Χολυγουντιανοί stars... Λατρεύω τον Al Pacino, ακόμα και όταν υποδύεται μια καρικατούρα των αληθινά κακών χαρακτήρων που έχει ενσαρκώσει, το κάνει με στυλ και το ταλέντο ξεχυλίζει από παντού, και ο Bradd ότι και να κάνει είναι τρελό γκομενάκι... Τι να λέμε τώρα... Μετά πήγαμε για Jack Daniels Burger στο Fridays στο Κεφαλάρι- είμαστε γουρούνια το ξέρω αλλά μιλάμε για το junk food στην πιο σοβαρά νόστιμη μορφή του- και επιστρέψαμε σπίτι κατά τις 2. Εγώ θα πήγαινα και για ποτό στο Lalabai άνετα, δεν ξέρω τι με έχει πιάσει αλλά έχω διαρκώς κέφι για βόλτες ο Μάνος όμως είχε σύσκεψη στις 10 το πρωί και έπρεπε κάπως να καταφέρει να ξυπνήσει...Και δεν κατάφερα να τον παρασύρω...
Αύριο βράδυ θα πάμε στα Κοχύλια στο Λαγονήσι για πολυνησιακό, ούτε έγκυος να ήμουν και να είχα λιγούρες αλλά θέλω να κάνω αυτά που μου έλειψαν ή θα μου λείψουν στο νησί, και την Τετάρτη μπορεί να πάμε στην Ρένα...
Μέσα σε όλη σε αυτή την χαύρα που επικρατεί στο κεφάλι και στο mood μου, έχω να κάνω και ένα κομμάτι για την Μύκονο για το ολοκαίνουριο ΕΥ ΖΗΝ που από το επόμενο τεύχος θα βγει εντελώς ανανεωμμένο και με καινούριο διευθυντή στον οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία, και με την ευκαιρία, θέλω να αλλάξω και τα Spicy Bites.. Να τα κάνω πιο μπιτάτα και πιο πικάντικα... Φυσικά για να συμβεί αυτό πρέπει να καθίσω να σκεφτώ... Ελπίζω πως θα τα καταφέρω... Πρός το παρόν θα ανεβάσω αυτό το "μπούρου μπούρου" post και θα ψάξω να βρω και μια ανάλογη φωτογραφία για να το εικονογραφήσω... Και σε λίγο θα έρθει ο Άρις με κάτι φίλους του για να φάνε εδώ για μεσημέρι, άρα μάλλον πίτσες βλέπω να παίζουν, και χαίρομαι που θα τους έχω εδώ... Γεμίζουν το σπίτι και την καρδιά μου με την βαβούρα τους... Την Τετάρτη τελειώνουν και τις εξετάσεις, επιτέλους, και είναι όλο χαρά και σχέδια για το καλοκαίρι... Όπως όλοι μας άλλωστε... Ή έστω οι περισσότεροι... Καλημέρα....
Υ.Γ. Εμπενυσμένη απο το post του Asteroid, σας υπόσχομαι να γράψω σύντομα και τις δικές μου εμπειρίες από συναντήσεις μέσα από το blogging ή το chatting.. Μιλάμε για πολύ ροκ καταστάσεις... Για γέλια κυρίως, αλλά και για κλάματα... Αφήστε με να το επεξεργαστώ λίγο σαν ιδέα και θα επανέλθω...
