Σήμερα, σε λίγο, έρχονται επιτέλους ο Άρις και η μαμά μου... Θα κατέβω σε καμιά ώρα στο λιμάνι να τους παραλάβω... Και φυσικά είμαι πανευτυχής... Το σπίτι λάμπει, έχω προσέξει και την τελευταία λεπτομέρεια, τα λουλούδια στον κήπο και την βεράντα είναι φρεσκοποτισμένα, τα μαξιλάρια στην θέση τους έτοιμα να μας φιλοξενήσουν για τον πρώτο καφέ της μέρας, τα δωμάτια τους έτοιμα με τριζάτα σεντόνια και αφράτες πετσέτες, το ψυγείο γεμάτο με χυμούς, γλυκά, κρασιά και τα αγαπημένα γιαουρτάκια του παιδιού μου, τα φαναράκια στην βεράντα λικνίζονται από τον αέρα, ο τσίγκινος κουβάς στο σαλόνι είναι γεμάτος αγριολούλουδα αγορασμένα από τον Γιαλό... Η μαμά μου δεν το έχει ξαναδεί το σπίτι και είμαι so excited... Επειδή τό αγαπάω τόσο έγω, θέλω να το αγαπήσει και εκείνη βλέποντας το μέσα από τα μάτια μου.. Έτσι όπως το ονειρεύτηκα όταν το πρωτοείδα , έτσι όπως το έφτιαξα μέσα σε αυτούς τους δύο δύσκολους αλλά πολύ δημιουργικούς μήνες... Τις περιμένω τόσον καιρό αυτές τις μέρες που θα είμαστε εδώ όλοι μαζί - μια που έρχεται και ο Μάνος για το σαββατοκύριακο- που ξύπνησα σήμερα από τις 8 ... Από την χαρά μου... Και ανυπομονώ να έρθουν, και να βολευτούν και μετά να κατέβουμε στην παραλία και να αράξουμε στην σκιά της ομπρέλας μας και να κολυμπήσουμε όλοι μαζί στα γαλάζια νερά... Και τα βράδια να πηγαίνουμε σινεμά, να μαγειρεύουμε και να τρώμε στην βεράντα με τα κεριά στα φαναράκια αναμμένα , και να ακούμε μουσικές διαβάζοντας τα αγαπημένα μας βιβλία το απόγευμα και να χαζεύω τον Άρι να μιλάει με τους φίλους του στο MSN και να μην με νοιάζει γιατί θα είναι επιτέλους εδώ.... Τα απλά και τα χαζά που λέγαμε... Τι καλά που ήρθε επιτέλους η ώρα τους!!!!
Υ.Γ. Στην φωτογραφία βλέπετε την Ειρήνη, την κόρη της φιλενάδας μου της Χριστίνας και του Μίμη.. Την τραβήξαμε χτες το μεσημέρι που είχαμε πάει για μπάνιο στον Ορνό και σκέφτηκα να σας την δείξω... Δεν είναι απίστευτο μωρό?
