Δευτέρα σήμερα, μια Δευτέρα συννεφιασμένη με ουρανό βαρύ, και αρχίζει μια δύσκολη, πολύ δύσκολη εβδομάδα... Μπήκαμε βλέπετε από σήμερα στην τελική ευθεία... Την Παρασκευή η ύλη του περιοδικού κλείνει οριστικά, πράγμα που σημαίνει πως μέχρι τότε πρέπει όλοι να έχουν παραδόσει τα πάντα... Δηλαδή, χαμός... Εγώ ας πούμε, χρωστάω 7 συνεντεύξεις και 5 μεγάλα κομμάτια...Και δεν τα χρωστάω γιατί τεμπέλιασα προφανώς, αλλά γιατί μέτρησα τις προάλλες ότι ανέλαβα γι΄αυτό το τεύχος 31 συνεντεύξεις, 12 κομμάτια και τον συντονισμό 4 στηλών αλλών συνεργατών... Pas mal... Ο φωτογράφος μας από τη μεριά του παλεύει μέρες τώρα με τον καιρό - γιατί πόσες συννεφιασμένες φωτογραφίες να φιλιξενήσει ένα τεύχος που κυκλοφορεί Ιούλιο μήνα- και όλοι μαζί, εμείς εδώ στο νησί και οι υπόλοιποι στην Αθήνα, παλεύουμε με τα dead lines... Φυσικά όλα θα γίνουν όπως πρέπει και , τελικά, στην ώρα τους.. Έτσι γίνεται πάντα, διαπιστωμένο αυτό... Εκεί που είμαστε όλοι σίγουροι ότι πάει, τελείωσε, την πατήσαμε οριστικά, κάτι γίνεται και με έναν απίθανο τρόπο, τελευταία στιγμή, όλα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στην θέση τους σαν να τα οδηγεί ένα μαγικό ραβδάκι... Τσικιτιγκλόμ!!! Μέχρι τότε βέβαια, μέχρι αυτή την ευλογημένη τελευταία στιγμή, επικρατεί ο μεγάλος πανικός.. Και αυτή η τελευταία εβδομάδα θυμίζει πάντα μάχη... Έχει αγωνία, εκνευρισμό, τσιτώματα, έχει αναβολές και γκαντεμιές πάντα, έχει απογοήτευση και άγχος τρομερό αλλά και μια ανακούφιση σε αναμονή γιατί ξέρουμε πως ότι είναι να γίνει θα γίνει μέχρι μια συγκεκριμμένη μέρα... Και μετά... Πίσω στα δικά μας...
Το εισητήριο μου γράφει 20.40, Παρασκευή 8/6/2007.. Το έβγαλα πρωί πρωί σήμερα για να έχω να σκέφτομαι όταν θα τρελαίνομαι τις επόμενες μέρες, πως το βράδυ της Παρασκευής, εκεί γύρω στις 10.00 θα είμαι στην αγκαλιά του Άρι, ο Droopy θα μου κάνει τρελές χαρές και η μαμά μου θα αναπνεύσει επιτέλους ανακουφισμένη... Και πως για μια ολόκληρη εβδομάδα θα είμαι πίσω στην Αθήνα που σχεδόν την πεθύμισα... Για πρωινούς καφέδες με την Μαρία, για βραδινές εξόδους με τους φίλους μας, για beaute και για shopping και για όλα εκείνα που μου έλειψαν πολύ, ειδικά τελευταία... Και μια βδομάδα αργότερα, στις 15 του μήνα, θα παίρνω το γρήγορο από Ραφήνα, μαζί με τον Άρι την μαμά μου και τον Droopy για να έρθουμε πίσω... Για διακοπές αυτή την φορά... Ανυπομονώ, ανυπομονώ, ανυπομονώ...
Υ.Γ. Δεν ήταν γκρινιάρικο κείμενο ελπίζω..Έβαλα τα δυνατά μου να μην είναι γιατί έχω χάσει το δικαίωμα στην γκρίνια για μια ολόκληρη εβδομάδα, και ακούστε τώρα σύμπτωση, έτυχε να είναι αυτή... Μεγάλη πρόκληση αλλά θα την αποδεχτώ... Βλέπετε μου πέταξε το γάντι ο πιο αγαπημένος Νανάκος που ξέρω... :-)
