Η μπαλκονόπορτα είναι ανοιχτή και έξω μπουμπουνίζει και αστράφτει... Και φυσάει και ένα αεράκι ανακουφιστικό γιατί εχτές έκανε τόση ζέστη που το βράδυ λιώσαμε στην αυλή της Ρένας και δεν ευχαριστηθήκαμε και το νοστιμότατο φαγητό της όσο έπρεπε.... Με την πλάτη γυρισμένη στο σαλόνι ακούω ειδήσεις - ο Μάνος τις βλέπει κι όλας- και παρόλο που δεν προσέχω τι ακριβώς λένε , το θέμα είναι η υποψηφιότητα της Φώφης στις εκλογές.... Και όλοι στο πάνελ του κυρίου Στραβελάκη νομίζω, φωνάζουν να ακουστούν και τελικά δεν ακούγεται κανένας... Μόνο ένα εκνευριστικό συνωθύλευμα τσακωμού που με κουράζει... Κουράζει τα αυτιά μου και τα νεύρα μου.. Μαζί....
Γενικά μιλόντας, βαρέθηκα να ακούω πολιτικά... Και έχουμε δυστυχώς μέρες μπροστά μας μέχρι τις εκλογές... Και ένα σωρό αναλύσεις μετά φαντάζομαι.... Εγώ όμως, αυτό που θέλω είναι να τελειώσουν όλα αυτά και να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τα πραγματικά και τα σημαντικά και τα δικά μας... Να αρχίσουν τα σχολεία κανονικά, να τελειώσουν αυτές οι αβάσταχτες ζέστες, να μπούμε στην φθινοπωρινή ρουτίνα μας, να μαζευτούμε στις δουλειές μας, στα σπίτια μας, στην ζωή μας... Να ξαναρχίσουμε να μιλάμε για άλλα πράγματα με τους φίλους μας όταν βγαίνουμε τα βράδια,και όχι για τον Γιωργάκη και τον Κωστάκη και για το ποιός θα βγει στις 17, να ανοίξουν τα χειμωνιάτικα μαγαζιά γιατί τα καλοκαιρινά τα βαρεθήκαμε, να έχει η τηλεόραση κανονικό πρόγραμμα και να αράζουμε στον καναπέ μας με κόκκινο κρασί, τζάκι και κεριά, να αλλάξουμε ρούχα, ταπετσαρίες επίπλων και κυρίως, να αλλάξουμε διάθεση... Και να βγει μια κυβέρνηση, όποια βγει τέλος πάντων μια που δεν νομίζω πως θα έχει διαφορά, και να ασχοληθεί με το να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που θα ανακουφίσει μακροπρόθεσμα τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και όχι έτσι, τσάτρα πάτρα για το θεαθήναι και τις ψήφους, και να μπει μια υποδομή για να ξαναφυτευτούν τα καμμένα και να γίνουν αντιπλημυρικά έργα και να μην δούμε τον χειμώνα ανθρώπους και σπίτια και αυτοκίνητα να τα παίρνει το νερό και να τα πάει παρακάτω... Να μπούμε σε ένα πρόγραμμα ρε γαμώτο... Γιατί όπως κάθε Σεπτέμβρη, αλλά φέτος πολύ περισσότερο λόγω όλων αυτών, νοιώθω σαν να βρίσκομαι σε μια περίοδο μεταβατική που πολύ με αποδιοργανώνει.... Με το ένα πόδι στο καλοκαίρι και το άλλο στον χειμώνα, με το ένα πόδι στο χτες και το άλλο στο αύριο, με το ένα πόδι στην Ευρώπη και το άλλο στα Βαλκάνια... Από την μια θέλω να κάνω τον απολογισμό μου και να πάω παρακάτω, να αποφασίσω τι θα κάνω με την δουλειά μου, να είμαι δίπλα στο παιδί μου που από φέτος ξεκινάει τα δύσκολα, να βοηθήσω τον Μάνο που πνίγεται στην δουλειά και που χρειάζεται ηρεμία και έμπνευση, να οργανώσω το σπίτι μας, να ξαναβρώ τους ρυθμούς μου , ακόμα και - όσο ηλίθιο και αν ακούγεται αυτό- να επιλέξω τα σήριαλ που θα βλέπω τον χειμώνα...
Και από την άλλη αυτή η κουφόβραση με κουράζει προτού καν σηκωθώ από το κρεβάτι, αυτή η προεκλογική φιλολογία με πονοκεφαλιάζει, αυτή η μαυρίλα και η αγωνία για το αύριο που βαραίνει τις ψυχές μας με απογοητεύει και νοιώθω καθημερινά πως όλοι γύρω μου περιμένουν να περάσουν οι μέρες σαν για να πατήσει κάποιος τον διακόπτη του ON ξανά και να αρχίσουμε να ζούμε πάλι κανονικά... Και να δουλεύουμε, και να προσπαθούμε, και να οργανωνόμαστε, και να πηγαίνουμε παράκατα και φυσικά, να θυμόμαστε.... Μέρες On hold... Αυτό είναι... Έτσι νοιώθω... Και θέλω να περάσουν το γρηγορότερο και να περάσουμε πάλι στο play... Ή ακόμα καλύτερα, στο fast forward.... Καληνύχτα....
Γενικά μιλόντας, βαρέθηκα να ακούω πολιτικά... Και έχουμε δυστυχώς μέρες μπροστά μας μέχρι τις εκλογές... Και ένα σωρό αναλύσεις μετά φαντάζομαι.... Εγώ όμως, αυτό που θέλω είναι να τελειώσουν όλα αυτά και να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τα πραγματικά και τα σημαντικά και τα δικά μας... Να αρχίσουν τα σχολεία κανονικά, να τελειώσουν αυτές οι αβάσταχτες ζέστες, να μπούμε στην φθινοπωρινή ρουτίνα μας, να μαζευτούμε στις δουλειές μας, στα σπίτια μας, στην ζωή μας... Να ξαναρχίσουμε να μιλάμε για άλλα πράγματα με τους φίλους μας όταν βγαίνουμε τα βράδια,και όχι για τον Γιωργάκη και τον Κωστάκη και για το ποιός θα βγει στις 17, να ανοίξουν τα χειμωνιάτικα μαγαζιά γιατί τα καλοκαιρινά τα βαρεθήκαμε, να έχει η τηλεόραση κανονικό πρόγραμμα και να αράζουμε στον καναπέ μας με κόκκινο κρασί, τζάκι και κεριά, να αλλάξουμε ρούχα, ταπετσαρίες επίπλων και κυρίως, να αλλάξουμε διάθεση... Και να βγει μια κυβέρνηση, όποια βγει τέλος πάντων μια που δεν νομίζω πως θα έχει διαφορά, και να ασχοληθεί με το να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που θα ανακουφίσει μακροπρόθεσμα τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και όχι έτσι, τσάτρα πάτρα για το θεαθήναι και τις ψήφους, και να μπει μια υποδομή για να ξαναφυτευτούν τα καμμένα και να γίνουν αντιπλημυρικά έργα και να μην δούμε τον χειμώνα ανθρώπους και σπίτια και αυτοκίνητα να τα παίρνει το νερό και να τα πάει παρακάτω... Να μπούμε σε ένα πρόγραμμα ρε γαμώτο... Γιατί όπως κάθε Σεπτέμβρη, αλλά φέτος πολύ περισσότερο λόγω όλων αυτών, νοιώθω σαν να βρίσκομαι σε μια περίοδο μεταβατική που πολύ με αποδιοργανώνει.... Με το ένα πόδι στο καλοκαίρι και το άλλο στον χειμώνα, με το ένα πόδι στο χτες και το άλλο στο αύριο, με το ένα πόδι στην Ευρώπη και το άλλο στα Βαλκάνια... Από την μια θέλω να κάνω τον απολογισμό μου και να πάω παρακάτω, να αποφασίσω τι θα κάνω με την δουλειά μου, να είμαι δίπλα στο παιδί μου που από φέτος ξεκινάει τα δύσκολα, να βοηθήσω τον Μάνο που πνίγεται στην δουλειά και που χρειάζεται ηρεμία και έμπνευση, να οργανώσω το σπίτι μας, να ξαναβρώ τους ρυθμούς μου , ακόμα και - όσο ηλίθιο και αν ακούγεται αυτό- να επιλέξω τα σήριαλ που θα βλέπω τον χειμώνα...
Και από την άλλη αυτή η κουφόβραση με κουράζει προτού καν σηκωθώ από το κρεβάτι, αυτή η προεκλογική φιλολογία με πονοκεφαλιάζει, αυτή η μαυρίλα και η αγωνία για το αύριο που βαραίνει τις ψυχές μας με απογοητεύει και νοιώθω καθημερινά πως όλοι γύρω μου περιμένουν να περάσουν οι μέρες σαν για να πατήσει κάποιος τον διακόπτη του ON ξανά και να αρχίσουμε να ζούμε πάλι κανονικά... Και να δουλεύουμε, και να προσπαθούμε, και να οργανωνόμαστε, και να πηγαίνουμε παράκατα και φυσικά, να θυμόμαστε.... Μέρες On hold... Αυτό είναι... Έτσι νοιώθω... Και θέλω να περάσουν το γρηγορότερο και να περάσουμε πάλι στο play... Ή ακόμα καλύτερα, στο fast forward.... Καληνύχτα....
