Πρόβλημα.....

Σήμερα έχω μια διάθεση να σας κλαφτώ λιγάκι... Δεν συνέβη κάτι, ούτε τα κέφια μου είναι χάλια, ούτε τσακώθηκα με τον Μάνο, ούτε τίποτα... Για την ακρίβεια, κάθε άλλο παρά... Εχτές πέρασα υπέροχα, πήρα ευχές και δωράκια που με συγκίνησαν, και μια μεγάλη αγκαλιά από τον Άρι που με έκανε να λιώσω στην κυριολεξία, και να μην σας τα ξαναλέω... Όλα καλά... Άλλο είναι το πρόβλημα μου... Το μυαλό μου που δεν μπορώ να το μαζέψω... Έχω τόσα σχέδια, τόσα πράγματα να κάνω και δεν μπορώ... Ανοίγω τον υπολογιστή μου να γράψω, ας πούμε, ένα κεφάλαιο από το βιβλίο μου και καταλήγω να κοιτάζω το κενό... Γράφω δυό λέξεις, τις σβύνω, γράφω άλλη μία, εκνευρίζομαι, κλείνω το Word και ανοίγω το Domino στο Zoo... Το πόσο ταλαιπωρήθηκα μέχρι να τελειώσω το κομμάτι για τους bloggers ούτε που το φαντάζεστε... Σαν το γεφύρι της Άρτας ένα πράμα... Ολημερής το έγραφα το βράδυ πάταγα delete και το εξαφάνιζα... Μιλάμε, χάλια...

Μου λείπει, πως να το πω, η έμπνευση... Μου λείπει να πέσω το βράδυ να κοιμηθώ και το πρωί που θα ξυπνήσω να έχω στο μυαλό μου έτοιμο το κομμάτι, γραμμένο, με lead, εισαγωγή, μέση και τέλος... Και catchy τίτλο .... Κάποτε δούλευε αυτό το σύστημα grand... Αφού και ο Μάνος μεταξύ αστείου και σοβαρού όταν περίμενε να του γράψω κάτι μου έλεγε πριν κοιμηθούμε " Σκέψου λίγο το και το θέμα σου".. Τώρα το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι, τζίφος.... Όλη μέρα στον υπολογιστή βρίσκομαι, αν για κάθε κλικ του ποντικιού έπαιρνα ένα ευρώ τώρα θα ήμουν πλουσιότερη από τον Bill Gates, αλλά από δουλειά ούτε λέξη... Αντιθέτως, το blogging όπως βλέπετε πάει σφαίρα, όπως άλλωστε και τα παιχνίδια μου.... Και είναι και αυτός ο καιρός που δεν βοηθάει... Πάνω που πήγε λίγο να κρυώσει, να χωθούμε λίγο μέσα, να χουχουλιάσουμε και να το δούμε αλλιώς, να πάλι ζέστες και ένας ήλιος να , ότι πρέπει για καφεδάκια έξω και για βόλτες.... Φεύγουμε και την Παρασκευή για Κρήτη οπότε καταλαβαίνετε.... Που μυαλό για σοβαρά πράγματα... Το κορμί μου είναι εδώ αλλά η ψυχή μου έχει ήδη φτάσει στην Ελούντα...
Σήμερα ας πούμε, άνοιξα τον υπολογιστή μου στις 9.30, διάβασα τα mails μου, διάβασα και κάποια σχόλια που είχατε αφήσει στο blog και μετά, είδα λιακάδα έξω και εξαφανίστηκα... Πήγα για καφέ, πήγα για shopping, πήρα περιοδικά, και μόλις επέστρεψα είπα να καθίσω να γράψω λίγο μέχρι να έρθει ο Άρις από το σχολείο... Και γράφω μεν, αλλά όχι αυτό που είχα στο μυαλό μου... Αφήστε που, μου ήρθε ξαφνικά μια ιδέα για το adventure game που ξεκίνησα εχτές και θέλω να δω μετά αν θα δουλέψει.... Έχω μείνει κλεισμένη μέσα σε μια αποθήκη- με έχουν αιχμαλωτίσει οι Γερμανοί- και πρέπει να βρω τρόπο να δραπετεύσω...
To make a long story short, ή πρέπει επιγόντως να βρω έναν τρόπο να μαζέψω το μυαλό μου και να μπω σε ένα πρόγραμμα δουλειάς, ή βλέπω την πλάκα που μου κάνουν οι κολλητοί μου - πως δηλαδή μέχρι να κυκλοφορήσει το βιβλίο μου θα είμαστε όλοι σε καροτσάκια με ορούς και θα πίνουμε τήλια- να πλησιάζει απελπιστικά πολύ στην πραγματικότητα.... Αν έχετε καμιά ιδέα, παρακαλώ πολύ feel free να μου την ρίξετε.... Πρέπει να στρωθώ, πρέπει να σοβαρευτώ, πρέπει να μπω σε πρόγραμμα....
Από Τετάρτη όμως γιατί επιστρέφουμε την Τρίτη και μέχρι να ανοίξω βαλίτσες και να βάλω και κανένα πλυντήριο, πάει η μέρα, τι νομίζετε....