Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2008

Που πήγε η Galia οέο?


Εχτές όπως σας είπα κατέβηκα Κολωνάκι... Μετά από καιρό.. Πολύ καιρό... Μην σας πω και πάνω από έναν χρόνο... Σαν τον βλάχο περιηγήθηκα σχεδόν άναυδη στην περιοχή και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα είναι τα εξής:
Αν υπάρχει όντως κρίση στην αγορά, δεν έχει φτάσει σίγουρα στα καφέ της πλατείας. Τόσον κόσμο αραχτό για καφέ να λιάζεται σαν την σταφίδα είχα πολύ καιρό να δω στην ζωή μου... Μιλάμε για μιλιούνια, ειδικά εκεί στην Τσακάλωφ, να μην μπορείς να περάσεις από τους όρθιους...

Αντιθέτως, από κίνηση αυτοκινήτων δεν είχε καθόλου. Σφαίρα την έκανα την διαδρομή από το Ψυχικό, με ένα ελαφρύ μπλοκάρισμα στην Πανόρμου, και βρήκα και να παρκάρω και με την μία στο parking κάτω από τον Άγγελο, δίπλα στο Central. Το οποίο βέβαια μου κόστισε για τέσσερις ώρες 16 ευρώ... Ακριβό...

Άνοιξε το Central...

Και έκλεισε η Galia... Τώρα βέβαια δεν ξέρω καν αν ξέρετε τι ήταν η Galia διότι υποψιάζομαι πως έχει κλείσει χρόνια, όμως για μένα το ότι δεν την βρήκα στη θέση της εχτές, στην Τσακάλωφ, δίπλα στα Everest, ήταν τεράστια απογοήτευση... Να μην σας πω το τέλος μιας εποχής. Διότι η Galia όταν ήμουν πιτσιρίκα αλλά και πολύ αργότερα, ήταν ο ναός του κοκαλακιού. Τα πιο περίεργα, τα πιο trendy, τα πιο όμορφα και τα πιο ακριβά ίσως κοκαλάκια στην Αθήνα, τα βρίσκαμε εκεί.. Τώρα? Τι έγινε ρε παιδιά? Δεν φοράνε πια κοκαλάκια? Και όταν θέλεις να αγοράσεις κοκαλάκια που πας? Και το κυριότερο... Πότε έκλεισε η Galia?????
Το περίπτερο που είναι στην γωνία Κανάρη με πλατεία δίνει αποδείξεις ταμειακής. Πήρα το Downtown, το Λοιπόν και την Espresso (για σφαιρική ενημέρωση) και μου τα έδωσαν σε σακούλα με την απόδειξη μου και με τα όλα μου.. Πολύ grand το βρήκα αυτό και μπράβο τους...

Το Πρυτανείο στην Μηλιώνη έχει τον πιο ευγενικό μαιτρ που έχω συναντήσει τελευταία σε μαγαζί που δεν με ξέρουν. Πήγα στις 2.30 η ώρα το μεσημέρι με την φίλη μου την Λιάνα χωρίς να έχουμε κλείσει τραπέζι, ζητήσαμε να καθίσουμε έξω για φαγητό γιατί είχε σούπερ μέρα, δεν είχε ούτε καρέκλα άδεια, μας έβαλε όμως να περιμένουμε μέσα για λίγο προτείνοντας μας να πιούμε έναν καφέ , μας ενημέρωσε πώς θα έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για να μας βάλει να καθίσουμε στο πρώτο τραπέζι που θα άδειαζε και πράγματι, ένα τέταρτο αργότερα μας είχε οργανώσει μια χαρά... Και όταν ήρθε ο λογαριασμός μας είχαν κεράσει και τους καφέδες....How cool is that?

Η αναλογία του κόσμου στο Κολωνάκι, τουλάχιστον χτες, ήταν 50% κουστουμάτοι που μιλούσαν όλο άγχος στο κινητό, 25% κυρίες διαφόρων ηλικιών με ακριβές τσάντες, 20% άσχετος κόσμος - αλλά τελείως άσχετος όμως- και 5% μόλις celebrities, αν θεωρήσεις celebrity την Χρυσάνθη Ραψομανίκη σκαρφαλωμένη σε κάτι ιλιγγιωδώς ψηλοτάκουνες πλατφόρμες και με ένα τατουάζ στο μπράτσο που θύμιζε περισσότερο τον Popeye τον Sailor man παρά κοριτσάκι και μάλιστα όμορφο, και έναν κομμωτή από το πάνελ της Χριστίνας Λαμπίρη που δεν θυμάμαι καν το όνομα του...Είδα επίσης τον Χάρη Ρώμα με μουστάκι, δύο μοντέλες που επίσης δεν θυμάμαι τα ονόματα τους αλλά ήταν θεές και την Φωτεινή Πιπιλή με το πούρο της...

Τέλος, το καινούριο μαγαζί της φίλης μου της Μάρθας στην Πατριάρχου Ιωακείμ θα σκίσει.. Είναι μεγάλο, σε πολύ ωραίο σημείο (γιατί είναι στην αρχή της, προς τον Ευαγγελισμό, οπότε μπορείς άνετα αν είσαι με αυτοκίνητο να το παρκάρεις για δυο λεπτά εκεί μπροστά χωρίς να (πολύ) ενοχλείς και να μπεις να αρπάξεις δυο πράγματα) και πολύ, πολύ όμορφο!!! Άντε... Ανοίγει την Δευτέρα και θα πάω να της κάνω κατανάλωση για το καλό...Και να πάτε και εσείς άμα σας βγάλει ο δρόμος από εκεί... Ειδικά τα σοκολατάκια της - το ξαναλέω- είναι άπαιχτα...

Προς το παρόν όμως, σας αφήνω γιατί έχω διάφορες δουλειές... Και γράψιμο, και σούπερ μάρκετ, και καθαριστήριο, και, και, και.... Και έχει έρθει και η Doris από Λονδίνο και θέλω να την δω, να πιούμε ένα καφεδάκι οπωσδήποτε... Οπότε καλήμέρες και φιλιά πολλά σε όλους...