Παρασκευή, Οκτωβρίου 17, 2008

Ροζ αντίσταση....


Επιτέλους ξημέρωσε μια ήσυχη μέρα... Με γράψιμο βέβαια και με δουλειές αλλά τουλάχιστον σε mood χαλαρό, όπως θα έπρεπε κανονικά να είναι όλες οι Παρασκευές... Να μας προετοιμάζουν για ευχάριστα σαββατοκύριακα... Τον τελευταίο καιρό βέβαια η διάθεση μου δεν είναι και η καλύτερη... Αυτή η περιρρέουσα μιζέρια που κολλάει σαν ιός και επηρεάζει τους πάντες, σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις στις πληρωμές και με διαφόρων ειδών αναβολές και δυσκολίες, δεν βοηθάνε και ιδιαίτερα στο να κρατηθεί το ηθικό μου ακμαίο... Το παλεύω όμως... Αρνούμαι να δεχτώ πως το μέλλον μας είναι ζοφερό, πως θα πεινάσουμε σαν άλλη Ισλανδία ή πως θα πτωχεύσουν οι τράπεζες μας αλά Αμερική... Άλλωστε σιγά μην πτωχεύσουν οι δικές μας οι τράπεζες που για να δώσουν ένα δάνειο θέλουν σαράντα εγγυητές και δεκαπέντε υποθήκες... Το σενάριο με την πείνα είναι πιο πιθανό, λόγω απεργιών και δυσκολίας διακίνησης των τροφίμων όμως και όχι λόγω κρίσης...
Έτσι και εγώ, κόντρα την τάση της εποχής, ψηφίζω μικρές πολυτέλειες και pampering... Και σήμερα, μόλις τελειώσω το γράψιμο, θα απολαύσω τον καφέ μου με σούπερ νόστιμα κουλουράκια που μου έφερε προχτές η Κρυσταλία, θα κάνω ένα ζεστό μπάνιο με Laura Mercier Lemon Tart Shower Gel και ασορτί κρέμα σώματος για μετά, θα φτιάξω λίγο μαλλί, θα πάω ένα γρήγορο σούπερ μάρκετ να ψωνίσω για να μαγειρέψω αύριο (που ξεκινάει το weekend Boston Legal 4), και μετά θα φορέσω την πιο αφράτη φορμίτσα σπιτιού, θα βάλω τις μουσικές μου και θα αράξω στον καναπέ με αγαπημένα βιβλία και περιοδικά... Και το βράδυ, παρέα με φίλους καρδιάς, θα γελάσω όσο περισσότερο μπορώ και θα στείλω όλη μου την θετική ενέργεια στο σύπαν για να το ευχαριστήσω που μέσα σε όλη την μαυρίλα που μας τριγυρνά, μου δίνει ακόμα την ενέργεια που χρειάζομαι για να ξορκίζω τα μεγάλα και τα δύσκολα με χαρές απλές και καθημερινές....
Χρόνος είναι βρε παιδιά και θα πέράσει... Μέσα στους κύκλους που κάνει η ζωή μας ήρθε και αυτός και εμείς οφείλουμε να τον (ξε) περάσουμε.... Και μάλιστα όλοι μαζί και όχι ο καθένας μόνος του , που θα ήταν πολύ χειρότερο από πολλές απόψεις... Με όλη αυτή την κινδυνολογία που ακούμε από ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και κουβέντες καφενείων δεν νομίζω να καταφέρουμε και πολλά πράγματα... Μήπως λοιπόν είναι καιρός να περάσουμε στην αντίσταση? Του ροζ ενάντια στο μαύρο? Εγώ ψηφίζω ναι, με όλη μου την καρδιά... Και σας στέλνω, μαζί με τα φιλιά μου, όλη την θετική μου ενέργεια, ψεκασμένη με τόνους χρυσόσκονης και ρόδινων σκέψεων.... Για μια Παρασκευή που θα σας προετοιμάσει όπως πρέπει για ένα υπέροχο σαββατοκύριακο το come... :-)