Η πρώτη μέρα του Οκτώβρη είναι δική του... Έχω γράψει πολλές φορές, πολλά πράγματα για εκείνον, και χτες το βράδυ γυρίζοντας πίσω στα posts ανακάλυψα πως καταλήγω να χρησιμοποιώ κάθε φορά τις ίδιες εκφράσεις, τις ίδιες σχεδόν λέξεις... Πάντα με πρώτο συνθετικό το συν. Συνταξιδιώτης, συμπαίκτης, συνοδοιπόρος, συνένοχος, τα τελευταία χρόνια και συνάδελφος... Όπως βλέπετε, μέσα από όλες αυτές τις λέξεις με πρώτο συνθετικό το συν λείπει η λέξη σύζυγος.. Συνειδητά, γιατί παραμένουμε μαζί χρόνια τώρα, περπατώντας την ίδια βόλτα και όχι σέρνοντας τον ίδιο ζυγό... Και ελπίζω ο μόνος ζυγός στην σχέση μας να παραμείνει για πάντα το ζώδιο του. Άντε και ο ωροσκόπος του... Ταυτόχρονα, είναι ο καλύτερος μου φίλος, ένας άντρας που τόσα χρόνια μετά εξακολουθώ να θαυμάζω και να διεκδικώ με πάθος και να είμαι περήφανη για εκείνον. Και να τον διαλέγω ξανά και ξανά με κάθε ευκαιρία.
Κοιτάζοντας την ζωή μου προς τα πίσω, συνειδητοποιώ πόσα πράγματα θα ήταν διαφορετικά χωρίς εκείνον και ευχαριστώ το σύμπαν που τον έφερε στον δρόμο μου την κατάλληλη στιγμή. Όχι τότε που ήμουν εγώ έτοιμη να τον υποδεχτώ αλλά τότε που ήταν εκείνος έτοιμος να με αντέξει. Χωρίς εκείνον θα είχα μάλλον παραμείνει ένα αγρίμι. Θα είχα συνεχίσει να μην εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, και να κυνηγάω ανεμόμυλους με το σκουπόξυλο χτυπώντας ταυτοχρόνως το κεφάλι μου στον τοίχο ξανά και ξανά... Ότι είμαι σήμερα, σχετικά ισορροπημένη, χαρούμενη, ασφαλής, δυνατή και πάνω απ΄ όλα ευτυχισμένη, το χρωστάω κυρίως σε εκείνον. Και στον Άρι φυσικά που όμως είναι και δικό του δημιούργημα...
Είναι ο εξυπνότερος άνθρωπος που ξέρω, έχει απίστευτο βρετανικό χιούμορ, είναι σνομπ με έναν τρόπο που με τρελαίνει – με την καλή έννοια- , είναι ο καλύτερος που υπάρχει στην δουλειά του, είναι ο βράχος που με προστατεύει χρόνια τώρα από κάθε είδους κακοτοπιά, είναι ο καλύτερος πατέρας που θα μπορούσε να έχει το παιδί μας και αν όχι ο ιδανικός σύντροφος, πάντως μέσα στο top 10!
Όπως σας είπα στην αρχή, η σημερινή μέρα είναι δική του. Είναι η μέρα του Μάνου... Μωρό μου, Happy Birthday! Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα τα όμορφα που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα και σου εύχομαι να είσαι καλά, πάντα γερός, γελαστός, τυχερός και ευτυχισμένος. Σ’ αγαπώ πολύ.... Ή μάλλον, όχι πολύ...Τελείως.....
Υ.Γ. Και Καλό Μήνα σε όλους φυσικά!!!!!
Κοιτάζοντας την ζωή μου προς τα πίσω, συνειδητοποιώ πόσα πράγματα θα ήταν διαφορετικά χωρίς εκείνον και ευχαριστώ το σύμπαν που τον έφερε στον δρόμο μου την κατάλληλη στιγμή. Όχι τότε που ήμουν εγώ έτοιμη να τον υποδεχτώ αλλά τότε που ήταν εκείνος έτοιμος να με αντέξει. Χωρίς εκείνον θα είχα μάλλον παραμείνει ένα αγρίμι. Θα είχα συνεχίσει να μην εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, και να κυνηγάω ανεμόμυλους με το σκουπόξυλο χτυπώντας ταυτοχρόνως το κεφάλι μου στον τοίχο ξανά και ξανά... Ότι είμαι σήμερα, σχετικά ισορροπημένη, χαρούμενη, ασφαλής, δυνατή και πάνω απ΄ όλα ευτυχισμένη, το χρωστάω κυρίως σε εκείνον. Και στον Άρι φυσικά που όμως είναι και δικό του δημιούργημα...
Είναι ο εξυπνότερος άνθρωπος που ξέρω, έχει απίστευτο βρετανικό χιούμορ, είναι σνομπ με έναν τρόπο που με τρελαίνει – με την καλή έννοια- , είναι ο καλύτερος που υπάρχει στην δουλειά του, είναι ο βράχος που με προστατεύει χρόνια τώρα από κάθε είδους κακοτοπιά, είναι ο καλύτερος πατέρας που θα μπορούσε να έχει το παιδί μας και αν όχι ο ιδανικός σύντροφος, πάντως μέσα στο top 10!
Όπως σας είπα στην αρχή, η σημερινή μέρα είναι δική του. Είναι η μέρα του Μάνου... Μωρό μου, Happy Birthday! Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα τα όμορφα που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα και σου εύχομαι να είσαι καλά, πάντα γερός, γελαστός, τυχερός και ευτυχισμένος. Σ’ αγαπώ πολύ.... Ή μάλλον, όχι πολύ...Τελείως.....
Υ.Γ. Και Καλό Μήνα σε όλους φυσικά!!!!!
