Αγαπητή μελίνα..
Πίνω τον πρώτο καφέ της ημέρας, με άρωμα βανίλιας στην αγαπημένη μου κούπα... Μυρίζω σαν γλυκάκι- lemon tart creme de douche με ασορτί κρέμα σώματος της Laura Mercier, ακούω Onirama και χαζεύω τα blogs .... Ο Άρις κοιμάται, ο Μάνος με πήρε τηλέφωνο πριν από λίγο - το σημερινό πρόγραμμα του ξεκινάει νωρίς- και ο Droopy είναι έξω στην βεράντα και λιάζεται... Να πως ξεκινάει μια ακόμα όμορφη μέρα...
Θα μπορούσα βέβαια, αντί να χαίρομαι τον πρωινό μου καφέ και την λιακάδα που μου κλείνει το μάτι να μιζεριάζω γιατί η διπλανή μου έχει καλύτερο αυτοκίνητο από μένα ή γιατί ο φίλος μου ο Κώστας κάνει πολύ περισσότερα ταξίδια, και μάλιστα πολλά από αυτά με private jet. Ή γιατί η Βίβιαν με την Τίνα είναι τώρα στην Μύκονο ενώ εγώ όχι.. Ή γιατί ο Νανάκος είναι φρεσκοερωτευμένος ενώ εγώ όχι, ή γιατί τα μαγνητάκια του ψυγείου στενάζουν κάτω από το βάρος των λογαριασμών που συγκρατούν και εγώ υπάρχει περίπτωση να μείνω τον Οκτώβριο απλήρωτη.... Η ζωή είναι γεμάτη αφορμές για να μιζεριάζουμε και για να μας παίρνει από κάτω... Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα περνάνε καλύτερα από εμάς, θα δείχνουν πιο ευτυχισμένοι, θα είναι πιο τυχεροί, πιο επιτυχημένοι επαγγελματικά, πιο πλούσιοι, πιο στ' αρχίδια τους... Πάντα... Καλό είναι όμως που και που να κοιτάζουμε και τους ακόμα περισσότερους που περνάνε πιο δύσκολα από εμάς, που έχουν περισσότερα προβλήματα, που βασανίζονται από ανεργία, από προβλήματα υγείας, από φτώχεια.. Υπάρχουν και αυτοί εκεί έξω , είναι και αυτοί μέρος της ίδιας πραγματικότητας..
Το ότι διαβάζεις το blog μου, τα κομμάτια δηλαδή της ζωής μου που σου επιτρέπω να δεις, που εγώ αποφασίζω να μοιραστώ μαζί σου, δεν σημαίνει πως με ξέρεις.. Ούτε σου δίνει το δικαίωμα να βγάζεις συμπεράσματα.. Προφανώς εσύ το κάνεις, έτσι κι αλλιώς, και επίσης προφανώς κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια όπως άλλωστε όλοι μας... Εμένα ειλικρινά, δεν με νοιάζει.. Στεναχωρήθηκα όμως που έκρινες έτσι αβασάνιστα και άδικα τρίτους ανθρώπους που σχολιάζουν εδώ και που αποφάσισες να τους απαξιώσεις μέσα σε τρεις γραμμές, και μάλιστα με την βούλα της "ψυχολόγου".. Άμα είσαι όντως ψυχολόγος και ασκείς το επάγγελμα σου με τον ίδιο κομψό και γεμάτο ευαισθησία τρόπο που σχολιάζεις εδώ, τότε τους λυπάμαι ολόψυχα τους πελάτες σου... Παρόλα αυτά, η άποψη σου είναι σεβαστή γι΄αυτό και την συζητάμε τώρα...
Και επειδή είσαι καινούρια στο blogging όπως δήλωσες, θα σου πω ότι αν θέλεις να πεις κάτι σε κάποια από τις "κυρίες" - 'όπως τις αποκάλεσες- που σχολιάζουν εδώ, μπορείς να το κάνεις μέσα στα δικά τους blogs.. Βλέπεις εκείνες, αντίθετα από εσένα, έχουν στο προφίλ και τα mails τους και τα blogs τους και μπορείς να τις βρεις πολύ εύκολα... Εδώ μην κάνεις τον κόπο να ξαναστείλεις τέτοιο σχόλιο, δεν θα περάσει...
Όσο για αυτά που έγραψες για μένα, ότι πιστεύεις πως πίσω από όλα αυτά που γράφω κρύβεται μια τεράστια δυστυχία και τα σχετικά, δεν θα σου απαντήσω καν... Γνώμη σου είναι και μεγειά σου με χαρά σου.. Δεν μπορώ να μπω στην διαδικασία να σου αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας... Δεν με νοιάζει καν... Ο καθένας μπορεί να πιστεύει για τους άλλους ότι θέλει... Ότι τον βολεύει μάλλον... Αν εσένα σε βολεύει να διαβάζεις ότι γράφω και να διακρίνεις μέσα τους δυστυχία, ποια είμαι εγώ που θα σου χαλάσω την εικόνα και γιατί? Εκείνο που με εντυπωσιάζει όμως και δεν μπορώ να μην το πω είναι πως και εσύ, όπως και διάφοροι άλλοι ανώνυμοι, δεν συμφωνείτε καθόλου με όσα γράφω, με θεωρείτε από δυστυχισμένη μέχρι νούμερο, μου την λέτε συχνά πυκνά, αλλά, παρόλα αυτά, δεν χάνετε post για post.... Αντιθέτως, χάνετε τον πολύτιμο χρόνο σας σχολιάζοντας... Γι' αυτό άραγε, τι να λέει η επιστήμη σας? Anyway, να μην το κουράσουμε άλλο... Εδώ θα είσαι πάντα welcome, και εσύ και η μιζέρια σου.. Μπορείς να έρχεσαι όποτε θέλεις, να διαβάζεις, να φτιάχνεσαι, να λες ότι θέλεις, να ξεχαρμανιάζεις βρε αδερφέ... Έτσι, να κάνουμε και λίγο κοινωνικό έργο... Αρκεί να μην σχολιάζεις τους φίλους και τις φίλες μου... Γιατί εκεί θα τα χαλάμε... Οκ?
Σε αφήνω τώρα γιατί νοιώθω τον δείκτη θετικής ενέργειας μου να πέφτει με όλη αυτή την ανάλυση μιζέριας και δεν λέει καθόλου για Σάββατο πρωί... Και αν θέλεις την συμβουλή μου, προσπάθησε να βάλεις λίγο άλλο χρώμα στην ζωή σου.. Το γκρι είναι πολύ της μόδας φέτος αλλά σε ρούχα, όχι σε mood... Αντιθέτως το ροζ, μπορεί να κατηγορείται συχνά για έλλειψη σοβαρότητας και παλιμπαιδισμό όμως αν το καλοσκεφτείς, φωτίζει ακόμα και τις φυσικές κοκκινομάλλες... Φιλιά πολλά και όπως είπαμε ...Think pink!!!!!!Ή τουλάχιστον try to....
Πίνω τον πρώτο καφέ της ημέρας, με άρωμα βανίλιας στην αγαπημένη μου κούπα... Μυρίζω σαν γλυκάκι- lemon tart creme de douche με ασορτί κρέμα σώματος της Laura Mercier, ακούω Onirama και χαζεύω τα blogs .... Ο Άρις κοιμάται, ο Μάνος με πήρε τηλέφωνο πριν από λίγο - το σημερινό πρόγραμμα του ξεκινάει νωρίς- και ο Droopy είναι έξω στην βεράντα και λιάζεται... Να πως ξεκινάει μια ακόμα όμορφη μέρα...
Θα μπορούσα βέβαια, αντί να χαίρομαι τον πρωινό μου καφέ και την λιακάδα που μου κλείνει το μάτι να μιζεριάζω γιατί η διπλανή μου έχει καλύτερο αυτοκίνητο από μένα ή γιατί ο φίλος μου ο Κώστας κάνει πολύ περισσότερα ταξίδια, και μάλιστα πολλά από αυτά με private jet. Ή γιατί η Βίβιαν με την Τίνα είναι τώρα στην Μύκονο ενώ εγώ όχι.. Ή γιατί ο Νανάκος είναι φρεσκοερωτευμένος ενώ εγώ όχι, ή γιατί τα μαγνητάκια του ψυγείου στενάζουν κάτω από το βάρος των λογαριασμών που συγκρατούν και εγώ υπάρχει περίπτωση να μείνω τον Οκτώβριο απλήρωτη.... Η ζωή είναι γεμάτη αφορμές για να μιζεριάζουμε και για να μας παίρνει από κάτω... Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα περνάνε καλύτερα από εμάς, θα δείχνουν πιο ευτυχισμένοι, θα είναι πιο τυχεροί, πιο επιτυχημένοι επαγγελματικά, πιο πλούσιοι, πιο στ' αρχίδια τους... Πάντα... Καλό είναι όμως που και που να κοιτάζουμε και τους ακόμα περισσότερους που περνάνε πιο δύσκολα από εμάς, που έχουν περισσότερα προβλήματα, που βασανίζονται από ανεργία, από προβλήματα υγείας, από φτώχεια.. Υπάρχουν και αυτοί εκεί έξω , είναι και αυτοί μέρος της ίδιας πραγματικότητας..
Το ότι διαβάζεις το blog μου, τα κομμάτια δηλαδή της ζωής μου που σου επιτρέπω να δεις, που εγώ αποφασίζω να μοιραστώ μαζί σου, δεν σημαίνει πως με ξέρεις.. Ούτε σου δίνει το δικαίωμα να βγάζεις συμπεράσματα.. Προφανώς εσύ το κάνεις, έτσι κι αλλιώς, και επίσης προφανώς κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια όπως άλλωστε όλοι μας... Εμένα ειλικρινά, δεν με νοιάζει.. Στεναχωρήθηκα όμως που έκρινες έτσι αβασάνιστα και άδικα τρίτους ανθρώπους που σχολιάζουν εδώ και που αποφάσισες να τους απαξιώσεις μέσα σε τρεις γραμμές, και μάλιστα με την βούλα της "ψυχολόγου".. Άμα είσαι όντως ψυχολόγος και ασκείς το επάγγελμα σου με τον ίδιο κομψό και γεμάτο ευαισθησία τρόπο που σχολιάζεις εδώ, τότε τους λυπάμαι ολόψυχα τους πελάτες σου... Παρόλα αυτά, η άποψη σου είναι σεβαστή γι΄αυτό και την συζητάμε τώρα...
Και επειδή είσαι καινούρια στο blogging όπως δήλωσες, θα σου πω ότι αν θέλεις να πεις κάτι σε κάποια από τις "κυρίες" - 'όπως τις αποκάλεσες- που σχολιάζουν εδώ, μπορείς να το κάνεις μέσα στα δικά τους blogs.. Βλέπεις εκείνες, αντίθετα από εσένα, έχουν στο προφίλ και τα mails τους και τα blogs τους και μπορείς να τις βρεις πολύ εύκολα... Εδώ μην κάνεις τον κόπο να ξαναστείλεις τέτοιο σχόλιο, δεν θα περάσει...
Όσο για αυτά που έγραψες για μένα, ότι πιστεύεις πως πίσω από όλα αυτά που γράφω κρύβεται μια τεράστια δυστυχία και τα σχετικά, δεν θα σου απαντήσω καν... Γνώμη σου είναι και μεγειά σου με χαρά σου.. Δεν μπορώ να μπω στην διαδικασία να σου αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας... Δεν με νοιάζει καν... Ο καθένας μπορεί να πιστεύει για τους άλλους ότι θέλει... Ότι τον βολεύει μάλλον... Αν εσένα σε βολεύει να διαβάζεις ότι γράφω και να διακρίνεις μέσα τους δυστυχία, ποια είμαι εγώ που θα σου χαλάσω την εικόνα και γιατί? Εκείνο που με εντυπωσιάζει όμως και δεν μπορώ να μην το πω είναι πως και εσύ, όπως και διάφοροι άλλοι ανώνυμοι, δεν συμφωνείτε καθόλου με όσα γράφω, με θεωρείτε από δυστυχισμένη μέχρι νούμερο, μου την λέτε συχνά πυκνά, αλλά, παρόλα αυτά, δεν χάνετε post για post.... Αντιθέτως, χάνετε τον πολύτιμο χρόνο σας σχολιάζοντας... Γι' αυτό άραγε, τι να λέει η επιστήμη σας? Anyway, να μην το κουράσουμε άλλο... Εδώ θα είσαι πάντα welcome, και εσύ και η μιζέρια σου.. Μπορείς να έρχεσαι όποτε θέλεις, να διαβάζεις, να φτιάχνεσαι, να λες ότι θέλεις, να ξεχαρμανιάζεις βρε αδερφέ... Έτσι, να κάνουμε και λίγο κοινωνικό έργο... Αρκεί να μην σχολιάζεις τους φίλους και τις φίλες μου... Γιατί εκεί θα τα χαλάμε... Οκ?
Σε αφήνω τώρα γιατί νοιώθω τον δείκτη θετικής ενέργειας μου να πέφτει με όλη αυτή την ανάλυση μιζέριας και δεν λέει καθόλου για Σάββατο πρωί... Και αν θέλεις την συμβουλή μου, προσπάθησε να βάλεις λίγο άλλο χρώμα στην ζωή σου.. Το γκρι είναι πολύ της μόδας φέτος αλλά σε ρούχα, όχι σε mood... Αντιθέτως το ροζ, μπορεί να κατηγορείται συχνά για έλλειψη σοβαρότητας και παλιμπαιδισμό όμως αν το καλοσκεφτείς, φωτίζει ακόμα και τις φυσικές κοκκινομάλλες... Φιλιά πολλά και όπως είπαμε ...Think pink!!!!!!Ή τουλάχιστον try to....
