Θα ήθελα:
Να κάνει κρύο. Να φορέσω μπότες και ζεστό πουλόβερ... Και μπουφάν. Και το βράδυ να ανάψω το τζάκι και να απολαύσω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο φως των κεριών.
Ή άντε να κάνει κρύο και να βρέχει. Να φορέσω τουλάχιστον τις γαλότσες μου που κοντεύουν να παλιώσουν μέσα στην ντουλάπα. Και το λαχανί αδιάβροχο μπουφάν μου.. Και να κρατήσω την αγαπημένη μου ομπρέλα, αυτή με την λαβή - γάτα.
Να πάω για πρωινό στο Winter Garden της Μεγάλης Βρετανίας. Ακόμα καλύτερα, να είναι Κυριακή και να διαβάσω και τις εφημερίδες μου. Ακόμα καλύτερα, να πάω για πρωινό στην Μεγάλη Βρετανία. Την κανονική... Και για μεσημεριανό και βραδινό επίσης... Πολλές φορές... Τουλάχιστον επτά (on the row...)
Να έχω μια κάρτα με απεριόριστο υπόλοιπο και να κατέβω για shopping.. Έχω επιθυμήσει big spending... Ακόμα καλύτερα, να κάνω big spending στην Νέα Υόρκη... Ή στο Παρίσι... Ή στο Λονδίνο...
Να ζυγιστώ και να έχω χάσει δέκα κιλά. Χωρίς δίαιτα... Χωρίς καν διατροφή... Ακόμα καλύτερα.. Να αδυνατίσω τρώγοντας.. Τα πάντα... Πέντε μεγάλα γεύματα την ημέρα βασισμένα στο ψωμί και τις τηγανητές πατάτες...
Να βρω τα συστατικά για το fondant που χρειάζονται οι τούρτες μου. .. Και να καταλάβω πως γίνεται... Και να ξεκινήσω να τις φτιάχνω... Και να τις πετύχω με την μία... Ειδικά την Dr. Seus που είναι η αγαπημένη μου...
Να έχει ξεκινήσει ο Χριστόφορος.. Και να ανυπομονώ να δω τι θα γίνει παρακάτω... Έχω βαρεθεί να βλέπω βλακείες φέτος στην τηλεόραση... Εχτές ξεκίνησα να δω το LAPD και παραλίγο να πέσω κάτω από τον καναπέ από την πλήξη... Έλεος!!!
Να είναι Δεκέμβριος... Και τα Χριστούγεννα να είναι προ των πυλών... Να σκέφτομαι στολίδια, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, φωτάκια και δώρα... Και κάλαντα... Και χαρούμενα προγράμματα για χαμογελαστές παρέες...
Ή έστω να ετοιμαζόμαστε να πάμε εκδρομή. Κάπου ορεινά.. Στην Αρκαδία... Ή στο St. Moritz.. Ή στο Whistler που το έμαθα πρόσφατα...
Να έχει περάσει η κρίση, το χρηματιστήριο να χτυπάει limit up και τα επιτόκια να σέρνονται στα πατώματα... Και να εξαφανιστεί αυτό το σύννεφο μιζέριας που σκεπάζει τον ήλιο της πόλης...
Να έχουν ανοίξει καινούρια μαγαζιά.. Εστιατόρια, μπαρ, clubs... Με μουσικές, με ατμόσφαιρα, με fun... Να βγαίνουμε τα βράδια και να ανακαλύπτουμε νέα πράγματα.. Και παραστάσεις, και σχήματα...
Όμως...
Κάνει ζέστη... Ξανά... Και έχω βαρεθεί να φοράω τις ίδιες φόρμες και τα ίδια κοτονένια πουλοβεράκια που νομίζω πως θα μου τα βγάλουν με εγχείρηση κάποια στιγμή...
Κάνει τόση ζέστη... Που τα βράδια ζεσταίνομαι με την μάλλινη κουβέρτα... Αλλά κρυώνω με την λεπτή... Δηλαδή κάνει όση ζέστη χρειάζεται για να μου σπάνε τα νεύρα...
Θα πάω για πρωινό στο ΙΚΕΑ... Χωρίς περιττές επεξηγήσεις... Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει κανείς....
Να σας πω ακριβώς πόσο.. Θα πάω στο ΙΚΕΑ μόνο για πρωινό... Χωρίς shopping.. Γιατί το υπόλοιπο της κάρτας μου είναι τόσο που μόλις την περάσουν από το μηχάνημα θα βγει ένα χέρι να με μουτζώσει.. Άρα δεν θα κάνω big spending... Ούτε καν small... Θα κάνω window shopping σε ένα μαγαζί που δεν έχει καν βιτρίνες...
Ζυγίστηκα και δεν έχω χάσει δέκα κιλά.. Δεν έχω χάσει ούτε καν δύο....Και είναι κρίμα γιατί την διατροφή με το ψωμί και τις πατάτες την κάνω ακριβώς...
Αυτό το fondant έχει λέει η Βίβιαν σαν κύριο συστατικό την γλυκερίνη... Τούρτα - σαπούνι δηλαδή? Θα την τρώμε και θα βγάζουμε αφρούς? Επίσης δεν ξέρω που πουλάνε γλυκερίνη για φάγωμα... Αφήστε που δεν έχω καταλάβει και τι πρέπει να κάνω αφού την βρω...
Ο Χριστόφορος δεν έχει ξεκινήσει ακόμα... Αντιθέτως, έχει ξεκινήσει το Μυστικό... Και η Πολυκατοικία.. Και ο Λάκης ο γλυκούλης... Και ο κανονικός Λάκης, ο κακούλης, προχτές δεν ήταν καθόλου στα πάνω του... Αν υποψιαστώ πως θα αρχίσω να βαριέμαι και το Τσαντίρι, θα πεθάνω.....:-)
Είναι Οκτώβριος ακόμα.. Και η μόνη γιορτή προ των πυλών είναι η Εθνική Επέτειος... Που μου είναι αδιάφορη... Δεν μου αρέσουν οι παρελάσεις... Ούτε τα σημαιάκια... Ούτε οι μπάντες... Ούτε ο μπακαλιάρος σκορδαλιά που μπορεί να είναι άλλης επετείου αλλά you got the point...
Δεν θα πάμε πουθενά... Ούτε σε βουνό, ούτε καν σε νησάκι.. Πολλές δουλειές, λίγες μέρες... Αφήστε που δεν το έχει στρώσει και για σκι...
Η κρίση καλά κρατεί... Και το σύννεφο μιζέριας εξαπλώνεται όσο πάει και πιο πολύ... Τα δεν επιτόκια παραμένουν αντιστρόφως ανάλογα του δείκτη... Κακή συνεννόηση λέτε?
Λόγω κρίσης δεν έχουμε και νέα openings.. Τουλάχιστον όχι αρκετά... Βγαίνουμε στα ίδια και τα ίδια, οι μουσικές δεν είναι αρκετά ανεβαστικές, οι παρέες δεν έχουν κέφι για χορούς και για πάρτι, τα σχήματα δεν θα έχουν κόσμο φοβάμαι και οι παραστάσεις... Οκ, δεν είναι το φόρτε μου... Γενικά μιλώντας, ο Indiana Jones μέσα μου έχει πέσει σε νάρκη...
Συμπέρασμα:
Χρειάζομαι επειγόντως μια γερή δόση ξεκουνήματος και μια ακόμα πιο γερή δόση περιπέτειας.. Και χαβαλέ... Και γιορτών... Και λίγο Χριστόφορο παρακαλώ... Α, και μια βοήθεια για το fondant, μπας και φάμε τουλάχιστον κανένα happy cake.... Καλημέρα!!!!!
Να έχει ξεκινήσει ο Χριστόφορος.. Και να ανυπομονώ να δω τι θα γίνει παρακάτω... Έχω βαρεθεί να βλέπω βλακείες φέτος στην τηλεόραση... Εχτές ξεκίνησα να δω το LAPD και παραλίγο να πέσω κάτω από τον καναπέ από την πλήξη... Έλεος!!!
Να είναι Δεκέμβριος... Και τα Χριστούγεννα να είναι προ των πυλών... Να σκέφτομαι στολίδια, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, φωτάκια και δώρα... Και κάλαντα... Και χαρούμενα προγράμματα για χαμογελαστές παρέες...
Ή έστω να ετοιμαζόμαστε να πάμε εκδρομή. Κάπου ορεινά.. Στην Αρκαδία... Ή στο St. Moritz.. Ή στο Whistler που το έμαθα πρόσφατα...
Να έχει περάσει η κρίση, το χρηματιστήριο να χτυπάει limit up και τα επιτόκια να σέρνονται στα πατώματα... Και να εξαφανιστεί αυτό το σύννεφο μιζέριας που σκεπάζει τον ήλιο της πόλης...
Να έχουν ανοίξει καινούρια μαγαζιά.. Εστιατόρια, μπαρ, clubs... Με μουσικές, με ατμόσφαιρα, με fun... Να βγαίνουμε τα βράδια και να ανακαλύπτουμε νέα πράγματα.. Και παραστάσεις, και σχήματα...
Όμως...
Κάνει ζέστη... Ξανά... Και έχω βαρεθεί να φοράω τις ίδιες φόρμες και τα ίδια κοτονένια πουλοβεράκια που νομίζω πως θα μου τα βγάλουν με εγχείρηση κάποια στιγμή...
Κάνει τόση ζέστη... Που τα βράδια ζεσταίνομαι με την μάλλινη κουβέρτα... Αλλά κρυώνω με την λεπτή... Δηλαδή κάνει όση ζέστη χρειάζεται για να μου σπάνε τα νεύρα...
Θα πάω για πρωινό στο ΙΚΕΑ... Χωρίς περιττές επεξηγήσεις... Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει κανείς....
Να σας πω ακριβώς πόσο.. Θα πάω στο ΙΚΕΑ μόνο για πρωινό... Χωρίς shopping.. Γιατί το υπόλοιπο της κάρτας μου είναι τόσο που μόλις την περάσουν από το μηχάνημα θα βγει ένα χέρι να με μουτζώσει.. Άρα δεν θα κάνω big spending... Ούτε καν small... Θα κάνω window shopping σε ένα μαγαζί που δεν έχει καν βιτρίνες...
Ζυγίστηκα και δεν έχω χάσει δέκα κιλά.. Δεν έχω χάσει ούτε καν δύο....Και είναι κρίμα γιατί την διατροφή με το ψωμί και τις πατάτες την κάνω ακριβώς...
Αυτό το fondant έχει λέει η Βίβιαν σαν κύριο συστατικό την γλυκερίνη... Τούρτα - σαπούνι δηλαδή? Θα την τρώμε και θα βγάζουμε αφρούς? Επίσης δεν ξέρω που πουλάνε γλυκερίνη για φάγωμα... Αφήστε που δεν έχω καταλάβει και τι πρέπει να κάνω αφού την βρω...
Ο Χριστόφορος δεν έχει ξεκινήσει ακόμα... Αντιθέτως, έχει ξεκινήσει το Μυστικό... Και η Πολυκατοικία.. Και ο Λάκης ο γλυκούλης... Και ο κανονικός Λάκης, ο κακούλης, προχτές δεν ήταν καθόλου στα πάνω του... Αν υποψιαστώ πως θα αρχίσω να βαριέμαι και το Τσαντίρι, θα πεθάνω.....:-)
Είναι Οκτώβριος ακόμα.. Και η μόνη γιορτή προ των πυλών είναι η Εθνική Επέτειος... Που μου είναι αδιάφορη... Δεν μου αρέσουν οι παρελάσεις... Ούτε τα σημαιάκια... Ούτε οι μπάντες... Ούτε ο μπακαλιάρος σκορδαλιά που μπορεί να είναι άλλης επετείου αλλά you got the point...
Δεν θα πάμε πουθενά... Ούτε σε βουνό, ούτε καν σε νησάκι.. Πολλές δουλειές, λίγες μέρες... Αφήστε που δεν το έχει στρώσει και για σκι...
Η κρίση καλά κρατεί... Και το σύννεφο μιζέριας εξαπλώνεται όσο πάει και πιο πολύ... Τα δεν επιτόκια παραμένουν αντιστρόφως ανάλογα του δείκτη... Κακή συνεννόηση λέτε?
Λόγω κρίσης δεν έχουμε και νέα openings.. Τουλάχιστον όχι αρκετά... Βγαίνουμε στα ίδια και τα ίδια, οι μουσικές δεν είναι αρκετά ανεβαστικές, οι παρέες δεν έχουν κέφι για χορούς και για πάρτι, τα σχήματα δεν θα έχουν κόσμο φοβάμαι και οι παραστάσεις... Οκ, δεν είναι το φόρτε μου... Γενικά μιλώντας, ο Indiana Jones μέσα μου έχει πέσει σε νάρκη...
Συμπέρασμα:
Χρειάζομαι επειγόντως μια γερή δόση ξεκουνήματος και μια ακόμα πιο γερή δόση περιπέτειας.. Και χαβαλέ... Και γιορτών... Και λίγο Χριστόφορο παρακαλώ... Α, και μια βοήθεια για το fondant, μπας και φάμε τουλάχιστον κανένα happy cake.... Καλημέρα!!!!!
