Από την Χαλκιδική με αγάπη... Part 1

Ξύπνησα νωρίς γιατί δεν με βόλευε το κρεβάτι. Ούτε τα μαξιλάρια. Έχω ένα κόλλημα με τα μαξιλάρια, τα θέλω μαλακά αλλά όχι τόσο ώστε να βουλιάζουν τελείως, και με βλέπω τελικά να ταξιδεύω έχοντας τα δικά μου στην βαλίτσα σαν την φίλη μου την Στέλλα μια και όλο και πιο σπάνια πια βολευομαι με αυτά των ξενοδοχείων... Αυτά εδώ ας πούμε, είναι μαλακά- σκληρά και στέκονται περίεργα με αποτέλεσμα να πιάνεται ο σβέρκος σου την ώρα που κοιμάσαι πράγμα που δεν είναι ότι καλύτερο πιστέψτε με. Έτσι, 9 η ώρα το πρωί ήμουν ξύπνια στην βεράντα και χάζευα... Η Χαλκιδική, την οποία δεν είχα επισκεφτεί ποτέ ξανά δεν με εντυπωσίασε προς το παρόν. Στην διαδρομή παρατηρούσα άφωνη τα σπίτια. Ο καθένας εδώ προφανώς χτίζει ότι έχει φανταστεί με αποτέλεσμα να βλέπεις στην σειρά συγκροτήματα που θυμίζουν Πήλιο με πέτρα και ξύλο, σούπερ μοντέρνες κατασκευές με διαστημικές γραμμές, αυτά τα σιχαμένα με τα κολονάκια στις βεράντες και αιγαιοπελαγίτικα γαλάζια και λευκά, όλα μαζί, το ένα δίπλα στο άλλο σε μια σεανς απολύτως παράλογη αισθητικά. Βέβαια το πράσινο είναι απίστευτο και το Σάνι ως συγκρότημα σούπερ. Χτες βολτάραμε στην μαρίνα, χαζέψαμε τα σκάφη και φάγαμε γιαπωνέζικο στο See you up και περάσαμε μια χαρά. Και σήμερα, αργότερα θα πάω για μπάνιο σε μια παραλία εδώ δίπλα που την λένε Μπούσουλα. Όπου τα νερά λέει είναι πολύ ρηχά, όπως άλλωστε και σε όλη την περιοχή... Άλλο μειονέκτημα αυτό γιατί άμα είναι να περπατάς δυο ώρες για να πιάσεις λίγο βάθος πλατσουράς στα ρηχά σαν πάπια, ή σαν φάλαινα ανάλογα με το μέγεθος και ξεμπερδεύεις...
Τουλάχιστον είναι εδώ η φίλη μου η Στέλλα που την είχα επιθυμίσει πολύ και θα περάσουμε σούπερ με άφθονο κουτσομπολιό και sun bathing, έστω και χωρίς μακροβούτια.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν και σας αφήνω με δυο φωτογραφίες από - που αλλού- την βεράντα μας, εχτές το βράδυ και σήμερα το πρωί... Υπόσχομαι να προσπαθήσω να θυμηθώ να πάρω την μηχανή μαζί μου σήμερα και να τρραβήξω και άλλα μέρη... Φιλιά σε όλους!!!!!!