Έτσι την υπολογίζω από σήμερα, καινούρια σαιζόν που ξεκινάει με το άνοιγμα των σχολείων – που ναι μεν ξεκίνησαν την Πέμπτη αλλά ακόμα δεν έχουν μπει σε ρέγουλα, τουλάχιστον τα δημόσια- και τελειώνει επισήμως με τις ετοιμασίες για τα Χριστούγεννα και τον απολογισμό της Πρωτοχρονιάς.
Και όπως κάθε νέα εποχή που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και αυτή οφείλει να έχει τους στόχους και τους προγραμματισμούς της. Που δεν είναι απαραίτητο να τους πιάσουμε όλους (τους στόχους εννοώ) αλλά όσοι περισσότεροι μας κάτσουν, τόσο το καλύτερο.. Πάμε λοιπόν....
1ον Δίαιτα.. I will say it loud I became a pig and I ‘m not proud… At all όμως... Τρώγε τρώγε ένα καλοκαίρι ολόκληρο (και έναν χειμώνα πριν από αυτό) ήρθα και άπλωσα η γυναίκα.. Ένα στρέμμα άνθρωπος λίγο πριν την κρίσιμη καμπή των 45 δεν είναι και το καλύτερο και έτσι λέω (σήμερα γιατί αύριο μπορεί να λέω άλλα, ποιος ξέρει) να μπω λίγο σε τάξη σε θέματα διατροφής. Οκ, δεν θα πεινάσω ξαφνικά γιατί δεν είναι και του τύπου μου (ο λαίμαργος, ο λιχούδης αυτός είναι ο τύπος μου για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα) αλλά θα κόψω όσο γίνεται τις ασωτίες εντός. Γιατί εγώ τις πολλές γουρουνιές τις κάνω μέσα στο σπίτι.. Που να τα μπισκοτάκια, να τα σουβλάκια (always με πίτα) να τα βουτυράκια πάνω στο ψωμί, να οι σαλτσούλες, να τα Ben & Jerry…. Το πιάσατε το νόημα.. Οπότε εγκράτεια εντός είναι το στεπ νάμπερ ουάν. (Να χαρεί και η φιλενάδα μου η Talisker..)
2ον Γυμναστική. Γελάτε το ξέρω, και εγώ γελάω από μέσα μου μια που την τελευταία φορά που πήγα γυμναστήριο λειτούργησε άψογα μέσα μου το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και κάπου παραπάτησα, κάπου στραμπούλιξα το πόδι μου και σώθηκα τελικά από βέβαιο θάνατο πάνω στο κωπηλατικό ή σε κάποιο άλλο από αυτά τα μηχανήματα του διαβόλου. Αυτή την φορά όμως δεν σκοπεύω ούτε κουπί να τραβήξω, ούτε να κάνω την διαδρομή Αθήνα – Κόρινθο καθημερινά πάνω σε ποδήλατο και μάλιστα από αυτά που δεν κουνιούνται... Αυτή την φορά λέω να υποδυθώ τον Johnny Walker… Θα φοράω την φορμίτσα μου, θα βάζω και τα ακουστικά μου σε αγαπημένες μουσικές και θα περπατάω χαλαρά στον διάδρομο για μισή ώρα με 40 λεπτά. Πέντε φορές την εβδομάδα... Nothing more, nothing less γιατί η ισορροπία είναι το παν...
3ον Γράψιμο.. Οκ, τώρα να ξεκαρδιστούμε όλοι μαζί, αλλά όταν μας περάσει το κέφι, εγώ να αρχίσω να γράφω καμιά αράδα μπας και τελειώσω αυτό το ρημάδι το βιβλίο που αν σκεφτείτε πόσο καιρό το παιδεύω μπορείτε εύκολα αν καταλήξετε στο (λανθασμένο) συμπέρασμα πως συγγράφω τον Μπεν Χουρ... (σε βιβλίο ντε, όχι σε ταινία).. Θα βάλω τα δυνατά μου λοιπόν , θα ακολουθήσω την συμβουλή της Ντέλας που ξέρει από προγραμματισμούς και θα τα καταφέρω... Βλέπω και την φιλενάδα μου την Ελένη που τα ξεπετάει τα βιβλία (τα σοβαρά, τα νομικά, όχι τα χαζομυθιστορήματα) και σκέφτομαι πως δεν μπορεί... Όσο ξανθιά και να είμαι, κάποιος τρόπος θα υπάρχει να βάλω τον ποπό μου κάτω και να στρωθώ...
4ον Cakes… Στόχος που προφανώς εκ πρώτης όψεως βρίσκεται σε conflict με τον στόχο νάμπερ ουάν αλλά το μυστικό βρίσκεται στα γούστα.. Που πάει να πει πως εγώ θέλω να μάθω να φτιάχνω τα cakes (της Collete που έχω παραγγείλει το βιβλίο) αλλά δεν θέλω να τα τρώω κι όλας καθότι δεν μου αρέσουν τα γλυκά... How cool is that που θα έλεγε και ο λατρεμένος Πρόβατος? Θα φτιάχνω τις θεϊκές τουρτίτσες μου και θα τις τρώνε οι άλλοι... Αλλά ότι θα τις φτιάχνω θα τις φτιάχνω ο κόσμος να χαλάσει... Ανυπομονώ να έρθει το βιβλίο και να πέσω με τα μούτρα στην δημιουργία..
5ον Δουλειά. Στα σοβαρά τώρα, πρέπει να δουλέψω όσο περισσότερο μπορώ, να βγω πιο έξω και να αναλάβω να κάνω κι άλλα πράγματα, να ξεκινήσω κι άλλες συνεργασίες και να χτυπήσω κι άλλες πόρτες. (Πράγμα που σιχαίνομαι αλλά όπως λέει και ο Χοϊμές πρέπει να κάνω για να το πολεμήσω). Με τα έξοδα που όλο και μεγαλώνουν και την οικονομική κρίση που έρχεται όλο και πιο κοντά, χρειάζομαι οπωσδήποτε έξτρα χρήματα. Άρα, πρέπει να βρω τρόπο να τα κερδίσω...
6ον Σχέσεις. Αυτός ο στόχος είναι και ο πιο σημαντικός. Ο must catch… Θέλω λοιπόν να αφιερώνω όσο περισσότερο χρόνο και ενέργεια γίνεται στους ανθρώπους που αγαπάω.. Στον Άρι και τον Μάνο πρώτα απ’ όλα αλλά και στους φίλους της καρδιάς μου που είναι επίσης πολύ σημαντικοί για την σταθερότητα και την ισορροπία της ψυχής μου... Θέλω να είμαι εκεί, δίπλα τους, να μάθω να τους ακούω ακόμα πιο αντικειμενικά, να τους συμπαραστέκομαι όταν το χρειάζονται, να τους συμβουλεύω όταν μου το ζητάνε (μόνο τότε όμως) και να τους κάνω να γελάνε όσο πολύ και όσο πιο συχνά γίνεται... Και κυρίως να τους αγαπάω και να τους το δείχνω για να το ξέρουν. (Και να μάθω να συγχωρώ όπως έγραψε πολύ σοφά η Τίνα, σημείο στο οποίο υστερώ αρκετά αλλά θα το δουλέψω...)
Αυτά είναι λοιπόν τα σχέδια μου για το φθινόπωρο που έρχεται... Δεν ξέρω πόσα θα πετύχω, όμως το να τα έχω και να τα προσπαθώ κάνει ήδη την ζωή μου πιο ενδιαφέρουσα και τις μέρες μου πιο εποικοδομητικές. Επίσης προφανώς (έτσι για να μην χάνουμε και το touch μας) έχω και μικρότερους στόχους (να βρω καινούρια κερού – πως αλλιώς λένε την κοπέλα που κάνει κερί και δη μπικίνι με σπάτουλα?-, να πάω όσο περισσότερες εκδρομές γίνεται, να ανοίξει σύντομα το Matsuhisa στον Αστέρα και να κερδίσω το λαχείο) αλλά δεν το κάνω θέμα... Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά και όλα τα άλλα βρίσκονται... Καλή εβδομάδα σε όλους με τόνους θετικής ενέργειας και ζωντάνιας!!!!
Υ.Γ. Παρόλα αυτά, αν έχετε καμιά καλή κερού στείλτε κανένα τηλέφωνο... Θα σας είμαι υπόχρεη....:-)
Υ.Γ.2 Ούπς!!! Κάτι έγινε με την γραμματοσειρά και μεγάλωσαν τα γράμματα αλλά δεν πειράζει... Τα αφήνω έτσι γιατί μια χαρά τα βλέπω, και μάλιστα χωρίς γυαλιά....(Αλλά μετά μίκρυναν πάλι..)
