Σήμερα η μέρα ανήκει στα σοβαρά... Έχει περάσει κάτι περισσότερο από ένας μήνας από την ημέρα που όλοι εμείς που αγαπάμε την Μύκονο, συγκλονιστήκαμε από το νέο της δολοφονίας του Doujon Zammit. Την ιστορία νομίζω πως πια την γνωρίζετε όλοι.. Ένα 20χρονο παιδί ήρθε στο νησί για να περάσει το ωραιότερο καλοκαίρι της ζωής του και ένα βράδυ, επιστρέφοντας από το club Tropicana στο Paradise δέχτηκε την επίθεση τεσσάρων μπράβων του μαγαζιού... Η συνέχεια επίσης γνωστή. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα κλινικά νεκρός και μερικές μέρες αργότερα ο πατέρας του αποφάσιζε να δωρίσει τα όργανα του δίνοντας με τον θάνατο του παιδιού του ζωή σε τέσσερις συνανθρώπους μας.... Και ταυτόχρονα δίνοντας μαθήματα ήθους και πολιτισμού σε όλους μας... Δεν θα μπω στην διαδικασία να σας πω τι θα έκανα εγώ στην θέση του. Το μυαλό μου αρνείται να μπει σ' αυτή την λογική... Αρνείται να κάνει καν αυτή την σκέψη... Δεν μπορώ να φανταστώ τι ζουν αυτοί οι γονείς, μόνο όσοι έχουν χάσει παιδιά θα μπορούσαν ίσως... Όπως δεν μπορώ να μπω και στην λογική να ασχοληθώ έστω και ελάχιστα με τις υπερασπιστικές παπαριές αυτών των τεσσάρων ανθρωποειδών που μιλούν για κλοπές πορτοφολιών και για φασαρίες και για προκλήσεις αντί να το βουλώσουν για πάντα, να σκύψουν το απολύτως κενό μυαλού κεφάλι τους και να προσπαθήσουν να αναλογιστούν πόσο κακό έκαναν.. Όχι μόνο στον Doujon και την οικογένεια του αλλά και στην πατρίδα μας, στον τουρισμό μας και στην εικόνα μας διεθνώς...
Πριν από μερικές ημέρες οι γονείς και τα αδέρφια του Doujon ήρθαν στην Ελλάδα σε ένα ταξίδι αγάπης και ελπίδας για να γνωρίσουν τους ανθρώπους που ζουν σήμερα με τα όργανα του παιδιού τους και για να περπατήσουν στα μέρη που έκανε τα τελευταία του βήματα... Στην Αθήνα και στην Μύκονο, χωρίς να ζητήσουν τίποτα από κανέναν, χωρίς να κάνουν την παρουσία τους αισθητή, γεμάτοι από αυτό τον βουβό πόνο που θα τους συντροφεύει μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους και με αυτή την αξιοπρέπεια που αποδεικνύει καθημερινά το ήθος τους αλλά και το ήθος του παιδιού τους, έδωσαν μια συνέντευξη σε ξένο κανάλι που πρέπει να την δούμε όλοι. Την ανέβασε ο Δημήτρης Ρ. στο site του και σας παρακαλώ να αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας και να δείτε τα δύο βίντεο... Αξίζει τον κόπο... Υπάρχουν στιγμές στην ζωή, ακόμη και στην ζωή άλλων ανθρώπων, που μας δίνουν μαθήματα από αυτά που κρατάνε για πάντα... Μια τέτοια στιγμή ήταν ο θάνατος του Doujon για μας.. Για το νησί, για την νύχτα του, για τις υποχωρήσεις που πρέπει να πάψουν, για τις φωνές που πρέπει να ακουστούν, για τις αλλαγές που οφείλουν να γίνουν... Και πέρα, και πάνω απ΄ όλα, για την ανθρωπιά που πρέπει να διέπει την ζωή μας στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα...
Αυτή η μέρα λοιπόν, η σημερινή, ας ανήκει στον Doujon και στους γονείς του.. Σήμερα που τα παιδιά μας περνάνε πάλι τις πόρτες των σχολείων, σήμερα, όλοι εμείς που τα έχουμε δίπλα μας, ας ακούσουμε τους γονείς του Doujon με προσοχή και ας ευχηθούμε τέτοιες στιγμές να μην ξανάρθουν ποτέ, για κανέναν... Καλημέρα....
Πριν από μερικές ημέρες οι γονείς και τα αδέρφια του Doujon ήρθαν στην Ελλάδα σε ένα ταξίδι αγάπης και ελπίδας για να γνωρίσουν τους ανθρώπους που ζουν σήμερα με τα όργανα του παιδιού τους και για να περπατήσουν στα μέρη που έκανε τα τελευταία του βήματα... Στην Αθήνα και στην Μύκονο, χωρίς να ζητήσουν τίποτα από κανέναν, χωρίς να κάνουν την παρουσία τους αισθητή, γεμάτοι από αυτό τον βουβό πόνο που θα τους συντροφεύει μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους και με αυτή την αξιοπρέπεια που αποδεικνύει καθημερινά το ήθος τους αλλά και το ήθος του παιδιού τους, έδωσαν μια συνέντευξη σε ξένο κανάλι που πρέπει να την δούμε όλοι. Την ανέβασε ο Δημήτρης Ρ. στο site του και σας παρακαλώ να αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας και να δείτε τα δύο βίντεο... Αξίζει τον κόπο... Υπάρχουν στιγμές στην ζωή, ακόμη και στην ζωή άλλων ανθρώπων, που μας δίνουν μαθήματα από αυτά που κρατάνε για πάντα... Μια τέτοια στιγμή ήταν ο θάνατος του Doujon για μας.. Για το νησί, για την νύχτα του, για τις υποχωρήσεις που πρέπει να πάψουν, για τις φωνές που πρέπει να ακουστούν, για τις αλλαγές που οφείλουν να γίνουν... Και πέρα, και πάνω απ΄ όλα, για την ανθρωπιά που πρέπει να διέπει την ζωή μας στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα...
Αυτή η μέρα λοιπόν, η σημερινή, ας ανήκει στον Doujon και στους γονείς του.. Σήμερα που τα παιδιά μας περνάνε πάλι τις πόρτες των σχολείων, σήμερα, όλοι εμείς που τα έχουμε δίπλα μας, ας ακούσουμε τους γονείς του Doujon με προσοχή και ας ευχηθούμε τέτοιες στιγμές να μην ξανάρθουν ποτέ, για κανέναν... Καλημέρα....
