Μόλις κατάφερα να σηκωθώ και να φτιάξω έναν καφέ, αυτόν με την βανίλια.. Η αγαπημένη μου κούπα όμως αγνοείται κάπου μέσα στον γενικό χαμό της κουζίνας και έτσι πήρα την πρώτη που βρήκα εύκαιρη, μια χαζή πορτοκαλί που συνήθως φιλοξενεί τα καλαμάκια,μέσα στο ντουλάπι με τους καφέδες.... Εχτές περάσαμε υπέροχα!!!!! Ακριβώς όπως το ευχόμουν, η βραδιά κατέληξε σε μια από τις καλύτερες που έχουμε οργανώσει ποτέ στο σπίτι... Φανταστείτε πως ήρθαν όλοι γύρω στις 9.30 και κατέληξαν να φύγουν καλές 2 και... Δηλάδη, σούπερ...
Τώρα βέβαια με περιμένει μια στρατιά ποτήρια για πλύσιμο (στο χέρι φυσικά μια που τα αγαπημένα Riedel του Μάνου δεν μπαίνουν στο πλυντήριο) και άλλη μια στρατιά πιάτα και μαχαιροπίρουνα και διάφορα συμπράγκαλα για ταχτοποίηση μια που το πλυντήριο πιάτων εχτές δούλεψε υπερωρίες... Και μια κατσαρόλα με κολλημένες σάλτσες, γιατί είχαμε και τις αποτυχίες μας χτες.. Τα σουτζουκάκια τα οποία -παρόλο που όπως είπε η Ελένη δεν ήταν παραδοσιακά σμυρνέικα- βγήκαν πολύ νόστιμα, άρπαξαν λίγο όταν τα ζέστανα, αλλά ευτυχώς η Μάρθα που είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να τα μεταφέρει από την κατσαρόλα στην πιατέλα του σερβιρίσματος έκανε τα μαγικά της και όλο το κολλημένο κομμάτι παρέμεινε στην κατσαρόλα με αποτέλεσμα να φαγωθούν σχεδόν όλα κι να κινδυνέψει ο Άρις να μείνει σήμερα χωρίς μεσημεριανό. Το σουφλέ σπανάκι και η μους έγιναν σούπερ, ο πουρές όμως ήταν disaster... Χάλια, χάλια, νερουλός και άνοστος μια που κάτι υπολόγισα λάθος στις αναλογίες όταν τις πολλαπλασίασα επί τρία για να φάμε τόσοι άνθρωποι και την πάτησα... Δεν πειράζει βέβαια γιατί όλοι έκαναν μια φιλότιμη προσπάθεια να φάνε λίγο για να μην με προσβάλουν, αλλά ο περισσότερος κατέλληξε στα σκουπίδια... Εδώ να σας πω ότι η σάλτσα για τα σουτζουκάκια η οποία ήταν άπαιχτη είχε το μυστικό της το οποίο θα σας το πω να το ξέρετε.. Εκτός από φρέσκια ντομάτα χρησιμοποίησα και κονσέρβα ντοματάκια SANTOS. Είναι τα ντοματάκια του συνεταιρισμού Σαντορίνης τα οποία πραγματικά δεν έχουν καμιά σχέση με τα υπόλοιπα που κυκλοφορούν στην αγορά. Αν τα βρείτε κάπου (εγώ τα βρίσκω μόνο στον Θανόπουλο) δοκιμάστε τα και θα με θυμηθείτε... Μιλάμε για άλλη γεύση στο φαγητό....
Τέλος, πήρα και υπέροχα δώρα εχτές, μια τσάντα από σκούρο jean και λουστρίνι της DKNY από την Μάρθα, ένα πορτοφόλι Celine για κάρτες και χαρτονομίσματα από την Λιάνα και μια μοβ μπλούζα με μια κεντημένη εσάρπα στα πιο απίστευτα χρώματα που μπορείτε να φανταστείτε από την Ελένη.. Α, και ένα κολιέ με χάντρες ζωγραφιστές στο χέρι σαν ζαχαρωτά, επίσης από την Ελένη που το κοτσάρισα εχτές και μου τόνισε πολύ όμορφα το απλό μπεζ μπλουζάκι που είχα διαλέξει να φορέσω... Οπότε η φωτογραφία σήμερα ανήκει στα καινούρια μου αποκτήματα... Και το υπόλοιπον της ημέρας στην αγαπημένη Μαίρη Παναγιωταρά μια που, αφού τελειώσω με τα ποτήρια λέω να κατεβάσω επιτέλους τα χειμωνιάτικα και να φτιάξω ντουλάπες.... Καλημέρες λοιπόν και φιλιά πολλά σε όλους....
Υ.Γ. Χτες είχαμε και μια απλώλεια στην παρέα, την Μαρία... Που τελευταία στιγμή κατάφερε να αρρωστήσει και χάσει όλον τον χαβαλέ... Και που μας έλειψε, εννοείται αυτό, τόσο που (για να δείτε και τι καλός άνθρωπος που είμαι και πόσο πολύ την αγαπάω) δεν της κράτησα όπως θα έπρεπε κανονικά ένα τεράστιο τάπερ με πουρέ να της το πάω σήμερα πεσκέσι και να περιμένω να την δω να το τρώει κιόλας!!!!
Τώρα βέβαια με περιμένει μια στρατιά ποτήρια για πλύσιμο (στο χέρι φυσικά μια που τα αγαπημένα Riedel του Μάνου δεν μπαίνουν στο πλυντήριο) και άλλη μια στρατιά πιάτα και μαχαιροπίρουνα και διάφορα συμπράγκαλα για ταχτοποίηση μια που το πλυντήριο πιάτων εχτές δούλεψε υπερωρίες... Και μια κατσαρόλα με κολλημένες σάλτσες, γιατί είχαμε και τις αποτυχίες μας χτες.. Τα σουτζουκάκια τα οποία -παρόλο που όπως είπε η Ελένη δεν ήταν παραδοσιακά σμυρνέικα- βγήκαν πολύ νόστιμα, άρπαξαν λίγο όταν τα ζέστανα, αλλά ευτυχώς η Μάρθα που είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να τα μεταφέρει από την κατσαρόλα στην πιατέλα του σερβιρίσματος έκανε τα μαγικά της και όλο το κολλημένο κομμάτι παρέμεινε στην κατσαρόλα με αποτέλεσμα να φαγωθούν σχεδόν όλα κι να κινδυνέψει ο Άρις να μείνει σήμερα χωρίς μεσημεριανό. Το σουφλέ σπανάκι και η μους έγιναν σούπερ, ο πουρές όμως ήταν disaster... Χάλια, χάλια, νερουλός και άνοστος μια που κάτι υπολόγισα λάθος στις αναλογίες όταν τις πολλαπλασίασα επί τρία για να φάμε τόσοι άνθρωποι και την πάτησα... Δεν πειράζει βέβαια γιατί όλοι έκαναν μια φιλότιμη προσπάθεια να φάνε λίγο για να μην με προσβάλουν, αλλά ο περισσότερος κατέλληξε στα σκουπίδια... Εδώ να σας πω ότι η σάλτσα για τα σουτζουκάκια η οποία ήταν άπαιχτη είχε το μυστικό της το οποίο θα σας το πω να το ξέρετε.. Εκτός από φρέσκια ντομάτα χρησιμοποίησα και κονσέρβα ντοματάκια SANTOS. Είναι τα ντοματάκια του συνεταιρισμού Σαντορίνης τα οποία πραγματικά δεν έχουν καμιά σχέση με τα υπόλοιπα που κυκλοφορούν στην αγορά. Αν τα βρείτε κάπου (εγώ τα βρίσκω μόνο στον Θανόπουλο) δοκιμάστε τα και θα με θυμηθείτε... Μιλάμε για άλλη γεύση στο φαγητό....
Τέλος, πήρα και υπέροχα δώρα εχτές, μια τσάντα από σκούρο jean και λουστρίνι της DKNY από την Μάρθα, ένα πορτοφόλι Celine για κάρτες και χαρτονομίσματα από την Λιάνα και μια μοβ μπλούζα με μια κεντημένη εσάρπα στα πιο απίστευτα χρώματα που μπορείτε να φανταστείτε από την Ελένη.. Α, και ένα κολιέ με χάντρες ζωγραφιστές στο χέρι σαν ζαχαρωτά, επίσης από την Ελένη που το κοτσάρισα εχτές και μου τόνισε πολύ όμορφα το απλό μπεζ μπλουζάκι που είχα διαλέξει να φορέσω... Οπότε η φωτογραφία σήμερα ανήκει στα καινούρια μου αποκτήματα... Και το υπόλοιπον της ημέρας στην αγαπημένη Μαίρη Παναγιωταρά μια που, αφού τελειώσω με τα ποτήρια λέω να κατεβάσω επιτέλους τα χειμωνιάτικα και να φτιάξω ντουλάπες.... Καλημέρες λοιπόν και φιλιά πολλά σε όλους....
Υ.Γ. Χτες είχαμε και μια απλώλεια στην παρέα, την Μαρία... Που τελευταία στιγμή κατάφερε να αρρωστήσει και χάσει όλον τον χαβαλέ... Και που μας έλειψε, εννοείται αυτό, τόσο που (για να δείτε και τι καλός άνθρωπος που είμαι και πόσο πολύ την αγαπάω) δεν της κράτησα όπως θα έπρεπε κανονικά ένα τεράστιο τάπερ με πουρέ να της το πάω σήμερα πεσκέσι και να περιμένω να την δω να το τρώει κιόλας!!!!
