Εδώ βλέπετε το burger του Μάνου...
Εγώ προτίμησα κάτι πιο ελαφρύ... Σαλάτα Ceasar's με κοτόπουλο και κεφτεδάκια με πατάτες...
Τα οποία έφαγα με μεγάλη όρεξη... (Ο φίλος μας ο Ευριπίδης με έπιασε both μπουκωμένη και αχτένιστη αλλά χαλάλι του... Μου άρεσε η φωτογραφία και είπα what the heck... Και την ανέβασα...)Είμαι πίσω στην Αθήνα... Βολεμένη στο γραφείο μου, με τον καφέ μου να αχνίζει- ο πρώτος καφές της ημέρας είναι πάντα ζεστός, χειμώνα καλοκαίρι- και με ένα μπισκοτάκι τσαντούλα να τον κάνει ακόμα πιο λαχταριστό... Τις εντυπώσεις μου από την Χαλκιδική σας τις έγραψα, να προσθέσω μόνο πως εντυπωσιάστηκα πραγματικά από τα εστιατόρια της... Φάγαμε εξαιρετικό σούσι στο See you up, νόστιμο όσο και στο Matsuhisa , αφήστε που έχουν ξεσηκώσει σχεδόν τέλεια και το αγαπημένο Black Cod (αν και το σχεδόν είναι η λέξη κλειδί), δοκίμασα και το περιβόητο Squirrel στο Danai, για το οποίο οφείλω να δηλώσω πως ήταν μια εμπειρία που αξίζει τον κόπο να ζήσει κανείς αν τον ενδιαφέρει πραγματικά η γαστρονομία και αν έχει μπόλικα λεφτά για πέταμα.. Οκ, όχι πέταμα με την κυριολεκτική έννοια του όρου αλλά το να πληρώσεις 240 ευρώ το άτομο για φαγητό -που και φαγητό δεν το λες ακριβώς μια που δοκιμάσαμε 14 πιάτα μεν δεν σκάσαμε κατά κανέναν τρόπο δε μια που επρόκειτο στην ουσία για 14 μπουκιές- ειδικά με την κρίση που ζούμε δεν είναι και το απλούστερο των πραγμάτων... Παρόλα αυτά, το παιχνίδι - φαγητό του Squirrel έχει ενδιαφέρον.. Εμένα τα περισσότερα πιάτα δεν μου άρεσαν - αλλά εγώ είμαι εγώ, η λάτρης των burgers και της τηγανητής πατάτας οπότε προφανώς η γνώμη μου δεν πιάνεται- υπήρξαν όμως ένα ή δύο που με ενθουσίασαν και με έκαναν να καταλάβω τι εννοούσαν όσοι τα βρίσκουν όλα - ή σχεδόν όλα - εξαιρετικά... Ο chef, που δεν θυμάμαι το όνομα του, χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους μοριακής γαστρονομίας και δημιουργεί πιάτα παιχνίδια από αυτά που πρέπει να φας μια μπουκιά και ταυτόχρονα να ρουφήξεις μια γουλιά ζωμό από μια pipette και να δαγκώσεις μια μπουκιά από κάτι ακόμα και πάει λέγοντας... Τα ίδια κάνει και ο Μποτρίνι στο Etrusco άλλωστε... Νομίζω τουλάχιστον...
Τέλος πάντων, να μην το κουράζω το θέμα, you got the point φαντάζομαι... Φάγαμε και στον Χρύσανθο, στην Ντομάτα και παρόλο που το περίμενα με ανυπομονησία τρελή γιατί είμαι huge fun του Χρύσανθου υπήρξαν ένα ή δύο πιάτα τα οποία δεν μου άρεσαν καθόλου.. ¨Όμως υπήρξε και ένα σαγανάκι κεφαλοτύρι που ήταν το τέλειο σαγανάκι - πως μπορείτε να φανταστείτε το τέλειο σαγανάκι? Τραγανό απ' έξω αλλά όχι λαδερό, αντίθετα απόλυτα στεγνό και μέσα το τυρί να είναι σούπερ λιωμένο? Ε, έτσι και λίγο καλύτερο ήταν αυτό που φάγαμε και συνοδευόταν από μια νόστιμη, δροσερή σαλατούλα πολύ γιάμι... Και στο καπάκι μας έφεραν και κάτι γαρίδες τηγανητές με πελτέ από ντομάτα, κάσιους και τσίλι που ήταν ότι νοστιμότερο έχω φάει τελευταία και έχω φάει πολλά, believe me... Κάτι τέτοια κάνει το αγόρι και πιστεύω ολόψυχα και φανατικά πως είναι ο καλύτερος Έλληνας chef by far...
Όμως, αυτό που με εντυπωσίασε τελείως, αλλά τελείως όμως λέμε την ξανθιά, ήταν το καλάθι του See you... Τι είναι αυτό θα με ρωτήσετε τώρα και εγώ όχι μόνο θα σας απαντήσω αλλά θα σας δείξω και φωτογραφία για να δείτε πόσο φρόντισα σε αυτή την εκδρομή για την ενημέρωση σας... Στο See you λοιπόν, στην παραλία, όταν παραγγείλεις να φας κάτι στην ξαπλώστρα σου δεν στο φέρνουν στον δίσκο να σκονίζεται ή ακόμα χειρότερα χύμα στο πιάτο αλλά στο βάζουν σε καλάθι.. Και μάλιστα σε καλάθι ειδικά φτιαγμένο για το συγκεκριμένο μαγαζί... Παραγγέλνεις εσύ λοιπόν τους κεφτέδες σου και την σαλάτα σου, ή το burger σου και μετά από λίγο έρχεται η καλαθούνα με όλα τα χρειαζούμενα. Τα πιάτα σου τοποθετημένα προσεκτικά, τα μαχαιροπίρουνα σου, το αλατοπίπερο σου, την κέτσαπ σου και το νερό ή το αναψυκτικό σου στις ειδικές θήκες για να μην χύνονται.. Τρομερό? Εγώ το βρήκα συγκλονιστικό και μάλιστα θα το πω και στον Ζαννή να ζηλέψει μήπως βρεθούμε και εμείς στην Ψαρού του χρόνου με καλάθια, αφήστε που αν συμβεί αυτό τα δικά μας θα είναι τουλάχιστον Louis Vuitton, γιατί ο Ζαννής μας όταν κάνει κάτι το φτάνει στο τέρμα....
Voila λοιπόν το καλάθι στις φωτογραφίες που ακολουθούν - εμείς το πήραμε στο εστιατόριο γιατί είχαμε νταλακιάσει από την ζέστη και δεν μου άρεσε και η παραλία και τρελά για να είναι ειλικρινής, αλλά το ίδιο είναι... Κατά τα άλλα φιλάκια πολλά, να περάσετε μια υπέροχη μέρα και τα λέμε αύριο γιατί τώρα τρέχω να φύγω μια που η μέρα είναι very busy... Έχω σούπερ μάρκετ, καθαριστήριο, video club, έχω να πάω στον Γερμανό να μου περάσουν τα τηλέφωνα από το ένα κινητό στο άλλο, έχω τράπεζες, και θέλω να πιω και ένα καφέ με την φίλη μου την Ρούλα που απεργεί.... Οπότε... Εμπρός λοιπόν καλά μου πατίνια, όπως θα έλεγε και ο συνάδελφος - στο Sleuth- αστυνόμος Σαϊνης!!!!!
Υ.Γ. Είχα και μια φωτογραφία με το καλάθι κλειστό αλλά μάλλον την έφαγε ο δαίμων της μηχανής.. Αν καταφέρω να την βρω θα την ανεβάσω κάποια άλλη στιγμή...
Τέλος πάντων, να μην το κουράζω το θέμα, you got the point φαντάζομαι... Φάγαμε και στον Χρύσανθο, στην Ντομάτα και παρόλο που το περίμενα με ανυπομονησία τρελή γιατί είμαι huge fun του Χρύσανθου υπήρξαν ένα ή δύο πιάτα τα οποία δεν μου άρεσαν καθόλου.. ¨Όμως υπήρξε και ένα σαγανάκι κεφαλοτύρι που ήταν το τέλειο σαγανάκι - πως μπορείτε να φανταστείτε το τέλειο σαγανάκι? Τραγανό απ' έξω αλλά όχι λαδερό, αντίθετα απόλυτα στεγνό και μέσα το τυρί να είναι σούπερ λιωμένο? Ε, έτσι και λίγο καλύτερο ήταν αυτό που φάγαμε και συνοδευόταν από μια νόστιμη, δροσερή σαλατούλα πολύ γιάμι... Και στο καπάκι μας έφεραν και κάτι γαρίδες τηγανητές με πελτέ από ντομάτα, κάσιους και τσίλι που ήταν ότι νοστιμότερο έχω φάει τελευταία και έχω φάει πολλά, believe me... Κάτι τέτοια κάνει το αγόρι και πιστεύω ολόψυχα και φανατικά πως είναι ο καλύτερος Έλληνας chef by far...
Όμως, αυτό που με εντυπωσίασε τελείως, αλλά τελείως όμως λέμε την ξανθιά, ήταν το καλάθι του See you... Τι είναι αυτό θα με ρωτήσετε τώρα και εγώ όχι μόνο θα σας απαντήσω αλλά θα σας δείξω και φωτογραφία για να δείτε πόσο φρόντισα σε αυτή την εκδρομή για την ενημέρωση σας... Στο See you λοιπόν, στην παραλία, όταν παραγγείλεις να φας κάτι στην ξαπλώστρα σου δεν στο φέρνουν στον δίσκο να σκονίζεται ή ακόμα χειρότερα χύμα στο πιάτο αλλά στο βάζουν σε καλάθι.. Και μάλιστα σε καλάθι ειδικά φτιαγμένο για το συγκεκριμένο μαγαζί... Παραγγέλνεις εσύ λοιπόν τους κεφτέδες σου και την σαλάτα σου, ή το burger σου και μετά από λίγο έρχεται η καλαθούνα με όλα τα χρειαζούμενα. Τα πιάτα σου τοποθετημένα προσεκτικά, τα μαχαιροπίρουνα σου, το αλατοπίπερο σου, την κέτσαπ σου και το νερό ή το αναψυκτικό σου στις ειδικές θήκες για να μην χύνονται.. Τρομερό? Εγώ το βρήκα συγκλονιστικό και μάλιστα θα το πω και στον Ζαννή να ζηλέψει μήπως βρεθούμε και εμείς στην Ψαρού του χρόνου με καλάθια, αφήστε που αν συμβεί αυτό τα δικά μας θα είναι τουλάχιστον Louis Vuitton, γιατί ο Ζαννής μας όταν κάνει κάτι το φτάνει στο τέρμα....
Voila λοιπόν το καλάθι στις φωτογραφίες που ακολουθούν - εμείς το πήραμε στο εστιατόριο γιατί είχαμε νταλακιάσει από την ζέστη και δεν μου άρεσε και η παραλία και τρελά για να είναι ειλικρινής, αλλά το ίδιο είναι... Κατά τα άλλα φιλάκια πολλά, να περάσετε μια υπέροχη μέρα και τα λέμε αύριο γιατί τώρα τρέχω να φύγω μια που η μέρα είναι very busy... Έχω σούπερ μάρκετ, καθαριστήριο, video club, έχω να πάω στον Γερμανό να μου περάσουν τα τηλέφωνα από το ένα κινητό στο άλλο, έχω τράπεζες, και θέλω να πιω και ένα καφέ με την φίλη μου την Ρούλα που απεργεί.... Οπότε... Εμπρός λοιπόν καλά μου πατίνια, όπως θα έλεγε και ο συνάδελφος - στο Sleuth- αστυνόμος Σαϊνης!!!!!
Υ.Γ. Είχα και μια φωτογραφία με το καλάθι κλειστό αλλά μάλλον την έφαγε ο δαίμων της μηχανής.. Αν καταφέρω να την βρω θα την ανεβάσω κάποια άλλη στιγμή...
