Αν έπρεπε να δώσω έναν τίτλο στην εβδομάδα που διανύουμε, θα την ονόμαζα εβδομάδα Θανάση Βέγγου... Μιλάμε τρέχω όλη μέρα και πάνω που λέω πως ξεμπέρδεψα, τσουπ! κάτι καινούριο βγαίνει και άντε πάλι από την αρχή... Σήμερα ας πούμε, πάλι ξύπνησα πρωί... Γιατί περιμένω τον κύριο που θα μας φτιάξει τα πατζούρια που έχουν χαλάσει στα υπνοδωμάτια και ο οποίος με ενημέρωσε από χτες πως 8.30 το πρωί θα είναι εδώ... Οπότε τώρα που σας γράφω έχω ήδη στρώσει κρεβάτια, απλώσει, αδειάσει το πλυντήριο πιάτων και περιμένω... Ταυτόχρονα, έχω άφθονο γράψιμο, είπα ότι θέλω να δουλέψω παραπάνω και βρέχει κομμάτια, καταιγίδα κανονική μιλάμε, η συνέντευξη που έπρεπε να έχει απομαγνητοφωνηθεί πριν από τέσσερις μέρες παραμένει μισοτελειωμένη, πρέπει οπωσδήποτε να πάω σούπερ μάρκετ γιατί αύριο έχω ένα τραπέζι, το απόγευμα στις 7 θα είμαι στην συγκέντρωση εθελοντών των Δρόμων Ζωής, αύριο έχει μαγείρεμα από νωρίς και πάει λέγοντας....
Τα γράφω και λαχανιάζω, όχι να τα κάνω κι όλας... Βέβαια, το καλό μέσα σε όλα αυτά- γιατί πάντα υπάρχει καλό στα δύσκολα και ελπίζω να το έχουμε εμπεδώσει όλοι πια- είναι πως έτσι που είμαι διαρκώς στην τρεχάλα δεν μου περισσεύει χρόνος να πεινάσω... Δεν μένω και νηστική βέβαια, μην σας λέω και ψέματα, αλλά τρώω μια φορά την ημέρα, το βράδυ... Που δεν είναι και το καλύτερο, το ξέρω, αλλά είναι πολύ καλύτερο από το να μασουλάω λιχουδιές όλη την ημέρα...Οπότε, μια χαρά πάμε από στόχους so far...
Μέσα σε όλα αυτά, την Παρασκευή σκοπεύω να κατεβάσω μερικά πιο ζεστά ρούχα από το πατάρι.. (Το άλλο, που δεν πλημμύρισε). Έτσι που τον βλέπω τον καιρό, όσο και να ζεστάνει πάλι δεν νομίζω να ξαναχρειαστούν τα αέρινα και τα μαγιό για φέτος... Ούτε καν οι σαγιονάρες.. Αντιθέτως, εμένα προσωπικά, κανένα πουλοβεράκι λεπτό και κανένα κλειστό παπούτσι θα μου φαινόταν πολύ χρήσιμο γιατί κρυώνω διαρκώς και μια ζακετούλα που είχε ξεμείνει σε ένα συρτάρι κοντεύω να την λιώσω από το φόρεμα...
Α... Χτυπάει το κουδούνι που πάει να πει πως ο κύριος πατζουράς είναι προ των πυλών μας... Σας αφήνω λοιπόν να πάω να τον υποδεχτώ... Φιλιά σε όλους και καλημέρες....
Τα γράφω και λαχανιάζω, όχι να τα κάνω κι όλας... Βέβαια, το καλό μέσα σε όλα αυτά- γιατί πάντα υπάρχει καλό στα δύσκολα και ελπίζω να το έχουμε εμπεδώσει όλοι πια- είναι πως έτσι που είμαι διαρκώς στην τρεχάλα δεν μου περισσεύει χρόνος να πεινάσω... Δεν μένω και νηστική βέβαια, μην σας λέω και ψέματα, αλλά τρώω μια φορά την ημέρα, το βράδυ... Που δεν είναι και το καλύτερο, το ξέρω, αλλά είναι πολύ καλύτερο από το να μασουλάω λιχουδιές όλη την ημέρα...Οπότε, μια χαρά πάμε από στόχους so far...
Μέσα σε όλα αυτά, την Παρασκευή σκοπεύω να κατεβάσω μερικά πιο ζεστά ρούχα από το πατάρι.. (Το άλλο, που δεν πλημμύρισε). Έτσι που τον βλέπω τον καιρό, όσο και να ζεστάνει πάλι δεν νομίζω να ξαναχρειαστούν τα αέρινα και τα μαγιό για φέτος... Ούτε καν οι σαγιονάρες.. Αντιθέτως, εμένα προσωπικά, κανένα πουλοβεράκι λεπτό και κανένα κλειστό παπούτσι θα μου φαινόταν πολύ χρήσιμο γιατί κρυώνω διαρκώς και μια ζακετούλα που είχε ξεμείνει σε ένα συρτάρι κοντεύω να την λιώσω από το φόρεμα...
Α... Χτυπάει το κουδούνι που πάει να πει πως ο κύριος πατζουράς είναι προ των πυλών μας... Σας αφήνω λοιπόν να πάω να τον υποδεχτώ... Φιλιά σε όλους και καλημέρες....
