Είμαι στην Αθήνα... Έφτασα μερικές ώρες πριν και άνοιξα σχεδόν συγκινημένη τον υπολογιστή μου μετά από τόσες μέρες ταλαιπωρίας και αποχής στο νησί... Θα επέστρεφα αύριο κανονικά, μου βγήκαν κάποια meetings την Τρίτη και την Τετάρτη, αποφάσισα όμως να επιστρέψω σήμερα μαζί με τον Μάνο, την Μαρία , τον Παναγιώτη , τον Στέλιο, την Μάρθα και τον Άλκη που είχαν κατέβει από την Παρασκευή για τον γάμο του Μίμη... Το σαββατοκύριακο πέρασε μαγικά... Με τους κολήτους μου όλους παρόντες - ήρθαν και ο Σταύρος με την Στέλλα από Θεσσαλονίκη - με τον Μίμη μας να παντρεύεται την Χριστίνα του και να βαφτίζουν την κόρη τους στον Άγιο Χαραλάμπη κάτω από τους Μύλους σε μια συγκινητική τελετή και με το Sea Satin να μας υποδέχεται αμέσως μετά βαμμένο κατακόκκινο από το ηλιοβασίλεμα (στην συνέχεια κάηκε - κυριολεκτικά- από χορούς και τραγούδια μέχρι το ξημέρωμα), με μεσημεριανά στην Ψαρού και στην Παράγκα, με late sushi στο Coo και με καιρό ονειρεμένο....
Μου μύρισε καλοκαίρι αυτό το σαββατοκύριακο... Αράξαμε στην παραλία και πήραμε χρώμα, βολτάραμε στην Χώρα με κοντομάνικα μέσα στην νύχτα, είδαμε γνωστούς και λιγότερο γνωστούς, ήπιαμε ποτάκια στην βεράντα χαζολογόντας, χορέψαμε μέχρι τελικής πτώσης, τραγουδήσαμε μέχρι που βραχνιάσαμε και ξενυχτήσαμε μέχρι να κοντεύουμε να συρθούμε στα πλακόστρωτα... Και σαν το σύμπαν να μου έκλεισε το μάτι, εχτές το απόγευμα, ημέρα Σάββατο, ήρθε - επιτέλους- και το τηλέφωνο... Και από την Πέμπτη που επιστρέφω, θα έχει ολοκρηρωθεί και η διαδικασία και το Conex μου θα με περιμένει στον ΟΤΕ να το παραλάβω.... Όλα καλά δηλαδή....
Επιστρέφοντας με το Flying Cat στην Ραφήνα περίμενα με αδημονία την στιγμή που θα έφτανα στο σπίτι... Μου είχε λείψει το παιδί μου απίστευτα... Και ο Droopy... Και η μαμά μου... Και το blog.... Τελικά τίποτα δεν είναι τέλειο, ούτε καν το νησάκι, αν δεν το μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπάς πιο πολύ.... Τώρα ο Άρις με τον Μάνο βλέπουν μπάσκετ, ο Droopy έχει αράξει ξεθεωμένος από τις χαρές στο καλάθι του και εγώ σας γράφω πανευτυχής... Αύριο το πρωί θα πιω τον καφέ μου στο Ivy μαζί με την Μαρία, θα κάνω λίγο shopping - χρειάζομαι καινούρια μαγιό- και την Τετάρτη το πρωί θα πάω στον Βαγγέλη για ρίζα... Ενδιαμέσως θα δω κάποιους φίλους που έχω επιθυμίσει, θα βγάλουμε τις μαμάδες μας με τον Μάνο για φαγητό και - φυσικά- θα δουλέψω σαν την τρελή γιατί έχω ήδη μείνει πίσω και ο Πέτρος θα αρχίσει να... βρυχάται.... Και την Πέμπτη το πρωί, με αεροπλάνο ή με Sea Jet -δεν έχω αποφασίσει ακόμα- θα επιστρέψω στο νησάκι... Σίγουρα ανανεωμένη , σίγουρα πιο ξανθιά και ίσως λίγο πιο αγχωμένη μια που τα deadlines θα πλησιάζουν πια απειλητικά.... Μέχρι τότε θα απολαύσω την Αθήνα και τους άντρες της ζωής μου, θα βγω με τους φίλους μου και θα κάνω και όσο περισσότερο blogging μου επιτρέψουν οι συνθήκες γιατί το πεθύμισα.... Καληνύχτα....
Μου μύρισε καλοκαίρι αυτό το σαββατοκύριακο... Αράξαμε στην παραλία και πήραμε χρώμα, βολτάραμε στην Χώρα με κοντομάνικα μέσα στην νύχτα, είδαμε γνωστούς και λιγότερο γνωστούς, ήπιαμε ποτάκια στην βεράντα χαζολογόντας, χορέψαμε μέχρι τελικής πτώσης, τραγουδήσαμε μέχρι που βραχνιάσαμε και ξενυχτήσαμε μέχρι να κοντεύουμε να συρθούμε στα πλακόστρωτα... Και σαν το σύμπαν να μου έκλεισε το μάτι, εχτές το απόγευμα, ημέρα Σάββατο, ήρθε - επιτέλους- και το τηλέφωνο... Και από την Πέμπτη που επιστρέφω, θα έχει ολοκρηρωθεί και η διαδικασία και το Conex μου θα με περιμένει στον ΟΤΕ να το παραλάβω.... Όλα καλά δηλαδή....
Επιστρέφοντας με το Flying Cat στην Ραφήνα περίμενα με αδημονία την στιγμή που θα έφτανα στο σπίτι... Μου είχε λείψει το παιδί μου απίστευτα... Και ο Droopy... Και η μαμά μου... Και το blog.... Τελικά τίποτα δεν είναι τέλειο, ούτε καν το νησάκι, αν δεν το μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπάς πιο πολύ.... Τώρα ο Άρις με τον Μάνο βλέπουν μπάσκετ, ο Droopy έχει αράξει ξεθεωμένος από τις χαρές στο καλάθι του και εγώ σας γράφω πανευτυχής... Αύριο το πρωί θα πιω τον καφέ μου στο Ivy μαζί με την Μαρία, θα κάνω λίγο shopping - χρειάζομαι καινούρια μαγιό- και την Τετάρτη το πρωί θα πάω στον Βαγγέλη για ρίζα... Ενδιαμέσως θα δω κάποιους φίλους που έχω επιθυμίσει, θα βγάλουμε τις μαμάδες μας με τον Μάνο για φαγητό και - φυσικά- θα δουλέψω σαν την τρελή γιατί έχω ήδη μείνει πίσω και ο Πέτρος θα αρχίσει να... βρυχάται.... Και την Πέμπτη το πρωί, με αεροπλάνο ή με Sea Jet -δεν έχω αποφασίσει ακόμα- θα επιστρέψω στο νησάκι... Σίγουρα ανανεωμένη , σίγουρα πιο ξανθιά και ίσως λίγο πιο αγχωμένη μια που τα deadlines θα πλησιάζουν πια απειλητικά.... Μέχρι τότε θα απολαύσω την Αθήνα και τους άντρες της ζωής μου, θα βγω με τους φίλους μου και θα κάνω και όσο περισσότερο blogging μου επιτρέψουν οι συνθήκες γιατί το πεθύμισα.... Καληνύχτα....
