Σήμερα, όπως φαντάζομαι ξέρετε σχεδόν όλοι, ο ΟΤΕ τα 'παιξε μέχρι πριν από λίγο... Το αποτέλεσμα, όπως επεσήμανε σοφά ο Δημήτρης όταν με πήρε τηλέφωνο για να δει ... άν αντέχω, ήταν να αποτοξινωθούμε αναγκαστικά από το διαδίκτυο, έστω και για μισή μέρα, και να ξαναθυμηθούμε πως ήταν κάποτε... Όταν δεν το είχαμε... Και δεν ξέρω αν σημειώθηκαν απόπειρες αυτοκτονίας, καλέ μου φίλε, πάντως εγώ προσωπικά μια χαρά τα πέρασα... Μάλλον ήμουν επιρρεασμένη από εχτές το βράδυ που πέρασα καταπληκτικά αν και πήγα στην Σπονδή.. Φανταστείτε, μου άρεσε μέχρι και το φαγητό παρόλο που έχω , όπως πάντα, ορισμένες γαστρονομικές απορίες... Ας πούμε, για ποιο λόγο να επιλέξει κάποιος να φάει λαγό με πατζάρι? Μου λέτε? Τι χαρά μπορεί να κρύβει μια τύπου σουπίτσα κόκκιννη με κοματάκια του δόλιου του λαγού ανακατεμένα με κομμάτια πατζάρι και κάτι άλλο που δεν θυμάμαι? Φυσικά δεν την πήρα εγώ... Εννοείται αυτό... Εγώ προτίμησα κάτι γαρίδες με κρούστα από βανίλια και σως λεμονόχορτου και ένα σοβαρό - στιβαρό φιλέτο τυλιγμένο με προσούτο που το συνόδευαν υπέροχα ζυμαρικά γεμιστά με χορταρικά και σάλτσα γκοργκοντόλας... Ένα πιάτο απολύτως yummy , που ήταν ανέλπιστης απλότητας για το συγκεκριμμένο εστιατόριο... Να μην σας τα πολυλογώ, περάσαμε σούπερ, ήταν και η παρέα μας καταπληκτική, και από τις 9.30 που πήγαμε έφτασε η ώρα 1.30 χωρίς να το καταλάβουμε.. Σαν γάργαρο νεράκι κύλησε η βραδιά μας, είδαμε και τον αγαπημένο μας ψυχιάτρο (όχι τον Γιάννη, τον Σωτήρη που είναι θαμώνας της Σπονδής και σούπερ γκουρμέ τύπος) και όταν επιστρέψαμε στο σπίτι έπεσα για ύπνο ξερή, χωρίς ημικρανίες και χωρίς Depon και ξύπνησα σήμερα κατά τις 9 περδίκι...
Και βγήκα να κάνω κάτι επείγουσες δουλειές και όταν επέστρεψα το μεσημέρι, ανκάλυψα ότι είχαμε όντως αποκοπεί προσωρινά από τον internetικό πολιτισμό και έτσι έκανα άλλα πράγματα... Έφτιαξα κρεμ καραμελέ, άπλωσα ένα πλυντήριο ρούχα, τελείωσα το πρώτο κεφάλαιο μιας μετάφρασης που ετοιμάζω να στείλω κάπου δείγμα, διάβασα περιοδικά, άκουσα μουσικούλα και χαζολόγησα αρκούντως... Και τώρα, αφού κάνω μια βόλτα στην blogo-γειτονιά να δω τι γίνεται, θα πάω να μαγειρέψω κοτόπουλο με ροκφόρ και πατατούλες τηγανητές για να φάμε για βράδυ... Που το πρόγραμμα άλλαξε ξαφνικά, μια που μας είχε καλέσει ένας φίλος αλλά το ακύρωσε γιατί αρώστησαν τα παιδάκια του, και έτσι θα αράξουμε στους καναπέδες οικογενειακώς, θα ανάψουμε τζάκι και θα δούμε εργάκια... Και αστυνόμο Μπέκα εννοείται μια που είμαστε όλοι φαν του Ιεροκλή... To make a long story short, οι ευχές και η θετική ενέργεια έπιασαν τόπο και όλα μοιάζουν πολύ καλύτερα ξαφνικά... Σας ευχαριστώ πολύ για όλα λοιπόν, και σας εύχομαι μια πολύ καλή βραδιά και αύριο να τα πούμε με το καλό, χωρίς τεχνολογικά και άλλα εμπόδια... Φιλάκια...
Και βγήκα να κάνω κάτι επείγουσες δουλειές και όταν επέστρεψα το μεσημέρι, ανκάλυψα ότι είχαμε όντως αποκοπεί προσωρινά από τον internetικό πολιτισμό και έτσι έκανα άλλα πράγματα... Έφτιαξα κρεμ καραμελέ, άπλωσα ένα πλυντήριο ρούχα, τελείωσα το πρώτο κεφάλαιο μιας μετάφρασης που ετοιμάζω να στείλω κάπου δείγμα, διάβασα περιοδικά, άκουσα μουσικούλα και χαζολόγησα αρκούντως... Και τώρα, αφού κάνω μια βόλτα στην blogo-γειτονιά να δω τι γίνεται, θα πάω να μαγειρέψω κοτόπουλο με ροκφόρ και πατατούλες τηγανητές για να φάμε για βράδυ... Που το πρόγραμμα άλλαξε ξαφνικά, μια που μας είχε καλέσει ένας φίλος αλλά το ακύρωσε γιατί αρώστησαν τα παιδάκια του, και έτσι θα αράξουμε στους καναπέδες οικογενειακώς, θα ανάψουμε τζάκι και θα δούμε εργάκια... Και αστυνόμο Μπέκα εννοείται μια που είμαστε όλοι φαν του Ιεροκλή... To make a long story short, οι ευχές και η θετική ενέργεια έπιασαν τόπο και όλα μοιάζουν πολύ καλύτερα ξαφνικά... Σας ευχαριστώ πολύ για όλα λοιπόν, και σας εύχομαι μια πολύ καλή βραδιά και αύριο να τα πούμε με το καλό, χωρίς τεχνολογικά και άλλα εμπόδια... Φιλάκια...
