Τι παράξενος καιρός... Το πρωί που βγήκα να πάω κομμωτήριο είχε ήλιο και τώρα μοιάζει έτοιμος να βρέξει... Όλο σαν να πηγαίνει να μπει ο χειμώνας είναι, και να το μετανοιώνει την τελευταία στιγμή.. Που θα πάει όμως? Θα έρθει.. Και όταν έρθει με το καλό, εγώ προσωπικά θα είμαι έτοιμη να τον υποδεχτώ μετά βαϊων και κλάδων... Τα έχω όλα stand by... Τα παπλώματα, τα μάλλινα, τα ξύλα στο τζάκι, τα χαλιά στρωμένα, την διάθεση... Μένει μόνο να έρθει η ώρα να τα χρησιμοποιήσουμε...
Anyway... Η χτεσινή βραδιά ήταν πολύ επιτυχημένη, το φαγητό μου έγινε ανάρπαστο - ίσα που πρόλαβα να σώσω ένα κομμάτι παστίτσιο για να φάει σημέρα ο Άρις- τα κρασιά ήταν όπως πάντα απόλύτως ταιριαστά (φρόντισαν ο Μάνος και ο Άλκης γι' αυτό) και η παρέα στα high της... 3 η ώρα το πρωί αποφάσισαν να φύγουν, και τους άκουγα να χαζογελάνε και κανένα τέταρτο στον δρόμο, κάτω από το σπίτι, την ώρα που μάζευα... Βέβαια όταν έκλεισε η πόρτα πίσω τους το σπίτι θύμιζε βομβαρδισμένη περιοχή... Όλα τα τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα και πούρα, πιάτα και ποτήρια μέχρι όπου φτάνει το μάτι, μπουκάλια και πυρέξ απλωμένα σε κάθε πάγκο της κουζίνας και ο νεροχύτης να ξεχυλίζει από left overs... Και τα μεν πιάτα και μαχαιροπήρουνα μπαίνουν στο πλυντήριο πιάτων και ξεμπερδεύεις... Το ίδιο και τα pyrex, και τα τασάκια (σε διαφορετικό πρόγραμμα φυσικά) ... Τα σκουπίδια τα πετάς και το σπίτι το συγυρίζεις εύκολα... Τα ποτήρια όμως? Αχ αυτά τα ποτήρια....
Αυτά τα ποτήρια είναι τα αγαπημένα του καλού μου... Τα διάλεξε μόνος του, ένα ένα, ειδικό σχέδιο για κάθε κρασί, όχι άλλο για το άσπρο και άλλο για το κόκκινο, άλλα άλλο για κάθε άσπρο και άλλο για κάθε κόκκινο, και έχουμε και για σαμπάνια, για λικέρ, για port, για κονιάκ, για martini και για ότι άλλο βάλει ο νους σας.. Δυό μπουφέδες ποτήρια λέμε τώρα, ούτε η Σπονδή να είμασταν... Και όλα κολωνάτα, εννοείται αυτό, και όλα Riedel... Και όλα να θέλουν πλύσιμο στο χέρι... Το πλυντήριο απαγορεύεται δια ροπάλου... Δηλαδή.... Fuck, fuck, fuck...
Κάθε φορά το ξεχνάω αυτό το σημείο, το απωθεί το μυαλό μου μάλλον, τι άλλο να πω, σαν την γέννα ένα πράμα που όλες την ξεχνάμε μετά γιατί αν δεν την ξεχνούσαμε θα υπήρχε τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας στον πλανήτη... Και το ξαναθυμάμαι στο τέλος της βραδιάς... Αφού όλοι έχουν πιει τα πάντα... Όπως εχτές που μέτρησα 40 ποτήρια.... Γιατί ήπιαμε σαμπάνια στην αρχή, ήπιαμε και ένα κόκκινο με το παστίτσιο, ήπιαμε και νερό, η Μαρία και η Κατερίνα ήθελαν λευκό, και μετά ήθελαν όλοι και επιδόρπια... Κρασιά... Και είχε φέρει και η Μάρθα ένα λικέρ κακάο που ήθελε να δοκιμάσουμε, και σιγά μην το δοκιμάζαμε στα ίδια που πίνανε Άνθεμις... Να μην σας τα πολυλογώ, έπλενα μέχρι τις 4 το πρωί.... Αν ήμουν μετανάστης στην Αμερική τώρα θα είχα δική μου ντάϊνα....
Και τώρα, μόλις τα ταχτοποίησα όλα, πίσω στον μπουφέ, μαζί με τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα, και όλα τα άλλα τζάτζαλα και μπορώ να δηλώσω πανευτυχής πως πέρασα υπέροχα και θα το ξανακάνω σύντομα, μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο μάλιστα και έχω ήδη έτοιμη στο μυαλό μου και την σύνθεση της παρέας, αλλά για το υπόλοιπο του σαββατοκύριακου δεν θέλω να ξαναδώ κατσαρόλα ούτε ζωγραφιστή... Από την κουζίνα θα περνάω μόνο για νερό και καφέ... Με βοηθάει και το πρόγραμμα άλλωστε... Το βράδυ θα πάμε σινεμά και μετά για μεξικάνικο στην Κηφισιά και αύριο το μεσημέρι έχει η Χριστίνα, η γυναίκα του Μίμη τα γενέθλια της και μας έχουν καλέσει στο Sea Satin του Αλίμου... Και σήμερα το μεσημέρι, όπως και αύριο το βράδυ άλλωστε, θα δουλέψει delivery... Νομίζω πως το έχω κερδίσει με την αξία μου...
Αυτά για σήμερα, φιλιά σε όλους και να περάσουμε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο...
Anyway... Η χτεσινή βραδιά ήταν πολύ επιτυχημένη, το φαγητό μου έγινε ανάρπαστο - ίσα που πρόλαβα να σώσω ένα κομμάτι παστίτσιο για να φάει σημέρα ο Άρις- τα κρασιά ήταν όπως πάντα απόλύτως ταιριαστά (φρόντισαν ο Μάνος και ο Άλκης γι' αυτό) και η παρέα στα high της... 3 η ώρα το πρωί αποφάσισαν να φύγουν, και τους άκουγα να χαζογελάνε και κανένα τέταρτο στον δρόμο, κάτω από το σπίτι, την ώρα που μάζευα... Βέβαια όταν έκλεισε η πόρτα πίσω τους το σπίτι θύμιζε βομβαρδισμένη περιοχή... Όλα τα τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα και πούρα, πιάτα και ποτήρια μέχρι όπου φτάνει το μάτι, μπουκάλια και πυρέξ απλωμένα σε κάθε πάγκο της κουζίνας και ο νεροχύτης να ξεχυλίζει από left overs... Και τα μεν πιάτα και μαχαιροπήρουνα μπαίνουν στο πλυντήριο πιάτων και ξεμπερδεύεις... Το ίδιο και τα pyrex, και τα τασάκια (σε διαφορετικό πρόγραμμα φυσικά) ... Τα σκουπίδια τα πετάς και το σπίτι το συγυρίζεις εύκολα... Τα ποτήρια όμως? Αχ αυτά τα ποτήρια....
Αυτά τα ποτήρια είναι τα αγαπημένα του καλού μου... Τα διάλεξε μόνος του, ένα ένα, ειδικό σχέδιο για κάθε κρασί, όχι άλλο για το άσπρο και άλλο για το κόκκινο, άλλα άλλο για κάθε άσπρο και άλλο για κάθε κόκκινο, και έχουμε και για σαμπάνια, για λικέρ, για port, για κονιάκ, για martini και για ότι άλλο βάλει ο νους σας.. Δυό μπουφέδες ποτήρια λέμε τώρα, ούτε η Σπονδή να είμασταν... Και όλα κολωνάτα, εννοείται αυτό, και όλα Riedel... Και όλα να θέλουν πλύσιμο στο χέρι... Το πλυντήριο απαγορεύεται δια ροπάλου... Δηλαδή.... Fuck, fuck, fuck...
Κάθε φορά το ξεχνάω αυτό το σημείο, το απωθεί το μυαλό μου μάλλον, τι άλλο να πω, σαν την γέννα ένα πράμα που όλες την ξεχνάμε μετά γιατί αν δεν την ξεχνούσαμε θα υπήρχε τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας στον πλανήτη... Και το ξαναθυμάμαι στο τέλος της βραδιάς... Αφού όλοι έχουν πιει τα πάντα... Όπως εχτές που μέτρησα 40 ποτήρια.... Γιατί ήπιαμε σαμπάνια στην αρχή, ήπιαμε και ένα κόκκινο με το παστίτσιο, ήπιαμε και νερό, η Μαρία και η Κατερίνα ήθελαν λευκό, και μετά ήθελαν όλοι και επιδόρπια... Κρασιά... Και είχε φέρει και η Μάρθα ένα λικέρ κακάο που ήθελε να δοκιμάσουμε, και σιγά μην το δοκιμάζαμε στα ίδια που πίνανε Άνθεμις... Να μην σας τα πολυλογώ, έπλενα μέχρι τις 4 το πρωί.... Αν ήμουν μετανάστης στην Αμερική τώρα θα είχα δική μου ντάϊνα....
Και τώρα, μόλις τα ταχτοποίησα όλα, πίσω στον μπουφέ, μαζί με τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα, και όλα τα άλλα τζάτζαλα και μπορώ να δηλώσω πανευτυχής πως πέρασα υπέροχα και θα το ξανακάνω σύντομα, μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο μάλιστα και έχω ήδη έτοιμη στο μυαλό μου και την σύνθεση της παρέας, αλλά για το υπόλοιπο του σαββατοκύριακου δεν θέλω να ξαναδώ κατσαρόλα ούτε ζωγραφιστή... Από την κουζίνα θα περνάω μόνο για νερό και καφέ... Με βοηθάει και το πρόγραμμα άλλωστε... Το βράδυ θα πάμε σινεμά και μετά για μεξικάνικο στην Κηφισιά και αύριο το μεσημέρι έχει η Χριστίνα, η γυναίκα του Μίμη τα γενέθλια της και μας έχουν καλέσει στο Sea Satin του Αλίμου... Και σήμερα το μεσημέρι, όπως και αύριο το βράδυ άλλωστε, θα δουλέψει delivery... Νομίζω πως το έχω κερδίσει με την αξία μου...
Αυτά για σήμερα, φιλιά σε όλους και να περάσουμε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο...
