Σάββατο, Νοεμβρίου 17, 2007

Το καινούριο κρεβάτι του βασιλιά...


Από χτες ζει σε πελάγη ευτυχίας... Όχι ότι είχε τεράστια προβλήματα να λύσει δηλαδή, αλλά όσο να' ναι αντιμετώπιζε ένα θέμα με τον ύπνο του... Εκείνος προτιμούσε να κοιμάται στον καναπέ. Εγώ πάλι όχι... Με αποτέλεσμα να αναζητώ τρόπους να τον αποτρέψω... Τι καλύματα, τι περιοδικά απλωμένα, τι τιμωρίες... Μάταια... Μας το είχε πει και ο εκπαιδευτής που είχαμε φέρει να τον δει όταν ήταν έξι μηνών... "Τα σκυλιά αυτά κυρία μου δεν εκπαιδεύονται... Είναι τα μόνα που δεν αναγνωρίζουν την ανθρώπινη κυριαρχία..." Μάλιστα... Δίκιο είχε... Διότι ο Droopy - γιατί για τον Droopy σας λέω τόση ώρα- θεωρεί όντως τον εαυτό του ίσο με εμάς τους υπολοίπους, για να μην σας πω ότι τον θεωρεί και λίγο ανώτερο... Φταίει η καταγωγή του μάλλον, το γονίδιο.. Τι να πω... Βλέπετε, πριν έρθει σπίτι μας, μια μπουκιά 50 ημερών που ταξίδεψε από την Ουγγαρία αεροπορικώς για να μας κάνει την τιμή να γίνει μέλος της οικογενείας μας, είχε προλάβει να βαφτιστεί επισήμως... Prince Kisteleki Kingsess Samu γράφουν τα πιστοποιητικά του, αυτά που αποδεικνύουν πως προέρχεται από μακριά σειρά πρωταθλητών και από γονείς με σπάνια χρώματα και ακόμα σπανιότερη καταγωγή.. Και παρόλο που εμείς θεωρήσαμε πως το Droopy του ταίριαζε παρισσότερο από εκείνον τον σιδηρόδρομο, μάλλον βαθιά μέσα του θυμάται πως στην πραγματικότητα οι περγαμηνές του είναι by far καλύτερες από τις δικές μας και γι' αυτό, όταν του λέμε κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί, μας αγνοεί επιδεικτικά...
Και έτσι, είχαμε πρόβλημα... Και ειδικά τώρα που άλλαξα τα υφάσματα μόλις, το τελευταίο πράγμα που ήθελα είναι να έχω τον Droopy να απλώνει την αρίδα του πάνω στον ωραίο μου, λαχανί καναπέ - γιατί αυτόν προτιμάει που είναι τριθέσιος- και να μου τον κάνει μαύρο μέσα σε χρόνό μηδεν... Μέχρι χτες που όλα λύθηκαν μαγικά... Που πήγα στο pet shop για να του πάρω φαγητό και καινούριο κολάρο και τσίκιτιγκλον!!!! Τι βλέπουν τα όμορφα και μεγάλα μάτια μου? Το τέλειο κρεβάτι... Τι κρεβάτι δηλαδή, ένα υπερθέαμα λέμε τώρα... Τεράστιο, γούνινο, κόκκινο γύρω γύρω και μέσα ασπρόμαυρη αγελάδα, και αφράτο σαν συννεφάκι... Και ακριβό βέβαια, σαν να το αγόρασα από τον Βαράγκη ένα πράμα, αλλά είπα μέσα μου "αν είναι να κάνει το θαύμα, χαλάλι του.." Και το έκανε...
Από την πρώτη στιγμή που το ανέβασα στο σπίτι - ή μάλλον από την δεύτερη για να είμαι ειλικρινής μια που στην αρχή, όταν το πρωτοείδε έτσι γούνινο και μεγάλο το πέρασε για αρβωνιαστικιά και όχι για κρεβάτι και θέλησε να το πηδήξει- εγκαταστάθηκε μέσα παντευτυχής και ρίχνει ύπνους τρελούς... Σε όλες τις πιθανές και τις απίθανες στάσεις.. Είναι φτιαγμένο για μεγαλεία το σκυλί μας, τι να πω... Το γονίδιο που σας έλεγα... Γεννημένος πρίγκιπας, και προφανώς η παραμονή του εδώ και τέσσερα χρόνια σε ένα ταπεινό διαμέρισμα έστω και των βορείων προαστείων δεν έχει σταθεί ικανή να τον κάνει να ξεχάσει τις αριστοκρατικές καταβολές του... Τουλάχιστον όμως, έσωσα τον καναπέ μου.. Κάτι δεν είναι και αυτό?
Κατά τα άλλα, σήμερα έχω τραπέζι πάλι το βράδυ και είμαι πολύ χαρούμενη γιατί θα μαζευτούμε εδώ σούπερ παρέα και θα περάσουμε - ελπίζω- υπέροχα... Και τώρα θα βγω να ψωνίσω κάτι τελευταία πραγματάκια που μου έχουν μείνει γιατί τα πολλά τα πήρα εχτές, και θα ξεκινήσω τις ετοιμασίες... Το μενού θα είναι πιο παραδοσιακό σήμερα, θα φτιάξω κοκκινιστό με πουρέ και μακαρόνια για κύριο, και στην αρχή ο Μάνος ζήτησε ταρτάκια με σολωμό, ξανά, γιατί πηγαίνουν λέει τέλεια με το κρασί που θέλει να πιούμε... Θα φτιάξω οπότε τα ταρτάκια, και μια σαλάτα με ροκφορ και καρύδια μαζί, θα φέρει και η Μάρθα το αγαπημένο μου γλυκό από την Αλέα και θα φάμε πάλι ελαφρά... Σαν πουλάκια.. Γύπες...Δεν πειράζει όμως... Καθόλου... Δεν έχω καλύτερο από το να έχω γύρω μου ανθρώπους που αγαπώ και να περνάμε καλά... Πραγματικά, δεν έχω...
Φιλιά σε όλους και εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο...

Υ.Γ. Στην φωτογραφία ο Droopy στο καινούριο του κρεβάτι... Μην μου πείτε ότι δεν έχει γέλιο....