Εδώ.....

Γράφω καθισμένη στο γραφείο μου... Από το παράθυρο μπροστά μου βλέπω την θάλασσα... Ανταριασμένη –φυσάει από χτες πολύ και σήμερα ο καιρός είναι σχεδόν χειμωνιάτικος- αλλά παρόλα αυτά πανέμορφη... Όχι, δεν μπήκε το τηλέφωνο παρόλο που ελπίζω ότι την Τετάρτη το θέμα θα έχει λήξει... Απλά αποφάσισα πως προτιμώ να γράφω τα κείμενα μου εδώ παρά στο internet café… Θα τα περάσω σε μια δισκέτα και κάποια στιγμή, θα πάω να δω τα mails μου και θα τα ανεβάσω... Το νησί, όσο περνάνε οι μέρες με απορροφά όλο και πιο πολύ.. Μετά τις πρώτες μέρες της προσαρμογής αισθάνομαι όλο και περισσότερο να γίνομαι πάλι κομμάτι του... Ακόμα και η κυρία Δήμητρα, η κυρία που μας κάνει τις δουλειές στο σπίτι, μου είπε χτες γελώντας πως δείχνω πιο ήρεμη και ... πιο νέα.... Η αλήθεια είναι πως εδώ χαλαρώνω πράγματι... Ζω διαφορετικά... Έχει έναν τρόπο ο τόπος αυτός να σε κάνει να αφήνεις πίσω πολλά πράγματα που στην Αθήνα θεωρείς δεδομένα... Το πιο απλό παράδειγμα, όσο και αν σας φανεί χαζό και αστείο, για μένα είναι τα μαλλιά μου.... Το άψογο ίσιο του χειμώνα αντικαθίσταται με το που φτάνω από το φυσικό σγουρό μου... Έτσι κι αλλιώς ο αέρας εδώ δεν ευνοεί τις επιμελείς κομμώσεις – οτιδήποτε strict δείχνει εξ ορισμού παράταιρο- οπότε δεν βρίσκω τον λόγο να τραβιέμαι στον Νάσσο παρά μόνο για περιπτώσεις ειδικές... Άλλωστε, όταν καλοκαιριάσει το αποτέλεσμα κρατάει έτσι κι αλλιώς για ένα μόνο βράδυ μια που το επόμενο πρωί, η πρώτη βουτιά στην θάλασσα θα αποβεί μοιραία.... Αν σε αυτό προσθέσετε πως εδώ όλα είναι αναγκαστικά πιο απλά, από το ντύσιμο – για να μην καταντήσουμε όπως αυτές που κοροϊδεύουμε με τα τακούνια και την Άρτα και τα Γιάννενα κρεμασμένες να κουδουνάνε στο διάβα τους μέσα στα καλντερίμια- μέχρι τα κανονίσματα για το βράδυ που γίνονται πάντα τελευταία στιγμή χωρίς κρατήσεις, τηλέφωνα και περιττές συνεννοήσεις, τότε θα καταλάβετε τι εννοούσε η κυρία Δήμητρα χτες... Ακόμα και η δουλειά, της οποίας όσο περνάνε οι μέρες ο όγκος μεγαλώνει και τα περιθώρια στενεύουν, εδώ γίνεται τουλάχιστον σε συνθήκες ιδανικές... Το πρώτο μου επαγγελματικό ραντεβού το έκανα την Τρίτη το μεσημέρι με τον Σάββα και τον Παπατρέχα στον Τάσο στην Παράγκα... Αράξαμε σε ένα τραπέζι πάνω στην άμμο με τα κοντομάνικα γιατί ο ήλιος έκαιγε- κάποιοι άλλοι, πιο τολμηροί, βούτηξαν κι όλας- φάγαμε καλαμαράκια, χταποδάκι και μυθιστορηματική σαλάτα με ρόκα ντομάτα και ξυνότυρο, ήπιαμε τα ουζάκια μας και βγάλαμε και έναν σωρό δουλειά....Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο?
Σε λίγο θα κατέβω προς την Χώρα... Θα περάσω από την Μαρία να την ξεσηκώσω για έναν γρήγορο καφέ στην Καζάρμα, θα δω τον Ζαννή για μια συνέντευξη, θα πάω μια βόλτα και από το Ματογιάννι να δω τις αλλαγές, τι άνοιξε, τι έκλεισε και τι πρόκειται να ανοίξει στο μέλλον και στην επιστροφή θα περάσω από το Blu Blu για τα internetικά μου.... Το απόγευμα έχω ηλεκτρολόγο sequel, ελπίζω να τελειώσει σήμερα, και το βράδυ λέω να βγω... Τόσες μέρες στο νησί και δεν έχω πάει πουθενά ακόμα... Νομίζω λοιπόν πως ένα ποτάκι στο Άρωμα (ίσως και περισσότερα) και μια βόλτα από Coo , Άστρα και Guzel είναι must… Και το Caprice μου έχει λείψει αλλά θα το αφήσω για καμιά καθημερινή.... Και αν ο καιρός βελτιωθεί μέσα στο σαββατοκύριακο, θα εγκαινιάσω και τη ξαπλώστρα μου στην Ψαρού... Η οποία θα πνιγεί φαντάζομαι από κόσμο αυτό το τριήμερο, όπως άλλωστε και ολόκληρο το νησί, αλλά δεν πειράζει... Γιατί το καλό της συγκεκριμένης παραλίας πέρα από τα προφανή - την υπέροχη θάλασσα δηλαδή και το Nammos με το κορυφαίο beach service της Ελλάδας - είναι το καλύτερο παρατηρητήριο για το κοσμικό γίγνεσθαι του νησιού....Άρα θα ικανοποιήσω και την επαγγελματική μου διαστροφή και το προσωπικό μου fun… Δύο σε ένα... Αν πάλι ο καιρός μας πάει όπως τώρα, η Άνω Μερά και ο Χρήστος θα είναι εκεί και θα μας περιμένουν.... Οπότε πάλι λάμπα θα την κάνουμε, που λέει και o –groom to be- αγαπημένος φίλος μου ο Μίμης...Αυτά λοιπόν για τώρα, και για να μην ξεχνιόμαστε, τώρα που θα κατέβω στην Χώρα, θα πω μια καλημέρα και σε έναν αγαπημένο co – blogger όλων μας..... Να περνάτε καλά....