Μερικές φορές η ζωή μας δίνει ένα γερό χαστούκι για να ξυπνήσουμε... Διάβασα μόλις το blog της Αμαλίας Καλυβινού... Το διάβασα μονορούφι και συνειδητοποίησα πως καμιά φορά ξεχνάμε τα αυτονόητα... Πως είμαστε πολύ τυχεροί που είμαστε καλά... Που είναι καλά τα παιδιά μας πρώτα απ' όλα- τα παιδιά όλου του κόσμου- , οι άνθρωποι μας, οι φίλοι μας... Ακόμα και οι εχθροί μας...
Η ιστορία της Αμαλίας με έκανε να νοιώσω έναν κόμπο στον λαιμό... Όχι για την ίδια που είναι παληκάρι και που παλεύει εκεί που πολλοί από μας θα είχαμε σταματήσει από καιρό... Για την ζωή που καμιά φορά γίνεται ανεξήγητα άδικη... Και για όλους εμάς που πολύ συχνά γινόμαστε ανεξήγητα κυνικοί και αδιάφοροι... Και έτσι ξαφνικά, οι Σκούφοι και όλα τα σχετικά μου φάνηκαν πολύ χλωμά...Και πολύ λίγα....
Κάντε μια βόλτα στο :
http://fakellaki.blogspot.com
και θα καταλάβετε απολύτως τι εννοώ....
