Άλλα πράγματα σκόπευα να γράψω σήμερα, όμως τα πραγματικά σοβάρα έχουν - ευτυχώς- την δύναμη να μας αλλάζουν τα σχέδια και τα πλάνα... Την υπόθεση της εξαφάνισης του Άλεξ την γνωρίζετε φαντάζομαι όλοι... Καμιά φορά προσπαθώ να φανταστώ πως νοιώθει αυτή η μάνα τόσους μήνες μετά, χωρίς να μπορεί όχι να βρει, αλλά ούτε καν να καταλάβει τι συνέβη στο παιδί της, αλλά για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, η ιδέα και μόνο πως θα μπορούσε κάτι τέτοια να συμεί στο δικό μου παιδί με κάνει να παγώνω στην κυριολεξία.. Και να σπεύδω να σκεφτώ κάτι άλλο... Εγωιστικό? Σκληρό? Ανεύθυνο? Ίσως... Πάντως ειλικρινές αν αυτό σημαίνει κάτι... Όπως και να 'χει, είτε το σκεφτόμαστε είτε όχι , είτε μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε έστω και σαν ιδέα είτε όχι, οι άνθρωποι αυτοί, η Νατέλα και ο Δημήτρης, ανεβαίνουν μήνες τώρα τον δικό τους Γολγοθά... Και μερικές μέρες πριν αποφάσισαν να ανοίξουν το δικό τους blog και να ζητήσουν από έμας, τους φίλους της τεχνολογίας και των on line "αναζητήσεων" να τους βοηθήσουμε να βρούν τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τους στοιχειώνουν...
Ένα παιδάκι, ένα παιδάκι σαν το δικό μου, σαν το δικό σας, χάθηκε έτσι ξαφνικά και ένα ολόκληρο σύστημα, ένα ολόκληρο κράτος μοιάζει ανίκανο και ίσως και απρόθυμο να αποκαλύψει τι του συνέβη... Και υποθέσεις σαν αυτή είμαι σίγουρη ότι κάνουν όσους από εμάς είμαστε γονείς να κοιμόμαστε πιο ανήσυχα τα βράδια .... Αν μπορούμε λοιπόν να κάνουμε κάτι, έστω και αν αυτό είναι το απλούστατο, το να επικοινωνήσουμε δηλαδή την διεύθυνση του FIND ALEX blog σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε , πιστεύω ότι είναι υποχρέωση μας να το κάνουμε... Καθήκον μας μάλλον... Για όλους εμάς που η blogoσφαιρα χρησίμεψε για να πούμε τα δικά μας, για να αναλύσουμε τα υπαρξιακά μας, να διαφημήσουμε τις δουλειές ή τα ταλέντα μας, για να γνωριστούμε, να τσακωθούμε, να γίνουμε φίλοι ή να γκομενίσουμε, είναι χρέος τιμής να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να ανακαλύψουν τι συνέβη στο παιδί τους...
Είναι η δεύτερη φορά αυτή μέσα σε μερικές μέρες - η πρώτη ήταν η περίπτωση της Αμαλίας- που συνειδητοποιώ πως αυτό που ξεκίνησε σαν παιχνιδάκι για μεγάλα παιδιά μπορεί τελικά να καταλήξει σε κάτι πιο μεγάλο, πιο ουσιαστικό και πιο χρήσιμο... Έχουμε δύναμη στα χέρια μας... Την δύναμη της διασποράς πληροφοριών... Ας την χρησιμοποιήσουμε λοιπόν όσο καλύτερα γίνεται.... Ας βοηθήσουμε να βρεθεί τι απέγινε ο Alex... Ή έστω να βρεθούν κάποιες απαντήσεις...
Ένα παιδάκι, ένα παιδάκι σαν το δικό μου, σαν το δικό σας, χάθηκε έτσι ξαφνικά και ένα ολόκληρο σύστημα, ένα ολόκληρο κράτος μοιάζει ανίκανο και ίσως και απρόθυμο να αποκαλύψει τι του συνέβη... Και υποθέσεις σαν αυτή είμαι σίγουρη ότι κάνουν όσους από εμάς είμαστε γονείς να κοιμόμαστε πιο ανήσυχα τα βράδια .... Αν μπορούμε λοιπόν να κάνουμε κάτι, έστω και αν αυτό είναι το απλούστατο, το να επικοινωνήσουμε δηλαδή την διεύθυνση του FIND ALEX blog σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε , πιστεύω ότι είναι υποχρέωση μας να το κάνουμε... Καθήκον μας μάλλον... Για όλους εμάς που η blogoσφαιρα χρησίμεψε για να πούμε τα δικά μας, για να αναλύσουμε τα υπαρξιακά μας, να διαφημήσουμε τις δουλειές ή τα ταλέντα μας, για να γνωριστούμε, να τσακωθούμε, να γίνουμε φίλοι ή να γκομενίσουμε, είναι χρέος τιμής να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να ανακαλύψουν τι συνέβη στο παιδί τους...
Είναι η δεύτερη φορά αυτή μέσα σε μερικές μέρες - η πρώτη ήταν η περίπτωση της Αμαλίας- που συνειδητοποιώ πως αυτό που ξεκίνησε σαν παιχνιδάκι για μεγάλα παιδιά μπορεί τελικά να καταλήξει σε κάτι πιο μεγάλο, πιο ουσιαστικό και πιο χρήσιμο... Έχουμε δύναμη στα χέρια μας... Την δύναμη της διασποράς πληροφοριών... Ας την χρησιμοποιήσουμε λοιπόν όσο καλύτερα γίνεται.... Ας βοηθήσουμε να βρεθεί τι απέγινε ο Alex... Ή έστω να βρεθούν κάποιες απαντήσεις...
