Προσπαθώ από το πρωί να βρω λίγο χρόνο να γράψω, όμως παρόλο που επέστρεψα εχτές το βράδυ τελικά, το μυαλό μου εξακολουθεί να βρίσκεται στο νησί... Και πως να μην είναι βέβαια, αφού πέρα από το ότι άφησα πίσω μου ένα σπίτι γεμάτο κούτες, έπιπλα τυλιγμένα σε πλαστικό με φούσκες και σακούλες γεμάτες ρούχα και του ότι κυκλοφορώ με ένα μπλοκ γεμάτο σημειώσεις - πράγματα που πρέπει να πάρω μαζί μου την Τρίτη, λίστες με δουλειές που πρέπει να γίνουν, ραντεβού με υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους και άλλους μαστόρους που έχουν ήδη κλειστεί και ψώνια γιατί δεν υπάρχει στο καινούριο σπίτι ούτε ένα μπουκάλι νερό- , η ψυχή μου είναι ακόμα γεμάτη από εικόνες... Η Μύκονος όπως την είδα από το παράθυρο του αεροπλάνου την ώρα της προσγείωσης, η χώρα φωτισμένη το βράδυ να καθρεφτίζεται στην θάλασσα όπως την χάζευα από την βεράντα του ξενοδοχείου μου, ο γιαλός μουσκεμένος από την βροχή εχτές το πρωί, και η μυρωδιά της να ανακατεύεται με εκείνη της θάλασσας και να γεμίζει τα πενυμόνια μου με άρωμα από ελευθερία... Άλλα πράγματα δεν έχω να σας πω, τρία βράδια στο νησί δεν βγήκα ούτε ένα... Γύριζα πτώμα κατά τις 10.30 και έπεφτα στο κρεβάτι μου ξερή... Δεν είχα κουράγιο όχι να βγω αλλά ούτε καν να φάω... Ίσα που πρόλαβα να φάω με τον Δημήτρη ένα μεσημέρι στου Χρήστου στην Άνω Μερά, άλλο ένα στο Nammos με τον Σάββα και κάτι φίλους του, και, φυσικά, να πιω τον καφέ που ονειρευόμουνα όλον τον χειμώνα στην Καζάρμα την Τετάρτη νωρίς το πρωί.... Το καινούριο σπίτι όμως είναι ένα όνειρο, έστω και έτσι, με τα πράγματα όλα μέσα στην μέση, η Δήλος όπως την βλέπω απο την βεράντα μου μαγική, η διαδρομή θυμίζει την Μύκονο των παιδικών μου χρόνων, λίγο κακοτράχαλη και άγρια αλλά όμορφη , και οι φίλοι μου όλοι εκεί... Και την Μεγάλη Τρίτη το πρωί θα είμαι στο πλοίο έτοιμη να ανοίξω ένα καινούριο κεφάλαιο στην ζωή μου στο νησί της καρδιάς μου...
Υ.Γ. Διάβασα το καινούριο βιβλίο της Παυλίνας Νάσιουτζικ με τίτλο "Μύκονος Μπλούζ" και στεναχωρήθηκα... Ή μάλλον θύμωσα.... Ίσως γιατί η δική της εικόνα για το νησί είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την δική μου... Ίσως γιατί η τάση της για υπερβολή που στις "Μαμάδες Βορείων Προαστίων" μου είχε φανεί χαριτωμένη εδώ μου φάνηκε πια τραβηγμένη από τα μαλλιά.. Ίσως πάλι να αντιπαθώ απλά τους μονοδιάστατους ήρωες βιβλίων ή ταινιών... Και με εκνευρίζουν οι ταμπέλες.... Και η αντίθεση άσπρου- μαύρου.... Και τώρα που το νησί είναι έτοιμο να υποδεχτεί για μια ακόμα χρονιά τους ανθρώπους που το αγαπάνε και το νοιάζονται εδώ και χρόνια, μου στην σπάει να διαβάζω βιβλία που υποστηρίζουν πως στην πραγματικότητα είναι γεμάτο από κενούς, εγωκεντρικούς ανθρώπους που ζουν για το glamour και την κοινωνική τους αναρίχηση και ασχολούνται ολημερής με το να θάβουν ο ένας τον άλλον... Γιατί παρόλο που υπάρχουν και αυτοί - και που δεν υπάρχουν άλλωστε- το ίδιο το νησί έχει έναν μαγικό, δικό του τρόπο να τους βγάζει εκτός... Κάτι που ξέρουν καλά όσοι το έχουν ζήσει από μέσα.... Αφήστε που το τρίπτυχο sex, drugs and rock & roll είναι πια τόσο, μα τόσο ξεπερασμένο.... Καληνύχτα και καλό μήνα...
Υ.Γ. Διάβασα το καινούριο βιβλίο της Παυλίνας Νάσιουτζικ με τίτλο "Μύκονος Μπλούζ" και στεναχωρήθηκα... Ή μάλλον θύμωσα.... Ίσως γιατί η δική της εικόνα για το νησί είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την δική μου... Ίσως γιατί η τάση της για υπερβολή που στις "Μαμάδες Βορείων Προαστίων" μου είχε φανεί χαριτωμένη εδώ μου φάνηκε πια τραβηγμένη από τα μαλλιά.. Ίσως πάλι να αντιπαθώ απλά τους μονοδιάστατους ήρωες βιβλίων ή ταινιών... Και με εκνευρίζουν οι ταμπέλες.... Και η αντίθεση άσπρου- μαύρου.... Και τώρα που το νησί είναι έτοιμο να υποδεχτεί για μια ακόμα χρονιά τους ανθρώπους που το αγαπάνε και το νοιάζονται εδώ και χρόνια, μου στην σπάει να διαβάζω βιβλία που υποστηρίζουν πως στην πραγματικότητα είναι γεμάτο από κενούς, εγωκεντρικούς ανθρώπους που ζουν για το glamour και την κοινωνική τους αναρίχηση και ασχολούνται ολημερής με το να θάβουν ο ένας τον άλλον... Γιατί παρόλο που υπάρχουν και αυτοί - και που δεν υπάρχουν άλλωστε- το ίδιο το νησί έχει έναν μαγικό, δικό του τρόπο να τους βγάζει εκτός... Κάτι που ξέρουν καλά όσοι το έχουν ζήσει από μέσα.... Αφήστε που το τρίπτυχο sex, drugs and rock & roll είναι πια τόσο, μα τόσο ξεπερασμένο.... Καληνύχτα και καλό μήνα...
