Επιτέλους, Δευτέρα σήμερα αλλά όχι μια οποιδήποτε Δευτέρα... Δευτέρα μια εβδομάδα πριν από την Μεγάλη Εβδομάδα!!! Τέλειο?Τέλειο αλλά και αγχωτικό... Εχτές το βράδυ στρυφογύριζα στο κρεβάτι μου και ήταν αδύνατον να κοιμηθώ... Χιλιάδες πράγματα που έχω να κάνω συνωστίζονταν στο μυαλό μου και όλη νύχτα τσεκάριζα νοερά λίστες, τι κόλλημα κι αυτό, και έβαζα προτεραιότητες.... (Οκ, μπορεί να έφταιγε και το σουβλάκι με πίτα και τζατζίκι που έφαγα για βραδινό και μου έπεσε λίγο βαρύ... Ίσως γιατί το συνόδεψα με άλλα πέντε καλαμάκια σκέτα, μια μερίδα πατάτες και δυό πίτες κομμένες, αλάδωτες όμως...) Πάντως χώρια η πλάκα έχω χιλιάδες πράγματα να κάνω μέχρι την Μεγάλη Τετάρτη που φεύγουμε για το νησί... Από το να κατεβάσω τα καλοκαιρινά ρούχα του Άρι από το πατάρι - μια που φέτος δεν θα έρθει μαζί μας αλλά θα πάει με τον παππού και την γιαγιά του σε εξωτικό προορισμό- και να κλείσω ραντεβού στον κτηνίατρο για τον Droopy - πρέπει να κάνει κάποια εμβόλια και να πάρει τις αμπούλες του για το Kalazar τώρα που αρχίζουν οι ζέστες, μέχρι τα ραντεβού μου για beaute που δεν είναι και λίγα - ρίζα, χτένισμα, νύχια και κερί- και όλα τα κομμάτια που πρέπει να παραδώσω έτσι ώστε όταν πατήσω με το καλό το πόδι μου στο νησάκι να είμαι free as a bird.... Και ενδιαμέσως όλα τα κλασσικά του σπιτιού, τα έξω μας (μια που μολις ανοίγει λίγο ο καιρός μου είναι αδύνατον να παλουκωθώ στο σπίτι), οι λίστες με τα must do της μετακόμισης που μέχρι τις 15 Μαίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί - που σημαίνει λίγο μετά που θα επιστρέψω από το νησί θα ξαναφύγω για μια εβδομάδα- λίγο shopping για να είμαι comme il faut την Ανάσταση, και φυσικά η αναζήτηση του αυγού μου...
Διότι κάθε Πάσχα ο αγαπημένος μου μου αγοράζει το αυγό μου.. Είναι κάτι σαν οικογενειακή παράδοση... Το οποίο φυσικά δεν είναι ένα όποιο κι όποιο αυγό... Πρέπει να είναι σοκολατένιο αλλά με πολλά, με πάρα πολλά αν γίνεται ζαχαρωτά στολίδια απ' έξω... Αν τώρα νομίζετε πως είναι πολύ απλό αυτό κάνετε λάθος... Τα τελευταία χρόνια μέσα στην τάση αυτή της λιτότητας που χαρακτηρίζει τα πάντα πια, από το design των μαγαζιών και των σπιτιών μέχρι τα πιάτα των εστιατορίων, η μπάλα πήρε δυστυχώς και τα πασχαλιάτικα αυγά... Που είναι ολοένα και λιγότερο στολισμένα... Οπότε εγώ είμαι κάθε τέτοια εποχή στο ψάξιμο... Φέτος βρήκα ένα στο Αθηναϊκο που τηρεί κάπως τις προδιαγραφές αλλά δεν είναι και το τέλειο... Θα συμβιβαστώ φυσικά αν δεν βρω κάτι καλύτερο αλλά ακόμα έχω μέρες μπροστά μου... Μπορεί το τέλιο αυγό μου να είναι κάπου και με περιμένει να το βρω....
Μ' αυτά και μ'αυτά σαν νεράκι θα περάσει η βδομάδα, τι νεράκι δηλαδή, χείμαρος... Που είναι καλό γιατί θα περάσει γρήγορα και κακό γιατί θα είμαι στην τσίτα επί ημερησίας βάσεως... Ποιός νοιάζεται όμως όταν σε δέκα ακριβώς μέρες, τέτοια ώρα, θα πίνουμε τον καφέ μας στην Καζάρμα? Όχι πάντως εγώ..... Καλημέρα σε όλους,καλή εβδομάδα και πολλά, πολλά φιλιά....
Υ.Γ. Τα αυγά της φωτογραφίας είναι αρκετά κοντά στο concept αν και, εγώ θα ήθελα λίγο ζαχαρωτό στολίδι παραπάνω στο δικό μου.....
Διότι κάθε Πάσχα ο αγαπημένος μου μου αγοράζει το αυγό μου.. Είναι κάτι σαν οικογενειακή παράδοση... Το οποίο φυσικά δεν είναι ένα όποιο κι όποιο αυγό... Πρέπει να είναι σοκολατένιο αλλά με πολλά, με πάρα πολλά αν γίνεται ζαχαρωτά στολίδια απ' έξω... Αν τώρα νομίζετε πως είναι πολύ απλό αυτό κάνετε λάθος... Τα τελευταία χρόνια μέσα στην τάση αυτή της λιτότητας που χαρακτηρίζει τα πάντα πια, από το design των μαγαζιών και των σπιτιών μέχρι τα πιάτα των εστιατορίων, η μπάλα πήρε δυστυχώς και τα πασχαλιάτικα αυγά... Που είναι ολοένα και λιγότερο στολισμένα... Οπότε εγώ είμαι κάθε τέτοια εποχή στο ψάξιμο... Φέτος βρήκα ένα στο Αθηναϊκο που τηρεί κάπως τις προδιαγραφές αλλά δεν είναι και το τέλειο... Θα συμβιβαστώ φυσικά αν δεν βρω κάτι καλύτερο αλλά ακόμα έχω μέρες μπροστά μου... Μπορεί το τέλιο αυγό μου να είναι κάπου και με περιμένει να το βρω....
Μ' αυτά και μ'αυτά σαν νεράκι θα περάσει η βδομάδα, τι νεράκι δηλαδή, χείμαρος... Που είναι καλό γιατί θα περάσει γρήγορα και κακό γιατί θα είμαι στην τσίτα επί ημερησίας βάσεως... Ποιός νοιάζεται όμως όταν σε δέκα ακριβώς μέρες, τέτοια ώρα, θα πίνουμε τον καφέ μας στην Καζάρμα? Όχι πάντως εγώ..... Καλημέρα σε όλους,καλή εβδομάδα και πολλά, πολλά φιλιά....
Υ.Γ. Τα αυγά της φωτογραφίας είναι αρκετά κοντά στο concept αν και, εγώ θα ήθελα λίγο ζαχαρωτό στολίδι παραπάνω στο δικό μου.....
