Σήμερα, ευτυχώς ή δυστυχώς, ο Φίλιππος Νικολάου αντικαταστάθηκε στο μυαλό μου από τον Πασχάλη... Φταίνε τα μεσημεριανά, είναι σίγουρο αυτό πια, μια που πήρα έξτρα δόση κυρίου και κυρίας Πασχάλη αυτές τις μέρες, με τις δηλώσεις τους για το καινούριο δικαστήριο που κέρδισαν και μουσική υπόκρουση "Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο" και "Είσαι το ταίρι μου"... Και το γεγονός πως παρόλα αυτά εγώ σήμερα ξύπνησα με το "Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης" κολλημένο σαν τσίχλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σημαίνει πως ακόμα αντιστέκομαι, αν και όχι τόσο σθεναρά όσο θα ήθελα, στην πλύση εγκεφάλου της Super Star Χριστίνας.. Ή ότι έχω πάρει εξ' ίσου μεγάλη δόση του Άρχοντα των Δαχτυλιδών -λέγε με Αλέξη- ενάρετο- Κούγια... Αν και τότε θα έπρεπε να ακούω στον ύπνο μου το "Μού 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια"... Τέλος πάντων...
Μέσα σε όλα αυτά συνειδητοποίησα πως έχω μια τεράστια δυσκολία στο να συγκρατήσω την λέξη "ενάρετος".... Ρώτησα τον Μάνο χτες το βράδυ να μου την θυμίσει, συζητώντας με κάποιους φίλους μεταξύ εσκαλόπ με ροκφόρ και σουφλέ σοκολάτας στον Σπύρο και Βασίλη, θα τον ξαναρωτήσω και τώρα, μόλις ξυπνήσει για να σας την γράψω, μιλάμε αδύνατον να την εντυπώσω.. Αδύνατον... Μου έρχονται δεκάδες άλλες λέξεις, έντιμος, εγκρατής, ευλαβής, εκτιμητέος, επίπεδος (άσχετο)... Αυτή με τίποτα.... Είμαι πολύ χάλια γιατρέ μου?
Νομίζω πάντως πως με την ποροοπτική του Πάσχα προ των πυλών, και την προοπτική των διακοπών ή έστω της ξεκούρασης βεβαίως βεβαίως, όλοι είμαστε λίγο χάλια τελευταία... Με το μάτι γλαρό και την αντίστροφη μέτρηση φανερά καρφωμένη στο πίσω μέρος τους μυαλού τους κυκλοφορούν όλοι γύρω, από τους συνεργάτες στα περιοδικά που τα έχουν παίξει κυριολεκτικά μια που κλείνουν τεύχη σαν τρελλοί, μέχρι τον κύριο Χρήστο (Κίτσουλα) που όταν πήγα χτές να πάρω φαγητό για τον Άρι τον βρήκα αραχτό σε ένα από τα τραπέζια να τραγουδάει "Θα πάρω μια ψαρόβαρκα.." και να μοιάζει να το εννοεί... Στην ίδια ακριβώς φάση και εγώ, με το μισό μυαλό γράφω κομμάτια καλοκαιρινά για παγωμένα ποτά και δροσερές πισίνες και με το άλλο κάνω υπολογισμούς για το αν φτάνουν τα τραπέζια που έχω κλείσει στον Ζαννή για την Ανάσταση και την Κυριακή του Πάσχα μια που η παρέα ολοένα μεγαλώνει... Και η ατζέντα μου γεμίζει σημειώσεις, μισές του τύπου "συνέντευξη με την Ρένα" και "μακέτες από Τάσσο", και μισές τύπου "Τέτα νύχια και κερί" και "Βαγγέλης ρίζα"...
Και τώρα που σας γράφω, το μυαλό μου είναι σε μια τελευταία παράγραφο που μου έχει μείνει για να στείλω άλλο ένα κείμενο στο περιοδικό, το προτελευταίο, και στο αν θα περάσω και μια βόλτα από την Enny di Monaco πριν πάω στο Activity στο Χαλάνδρι για λίγο pre-easter shopping... Μαζί... Ευτυχώς που ο Πέτρος δεν θα εκπλαγεί καθόλου αν παραλάβει ένα κείμενο που θα τελειώνει λέγοντας "πόσο αναπαυτικά μπορείς να απολαύσεις το ποτό σου καθισμένος σε μια κασμιρένια λεπτή ζακέτα σε χρώμα λιλά".... Έχει συνηθίσει πια και ούτε το φρύδι του δεν σηκώνει....
Έτσι λοιπόν, σας καλημερίζω, σας φιλώ γλυκά και πάω να συνεχίσω... Και να τελειώσω, και να ψωνίσω... Ναι, είναι μια ηλιόλουστη μέρα σήμερα.....:-)
Μέσα σε όλα αυτά συνειδητοποίησα πως έχω μια τεράστια δυσκολία στο να συγκρατήσω την λέξη "ενάρετος".... Ρώτησα τον Μάνο χτες το βράδυ να μου την θυμίσει, συζητώντας με κάποιους φίλους μεταξύ εσκαλόπ με ροκφόρ και σουφλέ σοκολάτας στον Σπύρο και Βασίλη, θα τον ξαναρωτήσω και τώρα, μόλις ξυπνήσει για να σας την γράψω, μιλάμε αδύνατον να την εντυπώσω.. Αδύνατον... Μου έρχονται δεκάδες άλλες λέξεις, έντιμος, εγκρατής, ευλαβής, εκτιμητέος, επίπεδος (άσχετο)... Αυτή με τίποτα.... Είμαι πολύ χάλια γιατρέ μου?
Νομίζω πάντως πως με την ποροοπτική του Πάσχα προ των πυλών, και την προοπτική των διακοπών ή έστω της ξεκούρασης βεβαίως βεβαίως, όλοι είμαστε λίγο χάλια τελευταία... Με το μάτι γλαρό και την αντίστροφη μέτρηση φανερά καρφωμένη στο πίσω μέρος τους μυαλού τους κυκλοφορούν όλοι γύρω, από τους συνεργάτες στα περιοδικά που τα έχουν παίξει κυριολεκτικά μια που κλείνουν τεύχη σαν τρελλοί, μέχρι τον κύριο Χρήστο (Κίτσουλα) που όταν πήγα χτές να πάρω φαγητό για τον Άρι τον βρήκα αραχτό σε ένα από τα τραπέζια να τραγουδάει "Θα πάρω μια ψαρόβαρκα.." και να μοιάζει να το εννοεί... Στην ίδια ακριβώς φάση και εγώ, με το μισό μυαλό γράφω κομμάτια καλοκαιρινά για παγωμένα ποτά και δροσερές πισίνες και με το άλλο κάνω υπολογισμούς για το αν φτάνουν τα τραπέζια που έχω κλείσει στον Ζαννή για την Ανάσταση και την Κυριακή του Πάσχα μια που η παρέα ολοένα μεγαλώνει... Και η ατζέντα μου γεμίζει σημειώσεις, μισές του τύπου "συνέντευξη με την Ρένα" και "μακέτες από Τάσσο", και μισές τύπου "Τέτα νύχια και κερί" και "Βαγγέλης ρίζα"...
Και τώρα που σας γράφω, το μυαλό μου είναι σε μια τελευταία παράγραφο που μου έχει μείνει για να στείλω άλλο ένα κείμενο στο περιοδικό, το προτελευταίο, και στο αν θα περάσω και μια βόλτα από την Enny di Monaco πριν πάω στο Activity στο Χαλάνδρι για λίγο pre-easter shopping... Μαζί... Ευτυχώς που ο Πέτρος δεν θα εκπλαγεί καθόλου αν παραλάβει ένα κείμενο που θα τελειώνει λέγοντας "πόσο αναπαυτικά μπορείς να απολαύσεις το ποτό σου καθισμένος σε μια κασμιρένια λεπτή ζακέτα σε χρώμα λιλά".... Έχει συνηθίσει πια και ούτε το φρύδι του δεν σηκώνει....
Έτσι λοιπόν, σας καλημερίζω, σας φιλώ γλυκά και πάω να συνεχίσω... Και να τελειώσω, και να ψωνίσω... Ναι, είναι μια ηλιόλουστη μέρα σήμερα.....:-)
