Κανονικά σήμερα θα σας έγραφα ένα ευχάριστο, αισιόδοξο πόστ για την ηλιόλουστη μέρα και την αντίστροφη μέτρηση... Και για το υπέροχο σαββατοκύριακο που ελπίζω να περάσουμε όλοι... Κανονικά το κέφι μου θα χτυπούσε τιλτ και θα τα έβλεπα όλα ροζ, ως συνήθως, και θα ετοιμαζόμουν χαμογελώντας μέχρι τα αυτιά να βγω να κάνω τις δουλειές μου και να πιω καφέ με τις φίλες μου ή με την μαμά μου σε τραπεζάκια έξω... Κανονικά...
Όμως εδώ και δύο μέρες τα πράγματα δεν είναι καθόλου κανονικά, η πεθερά μου παρουσιάσε ένα πρόβλημα υγείας, όχι σοβαρό ευτυχώς αλλά ικανό να μας χαλάσει τα σχέδια μας για το Πάσχα και, όπως καταλαβαίνετε, ακόμα και η Πολυάννα μέσα μου έχει πέσει σε ελάφρια κατάθλιψη... Οκ, ελπίζω να πάνε όλα καλά, πρώτα για την μαμά του Μάνου και έπειτα για τις διακοπές που περιμένουμε και οι δύο με τόση ανυπομονησία, όμως δεν σας κρύβω πως η αγωνία και το άγχος των ημερών με έχουν απολύτως αποδιοργανώσει... Με τον Άρι να λείπει και όλους μας τους φίλους να έχουν κανονίσει να φύγουν, πλην της Ελένης και του Παναγιώτη που τους ξεσηκώσαμε μεν, δεν καταφέραμε να τους πείσουμε να μας ακολουθήσουν δε, η προοπτική του να περάσουμε Πάσχα στην Αθήνα μόνοι μας δεν είναι η καλύτερη... Δεν είναι και η χειρότερη μια που θα κατσικωθούμε στα παιδιά προφανώς αν έρθουν έτσι τα πράγματα, όμως εγώ ΘΕΛΩ ΜΥΚΟΝΟ!!!! Που πέραν του ότι έχω προγράμματα έτοιμα και όλη την παρέα οργανωμένη σούπερ, έχω και ένα σωρό δουλειές για το περιοδικό, και το καινούριο μου σπιτάκι να με περιμένει για να οργανώσω την μετακόμιση...
Οπότε κάντε μια ευχή και στείλτε όση θετική ενέργεια σας περισσεύει πληζ, να πάνε όλα καλά την Δευτέρα που έχει ραντεβού η πεθερά μου με τον γιατρό της και να μην μας σκάσει κανένα χειρουργείο πασχαλιάτικα.... Και αν όλα πάνε καλά, σας υπόσχομαι την επόμενη εβδομάδα να σας πρήξω στα αισιόδοξα posts.... Καλημέρα και πολλά, πολλά, μουτρωμένα φιλιά...
Υ.Γ. Μέσα σε όλον αυτό τον πανικό χτές το βράδυ η φίλη μου η Ελένη μου έφερε ένα σούπερ αυγό γεμάτο ζαχαρωτά σχέδια... Η φωτογραφία δεν είναι από τις καλύτερες μου, αλλά πωρί πρωί, χωρίς να έχω πιεί ούτε καφέ, ας μην έχουμε και πολλές απαιτήσεις....
Όμως εδώ και δύο μέρες τα πράγματα δεν είναι καθόλου κανονικά, η πεθερά μου παρουσιάσε ένα πρόβλημα υγείας, όχι σοβαρό ευτυχώς αλλά ικανό να μας χαλάσει τα σχέδια μας για το Πάσχα και, όπως καταλαβαίνετε, ακόμα και η Πολυάννα μέσα μου έχει πέσει σε ελάφρια κατάθλιψη... Οκ, ελπίζω να πάνε όλα καλά, πρώτα για την μαμά του Μάνου και έπειτα για τις διακοπές που περιμένουμε και οι δύο με τόση ανυπομονησία, όμως δεν σας κρύβω πως η αγωνία και το άγχος των ημερών με έχουν απολύτως αποδιοργανώσει... Με τον Άρι να λείπει και όλους μας τους φίλους να έχουν κανονίσει να φύγουν, πλην της Ελένης και του Παναγιώτη που τους ξεσηκώσαμε μεν, δεν καταφέραμε να τους πείσουμε να μας ακολουθήσουν δε, η προοπτική του να περάσουμε Πάσχα στην Αθήνα μόνοι μας δεν είναι η καλύτερη... Δεν είναι και η χειρότερη μια που θα κατσικωθούμε στα παιδιά προφανώς αν έρθουν έτσι τα πράγματα, όμως εγώ ΘΕΛΩ ΜΥΚΟΝΟ!!!! Που πέραν του ότι έχω προγράμματα έτοιμα και όλη την παρέα οργανωμένη σούπερ, έχω και ένα σωρό δουλειές για το περιοδικό, και το καινούριο μου σπιτάκι να με περιμένει για να οργανώσω την μετακόμιση...
Οπότε κάντε μια ευχή και στείλτε όση θετική ενέργεια σας περισσεύει πληζ, να πάνε όλα καλά την Δευτέρα που έχει ραντεβού η πεθερά μου με τον γιατρό της και να μην μας σκάσει κανένα χειρουργείο πασχαλιάτικα.... Και αν όλα πάνε καλά, σας υπόσχομαι την επόμενη εβδομάδα να σας πρήξω στα αισιόδοξα posts.... Καλημέρα και πολλά, πολλά, μουτρωμένα φιλιά...
Υ.Γ. Μέσα σε όλον αυτό τον πανικό χτές το βράδυ η φίλη μου η Ελένη μου έφερε ένα σούπερ αυγό γεμάτο ζαχαρωτά σχέδια... Η φωτογραφία δεν είναι από τις καλύτερες μου, αλλά πωρί πρωί, χωρίς να έχω πιεί ούτε καφέ, ας μην έχουμε και πολλές απαιτήσεις....
