Σήμερα αισθάνθηκα περήφανη που ανήκω στους έλληνες bloggers... Η εικόνα μας, η παρουσία μας και κυρίως η σιωπή μας, μίλησαν δυνατότερα από ποτέ.... Σχεδόν ούρλιαξαν... Δεν θα κρίνω τα αποτελέσματα, αν υπάρχουν, τι θα συμβεί στο μέλλον, αν όλα αυτά έχουν ένα νόημα και ποιό... Σημασία έχει πως μαζεύτηκαν σήμερα στην πλατεία Συντάγματος πάνω από 5.000 άνθρωποι, και στάθηκαν εκεί, μαζί, σιωπηλοί και μαυροντυμένοι, ενωμένοι, για έναν κοινό σκοπό, για μια κοινή ιδέα.. Για ένα κοινό μήνυμα... Σας ευχαριστώ πολύ, όλους....Για την συγκίνηση, για την υπερηφάνεια , για την ελπίδα....Και για το πολύτιμο μάθημα.... Στο τέλος νικάει πάντα η ζωή!!!!
Υ.Γ. Δεν θα σταθώ στους ανεγκέφαλους που προσπάθησαν για μια ακόμα φορά να αμαυρώσουν την προσπάθεια των υπολοίπων για μια πολιτισμένη και "αναίμακτη" διαμαρτυρία... Ανθρωπάρια θα υπάρχουν πάντα... Όμως ότι κι αν κάνουν, το ποτάμι πίσω δεν γυρνά.... Το μέλλον δεν μπορεί να είναι, και δεν θα είναι, κατευθυνόμενο....
