Χτες βράδυ κατέβηκα στην Χώρα για πρώτη φορά μετά από καιρό... Και την βρήκα πιο άδεια - πολύς κόσμος έφυγε με τις πυρκαγιές, τις εκλογές αλλά και το τέλος των αδειών- πιο χαλαρή και πιο "δική" μου... Και σαν δώρο, το προτελευταίο βράδυ μου στο νησί για τον Αύγουστο, συνάντησα σε μια βόλτα αγαπημένους ανθρώπους που είχα να δω καιρό.... Τον Λουκά που με βόλεψε και με ένα σούπερ καφτάνι που έψαχνα για την πεθερά μου, την Ρόη που ήταν πανευτυχισμένη μια που χτες υποδέχτηκε τον γιόκα της που είχε πάει κάτι μέρες στην Αθήνα, το Μαράκι που ένα καλοκαίρι ολόκληρο δεν αξιωθήκαμε να τα πούμε σαν άνθρωποι και που σήμερα θα έρθει για μπάνιο στην Ψαρού, τον Δημήτρη που μου κράτησε ένα τραπεζάκι στο Άρωμα για να πιούμε δυό γρήγορα ποτάκια με μια φίλη καινούρια και παλιά μαζί για την οποία θα σας μιλήσω σε λίγο, τον Χρήστο, την Μάρθα και τον Άλκη στο Raya που φάγαμε για βράδυ, την άλλη Μαρία που είχε έρθει για μια μέρα πίσω στο νησί για να ταχτοποιήσει κάποιες δουλειές στο Soho, και last but not least τα δικά μας παιδιά.... Τον Δημήτρη (Ρ.) που πήγαινε για ποτάκια μετά το μαγαζί και τον Asteroid, τον Pico και τους 7 Δαιμόνους με τους οποίους είπαμε να βρεθούμε σήμερα.... Τόσοι άνθρωποι σε μια περατζάδα... Μην μου πείτε πως δεν είναι μαγικό? Βέβαια το καλύτερο μου ήταν η αναπάντεχη έκπληξη που μου έκανε η DonnaBella.... Που βρέθηκε για μερικές μέρες εδώ και μου τηλεφώνησε και βρεθήκαμε εχτές για αυτό το γρήγορο ποτό που σας έλεγα και που ελπίζω να βρεθούμε και σήμερα για περισσότερο....
Να.. Αυτά κάνει το blogging.... Διαβάζεις πράγματα που γράφουν άνθρωποι ανώνυμοι αρχικά, συμετέχεις, δένεσαι, τους μαθαίνεις καλύτερα από ότι θα τους μάθαινες αν βγαίνατε κοινωνικά για καφέδες και φαγητά και βόλτες και όταν έρχεται η ώρα να γνωριστείτε και από κοντά, είναι σαν να ξαναβρίσκεις φίλους παλιούς... Και ταυτόχρονα καινούριους... Και όλα κυλάνε όμορφα και γλυκά και η ενέργεια είναι θετική και άφθονη γιατί΄με αυτούς τους ανθρώπους έχεις μοιραστεί ψυχούλα....
Anyway.... Σήμερα το πρόγραμμα έχει τελευταίο μπάνιο στην Ψαρού, και μετά μεσημεριανό με ειδική παραγγελία στον Σάμυ μελιτζάνες παπουτσάκια... Βέβαια φέτος ο Σάμυ έγινε πολύ της ανταλλαγής και έτσι ξύπνησα νωρίς σήμερα και ετοίμασα γεμιστά τα οποία ψήνονται ήδη να του πάω αλλά χαλάλι του! Αργά το απόγευμα θα επιστρέψω σπίτι να ετοιμάσω βαλίτσες και το βράδυ θα δω τα blogo- παιδα... Και άυριο, θα σηκωθώ νωρίς για να πιώ τον καφέ μου στην βεράντα, να πάρω άφθονες ανάσες από Δήλο και από θάλασσα και μετά θα φορτώσω στο αυτοκίνητο τα πράγματα και τον Droopy και θα αναχωρήσω πανηγυρικά... Και το βραδάκι θα είμαι Αθήνα.... Με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, όπως σας έγραψα και χτες, μια που μου έχουν λείψει όλα... Ο Μάνος και ο Άρης πρώτα απ' όλα ( τον οποίο πρέπει να πείσω να επιστρέψει πια από το Σούνιο), η μαμά μου, η Μαρία που επιστρέφει την Κυριακή, οι πρωινοί καφέδες στο Ivy, το σπίτι μου, ο υπολογιστής μου, φίλοι που έχω να δω καιρό και ένα σωρό μέρη που έχω επιθμήσει να πάω... Άλλωστε, σε λιγότερο από ένα μήνα θα είμαι πάλι εδώ... Σε ένα νησί πολύ πιο ήσυχο, πολύ πιο όμορφο, πολύ πιο χαλαρό και φιλόξενο και πάντα, πολύ, πολύ, πολύ, αλλά τελείως πολύ όμως, αγαπημένο.... Καλημέρα....
