Δυό γραμμές στα βιαστικά , έτσι μόλις γύρισα στο σπίτι... Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα σε blogo- σύναξη και μου άρεσε πολύ, ίσως επειδή έτσι έτυχε απρογραμάτιστα και χωρίς σχεδιασμούς και τυμπανοκρουσίες... Μαζευτήκαμε οκτώ φίλοι, έξι bloggers και δυό "άσχετοι" που νομίζω πως έχουν ήδη αρχίσει και το σκέφτονται, και περάσαμε σούπερ.... Χωρίς να μιλήσουμε μάλιστα ιδιαίτερα για blogging, πράγμα που το βρήκα ιδιαίτερα ευχάριστο και ενδιαφέρον... Μιλήσαμε όμως για όλα τα άλλα.... Για ιατρική και ψυχολογία ειδικότερα, για φιλοσοφία, για σεξ, για οικοδομές, για τον στρατό, για ταξίδια και για παρωχετεύσεις..... Αυτή μάλιστα είναι η καινούρια μου αγαπημένη λέξη.... "Παρωχέτευση" και ελπίζω να την γράφω σωστά.... Μπορεί φυσικά να γράφεται με όμικρον.... Εγώ όμως την προτιμώ με ωμέγα γιατί μου κάνει πιο μεγαλοπρεπές.... Παρεπιπτόντως ανακαλύψαμε επίσης πως ζούμε σε ένα μεγάλο "χωριό"...Βρέθηκαν πολλοί κοινοί γνωστοί και φίλοι, απίστευτα κονέ και ξαφνικά.... Ήρθαμε όλοι πιο κοντά.... Τελικά, οι άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα και κοινούς κώδικες μοιράζονται πολύ περισσότερα πράγματα από ότι μπορούν αρχικά να φανταστούν, όσο καλές και αν είναι , έτσι κι αλλιώς, οι προθέσεις τους...
Αυτά τα λίγα, και πάω για ύπνο γιατί αύριο έχω ταξίδι και αόμα δεν έχω ετοιμάσει ούτε μισή βαλίτσα.... Οπότε πρέπει να ξυπνήσω νωρίς και να ριχτώ στην μάχη με σύστημα και προγραμματισμό.... Θα τα πούμε την Πέμπτη, από την Αθήνα πια με το καλό, και μέχρι τότε, να περνάτε καλά και να χαμογελάτε.... Και να παρωχετεύεστε.....
Κι άλλο σήμερα... (Part 2)
Μόλις τελείωσα το μάζεμα.... Τεράστια ταλαιπωρία.... Τέσερα μεγάλα σακ βουαγιάζ , μια τεράστια βαλίτσα, τρεις σακούλες, ένα νεσεσέρ, μια τσάντα του laptop αλλά χωρίς το laptop μέσα, ένα back pack και ο Droopy.... Μετακόμιση κανονική.... Αν μάλιστα μετρήσετε πως όλα αυτά - εκτός του Droopy φυσικά- τα ανέβασα μόνη μου από κάτω στο ισόγειο και τώρα πρέπει - επίσης μόνη μου- να τα φορτώσω στο αυτοκίνητο, ελπίζω κατανοήσετε πως αποφάσια να γράψω μερικές ακόμα γραμμές ίσα για να πάρω μια ανάσα.... Μετά θα κλείσω τον υπολογιστή μου for good, θα φορτώσω το αυτοκίνητο, θα κάνω ένα ντουσάκι, θα ντυθώ και θα αράξω στην βεράντα μέχρι την 1 που θα πρέπει να ξεκινήσω σιγά σιγά για το λιμάνι.... Τώρα που ήρθε η ώρα να φύγω, νοιώθω κάπως... Πάντα το παθαίνω αυτό, παρόλο που - ειδικά φέτος- ήθελα πολύ να επιστρέψω στην Αθήνα... Είναι χαζό, το ξέρω, αλλά έχω συμβιβαστεί.... Είμαι ελαφρά σχιζοφρενής μάλλον... Θα μου περάσει το βραδάκι, μόλις φτάσω σπίτι.. Σίγουρα.... Προς το παρόν, καλημέρα... Ξανά....
